บทที่ 45 เชื่อใจเจ้า(2)

บ๗ที่ 45 เชื่อใจเจ้า(2) หลี่เฟยพูด: “พวกเจ้าต้องตามหาฮ่องเต้ มาหาข้าจะมีประโยชน์อะไร ข่าวของพวกเจ้าไม่ได้เรื่องเลย หรือว่าพวกที่คอยเป็นหูเป็นตาในเจ้าในวังไม่ได้แจ้งให้พวกเจ้าทราบหรือ เห็นพวกเจ้าทำท่าทีแบบนี้ก็แปลว่าไม่รู้! ช่างเถอะ ข้าจะบอกพวกจ้า ฮ่องเต้ไม่ได้เรียกให้ข้ารับใช้มาห้าเดือนได้แล้ว!” เฉิงเสี้ยงและพ่อหมดต่างก็ตกใจ! เพื่อที่จะตามข่าวทั้งหมดที่เกิดขึ้นในวัง พวกข้ารับข้ารับใช้เกือบทั้งหมดไม่ว่าจะขันทีหรือนางกำนัลต่างเป็นหูเป็นตาให้ พวกเขาไม่แปลกใจที่หลี่เฟยรู้ว่าพวกเขามีหูมีตาคอยช่วยดูให้ในวัง แต่เพราะว่าพวกที่เป็นหูเป็นตาให้พวกเขาไม่ได้แจ้งข่าวให้เขาทราบ ฮ่องเต้อำมหิตไม่ได้เรียกหลี่เฟยให้ขึ้นรับใช้มาห้าเดือนแล้วหรือ จะเป็นไปได้ยังไง หลี่เฟยรูปร่างงดงาม เป็นเหมือนชีวิตของฮ่องเต้อำมหิต! นางสนมในวังหลังที่ได้ขึ้นรับใช้ไม่กี่ครั้งฮ่องเต้อำมหิตก็ไม่โปรดแล้ว แต่ว่าฮ่องเต้อำมหิตไหนเลยจะต้านรูปร่างที่ยั่วยวนอวบอิ่มเช่นนี้ และหรือหลีเฟยจะไม่ได้รับการโปรดแล้วจริง ๆ ข่าวใหญ่หลังวังเช่นนี้ ที่เป็นหูเป็นตาให้พวกเขาทำไมถึงไม่แจ้งให้ทราบ แล้วมันก็ตั้งห้าเดือนแล้วด้วย หลีเฟยพูดต่อ: “พวกเจ้าไม่ต้องตกใจ ไม่เพียงแต่ข้าที่ไม่ได้รับความโปรดแล้ว นางสนมทุกคนในวังก็ไม่ได้รับความโปรด!” “ หา” เฉิงเสี้ยงกับพ่อมดร้องตกใจออกมาพร้อมกัน จะเป็นไปได้ยังไง นางสนมทุกคนไม่ได้รับความโปรดหรือ นี่มันหมายความว่ายังไง “แย่แล้วแย่แล้ว!” “ เรื่องที่เกิดขึ้นนี้เป็นเรื่องร้ายแร้งแล้ว!” “พ่อมด ดูไปแล้วครั้งนี้จะเกิดเรื่องใหญ่แล้วจริง ๆ !” เฉิงเสี้ยงสีหน้าเป็นกังวลอย่างฉับพลัน หน้าผากเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อที่ผุดขึ้นมา พ่อมดถามอย่างประหลาดใจ: “ถางเปิ่นเฉิงเสี้ย ทำไมท่านถึงพูดแบบนี้หละ เกิดเรื่องอะไรขึ้นแล้วหรือ” เฉิงเสี้ยงกังวลอยู่ก่อนที่จะพูด: หลีเฟยพูดว่านางสนมทุกคนไม่ได้รับความโปรดพร้อมกัน! หรือว่านี่เจ้ายังไม่เข้าใจ ว่านี้หมายความว่ายังไงหรือ” เฉิงเสี้ยงแสดงออกได้ถึงความลำบากใจเล็กน้อย มีความกังวล เพิ่มไปด้วยความตื่นตระหนก...... คล้ายกับว่าเกิดเรื่องที่แย่แย่มาก ๆ ! พ่อมดความด้วยความแปลกมากว่า: “เฉิงเสี้ยง ท่านพูดมาตรง ๆเลยเถอะ! เหล่านางสนมไม่ได้รับความโปรด นี่หมายความว่าอย่างไร” เฉิงเสี้ยง: “ฮ่องเต้เสื่อมสมรรถภาพทางเพศแล้ว!” หลีเฟยดูถูก: “เห้ย! พวกเจ้านี่เป็นข้าราชบริพานใหญ่ที่ไม่ได้เรื่อง ฮ่องเต้มีชื่อเรื่องความแข็งแกร่ง!