已经是第一章了
บทที่75 คุณชาย（2）
บ๗ที่75 คุณชาย（2）
ซินเหยาก็แย่งกลับคืนมาจากนั้นก็เก็บเข้าไปในกระเป๋าตามเดิมรักษาเหมือนไข่ในหิน
ชายอ้วนๆก็พูดว่า “ข้ายังอ่านไม่จบเลย!ข้าพึ่งดูถึงตอนปีศาจลิงจะกลายเป็นราชาปีศาจ!”
คุณายอีกคนก็ตอบโต้อย่างรุนแรงว่า “ข้าก็ยังดูไม่จบ!ข้าอยากรู้ว่าปีศาจลิงที่เก่งกาจเช่นนี้จะกลายเป็นลูกศิษย์ของพระรูปนี้ได้อย่างไร?”
อีกคนก็พูดว่า “ข้าอ่านเสี่ยวเหรินซูมานับร้อยเล่ม ไมเคยเห็นเรื่องราวที่น่าสนุกเช่นนี้มาก่อนเลย!”
ซินเหยาก็พูดขึ้นอย่างจริงจังว่า “หนังสือเล่มนี้ไม่ได้มีขายทั่วไปนะ!ข้าได้คนรู้จักซื้อมาได้แค่สองเล่มเท่านั้น”
ชายอ้วนๆก็พูดขึ้นมาว่า “เจ้ามีสองเล่ม เช่นนั้นก็เอาให้ข้าสิ?ข้าให้ยี่สิบตำลึงเลย!”
อีกคนก็พูดขึ้นมาว่า “ขายให้ข้า!ข้าให้เจ้ายี่สิบตำลึง!”
อีกคนก็แย่งพูดว่า “ข้าให้ยี่สิบสองตำลึงเลย!ขายให้ข้าเถอะ!”
“ข้าออกยี่สิบห้าตำลึง!”
ซินเหยาก็พูดต่อว่า “สามสิบตำลึง!ข้ามีสองเล่ม ยังไงข้าก็อ่านจบแล้ว”
ชายอ้วนๆก็คิดว่า ยังไงถ้าเขาอ่านจบแล้วก็ขายให้คนอื่นได้ก็กัดฟันพูดว่า “สามสิบตำลึงข้าจะเอา!จะเอาเงินให้ทันทีด้วย!”
พูดจบเขาก็เอาเงินออกมาอย่างรวดเร็ว กลัวว่าจะมีคนแย่งเขา
ต้องรู้ว่าในห้าคนนี้กลับมีหนังสืออยู่แค่สองเล่มเท่านั้น!
อีกคนก็รีบเอาเงินออกมาอยากได้หนังสืออีกเล่ม
ซินเหยาก็ได้เงินมาหกสิบตำลึงจากหนังสือสองเล่ม
หนังสืออ่านจบแล้ว ปัญหาก็ออกมาแล้ว!
ทั้งโต๊ะมีห้าคนแต่ลูกค้าโต๊ะอื่นพอเห็นว่ามีของดีก็รีบมาล้อมวงกันทันที
ทุกคนรู้ว่ามีหนังสือที่ดีเช่นนี้ ทุกคนก็อยากจะซื้อแต่กลับไม่มีที่ซื้อ
ทุกคนต่างรู้สึกผิดหวังและคนที่ซื้อหนังสือได้ก็แลดูมีความสุขมาก
ซินเหยาก็พูดต่อว่า “ทุกคนอย่าผิดหวังไป คนที่ซื้อไม่ได้ก็ไปยืมอ่านที่คนที่ซื้อได้อ่าน และได้ยินว่าในเมืองเขตเหนือมีเด็กๆมาโฆษณาขายกันตามถนน แต่ถ้าโชคดีก็จะเห็น ได้ยินว่าร้านหนังสือพี่สี่มีเสี่ยวเหรินซูเล่มนี้ขายอยู่ น่าจะมีของอยู่บ้าง ข้ารู้จักคนสนิทด้านในบอกว่าคนที่ซื้อเยอะสามารถซื้อได้ตามราคาส่งได้เลยนะ……”
“ตามถนนเมืองเขตเหนือ?”
“ร้านหนังสือพี่สี่?”
“รีบไปแย่งเถอะ!”
“เดี๋ยวก็ขายหมดหรอก!”
“ทุกคนรีบไปเร็ว!”
