บทที่90 นางฟ้าเจ้าแห่งหนใด（1）

บ๗ที่90 นางฟ้าเจ้าแห่งหนใด（1） “เจ้าน่ะได้เจอข้าก็โชคดีมากแล้ว!ข้าถือเป็นคนที่เก่งยาพิษที่สุด!และยังไม่ชอบติดค้างใคร!!” ซินเหยายิ้ม จากนั้นก็ดาบออกมา ใช้ปลายดาบกรีดไปที่บริเวณแขนใกล้ชีพจร……มีเลือดดำออกมาจากแผลเยอะมากทีเดียว! ซินเหยาเก็บดาบ จีบมืออีกค้างของเขา ใช้กำลังภายในขับเลือดไม่ดีออกไป…… ดังนั้นยาพิษจะต้องเข้าไปในหลอดเลือดดำก่อน! หลังจากหมุนเวียนไปทั่วร่างกายมันจะเข้าสู่หัวใจห้องขวาและไหลเข้าสู่หัวใจโดยตรง! หลอดเลือดดำที่แขนคือเส้นเลือดใหญ่อันสุดท้ายที่จะเข้าสู่หัวใจ! เลือดพิษไหลออกมาจากทางหลอดเลือดทีล่ะนิด…… เลือดที่เข้าไปหล่อเลี้ยงหัวใจก็ลดลงไปกว่าครึ่ง ซินเหยาใช้กำลังภายในปกป้องหัวใจของเขาเอาไว้ ไม่ให้เขาช็อค เลือดพิษออกมาแล้วกว่าครึ่ง แต่อีกครึ่งก็ยังไหลเข้าไปในหัวใจอยู่ดี…… ผ่านกระบวนการพวกนี้แล้ว เหลือแค่เลือดพิษอีกครึ่ง จากนั้นก็ไหลออกมาอีกครึ่ง ก็เหลือประมาณเศษหนึ่งส่วนสี่! ผ่านกระบวนการพวกนี้แล้ว ซินเหยาก็รู้สึกเหนื่อยจนเหงื่อไหลพล่างๆ! แผลกรีดที่แขนของเขามีเลือดไหลออกมาน้อยลงเรื่อยๆ แต่สีเลือดกลับแดงขึ้นเรื่อยๆ…… เลือดพิษขับออกมาหมดแล้ว! แต่ว่านายบ้ากามนี่เลือดพิษก็ปล่อยออกมาแค่1000CC! เกรงว่าร่างกายคงจะอ่อนแอมาก! “จีจี!จีจี!” เสี่ยวป๋ายอยู่ข้างๆใช้เล็บขัดแย้ง! ซินเหยาปาดเหงื่อบนหน้าผากออก ยิ้มและพูดว่า “เด็กดี!เจ้าอย่าน้อยใจไป!ยังไงเขาก็เคยช่วยชีวิตข้า!ข้าช่วยเขาก็นับว่าข้าตอบแทน!แม้จะไม่นับว่าตอบแทน เขาช่วยข้า ข้าคงจะทนเห็นเขาตายไปต่อหน้าต่อตาไม่ได้!” เสี่ยวป๋ายไม่สนใจ ขัดแย้งต่อไป ซินเหยายิ้มและพูดว่า “ข้ารู้เขาไม่ใช่คนดี!คนที่เป็นฮ่องเต้จะมีกี่คนกันที่เป็นคนดี?แต่จะไม่ช่วยเพราะเขาเป็นคนไม่ดีก็ไม่ได้?พอแล้ว ไปเล่นข้างๆนั้นไป เดี๋ยวข้าจะเลี้ยงเจ้ามื้อใหญ่เลย” มื้อใหญ่? พอได้ยินว่ามื้อใหญ่ เสี่ยวป๋ายก็ไปนั่งข้างๆอย่างเรียบร้อย แต่กลับไม่ยอมไป นั่งเฝ้าข้างเตียงตลอด มองดูด้วยความระวังอย่างโกรธๆ มองดูฮ่องเต้อำมหิตไม่ละสายตาเลย! สีหน้าเขาซีดขาวลงเรื่อยๆ…… แต่ชีพจรกลับเพิ่มขึ้นมาเยอะมาก กลับมาอยู่ที่60กว่า…… น่าจะพ้นขีดอันตรายแล้ว! ซินเหยามองดูใบหน้าที่หล่อเหลาก็นึกถึงคืนนั้นขึ้นมา จากนั้นก็ยิ้มมุมปาก “เวลาเจ้าหลับก็หล่อดีนะ!