บทที่100 แผนสูงจริงๆ（1）

บ๗ที่100 แผนสูงจริงๆ（1） การเมืองระหว่างประเทศและความรอบคอบของนักสายลับที่จะสิ่งต่างๆ เรียกว่าการเมือง! เขากำลังมีแผนร้ายบางอย่างที่จะทำลายตระกูลโจว๋ให้สิ้นซาก! เขาเลยไม่เปิดโปงข้า..... ผู้ชายคนนี้แผนสูงจริงๆ ช่วงเวลาที่คับขันเร่งด่วนเช่นนี้...... ฮ่องเต้ยังสามารถวิเคราะห์วางแผนได้เงียบเช่นนี้ ถ้าเขาได้ฝึกเป็นสายลับล่ะก็ เขาต้องเป็นสายลับที่น่ากลัวที่สุดอย่างแน่นอน! หัวใจซินเหยาเต้นรัว! ที่ผ่านมาเธอไม่เคยเจอคนทั่วไปที่น่ากลัวแบบนี้! คนธรรมดา แต่เหี้ยมโหด เย็นชาถึงขั้นนี้..... มันน่ากลัวเกินไปแล้วจริงๆ แม้ซินเหยาจะไม่รู้แผนของฮ่องเต้ แต่มีสิ่งหนึ่งที่นางมั่นใจ ตำหนักอ๋องโจว๋จะประสบเคราะห์ร้ายแล้ว! ลางสังหรณ์ของสายลับ....แม่นยำเสมอ .......... ตำหนักอ๋องโจว๋ คุกใต้ดิน โจว๋เจ้าสามสภาพเลือดอาบ กระอักเลือกออกมา ดวงตาทั้งสองดงก่ำดั่งสัตว์ร้าย จ้องโจว๋เส้าฉีที่ถือแส้ เขาเกลียดแค้นจนอยากจะจับโจว๋เส้าฉีมาฉีกเป็นชิ้นๆ โจว๋เส้าฉีถามอย่างเหี้ยมโหด “เจ้าสาม! ข้าจะให้โอกาสเจ้าอีกครั้ง! เจ้าจะสารภาพหรือไม่?” “เฮ้อะ! ท่านพ่อไม่อยู่ เจ้าก็ออกราชการลงโทษด้วยตัวเองแล้วรึ? เจ้าฟาดซิ! ให้ดีสุดก็ฟาดให้สุดพลัง อย่างไรพลังข้าเทียบเจ้าไม่ได้อยู่แล้วนี่! เจ้าฟาดซิ!” โจว๋เจ้าสามหัวเราะเย็นชา โจว๋เจ้าฉียกแส้บนมือขึ้นมา ในดวงตาของเขาซ่อนความโศกเศร้า..... “เพี้ยะ!” แส้ฟาดไปที่กลางอกโจว๋เจ้าสามอย่างแรง ปากแผลที่เลือดพึ่งหยุดก็เปิดอีกครั้ง เลือดไหลซิบ...... โจว๋เจ้าสามไม่ร้องแม้แต่นิดเดียว แต่ดวงตาทั้งสองข้างเต็มไปด้วยความเคียดแค้น จ้องโจว๋เส้าฉี! “เพี้ยะ! เพี้ยะ!” โจว๋เส้าฉีฟาดลงไปอีกสองที..... โจว๋เจ้าสามเลือดพุ่ง สีหน้าดุร้ายแล้วความกลัว หัวเราะบ้าคลั่ง “พี่รอง ฟาดอีกซิ! ฟาดซิ! ฟาด!!” เขาตะโกนใส่อย่างบ้าคั่ง โจว๋เส้าฉีกัดฟันแน่น พูดด้วยความโกรธ “เจ้าสาม! เจ้าทำให้ข้าผิดหวังนัก! เจ้าเป็นคนของตระกูลโจว๋ นึกไม่ถึงว่าเจ้าจะมีนิสัยเช่นนี้ นำพาตระกูลโจว๋ไปสู่อันตราย! เจ้ารู้ดี หากกล่องเซิ้นตกไปอยู่ในมือของผู้อื่น ตระกูลโจว๋ต้องตายสิ้น! หรือเจ้าอยากจะเห็นแบบนั้น?” โจว๋เจ้าสามตอบเสียงเย็นชา “เจ้าไม่ต้องมาสั่งสอนข้า! ข้าโจว๋เจ้าสามขอเอาหัวเป็นประกัน กล่องเซิ้นไม่มีวันตกอยู่ในมือผู้อื่น! เจ้ามองออกแต่แรกแล้ว นางไม่ใช่คนธรรมดา นางไม่ยอมให้กล่องเซิ้นตกอยู่ในมือคนอื่นเป็นอันขาด!” โจว๋เส้าฉีพูดว่า “เขา? เขาคือใคร? เจ้ายังมีเพื่อร่วมพวกอีกหรือ? เขาเป็นคนตระกูลโจว๋หรือ? เป็นหญิงหรือชาย?” โจว๋เจ้าสามหัวเราะบ้าคลั่ง “ฮ่าๆๆ อยากรู้หรือ? เจ้าหาเอาเองสิ! หานางให้เจอแล้วฆ่านางซะ! อย่างไรเสียเจ้าก็โหดเหี้ยมกับบุตรกับน้องชายแท้ๆของตัวเองได้นี่! ยังมีอะไรไม่กล้าทำอีกบ้าง?” “อาสอง เกิดเรื่องใหญ่แล้ว ไอ้จิ้งจอกเฒ่าถางเปิ่นขุยมาขอรับ!” โจว๋หวูนเฟิงเข้ามาในห้องลับกะทันหัน “เขามาทำอะไร? ไอ้จิ้งจอกเฒ่านั่น หาเรื่องได้ตลอดจริงๆ” โจว๋เส้าฉีถาม “เขาบอกว่าจะเอากล่องเซิ้นกลับขอรับ” โจว๋หวูนเฟิงตอบ บรรยากาศในคุก หยุดเงียบไปชั่วขณะ สักพักหัวคิ้วโจว๋เส้าฉีก็ค่อยๆขมวด แหงนหน้ามองโจว๋ก้องหรุนที่ถูกโซ่ตรวนที่มุมห้องและพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “น้องสาม! ชีวิตพวกเรานั้นไม่สำคัญ แต่ความรุ่งโรจน์ของตระกูลโจว๋ที่มีมานับร้อยปี จะล่มสลายมิได้! ต้นไม้ใหญ่ล้มลง คนทั้งหมดจะประสบหายนะ! ถางเปิ่นขุยมาแล้ว ไม่แน่ว่าเขาอาจจะได้ยินข่าวลืออะไรบางอย่าง.....จะเอากล่องเซิ้นมาได้หรือไม่ เจ้าหาทางเอาเองเถิด!” พูดจบ เขาทิ้งแส้ออันชุ่มเลือดสดลงบนพื้นแล้วหันตัวออกไป โจว๋หวูนเฟิงตอบ “อาสาม ท่านอย่าแข็งกร้าวไปเลย! เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อไหร่? ถางเปิ่นขุยรับพระบัญชาฝ่าบาทให้ส่งเครื่องประดับน้องเก้า และมารับกล่องเซิ้นกลับด้วย ถ้าเขาพบว่ากล่องเซิ้นไม่อยู่ในตำหนักอ๋องโจว๋ เขาจะไม่ปล่อยพวกเราไว้!” โจว๋ก้องงหรุงหัวเราะ “หวูนเฟิง เจ้าวางใจก็พอแล้ว จะเกิดเรื่องอะไรขึ้น อาสามของเจ้าจะรับผิดชอบเพียงผู้เดียว! ในเมื่อขโมยกล่องเซิ้นมาได้ โจว๋เจ้าสามอย่างข้าก็คาดการณ์ออกว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น!” โจว๋หวูนเฟิงพูดอย่างจำใจ “อาสาม! ข้าไม่เข้าใจ ท่านขโมยกล่องเซิ้นมาทำไมกัน? มันมีประโยชน์อะไรกับท่านนัก! อีกอย่าง ในเมื่อตอนนี้มาถึงเป็นจุดตายของตระกูลโจว๋แล้ว เจ้าก็อย่าได้ทำเป็นเล่นอีก ตอนนี้เล่นจนเกิดปัญหาแล้ว ถ้าเจ้าไม่บอกที่แอบกล่องเซิ้นกับข้า ไอ้จิ้งจอกเฒ่าถางเปิ่นขุยนั่นจะหาโอกาสทำลายตระกูลเราจนสิ้นซาก!” โจว๋ก้องหรุนหัวเราะพูดว่า “หวูนเฟิง เจ้ายังเด็กนัก! เรื่องการเมือง เจ้าไม่เคยดูพ่อดูพวกอาสองชัดเจนเลย ตระกูลโจว๋จะไม่เป็นอะไร เมื่อเกิดจุดเป็นจุดตายพวกเขาก็จะใช้วิธีเดิมเหมือนกับที่ทำกับโจว๋หยุนถิง ผลักให้รับความผิดคนเดียวก็พอแล้ว! ทั้งแผ่นดินรู้ว่าเจ้าสามเป็นคนต่ำช้า ฝ่าบาททรงไม่ทำลายคนตระกูลโจว๋ทั้งตระกูลเพราะข้าละโมบหรอก! แม้เขาจะมีวิธี แต่ก็ไม่กล้ามากขนาดนั้น! ปู่เจ้าเป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่ง! กำลังทหารราชสำนักเกินครึ่งอยู่ในมือปู่เจ้า! เด็กโง่! ไปเถิด เจ้าไม่ต้องห่วง ถ้าเกิดเรื่องขึ้นจริง ข้าโจว๋เจ้าสามจะยืนหยัดรับผิดชอบเพียงผู้เดียว ไม่ให้เป็นภาระคนตระกูลโจว๋แม้แต่คนเดียว!”