บทที่ 106 ปกป้องสายเลือดตระกูลโจว๋1

บ๗ที่ 106 ปกป้องสายเลือดตระกูลโจว๋1 สิ่งที่รับสั่งก็คือ เจ้าแค่ติดตามที่โจว๋เจ้าสองพอ! เรื่องอื่นๆไม่ต้องสนใจ มู่หรุงหยวนเป็นพระอนุชาของฝ่าบาท ย่อมฟังความหมายของฝ่าบาทออกอยู่แล้ว “กระหม่อมน้อมรับพระบัญชา!” โจว๋เส้าฉีมองฮ่องเต้อำมหิตและถางเปิ่นขุยด้วยความเย็นชา ในใจแอบคิดว่า ก็จิ้งจอกเฒ่าตัวหนึ่ง! ก็แค่ฮ่องเต้อำมหิตเหี้ยมโหด ที่แท้พวกเขามาแสดงละครคู่นี่เอง! หัวหน้าองครักษ์คือถางเปิ่นจิ้ง! ความหมายของถางเปิ่นขุย เดิมทีต้องการให้ถางเปิ่นจิ้งเฝ้าติดตามโจว๋เส้าฉีและโจว๋หวูนเฟิง แต่ฮ่องเต้อำมหิตยิ่งเข้าใจกระจ่างขึ้น! แม้ถางเปิ่นจิ้งไม่ใช่หัวหน้าองครักษ์ แต่ในสถานะคนของตระกูลถางเปิ่น สิ่งที่เขาต้องอยู่ในนามผลประโยชน์สูงสุดหรือในนามคนตระกูลถางเปิ่น! ถ้าหากโจว๋เส้าฉีกับโจว๋หวูนเฟิงก่อเรื่องอะไรขึ้นมา จากวิชาวรยุทธของสองคนนี้........ คนตัวเล็กๆอย่างถางเปิ่นจิ้งคงจะขัดขวางพวกเขาไว้ไม่ไหว! แต่ฮ่องเต้อำมหิตตอบรับอัครเสนาบดีได้ทันเวลา จึงส่งมู่หรุงหยวนออกไป มู่หรุงหยวนเป็นหัวหน้ารอง! แต่เขาเป็นเชื้อพระวงศ์! โจว๋เส้าฉีจะทำอะไรได้อีก คงไม่กล้าสังหารเชื้อพระวงศ์หรอกนะ? ถางเปิ่นจิ้งเป็นหนึ่งวีรบุรุษของตระกูลถางเปิ่น วรยุทธของมู่หรุงหยวนไม่เก่งกาจเท่าถางเปิ่นจิ้ง แต่ว่า....... สถานะของข้ากลับมีความสามารถพอที่จะหยุดยั้งแผนหลบหนีของโจว๋เส้าฉีได้! โจว๋หวูนเฟิงหาใช่คนโง่...... เป็นชายหนุ่มผู้มีพรสวรรค์ของตระกูลโจว๋ เขาไม่ใช่คนดีอย่างที่ได้ยินชื่อเสียงมา ตั้งแต่แรกแล้ว เขาสงสัยว่าทำไมนายท่านโจว๋ถึงสั่งแปลกๆ แต่เมื่อเห็นปู่ พ่อ พวกฮ่องเต้และท่านเสนามีปฏิกิริยาแล้ว เขาเข้าใจแล้ว! เรื่องไปเอากล่องเซิ้น เป็นแค่แผนตบตา! สถานการณ์ของตระกูลโจว๋ในภายภาคหน้า.....ต้องตกอยู่ในสภาพจนตรอก! ไม่มีกล่องเซิ้น! คนตระกูลโจว๋ต้องตายทั้งหมด! ไม่รอดแม้แต่คนเดียว! นายท่านโจว๋เข้าใจทุกอย่างอย่างถ่องแท้! ตัวเขาไม่กลัวตาย แต่หวังจะรักษาสายเลทอดตระกูลโจว๋เอาไว้! แต่ตอนนี้..... คงหนีไม่รอดแล้ว กลัวว่าจะใช้วิธีอื่น ทันใดนั้น...... โจว๋หวูนเฟิงคิดอุบายออก โจว๋หวูนเฟิงพูดออกมาทันที “ฝ่าบาททรงปราดเปรื่อง ท่านแม่ทัพมีวรยุทธเก่งกาจถึงได้รับมอบหมายหน้าที่ให้เฝ้าติอตามไปส่ง แม่ทัพถางเปิ่น อื้ม วรยุทธท่านคงจะ....อ่อนลงไปบ้าง! วรยุทธของตระกูลถางเปิ่นก็คงไม่เท่าไหร่” “เจ้าหนู! เจ้ากำลังพูดเหลวไหลอะไรน่ะ!” ถางเปิ่นกางโกรธจนระเบิดออกมา นายท่านโจว๋ขัดขวางหลานเอาไว้ หัวเราะเย็นชา “ข้าไม่ตายหรอก เจ้านี่ยิ่งโตยิ่งทำตัวขายหน้า คำพูดเด็กๆแบบนี้เจ้าก็พูดหรือ? เจ้าไม่ดูตัวเองบ้างหรือว่าอายุเท่าไหร่แล้ว?” ถางเปิ่นหางโกรธเคือง “ใครบังอาจกล่าวหาวรยุทธตระกูลถางเปิ่นไม่แกร่งกล้า!” นายท่านโจว๋หันมายิ้มเย็นชา “เด็กไม่รู้ความ พูดตามใจปากเท่านั้นเอง ยิ่งกว่านั้น แม้เจ้าจะไม่ยอมรับ ก็ควรสั่งสอนลูกหลานเสียบ้างก็ดี! เจ้าเป็นปรมาจารย์แต่คิดมากกับคำพูดของเด็ก ต่อหน้าพระพักตร์ฝ่าบาท ลืมสถานะตัวเองไปแล้วหรือไร?” คำพูดนายท่านโจว๋ในครั้งนี้ สมเหตุสมผล ถางเปิ่นกางเป็นปรมาจารย์ มีชื่อเสียงอันดับหนึ่งในแผ่นดิน จะตำหนิเด็กตัวเล็กๆอย่างโจว๋หวูนเฟิง นับว่าใช้ความเป็นใหญ่ข่มเหงผู้น้อย! ถางเปิ่นกางเก็บกลั้นความขุ่นเคืองเอาไว้ มองไปที่กลุ่มทหารของตัวเอง พูดว่า “ถางเปิ่นจิ้ง! เจ้าไปสั่งสอนสักหน่อยซิ! ให้พวกตระกูลโจว๋เห็นว่าวรุยทธของเราเหนือกว่าเราหรือไม่!” ฮ่องเต้อำมหิตพูด “พวกตาเฒ่าไร้สมอง! วรยุทธใครแกร่งกว่ามันสำคัญหรือ? ถูกครอบครัวปลุกปั่นให้ใช้อารมณ์กันชัดๆ เลื่อนเวลาตายให้ชักช้าอยู่ใย? รีบจัดการลงโทษตระกูลโจว๋สิถึงจะถูก! ยิ่งปล่อยไว้นานยิ่งเกิดปัญหา! ไม่ลงมือเดี๋ยวก็เกิดเรื่องอื่นซ้อนขึ้นมาอีก!” ในใจเขาไม่เต็มใจที่จะทำเช่นนี้ แต่ต้องแสร้งทำเป็นร้อนใจ อย่างไรเสีย วันนี้คนที่ทำให้ตระกูลโจว๋เกิดปัญหาก็คือ ถางเปิ่นขุย! แต่ไม่ใช่เขา! เขาอยากจะฆ่าคน แต่ก็ยังเป็นคนดีได้! ขอแค่อดทนเอาไว้เท่านั้น! ถางเปิ่นขุยยืดเวลาให้อาตัวเองจนเกิดปัญหาแทรกซ้อนก็คงไม่เหมาะ ในใจคิดจะถ่วงเวลาให้ตระกูลโจว๋ชนะ แต่ถางเปิ่นกางพูดแล้ว เขามิกล้าเสนอแนะอะไร คนตระกูลโจว๋แทบอยากจะถ่วงเวลาให้นานอีกหน่อย เลื่อนเวลาไปอีกสักนิด ให้ที่นี่เกิดความวุ่นวายปั่นป่วนก็ยิ่งดี! ความโกลาหลกำลังจะเกิดขึ้น! โจว๋เส้าฉีหัวเราะ “หวูนเฟิง! เจ้าก็ไปสั่งสอนถางเปิ่นกางหัวหน้าทหารเล็กๆเสียนั้น แต่ระวังสักหน่อย แม่ทัพถางเปิ่นเป็นยอดปรมาจารย์ในบรรดาคนตระกูลโจว๋เชียวนา! ดูถูกศัตรูไม่ได้!” โจว๋หวูนเฟิงตอบเสียงใส “ขอรับ ท่านอาสอง สำหรับพวกตระกูลถางเปิ่นอ่อนหัด หลานเอาอยู่อยู่แล้ว!” เขาตั้งใจพูดดูถูกเหยียดหยาม ตอนนี้ ยิ่งหยิ่งผยองมากเท่าไหร่ ยิ่งดูถูกฝ่ายตรงข้าม ก็ยิ่งทำให้ฝ่ายตรงข้ามโกรธแค้น! เป็นไปตามคาด ถางเปิ่นจิ้งโกรธแล้ว ชักกระบี่ออกมา “โจว๋หวูนเฟิง! เจ้ามันสามหาว! ข้ามองออกนานแล้วว่าเจ้าไม่ใช่คนธรรมดา!” โจว๋หวูนเฟิงสำแดงค่ายกลอย่างห้าวหาญ และชักกระบี่ออกมา “งั้นก็ลองดูซิ! ยังไงพวกเจ้าสองคนกับถางเปิ่นเป้าก็ต้องศิโรราบแก่ข้า! แพ้ข้าก็อย่าอายแล้วกัน!” “ฮึ! สารภาพออกมาแล้ว!” ถางเปิ่นจิ้งจะยอมให้ตระกูลตัวเองขายหน้าได้ยังไงกัน? กระบี่ฟาดแสงสีรุ้งพาดยาว แสงอัสนีบาตนับหมื่นจู่โจมเข้ามา! ถางเปิ่นจิ้งเป็นยอดฝีมือในตระกูลที่ไม่เป็นสองรองใคร! วรยุทธของเขาไม่แพ้ถางเปิ่นหลงและถางเปิ่นหู่อย่างแน่นอน!