ไม่มีใบหน้าที่น่ารำคาญและเย็นชา!” “นางฟ้า!” “นางฟ้าเจ้าอยู่ไหนกัน?” “อย่าไปจากเราเลย” “เราคิดถึงเจ้าจังเลย!” “เราคิดถึงเจ้าทุกวันเลย!” ฮ่องเต้อำมหิตละเมอพูดออกมา ซินเหยาตกใจและพูดว่า “นางฟ้าที่เขาพูดถึงคือข้าเหรอ?” จากนั้นก็พยักหน้าพูดว่า “ฮ่องเต้ทุกคนก็คงจะเป็นคนเจ้าชู้บ้ากามกันหมด!” “พวกเขาคนเช่นนี้หลังวังคงจะมีหญิงงามกว่าสามพันคน ไม่มีทางรักผู้หญิงคนเดียวได้หรอก!” “ไม่รู้ว่าในฝันของเขาผู้หญิงคนนั้นคือใครอีก!” “เหอะ!” “รู้เช่นนี้ข้าปล่อยให้เจ้าตายไปซะก็ดี!” ซินเหยาทำหน้าไม่พอใจ ทันใดนั้น นางก็รู้สึกไม่สบายใจ พูดคนเดียวว่า “ข้าเป็นอะไรไปเนี่ยว?ทำไมถึงมาพูดจาหึงเขาเช่นนี้?” ฮ่องเต้อำมหิตที่นอนอยู่บนเตียงพูดพึมพำละเมอ สีหน้าซีดขาว หน้าผากมีเหงื่อเต็มไปหมด ซินเหยาก็รู้สึกว่าไม่ได้การ ยื่นมือไปจับหน้าผากเขา เหงื่อที่หน้าผากออกมาเรื่อยๆ! พอเปิดดูตา เห็นว่านัยน์ตาเขามีรอบเส้นเลือด หายใจแรงและถี่ขึ้นเรื่อยๆ! ปล่อยเลือดพิษแล้ว น่าจะตัวร้อน หนาว ร่างกายอ่อนแอ หายใจช้าลง…… ทำไมอาการต่างกันไปเลย? ประหลาดจริง! ซินเหยารู้สึกตกใจมาก! “อ้า!” เขาตะโกนร้องเสียงดัง! ทันใดนั้น ฮ่องเต้อำมหิตก็กระโดดลุกขึ้นมานั่งทันที! นัยน์ตามีเส้นเลือดขึ้นมาเต็มไปหมด! เขาร้องออกมาด้วยความโกรธ! เหมือนกับสัตว์ประหลาด! ร่างกายข้างบนที่เปลื่อยปล่าว เส้นเลือดที่นู่นขึ้นมา กล้ามเนื้อที่เบ่งโตขึ้น ร่างกายตอนแรกก็ดูบึกบึนมากแล้ว ตอนนี้กลับเพิ่มขึ้นมาเป็นสองเท่า! แย่แล้ว! เขาเกิดอาการคลั่งแล้ว! ซินเหยารู้ว่าอาการตอนนี้ไม่ดีมาก ต้องกดจุดของเขาทั้งหมด! แต่ว่า พอกดจุดลงไป ก็มีแรงกระแทกนางออกไปอย่างแรง! ร่างกายฮ่องเต้เหมือนสัตว์ประหลาดที่ไม่มีสติ! และไม่มีอะไรจะทำเขาได้! เขาเห็นซินเหยาก็เหมือนเห็นเหยื่อ เขากระโดดพุ่งไปทางซินเหยาอย่างเร็ว! ซินเหยาตบเขาไปอย่างแรง ฮ่องเต้อำมหิตอ้วกเป็นเลือดออกมา ทำท่าทางสีหน้าดุร้ายแสดงความชั่วร้ายออกมา จากนั้นก็พุ่งตรงมาที่ซินเหยาทันที! “เจ้า……เจ้าอย่าเข้ามานะ!” ซินเหยาตกใจอย่างมาก! ทำไมเขาเหมือนถูกผีเข้าร่างเลย? ไม่มีสติเลยด้วยซ้ำตอนนี้! ขนาดความรู้สึกเจ็บก็ยังไม่มีเลย! เมื่อกี้นางพึ่งตบเขาไปด้วยกำลังภายใน อย่างน้อยพลังเขาก็ควรจะหายไปกว่าครึ่งสิ!