บทที่83 นี้เป็นสัตว์ประหลาดอะไร（2）

บ๗ที่83 นี้เป็นสัตว์ประหลาดอะไร（2） จากนั้น ก็ทำท่าสบายๆเหมือนมาดื่มชา และแกล้งหยอกเล่นเสี่ยวป๋าย…… ส้งชิงก็ลนลานจนแทบบ้า อาจารย์บอกว่าจะมาช่วยคน ทำไมถึงมานั่งดื่มชาสบายๆกัน? และนางยังไม่ได้ดื่มเหมือนคนที่หิวน้ำ นางดื่มชาๆ เหมือนกับวันนี้มานั่งดื่มชาเฉยๆ…… เขากังวลแต่ก็ไม่กล้าถาม ก่อนหน้านี้ซินเหยาก็เตือนเขาเอาไว้แล้ว! อย่าถามมาก อย่าพูด แค่สังเกตและเรียนรู้เงียบๆ เขาไม่กล้าถาม ในใจกลับร้อนรนมาก หนึ่งนาทีผ่านไปแล้ว…… สองนาทีผ่านไปแล้ว…… “อาจารย์” สุดท้ายส้งชิงก็ทนไม่ได้ ซินเหยามองเขาตาขวาง ส้งชิงรีบพูดเสียงเบา และถามอาจารย์ว่า “อาจารย์ พวกเรามาทำอะไรที่นี้หันแน่?ข้ากินขนมหมดแล้ว เราน่าจะไปช่วยคนได้แล้วนะ!” ซินเหยาตอบไปช้าๆว่า “ให้เจ้ากินช้าหน่อยไง?กินหมดแล้วก็เรียกอีกสิ” ส้งชิงพูดต่อว่า “อาจารย์ ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น ข้าไม่ได้อยากกินขนม พวกเรามาที่นี้เพื่อช่วยคน หลัวเสี่ยวหู่พวกเขายังอยู่ในอันตรายนะครับ?” ซินเหยาทำท่าให้เขาเงียบ “ชู่!อย่าพูด!นั่งกินไปเงียบๆ สั่งขนมมาอีก ทำท่ากินช้าๆ อย่ากินเข้าไปจริงๆล่ะ เดี๋ยวตอนทำภารกิจจะเดินไม่ไหวเอา เดี๋ยวไปครึ่งทางเกิดปวดท้องขึ้นมา” ส้งชิงไม่เข้าใจอย่างมาก แต่ก็ต้องฟังที่อาจารย์พูด และสั่งขนมมาอีก จากนั้นก็กินไปช้าๆ ทำท่าเหมือนกำลังชิมขนม แต่ที่จริงแล้วกินเข้าไปไม่กี่คำ เขาแค่ทำท่า ลูกชาในร้านชา มาแล้วก็ออกไปหลายคน…… ไปๆมาๆ ลูกค้าก็เดินออกไปหมดแล้ว ซินเหยาก็ยังคงนั่งดื่มช้าไม่ขยับ…… ขนาดเสี่ยวป๋ายก็ทำท่านอนตาย กินอิ่มแล้วก็นอนอยู่อ้อมกอดของซินเหยา ไม่ขยับเลย…… ส้งชิงก็เริ่มกังวลขึ้นมา ไม่รู้ว่าอาจารย์จะรอถึงเมื่อไหร่ แต่ก็ไม่กล้าถามมาก ทันใดนั้น—— มีชายรับใช้ในบ้านสวมเสื้อแดงเดินเข้ามาในร้าน “เอาเนื้อวัวห้าโล!นูเอ๋อโฮงสองขวด!!” เสียงชายคนหนึ่งสั่งอาหาร! เจ้าขงร้านก็รีบไปเตรียมของที่พวกเขาสั่ง “เร็วเข้า!พวกเรารีบอยู่!!” “ครับ!ครับ!รอก่อนนะครับลูกค้า!” ชายสองคนเหมือนกำลังรีบ พอได้เหล้าและเนื้อก็รีบไปทันที “ระวัง!ตามไป!” ซินเหยาอุ้มเสี่ยวป๋ายไปเดินตามพวกนั้น สิงชิงก็ตามมาติดๆ ชายสองคนถือเหล้าเนื้อเดินไปทางตรอกเล็กๆ “วันนี้นายท่านจับคนมาเยอะ กลางคืนต้องไม่ได้นอนแน่ ใช้เวลาที่ทุกคนกินข้าว ซื้อเหล้าเนื้อมาซ่อนเอาไว้ในครัว ตอนกลางคืนค่อยเอามากิน”ชายคนหนึ่งพูดขึ้น “ใชน่ะสิ!วันนี้คงยุ่งแน่!ข้าฟังที่เหอซานพูดบอกว่าอาจจะมีนักสู้เก่งๆมาโวยวายในบ้าน ช่วงนี้ก็เลยต้องเข้าออกจากทางหลังประตู ไม่มีอะไรก็ไม่ต้องไปห้องใหญ่ เดี๋ยวก็ตายไปเปล่าๆ!”