คืนหนึ่งให้มีสาวงามสิบคนก็สู้ไหว เขาจะเป็นเสื่อมสมรรมถภาพทางเพศได้ยังไง” เฉิงเสี้ยงถามอย่างแปลกใจ: “หากว่าไม่ได้เสื่อมสมรรถภาพทางเพศ แล้วทำไมนางสนมทั้งหมดถึงไม่ได้รับความโปรดในเวลาเดียวกันหล่ะ” “ หรือว่าจะเป็นเมื่อห้าเดือนก่อนปรากฏสุนัขจิ้งจอกตัวเล็ก!” “สุนัขจิ้งจอกเหรอ” “พวกเจ้าคงไม่ได้ยินเรื่องสุนัขจิ้งจอก! ฮ่องเต้สั่งห้ามอย่างเข้มงวดไม่ได้คนในวังทั้งชั้นในชั้นนอกไม่ให้กล่าวถึงเรื่องนี้ อาจจะเป็นเพราะอย่างนี้พวกเจ้าเลยไม่ได้รู้ข่าวสาร แต่ว่าพวกเจ้าควรรู้ว่าเมื่อห้าเดือนก่อนในวังมีเรื่องฆาตกรใช่ไหม” “ฆาตกรหรือ แน่นอนว่าจำได้ ฮ่องเต้เคร่งครัดให้พวกเราจับกุมฆาตกรคนนี้ แต่จะว่าไปก็ผ่านมาสี่ห้าเดือนแล้ว ฆาตกรรายนั้นก็นี้ไปอย่างไร้ร่องรอยตั้งนานแล้ว ฮ่องเต้คงยังไม่สบายใจ “เจ้ารู้สาเหตุไหม” “หลีเฟยได้โปรดแจ้งให้กระจ่างด้วย!” “เฮ้ย! ในความจริงแล้วมีฆาตกรที่ไหนกัน อันนั้นมันก็คือสุนัขจิ้งจอกนั่นแหละ แปลงร่างมาให้ตัวเองสวยงามมีรูปร่างหน้าตาที่ทำให้ฮ่องเต้หลงใหล แต่ที่หลังก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เรื่องนี้ก็หายไปแล้ว! ฮ่องเต้ไม่ได้ไว้ในมือ แต่หลังจากนั้นเป็นต้นมาก็คิดถึงแต่สุนัขจิ้งจอกนี้ไม่ยอมลืม แล้วก็เริ่มไม่เลือกป้ายโปรดจื่อเฟยอีกเลย! คนเลว! นางสุนัขจิ้งจอก! ถ้าหากว่าข้าได้เจอกับนาง จะไม่ปล่อยนางไปแน่นอน!“ หลีเฟยคบฟันไปมาแล้วพูดคล้ายกับว่าเกลียดซินเหยาสุดขั่ว เฉิงเสี้ยงจู่ๆ ก็คิดขึ้นมาได้เรื่องหนึ่ง” ถ้าหาเป็นเพราะสุนัขจิ้งจอกที่ทำให้ฮ่องเต้ไม่เข้าใกล้ผู้หญิง แล้วทำไมต้องให้ข้ากับพ่อมดพูดเรื่องจะเอาหลานสาวของจวนอ๋องโจว๋เข้ามาในวังหล่ะ” หลีเฟยร้อนรนเป็นไฟขึ้นมา: “สาวตระกูลโจ๋วหรือเข้าวังยังไม่ใช่ว่าจะได้มีชีวิตที่ดี แต่ทว่าก็เป็นคนมีวาสนาดีได้มีที่พึ่งพิงยิ่งใหญ่ ยังไงก็ดีกว่าที่วิตของพวกเราที่น่าสงสาร เฉิงเสี้ยง พ่อมด พวกท่านไปตามหาฮ่องเต้เถอะ หาเจอแล้วอย่าลืมส่งคนไปบอกที่ข้างในวังด้วย” หลีเฟยไม่ค่อยใส่ใจในเรื่องที่ฮ่องเต้อำมหิตหายไป ยังไงก็ไม่ได้ไปรับใช้มาห้าเดือนแล้ว นางจะไปสนใจชีวิตของฮ่องเต้อำมหิตทำไม เฉิงเสี้ยงถามเปิ่นขุยครั้งนี้เจอเรื่องยากเข้าแล้ว ฮ่องเต้ไปไหนกันแน่เนี่ย มันมีเรื่องสุนัขจิ้งจอกโผล่มาในวังตั้งแต่เมื่อไหร่กัน จวนอ๋องโจ๋ว “นายท่านโจ๋ว ความหมายของฮ่องเต้พูดไว้ชัดเจนแล้ว! ครั้งนี้ข้าแอบออกมาจากวังเงียบ ๆ เพื่อหวังที่จะขอความร่วมมือจากนายท่านโจ๋ว ให้ค่ำนี้ไปเจอคนคนหนึ่ง” ใบหน้าที่หล่อเหลาของฮ่องเต้อำมหิตนั้นมองได้เห็นถึงความมีเสน่ห์ แต่ดวงตาของฮ่องเต้อำมหิตนั้นเต็มไปด้วยอายอาฆาต เป็นผู้ชายที่อันตราย ในมือมีอำนาจเหนือฟ้าในการที่จะฆ่าใครได้ “พบใครหรือนายท่านโจ๋วถาม “ “กุหลาบดำ”ฮ่องเต้อำมหิตพูดมาสามคำ “กุหลาบดำหรือ หรือว่าจะเป็นนักฆ่ามือทองในตำนานที่ใช้ดาบอย่างเทพที่คนในเมืองหลวงเลื่องลือกัน”