บทที่118 ไม่พอใจมาก1

บ๗ที่118 ไม่พอใจมาก1 ฮ่องเต้อำมหิตพูดต่อว่า: “อ้อ?เช่นนั้นทำไมนางต้องพูดว่าตระกูลโจว๋อยากยกเลิกงานแต่งล่ะ?เราคิดว่าพวกเจ้าตระกูลโจว๋หาคนปกป้องได้แล้ว และไม่ต้องการเราอีก!” โจว๋เส้าฉีพูดต่อว่า: “กระหม่อมมิกล้าพ่ะย่ะค่ะ!ตระกูลโจว๋ก็มิกล้าพ่ะย่ะค่ะ!ลูกสาวได้เข้าไปรับใช้ฝ่าบาทถือว่าเป็นเรื่องน่ายินดี เป็นบุญของลูกสาว ตระกูลโจว๋ไม่ได้อยากยกเลิกงานแต่งนะพ่ะย่ะค่ะ!ขอพระองค์ตรวจสอบด้วย!กระหม่อมเป็นพ่อของโจว๋ซินเหยา ตัดสินใจแทนนางได้!ขอพระองค์อย่าทรงเชื่อคำพูดไม่มีมูลเหตุนะพ่ะย่ะค่ะ!” “อ้อ” ฮ่องเต้อำมหิตตอบมาแค่คำเดียว จากนั้นก็มองไปทางแม่หญิงที่ปิดหน้าปิดตาคนนั้น “เจ้าเป็นใครกันแน่?หรือว่าวันนี้เจ้าไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว?อยากจะมาแกล้งหยอกล้อข้า?” ฮ่องเต้อำมหิตมีความอดทนมาก ในฐานะที่เป็นคนหนุ่ม เป็นฮ่องเต้ที่ยังอ่อนวัย ในตัวเขาถือยังมีเลือดพรุกพร่าน! ถ้าโกรธขึ้นมาถึงคราวที่อดทนไม่ได้อีก เขาก็อาจจะเสียสติได้! เมื่อกี้เขาก็พึ่งระงับความโกรธตัวเองลงไป ครั้งนี้ซินเหยามาพูดจาไม่เคารพเขา ทำให้เขาไม่พอใจเป็นอย่างมาก! ซินเหยายิ้มและพูดว่า: “ยังไงเจ้าก็เป็นฮ่องเต้!ทำไมถึงไม่มีรสนิยมเช่นนี้?” ฮ่องเต้อำมหิตพูดต่อว่า: “เจ้าว่าอะไรนะ?” ซินเหยาพูดต่อว่า: “เจ้าไม่ชอบคุณหนูจิ่วตระกูลโจว๋ไม่ใช่เหรอ?ทำไมถึงต้องแต่งงานกับนางด้วย?” ฮ่องเต้ออำมหิตพูดต่อว่า: “หุบปาก!ใครว่าเราไม่ชอบคุณหนูจิ่วตระกูลโจว๋กัน?” ซินเหยาพูดอีกว่า: “เจ้าชอบผู้หญิงอื่นแล้วไม่ใช่หรือไง?” ฮ่องเต้อำมหิตพูดต่อว่า: “เราเป็นฮ่องเต้ ต้องรับหน้าที่มีลูกหลานให้มาสืบทอดราชสมบัติ!ในอดีตมา ฮ่องเต้ก็ต้องมีสนมมากมายในหลังวัง นี่ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร?” ซินเหยาไม่เข้าใจและพูดว่า: “เจ้าบ้ากามก็ยอมรับมาเถอะ!ไม่ต้องมาอ้างว่าต้องมีลูกหลานสืบทอดเลย!เจ้าอย่าทำเป็นมาพูดดี!