ตอนที่ 6 คุณมันช่างน่ากลัว

ตอนที่ 6 คุณมันช่างน่ากลัว ตลอดทั้งคืนกนตร์พีนอนไม่หลับ เขาอ่านข้อมูลที่ฐานกูรสอบถามซ้ำแล้วซ้ำอีก นี้เป็นอัตชีวประวัติการสร้างธุรกิจของคุณเด่นภูมิ เพื่อแสดงให้คนอื่นเห็นว่าเขาเป็นคนที่มีสมองธุรกิจ และมีความสามารถในการควบคุมการตลาด อีกทั้งในนั้นยังมีตัวอย่างเหตุการณ์สงครามการค้าอีกด้วย แต่ในนั้นกลับไม่มีข้อมูลที่ทำให้กนตร์พีสามารถหาความเป็นไปได้ที่เขาจะฆ่าตัวตายหรือร่องรอยที่สามารถสืบสาวถึงคนลอบฆ่าได้เลย ศูนย์การค้าจะเป็นดั่งสงครามการค้า และถึงแม้ว่าคุณเด่นภูมิจะนับว่าเป็นนายพลที่ชนะมาตลอดจนแทบจะไม่เคยพ่ายแพ้ แต่เขามีคติประจำใจว่าเป็นคนต้องอย่าเอาเปรียบคนอื่น เพราะถ้าในอนาคตมีปัญหาจะได้มีคนคอยช่วยเหลือ ด้วยเหตุนี้ทำให้เข้าใจได้ลึกซึ้งถึงนิสัยใจคอของคุณเด่นภูมิ ขณะเดียวกันเขาก็เป็นคนปลิ้นปล้อนรู้จักเอาตัวรอด เขามีอีคิวสูง การควบคุมทางอารมณ์ก็ดี ดังนั้นคนแบบนี้ไม่ว่าจะยังไงก็ไม่น่าจะฆ่าตัวตายได้ เช้าตรู่ กนตร์พีบิดขี้เกียจ และล้างหน้าล้างตา จากนั้นก็เตรียมตัวไปสถานีตำรวจ ภูรีมองลูกชายอย่างกังวลใจ : "ไม่ได้ทั้งคืนเลยใช่ไหม? ไม่นอนจะมีแรงสู้ได้ยังไง" คมศรยืนอยู่ข้างภรรยา : "กนตร์พี ลูกไม่ควรเป็นแบบนี้ ร่างกายเป็นต้นทุนของชีวิต ถึงเวลาพักผ่อนก็ต้องพักผ่อน ถึงเวลาทำงานก็ต้องทำงาน!" เขาสั่งให้กนตร์พีนั่งลงและกินข้าวให้เสร็จก่อนไป "ข้อมูลที่ฐากูลพอช่วยอะไรลูกได้บ้าง?" กนตร์พีส่ายหน้า จากนั้นคมศรก็ไม่ซักถามอะไรอีก เพียงแต่ตอนที่กนตร์พีจะออกจากบ้าน เขาพูดบางอย่างโดยไม่ตั้งใจว่า : "คุณเด่นภูมิ จตุภูมิ และขรรค์ชัยล้วนมีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกัน แต่คนส่วนใหญ่ละเลย นั่นคือจุดเริ่มต้นธุรกิจของพวกเขาล้วนสูงหมดเลย" พูดจบ เขาก็แนบกระเป๋าเพื่อเตรียมตัวไปสำนักหนังสือพิมพ์ เมื่อมาถึงห้องทำงาน เขาก็ชงชา จากนั้นครรชิตก็เดินมาหา : "กนตร์พี ดูสีหน้าของคุณไม่ค่อยดีเลย เป็นอะไรไป หรือว่าเมื่อคืนไม่ได้นอน?" กนตร์พีชี้นิ้วไปที่ข้อมูลของฐากูรบนโต๊ะ : "เมื่อคืนผมอ่านไอ้นั้นมาทั้งคืนเลย" ครรชิตพลิกหน้ากระดาษอ่านดู : "อ๋อ? แล้วได้เรื่องอะไรบ้าง?" กนตร์พียิ้มด้วยความขมขื่น : "ไม่ได้อะไรเลย นอกจากมั่นใจว่าเขาไม่ฆ่าตัวตายอย่างแน่นอนแล้ว ก็ไม่พบเบาะแสอะไรอีก" ครรชิตนั่งลงและจุดไฟบุหรี่ : "คุณเชื่อว่าเขาไม่สามารถฆ่าตัวตายอย่างแน่นอน แล้วคุณมีหลักฐานอะไร?" กนตร์พียักไหล่ เขาบอกแค่ว่าเขาวิเคราะห์และตัดสินจากนิสัยใจคอของคุณเด่นภูมิ ครรชิตตบลงบนบ่าของเขา : "ยังคงต้องหาหลักฐานอยู่ สองวันนี้ผมยังมีคดีความที่ต้องจัดการอีก คดีความฆ่าตัวตายคงต้องรบกวนคุณแล้ว จริงสิ เจ้าเด็กเสาวรสน้อยถึงแม้จะดูเย็นชาเฉยเมย แต่ความสามารถในการจัดการคดีถือว่าเก่งกาจเลย หวังว่าพวกคุณจะทำงานร่วมกัน" เขาเดินเข้าใกล้หูของกนตร์ : "เธอเป็นถึง"ดอกไม้สวยอันแข็งทื่อ"ของสถานีเลยเชียวะ มีโอกาสก็รีบคว้าไว้นะ ผมคงไม่ต้องสอนนะ คุณอายุสามสิบปีแล้วยังโสดอยู่อีก ไม่รีบร้อนบ้างหรอ?" พูดไปก็เท่านั้น เขายิ้มและเดินจากห้องทำงานไป ไม่นานเสาวรสก็มาถึง : "วันนี้ไปไหน?" ใบหน้าของเธอยังคงเย็นชาเหมือนเดิม กนตร์พีพูดขึ้นว่า : "ผมอยากไปพบกับภรรยาของคุณจตุภูมิ ผมจำได้ว่าเธอเคยบอกว่าการตายของคุณจตุภูมิมีความเกี่ยวข้องกับรูปภาพหนึ่ง แต่เพราะเป็นคดีความฆ่าตัวตาย รูปภาพนั้นเลยไม่ได้เป็นหลักฐานเอากลับสถานีตำรวจ ผมเลยอยากจะขอไปดูสักหน่อย" เสาวรสมองตรงที่นั่งของติณณภพแวบหนึ่ง กนตร์พีบอกเธอว่า ติณณภพยังคงตรวจสอบภูมิหลังของบุคคลที่สามอยู่ คงไม่ได้มาที่นี้สักสองวัน "ภรรยาของคุณจตุภูมิกำลังจัดการงานศพของจตุภูมิที่หอประกอบพิธีณาปนกิจ เธอกับจตุภูมิมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน "เสาวรสพูดด้วยความเหนื่อยใจ กนตร์พีเข้าใจว่าทำไหมเธอถึงต้องพูดเสริมประโยคหลังด้วย เพราะงานศพของคุณเด่นภูมิเป็นทางบริษัทจัดการ ธัญญาพรแทบจะไม่เข้ามาช่วยจัดการเลย กนตร์พีตบหน้าผาก : "ดูผมสิ คิดไม่ถึงว่าจะลืมเรื่องนี้ได้ ดูเหมือนว่าพวกเราต้องค่อยมาเริ่มทำงานอีกสองวันแล้ว" "ถ้าหากคุณต้องการแค่ดูรูปภาพนั้นฉันมีวิธี ฉันสามารถทำให้ลูกชายของคุณจตุภูมิส่งมาได้" เสาวรสพูดขึ้น กนตร์พียิ้มและพูดว่า : "ถ้างั้นต้องขอบคุณคุณแล้วล่ะ!" เสาวรสโทรศัพท์หาสายหนึ่ง แต่กนตร์พีพอที่จะสามารถฟังออกว่าเธอไม่ได้โทรหาลูกชายของจตุภูมิ แต่เธอน่าจะโทรหาน้องสาวบุตรธรรม เมื่อรอเธอวางสาย กนตร์พีก็ถาขึ้นว่า : "น้องสาวบุตรธรรมของคุณกับลูกขายของคุณจตุภูมิเป็นแฟนกันหรอ?" เสาวรสสะดุ้งตกใจ : "คุณรู้ได้ยังไง?" "ผมดูประวัติส่วนตัวของคุณมาก่อนแล้ว คุณเป็นลูกสาวคนเดียว ตอนที่คุณคุยโทรศัพท์ผมได้ยินเสียงเด็กผู้หญิงในสายโทรศัพท์รางๆ อีกอย่างอายุของเด็กผู้หญิงน่าจะน้อยกว่าคุณมาก และท่าทางการพูดคุยของคุณก็ดูจะสบายใจ เหมือนกับออกคำสั่งเลย บวกกับอายุที่แตกต่างกัน ดังนั้นผมตัดสินว่าเธอไม่ใช่น้องบุตรธรรมของคุณ แต่เป็นลูกพี่ลูกน้อง" เสาวรสพยักหน้าเบาๆ : "คุณรู้ได้ยังไงว่าเธอกับลูกชายของคุณจตุพลเป็นแฟนกันอยู่?" กนตร์พีถอนหายใจ : "เรื่องนี้ยิ่งง่ายใหญ่เลย ตอนแรกคุณพูดอย่างมั่นใจว่าสามารถทำให้ลูกชายของคุณจตุภูมิส่งรูปภาพมาให้ แต่คุณกลับไม่ได้โทรหาลูกชายของเขาโดยตรง แต่คุณอ้อมคอม นั่นก็แสดงให้เห็นว่าคนที่คุณหาคือคนที่สามารถสั่งลูกชายของเขาได้ ผมคิดวิเคราะห์อยู่แล้วว่าคนที่คุณหาคือน้องสาวบุตรธรรม เช่นนั้นเธอก็จะสามารถสั่งให้ลูกชายของคุณจตุภูมิฉวยโอกาสตอนจัดงานศพส่งรูปภาพมาให้ ดังนั้นผมคิดอยู่แล้วว่าพวกเขาน่าจะเป็นแฟนกันแน่" "ผมยังมองออกอีกว่า คุณไม่ค่อยพอใจที่พวกเขาสองคนอยู่ด้วยกัน คุณมักจะเรียกว่าพวกเขาว่าคนนั้น คนนี้ ซึ่งนั้นก็แสดงให้เห็นปัญหาอย่างชัดเจน เสาวรสเหม่อลอยสักพัก เธอคิดไม่ถึงว่าแค่โทรศัพท์สายเดียวสามารถขายข้อมูลให้กับกนตร์พีได้มากกว่าขนาดนี้ "คุณทำให้คนรู้สึกหวาดกลัว!" เสาวรสพูดอย่างจริงจัง กนตร์พีเข้าใจความหมายของเธอ ถ้าหากมีคนหนึ่งคนสามารถมองออกและรู้ข้อมูลของคุณมากมายจากกิริยาและคำพูด คนแบบนั้นนับว่าเป็นคนที่ช่างน่ากลัวมาก ในใจของกนตร์พีรู้สึกขื่นขม มณิภาที่จากเขาไปเมื่อสามปีก่อนก็พูดกับเขาแบบนี้ เสาวรสคิดไม่ถึงว่าประโยคนี้จะทำให้กนตร์พีดูโศกเศร้ามาก เธอถามด้วยเสียงแผ่วเบาว่า : "ขอโทษที ฉันไม่ได้หมายถึงอย่างนั้น" กนตร์พีฉีกปากยิ้ม : "ไม่เป็นไร บางทีคุณอาจตะพูดถูก คุณไม่ใช่คนแรกที่พูดแบบนี้ เสาวรสนั่งลงตรงที่นั่งของตัวเอง และหยิบแฟ้มเอกสารขึ้นมาดู แต่เธอแทบไม่ได้อ่านเลย แต่เหลือบตามองสาตาของกนตร์พี แต่เธอก็ยังรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้แปลกประหลาด กนตร์พีเดินไปตรงที่ประตูหน้าต่าง และมองทอดออกไป เขาส่ายหน้าอย่างแรง และลืมภาพมณิภาออกจากสมอง ในสมองของเขานึกถึงคำพูดของพ่อตอนที่เขากำลังจะออกจากบ้าน คุณจตุภูมิ คุณเด่นภูมิ และคุณขรรค์ชัยล้วนมีจุดเริ่มต้นธุรกิจที่สูงหมดเลย คำพูดนี้มีความหมายบางอย่าง กนตร์พีนำข้อมูลของคุณเด่นภูมิมาอ่านอีกครั้ง พบว่าจุดเริ่มต้นของการร่ำรวยของคุณเด่นภูมิคือการเริ่มรับซื้อจากธุรกิจเล็กๆที่ไม่ถูกต้อง ในข้อมูลเขียนว่าเด่นภูมินำเงินทั้งหมดน่าจะประมาณเจ็ดแปดหมื่นหยวนร่วมลงทุนกับธุรกิจเล็กแห่งนี้ อย่าดูถูกเงินแค่เจ็ดแปดหมื่นหยวน แต่ถ้าฝากไว้สักยี่สิบปีจะเป็นตัวเลขเงินมหาศาล และในตอนนั้นเจ้าของบัญชีจะเป็นคนน่าอิจฉาอย่างที่วุด ส่วนฐานะทางครอบครัวของเด่นภูมิ พ่อของเขาเป็นผู้ใช้แรงงานระดับต่ำ และคงไม่มีปัญญาหาเงินก้อนหนึ่งให้เขาสร้างธุรกิจได้แน่ เช่นนั้นเงินก้อนแรกของเขามาจากไหนกันนะ?