บทที่91 นางฟ้าเจ้าแห่งหนใด（1）

บ๗ที่91 นางฟ้าเจ้าแห่งหนใด（1） ฮ่องเต้อำมหิตกลายเป็นสัตว์ร้ายไปเลยทันที นัยน์ตาที่มีสีแดงสดคล้ายกับสัตว์ดุร้ายที่หิวมานานแสนนาน! เขาพุ่งกระโดดมาทางซินเหยาต่อ! เขาไม่คิดชีวิตตัวเองกระโดดพุ่งเข้ามาเต็มที่! ขอแค่เขาได้เหยื่อมา แต่กลับไม่สนใจชีวิตตัวเองเลยด้วยซ้ำ! ซินเหยารีบหลบไปอยู่หลังเขาอย่างรวดเร็ว……ถ้าวิชาต่อสู้นางไม่เก่งเลยก็อาจโดนสัตว์ร้ายตัวนี้ฆ่าไปนานแล้ว! ฮ่องเต้อำมหิตจับนางไม่ได้ก็ยิ่งโกรธขึ้นมาอีก! “เอ๊า!” เขาร้องเสียงดังด้วยความโกรธ กำหมัดไว้แน่น “ไม่ได้การแล้ว!พลังภายในเขาจะแตกสลายแล้ว!” ซินเหยาดูก็รู้ว่าเขากำหมัดไว้แน่น พลังภายในของเขาไปรวมอยู่ในหมัด ถ้าไม่ทำร้ายนางจนตาย เช่นนั้นเขาเองที่จะตายก่อน! “เจ้าโง่!เจ้าต้องรีบตื่นเร็วเข้า!ข้าไม่อยากฆ่าเจ้าตอนนี้นะ!” ซินเหยากระโดดข้ามหัวเขาไป จับไหล่เขาเอาไว้แน่น หยุดการทำลายตัวเอง! พอซินเหยามาจับเนื้อกายเขา…… ใบหน้าดุร้ายของฮ่องเต้อำมหิตก็เริ่มจางหายไปเล็กน้อย ซินเหยาพูดต่อว่า “อย่าให้พลังชั่วร้ายครอบงำสมองของเจ้า!ลุกขึ้นมาเหมือนลูกผู้ชายหน่อย ชนะใจตัวเองให้ได้!” สีหน้าดุร้ายของเขาก็เริ่มหายไปเรื่อยๆ…… ซินเหยาเห็นแล้ว แม้เขาจะเสียสติไป แต่กลับมีความรู้สึกตอบรับกับนางอยู่ พอนางจับร่างกายเปลือยเปล่าของเขา…… พอนางพูดจาอ่อนหวาน…… กลับทำให้อารมณ์เขามีความสงบลงมา ฮ่องเต้อำมหิตเป็นสัตว์ร้าย ซินเหยากลับเหมือนกับครูฝึกสัตว์…… นางสัมผัสหน้าอกเขาให้ผ่อนคลายลูบไปมาเบาๆ…… นางพยายามสัมผัสและลูบให้เบามือที่สุด นางพูดเหมือนกล่อมเด็กน้อยว่า “เด็กดี!อย่าตื่นเต้น!ช้าๆ……ช้าๆ……ใจเย็นๆ!ใจ……เย็น……” ฮ่องเต้อำมหิตได้ยินแล้วก็ทำตามและสงบลงมาเยอะมาก อย่างน้อย ไม่มีการกระทำที่ดุร้ายเหมือนครั้งก่อนแล้ว สัตว์ร้ายนี่สงบลงได้เสียที ซินเหยาเห็นนัยน์ตาสีแดงของเขาเริ่มจางหายไป ก็พูดว่า “เจ้าพักผ่อนดีๆล่ะ ข้าไปตักน้ำมาให้เจ้า!” นางหันกลับจะเดินไป “อย่าไปนะ!” เขาพูดร้องขอ ทันใดนั้น มืออันแข็งแกร่งของเขาก็จับมือซินเหยาไว้แน่น…… ซินเหยาหันกลับไป…… เขาก็เข้ามาประทับริมฝีปากของเขาเข้ากับนางทันทีด้วยความรวดเร็วจนนางตั้งตัวรับไม่ทัน! “เจ้าทำอะไรน่ะ?” ซินเหยาผลักเขาออก ฮ่องเต้อำมหิตไม่มีสายตาที่ดุร้ายแล้ว แต่กลับมีความรู้สึกอยากได้ในใจ ร่างกายเร่าร้อนขึ้นมาเหมือนอยากจะจับซินเหยามาเป็นของตัวเองเสียเดี๋ยวนี้ พอความดุร้ายหายไปก็กลับทำให้เขามีอารมณ์ขึ้นมา! ซินเหยาอยากร้องไห้เหลือเกินตอนนี้! แต่เหล็กแผ่นนี้ที่ถูกแผดเผ่ากลับติดหนึบอยู่นานมาก เขาจูบและจับตัวซินเหยาเอาไว้แน่น มือที่เหนียวติดหนึบเหมือนตุ๊กแก และมือที่รวดเร็วดั่งงูเขาเรื่อยลงไปถอดเสื้อผ้านางออกหมดทันที! จูบที่เร่าร้อน……เหมือนดั่งสายฝนที่ร่วงตกลงสู่พื้น รุนแรง! บดขยี้! หยาบคลาย……เขาจูบนางไม่ปล่อยให้พักหายใจเลย ซินเหยาหมดแรงต่อสู้ ร่างกายอ่อนฮวบลงทันที นางถูกเขาโจมตีจนร่างกายก็เริ่มมีอารมณ์ขึ้นมาแล้วเช่นกัน…… “ห้าเดือนก่อนข้าได้เจ้า วันนี้เจ้าได้ข้า!