ตอนนี้ก็มีคุณชายคนหนึ่งเดินเข้ามาในร้านและเห็นผู้คนต่างออกไปอย่างเร่งรีบ เขาก็ถามไปอย่างสงสัยว่า “ทุกคนเป็นอะไรกัน?รีบขนาดนี้จะไปไหนกัน?”
“ไปร้านหนังสือพี่สี่แย่งหนังสือ!ไปช้าเดี๋ยวก็หมดหรอก!”
“แย่งหนังสือ?นับข้าไปด้วย!”
คุณชายคนนั้นเห็นทุกคนต่างตื่นเต้น เขาที่ไม่รู้เรื่องก็ตามไปด้วย
ซินเหยาก็ถอยกลับไปอย่างลับๆ และเดินไปทางเมืองเขตตะวันตกร้านชาต่อ……
ๆม่กี่ชั่วโมง นางก็กลับไปที่ร้านหนังสือ ก็เห็นทุกคนต่างตะโกนกันอยากซื้อเต็มไปหมด
ครั้งนี้นางก็เปลี่ยนชุดเป็นหญิง ไม่มีคนรู้จักนาง
ซินเหยาเข้าไปทางด้านหลังร้าน ก็เห็นโจว๋หยุนถิง ส้งหมิ่น ส้งชิง ต่างทำหน้าเศร้าสลด
ซินเหยาถามต่อว่า “พี่สี่ คนเยอะเช่นนี้ หนังสือน่าจะขายได้ไม่น้อย?ทำไมทำหน้าเศร้าเช่นนั้นเล่า?”
โจว๋หยุนถิงพูดต่อว่า “เสียดายๆในร้านมีหนังสือแค่สี่ร้อยเล่ม ส้งชิงพวกเขาเอาไปหนึ่งร้อยเล่มขายตามถนน ในเวลาแค่หนึ่งชั่วโมงก็ขายไปหมดแล้ว ตอนนี้นอกร้านมีร้อยกว่าคนที่อยู่ด้านนอกต่างจะซื้อหนังสือ และคนก็มากขึ้นเรื่อยๆ ถ้าเป็นเช่นนี้ต่อไปประตูนอกร้านคงโดนพังพอดี!”
ส้งหมิ่นพูดต่อว่า “ถ้ารู้ว่าจะขายดีเช่นนี้ พวกเราน่าจะตีพิมพ์ออกมาเยอะหน่อย”
ส้งชิงพูดต่อว่า “พวกเรามาตีพิมพ์กันคืนนี้ไหม?ตอนนี้เริ่ม พรุ่งนี้ก็น่าจะได้ประมาณสามร้อยเล่ม”
“ไม่ได้!”
ซินเหยาพูดอย่างจริงจัง
โจว๋หยุนถิงพูดว่า “ซินเหยา ทำไมไม่ได้ล่ะ?พวกเรากำลังคิดว่าจะเพิ่มกำลังคนมาช่วยกันตีพิมพ์ดีไหม”
ซินเหยาพูดต่อว่า “ไม่ต้องแล้ว หนังสือรอบนี้พวกเราก็ได้เงินมาไม่น้อย”
โจว๋หยุนถิงพยักหน้าและพูดว่า “ก็ได้เงินมาประมาณหกพันตำลึง หักต้นทุนไป อย่างน้อยก็ได้กำไลมาห้าพันตำลึง”
ส้งหมิ่นได้ยินก็ตกใจ “อั้ยหย่า!มีเงินเยอะขนาดนี้เชียวเหรอ?เมื่อก่อนพวกเราขายหนังสือตามท้องถนนต้องขายถึงหนึ่งวันเต็มๆ ร้องตะโกนจนปวดคอไปหมดก็ได้เงินแค่หนึ่งพันตำลึง ตอนนี้ไม่ถึงครึ่งวันก็ได้กำไลมาแล้วห้าพันตำลึง!วิเศษไปเลย!ซินเหยา เจ้าทำได้ยังไงกัน?”
โจว๋หยุนถิงก็มองดูซินเหยาอย่างนับถือและพูดว่า “น้องสาว เจ้าบอกว่าเจ้ามีวิธีทำให้หนังสือพวกนี้ขายออกไปได้ในเวลาหนึ่งวัน เจ้าออกไปไม่นานก็มีลูกค้ามากมายต่างแห่กันมาที่นี้ ข้าบอกว่าราคาสิบเหรียญ พวกเขากลับให้มาสิบห้าตำลึง ยี่สิบตำลึงเลยล่ะ!”