ผู้ชายน่ารังเกียจอย่างเจ้าหาได้แต่คำพูดสวยหรูและข้ออ้างเท่านั้น!” ฮ่องเต้อำมหิตพูดต่อว่า: “เจ้ากำลังวิจารณ์ธรรมเนียมหลายพันปีมางั้นเหรอ?” ซินเหยาพูดต่อว่า: “ข้าไม่ตั้งใจหรอกนะ!แต่ว่าข้าแค่ไม่ชอบคนขี้โกหกอย่างเจ้า!” ฮ่องเต้อำมหิตพูดต่อว่า: “บังอาจ!” ซินเหยาถามตอบว่า: “หรือว่าไม่ใช่?ล่าสุดข้าได้ยินมาว่าฮ่องเต้รูปงามติดงอมแงมกับนางฟ้าเจ้าเล่ห์นะ!ไม่ว่าว่าฮ่องเต้คนนี้ จะรับสั่งให้แต่งตั้งคุณหนูจิ่วเป็นฮองเฮา?หรือว่าแต่งตั้งนางฟ้าเป็นฮองเฮากันแน่?” ฮ่องเต่อำมหิตทำหน้าไม่สู้ดีนักและพูดว่า: “เกี่ยวอะไรกับเจ้า?” แต่งตั้งนางฟ้าสาวสวยเป็นฮองเฮา ยังบอกว่าจะรักนางคนเดียว?ยังบอกว่าจะให้นางเป็นคนคุมหลังวังและจะส่งสนมพวกนั้นไปวังมืด จะรักนางคนเดียว!ตอนนี้กลับมาบอกว่าจะขอคุณหนูจิ่วแต่งงาน!ไม่รู้ว่าฮ่องเต้พูดคำไหนจริงคำไหนเทจกันเพคะ?” พอนางพูดคำนี้ออกไป! ทุกคนต่างตกใจ! ฮ่องเต้ต้องพูดคำไหนคำนั้น! เรื่องนี้ทุกคนต่างก็รู้กันดี! ตอนนี้ไม่ว่าฝ่าบาทจะยอมรับคำพูดไหน อีกคำพูดหนึ่งก็ทำไม่ได้แล้ว!เช่นนั้นก็ผิดคำพูดน่ะสิ! และทุกคนก็ไม่รู้ว่า ฝ่าบาทมีคนรักใหม่แล้ว! ทุกคนมีแค่เชิงเซียงและหมอผีเคยได้ยินหลี่เฟยพูดถึงหญิงสาวลึกลับคนนี้…… คนอื่นพอได้ยินซินเหยาพูดเช่นนี้ต่างก็งงกันไปหมด เชื่อบ้างไม่เชื่อบ้าง……. แต่ฮ่องเต้อำมหิตกลับไม่มีอารมณ์ใดๆบนสีหน้า ทำให้พวกเขายิ่งงงไปอีก…… ควรจะเชื่อใครกันแน่? ตอนนี้ใครก็ไม่รู้! ไม่มีใครกล้าเอยปากพูด ฮ่องเต้อำมหิตเริ่มโกรธขึ้นมา…… เวลานี้อย่าเข้าไปยุ่งมากจะดีกว่า! ซินเหยายิ้มและพูดว่า: “ทำไมไม่พูดแล้วล่ะ?หรือว่าไม่มีอะไรจะพูด?ข้าถึงบอกแล้วไง ถ้าฝ่าบาทท่านไม่ชอบคุณหนูจิ่วก็ยกเลิกงานแต่งเถอะ!ที่จริงคุณหนูจิ่วไม่อยากแต่งงานกับท่านหรอก!เกรงว่าแต่งไปก็คงจะกลายเป็นหม้าย!ท่านกำลังทำร้ายนางอยู่นะ?” ฮ่องเต้อำมหิตพูดต่อว่า: “หุบปาก!” ซินเหยายิ้มและพูดว่า: “หึๆ!ข้ายังพูดไม่จบเลย?อย่าพึ่งพูดเรื่องนางฟ้า เจ้าลองพูดสิว่าชอบคุณหนูจิ่วหรือเปล่า?เช่นนั้นข้าขอถามหน่อยว่าเจ้าเคยเห็นหน้าตาของนางหรือเปล่า?” ฮ่องเต้อำมหิตอึ้งพูดไม่ออก! เขายังไม่เคยเห็นคุณหนูจิ่วจริงๆสักครั้งเลย! ซินเหยาพูดต่อไปว่า: “เช่นนั้นเจ้ารู้หรือเปล่าว่านางนิสัยยังไง?ชอบอะไร?วิชาการต่อสู้ดีหรือเปล่า?” ฮ่องเต้อำมหิตพูดอย่างเย็นชาว่า: “ลูกสาวของตระกูลโจว๋จะต้องอ่อนโยนอ่อนหวาน ชอบเย็บผ้าแต่งตัว เขียนหนังสือเล่นดนตรีไพเราะ!” “ฮ่าๆ——" ซินเหยาหัวเราะออกมา! เหมือนกับกำลังหัวเราะเยาะเขาอยู่! ฮ่องเต้อำมหิตพูดอย่างโมโหว่า: “เจ้าหัวเราะอะไร?” ซินเหยาหัวเราะจนจะหงายหลังเกือบจะหายใจไม่ออก! ฮ่องเต้อำมหิตพูดต่อว่า: “เจ้าอยากจะทำอะไรกันแน่?” ซินเหยาหัวเราะอยู่นานมากกว่าจะหยุดได้ และพูดหายๆหยุดๆว่า: “ฮ่าๆ!หัวเราะ!น่าหัวเราะมาก!น่า……น่า……น่าหัวเราะเสียจริง!” ฮ่องเต้อำมหิตพูดว่า: “เจ้าหัวเราะอะไรกันแน่?” ซินเหยาพูดว่า: “ไม่มีอะไร หัวเราะแค่เจ้าหล่อขนาดนี้!ฮ่าๆๆๆ!” ฮ่องเต้อำมหิตพูดอย่างโมโหว่า: “เจ้า……” ซินเหยาทำท่าสงบและพูดว่า: “ได้ๆๆ!ไม่หัวเราะแล้ว!โทษที ข้าไม่เคยหัวเราะขนาดนี้มาก่อนเลย!เจ้าพูดได้ย่าขำดี!ข้าทนไม่ได้น่ะ!ข้าสัญญาจะไม่หัวเราะแล้ว!จะไม่หัวเราะจริงๆ!” ฮ่องเต้อำมหิตโกรธหน้าดำหน้าแดง…… ซินเหยาพูดว่า: “แต่ว่าข้าอยากถามเจ้าอย่างหนึ่ง!อ่อนโยน?เจ้าแน่ใจเหรอว่านางจะมีนิสัยเช่นนี้?” ฮ่องเต้อำมหิตพูดว่า: “แน่นอน!” ซินเหยายิ้มเจ้าเล่ห์และพูดว่า: “เช่นนั้นข้าล่ะ?รูปหล่อ!เจ้าว่านิสัยข้าเป็นอย่างไร?” ฮ่องเต้อำมหิตพูดอย่างเย็นชาว่า: “ฆ่าคนไม่กระพริบตา ดุร้าย!ไม่มีมารยาท หยาบคาย!” ซินเหยาพูดว่า: “ดุร้าย?อ้อ น้อยคนนักจะใช้คำนี้มาบรรยายตัวข้า แต่ว่าข้าชอบคำนี้!เห้อ ที่จริงก็มีคนบอกว่าข้ามีนิสัยอ่อนโยนอยู่เหมือนกัน!” ฮ่องเต้อำมหิตหัวเราะและพูดว่า: “ฮ่าๆๆ!เจ้าน่ะเหรอ?อ่อนโยน?ถ้าหญิงอย่างเจ้าอ่อนโยน?เช่นนั้นผู้หญิงในแผ่นดินนี้ทุกคนคงจะเป็นคนใจดีกันหมดแล้ว!” “เมื่อกี้……ไม่ใช่เจ้าเหรอที่บอกว่าข้าอ่อนโยน?” ซินเหยายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ จากนั้นก็ถอดหน้ากากตัวเองออกมา! ฮ่องเต้อำมหิตพอเห็นใบหน้าใต้หน้ากากนั้น…… ก็ถึงกับตกใจ! ทำไมถึง……