พวกเราก็นับว่าหายกัน!” ซินเหยาความอ่อนโยนที่อยู่ลึกในใจของนางนั้นถูกปลดปล่อยออกมาอย่างสมบูรณ์…… ผู้หญิงก็ต้องการความกระตุ้นเหมือนกัน น้ำที่หลั่งไหลออกมาเหมือนน้ำพุพุ่งกระจาย…… ยาวนานมากกว่าสงครามนี้จะจบลง ฮ่องเต้อำมหิตหลับไปอย่างสนิท…… ซินเหยาใส่เสื้อผ้าอย่างพอใจ มองดูร่างกายเปลือยเปล่าของเขา ขนาดกางเกงในก็ยังไม่ใส่เลย…… “ไม่น่าเลย!ไม่น่าเลย!ต่อไปจะปล่อยใจเช่นนี้ไม่ได้!” ซินเหยาเริ่มรู้สึกเสียใจ นางเป็นผู้หญิง นางรู้สึกตัวเองปล่อยตัวมากเกินไป! ก่อนหน้านี้ก็ครั้งหนึ่ง…… เพราะยาพิษ! แต่ครั้งนี้……ที่จริงนางสามารถผลักเขาออกไปได้! แต่นางไม่ได้ทำ ทำไมกัน? หรือว่าเป็นเพราะนางชิบเขากันแน่? ไม่ๆ!ไม่ได้เด็ดขาด! เช่นนั้นเป็นเพราะมีอารมณ์อยากได้งั้นเหรอ? ซินเหยาคิดในใจแล้วส่ายหัว! นางเกลียดที่ตัวเองเป็นเช่นนี้! แม้นางจะเป็นหญิงที่ปล่อยตัวเหมือนกัน! นางก็กลับเกลียดชายที่ไม่เจ้าชู้ ผู้ชายก็ควรมีเจ้าชู้บ้าง ผู้หญิงกลับต้องเป็นคนรักนวลสงวนตัวหรือยังไง…… นางเป็นหน่วยซีลที่ผ่านการฝึกมาอย่างดี นางมีความคิดที่ทันสมัย และเป็นคนที่มีความคิดตัวเอง! ผู้หญิงกับผู้ชายก็เหมือนกัน ถ้ากำลังคบกันก็ควรจะคบกันอย่างอิสระ และสิทธิเท่าเทียมกัน! ไม่ควรปล่อยตัวมากเกินไป! แต่ก็ไม่ควรเก็บตัวมากเกินไปเช่นกัน! มีอะไรกับฮ่องเต้อำมหิตแล้วครั้งแรก ซินเหยาก็รู้สึกเพลิดเพลินและยอดเยี่ยม หรืออาจจะเป็นเพราะผลของยาพิษ ในใจนางก็เลยไม่รู้สึกผิด แต่ครั้งนี้ นางกลับผลักไปด้วยแต่ใจก็ยอมไปด้วย และยังเป็นฝ่ายรุกอีก…… นางเกลียดตัวเองที่รู้สึกเช่นนี้! ก็เหมือนกับว่า……นางไม่สามารถต้านทานผู้ชายที่ดุร้ายและหล่อเหลาบนเตียงได้! ความรู้แบบนี้เป็นความรู้สึกที่แย่มาก! หรือว่าเป็นเพราะนางรู้สึกชอบเขาขึ้นมาแล้วนะ? ซินเหยาคิดแล้วก็หน้าแดงและส่ายหัวไปมา ความคิดแบบนี้ไม่มีทางเป็นไปได้หรอก นางรับไม่ได้! ความรักสำหรับนางควรจะเป็นอะไรที่สวยงาม โรแมนติก บริสุทธิ์ เป็นรักแท้ที่ลืมไม่ลง…… ทำไมนางถึงมาตกหลุมรักชายบ้ากามคนนี้ได้กันนะ? เขาเป็นคนเลือดเย็น! รุนแรง! บ้ากาม ชั่วร้าย! อืม แต่ต้องยอมรับว่า เขามีใบหน้าที่หล่อเหลาดึงดูดสายตามาก! ไม่ได้ๆ! นางจะมาผูกพันกับผู้ชายเช่นนี้ไม่ได้!เขาเป็นฝ่าบาท!สุดท้ายก็ไม่มีอะไรดีหรอก! ซินเหยาเกลียดตัวเองที่กลายเป็นแบบนี้! แต่นางกลับลืมไปว่า แม้นางจะมีวิชาต่อสู้ที่เก่งมาก แต่นางก็เป็นแค่ผู้หญิงธรรมดา ไม่ เป็นแค่หญิงสาวเด็กน้อยธรรมดา หญิงสาวที่อายุแค่ยี่สิบต้นๆ หญิงสาวที่จิตใจบริสุทธิ์ ใสซื่อ! มีความรักก็ไม่อาจต้านทานได้! แต่ว่า…… นางรู้อะไรเยอะมาก รู้เรื่องภาษา เคมี คณิตศาสตร์ ระเบิด ต่อสู้ สืบสวน ซักถาม ยาพิษ…… แต่กลับไม่เข้าใจเรื่องความรัก