ส้งชิงพูดขึ้นอย่างแปลกใจว่า “ข้ากับหลัวเสี่ยงหู่ขายที่ท้องถนนไม่นานก็มีคนแย่งซื้อไปหมด ข้ายังไม่ได้บอกราคา หนังสือก็มีคนแย่งไปหมดแล้ว ในความวุ่นวาย ยังมีสองสามคนที่ยังไม่ได้ให้เงินเอาหนังสือไป ข้ารำคาญเสียจริง!”
โจว๋หยุนถิงถามอย่างสงสัยว่า “ซินเหยา เจ้าทำได้ยังไงกัน?”
ซินเหยายิ้มและพูดว่า “นี้เป็นแค่วิธีการขายธรรมดา ยังไง ตอนนี้ก็ออกมาดีแล้ว พวกเราก็ไม่ต้องตีพิมพ์แล้ว ถ้าพิมพ์ไปก็ขายไม่ได้แล้ว”
โจว๋หยุนถิงพูดว่า “ทำไมกัน?ทำไมถึงจะตีพิมพ์ต่อไม่ได้?”
ซินเหยาพูดต่อว่า “หนังสือพวกนี้พิมพ์ออกมาก็เป็นแค่เรื่องแปลกใหม่ ฝีมือต่ำไป พวกเราพิมพ์ทั้งคืนได้ คนอื่นก็ทำได้!ข้าว่าพรุ่งนี้ตามตลาดต้องมีหนังสือเช่นนี้ออกมาเป็นหมื่นเล่มแน่ ทุกคนจะมาลอกเลียนแบบหนังสือของเรา ดังนั้น ตอนนี้ตีพิมพ์ไป พรุ่งนี้เอาออกมาขาย ก็ได้เงินมาไม่มาก”
โจว๋หยุนถิงคิดได้ทันทีและพูดว่า “ใช่สิ!ทำไมข้าคิดไม่ได้นะ!ตอนนี้ไซอิ๋วกำลังเป็นที่ฮือฮา ร้านหนังสือร้านอื่นก็ต้องทำตามพวกเรา พรุ่งนี้เช้าคงจะมีขายออกมาไม่น้อย เช่นนี้ ราคาก็ขายไม่ได้แล้ว”
ส้งหมิ่นถอนหายใจและพูดว่า “เสียดายจังเลย หนังสือดีเช่นนี้ ขายได้แค่ครึ่งวัน”
ซินเหยาพูดอย่างสบายๆว่า “นี้เป็นเรื่องที่ข้าเดาเอาไว้แล้ว ฝีมือคุณภาพที่ต่ำยังไม่ดีเท่าลิขสิทธิ์ที่มีคุณภาพกว่า แค่เดินไปตรงหน้าคนก็สามารถได้เงินแล้ว”
โจว๋หยุนถิงพูดต่อว่า “เช่นนั้นตอนนี้เราควรทำยังไงดี?”
ส้งหมิ่นพูดต่อว่า “น้องสาวบอกว่านี้เป็นแค่ตอนแรก?เมื่อไหร่จะออกตอนที่สองกัน?”
โจว๋หยุนถิงพูดว่า “ใช่!ใช่!พวกเราต้องรีบออกตอนที่สอง ตอนนี้ทุกคนกำลังอยากอ่าน พวกเราได้เปรียบกว่าคนอื่น แค่ตอนที่สองออก ก็จะสามารถขายได้ทันที ครั้งนี้ ข้าจะตีพิมพ์หนึ่งพันเล่ม อาจจะขายได้ในกำไลของหนังสือสองพันเล่ม!”
ซินเหยาพูดต่อว่า “ไม่ เยอะเกินไป!จะตีพิมพ์เยอะขนาดนั้นไม่ได้ เรื่องนี้มีตั้งสี่สิบกว่าบท ถ้าขายดี ข้าสามารถทำให้ยาวได้ถึงแปดสิบตอน หรืออาจจะหนึ่งร้อยตอน ไม่ต้องเพิ่มปริมาณเร็ว ไม่เช่นนั้นขายได้ไม่กี่อาทิตย์ ราคาก็อาจจะเพิ่มไม่ได้แล้ว!”
已经是最新一章了
加载中