ชายอีกคนพูดออกมาดูก็รู้ว่าขี้กลัวแค่ไหน “ใช่สิ ได้ยินว่าหลานนายท่านโกอานพาคุณชายท่านหนึ่งกลับมา เจ้าเดาสิว่าเป็นใคร?” “ข้าเดาไม่ออกหรอก คุณชายคนนั้นทั้งเย็นชา รูปร่างหน้าตาหล่อเหลา เกรงว่าไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป” “ได้ยินว่าช่วงหลายปีมานี้โกอานเข้าวังไป อาจจะรู้จักกับคุณชายตระกูลดังๆก็ได้!” ชายสองคนเห็นซินเหยาเดินเข้ามาไม่ทันตั้งตัว นางก็ตบไหลชายสองคนนั้น “ใครกัน!” “ทำอะไรน่ะ?” ชายสองคนทำหน้าตกใจมาก ซินเหยายิ้มและพูดว่า “พี่ชายเจ้าคะ ยืมเสื้อพวกเจ้าใส่หน่อยสิ!” “ไปไกลๆเลย!ข้าไม่มีเสื้อผ้าให้เจ้ายืมโว้ย!” พอชายคนนั้นเห็นว่าเป็นหญิงร่างเล็กธรรมดาๆ ก็ด่าไปอย่างไม่เกรงกลัว ซินเหยากดจุดทำให้พวกนั้นสลบไป “ข้าขอยืมพวกเจ้าก็ยังไม่ให้อีก!ส้งชิง!เร็วเข้า ถอดเสื้อพวกนี้ออกมา!” ส้งชิงตามไปและถามอย่างสงสัยว่า “อาจารย์ ถอดเสื้อผ้าพวกนี้ทำไมกัน?” ซินเหยาพูดต่อว่า “ทำไมเจ้าโง่ขนาดนี้เนี้ย?ถอดออกมาพวกเราจะได้แอบเข้าไปในบ้านยังไงล่ะ!ไม่ได้ยินที่พวกนี้พูดเหรอ วันนี้หัวหน้าพวกเขาจับคนกลับมาได้เยอะ?ต้องเป็นหลัวเสี่ยวหู่พวกเขาแน่!” “ใช่สิ!ใช่!” ส้งชิงดีใจอย่างมาก รีบถอดเสื้อผ้าพวกนี้อย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ถามต่อว่า “อาจารย์ สองคนนี้จะทำอย่างไรดี?” ซินเหยาดูแล้วก็พูดว่า “เหล้ากับเนื้อเอาไปด้วย สองคนนี้เป็นแค่ลูกน้อง ไม่ต้องเอาชีวิตพวกเขาหรอก เจ้าลากพวกนี้ไปหลบในตรอกเล็กๆมืดๆนั้น และตีหัวด้วยไม้ไปอีกหนึ่งที!อย่าให้พวกเขาตื่นเร็วขนาดนั้น!” “ครับ!อาจารย์!” ทำเรื่องที่ต้องใช้กำลัง ส้งชิงเก่งอยู่แล้ว เขาลากสองคนนั้นไปที่มืดอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ฟาดหัวพวกเขาไปอีกที…… “ที่แท้ก็เป็นคุณชายหวาง!คุณชายหวางออกมาจากวังเหรอครับ?”เสือเก่อทำหน้ายิ้มและถามไป “ท่านลุง คุณชายหวางกับเสด็จพ่อเป็นคนที่มีอำนาจในวัง ท่านก็อย่าถามให้มากความเลย!” โกอานตั้งแต่เข้าวังไปเป็นขันทีก็นับว่าเป็นส่วนหนึ่งของวังหลวงไปนานแล้ว ตอนนั้นเสือเก่อก็คือท่านลุงซึ่งเป็นคนดูแลเข้ามา ตอนนี้เขาก็ช่วยเสือเก่อเกือบทุกอย่าง ช่วยเขาให้รอดจากการทำผิดกฎหมายและอีกมากมาย “ใช่สิ!ใช่!หลานพูดมีเหตุผล” เสือเก่อเป็นคนฉลาด! เขารู้ว่าตอนนี้โกอานเป็นขันทีในวัง และอำนาจก็มากโขอยู่ เขาสามารถออกมานอกวังกับคุณชายหวางได้…… คิดแล้วก็น่าจะดีมาก ฐานะของคุณชายหวางคนนี้ น่าจะมีตำแหน่งชาติกุลที่ใหญ่แน่นอน! คนอื่นก็มาในรูปแบบนี้ เขาก็จะไม่ถามให้มากความ!