บทที่121งานแต่งนี้ ข้ายกเลิกแน่นอน2

บ๗ที่121งานแต่งนี้ ข้ายกเลิกแน่นอน2 ฮ่องเต้อำมหิตเห็นคนของตระกูลโจว๋ไม่ตอบก็พูดอย่างโมโหว่า: “หรือว่าพวกเจ้าตระกูลโจว๋คิดจะกบฏงั้นเหรอ?” ซินเหยาเช็ดน้ำตา ดวงตาที่แดงกล้ำ ปนไปด้วยบรรยากาศที่อบอุ่น…… “เสี่ยวป่าน!” นางลูบหัวเสี่ยวป่าน! “ตั้งแต่วันนี้ไป พวกเราสองคนก็ต้องอยู่ด้วยกันแล้วนะ!” “ต่อไป ก็คงเหลือแค่เราสองคนแล้วล่ะ!” ซินเหยาพูดอย่างเศร้าใจ! ไม่มีใครรู้ว่านางกำลังพูดอะไร! แต่ว่า ทุกคนฟังออกว่านางทุกข์ใจแค่ไหน! ฟังออกว่านางจะตัดสินใจทำอะไรสักอย่าง! ฟังออกถึงความเย็นชาของน้ำเสียง! เหมือนกับว่า…… มีเองบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้น! ซินเหยาอุ้มเสี่ยวป่านเดินไปข้างหน้า มองดูผู้คนที่อยู่รอบๆ สายตาที่ว่างเปล่าเต็มไปด้วยความเย็นชา! สุดท้าย…… สายตาที่เย็นชาดั่งธนู ยิงไปทางฮ่องเต้อำมหิต! “ดูแล้วข้าคงไม่ทำให้เจ้ารู้สึกตื้นตันใจ เช่นนั้นข้าก็คงต้องฆ่าเจ้าสถานเดียว!” รอบตัวนางเต็มไปด้วยความเย็นชาและเยือกเย็น…… เดินไปหาฮ่องเต้อำมหิตทีละก้าวๆ! ความเย็นชาและเยือกเย็นของซินเหยา…… ทำให้ทุกคนต่างเกรงกลัวไปหมด! ทุกคนมองออกว่าซินเหยากำลังจะฆ่าคนอีกแล้ว! นาง……โกรธจริงๆแล้ว! เพื่อความอิสระ! เพื่อการแต่งงานของตัวเอง! ซินเหยายิ้มอย่างเย็นชาและพูดว่า: “งานแต่งข้า ข้าจะตัดสินใจเอง!” พูดจบ นางยกมือขวาขึ้นมาช้าๆ…… “ปกป้องฝ่าบาท!” “รีบปกป้องฝ่าบาทเร็ว!” “ทหราทุกนายเตรียมตัว!” “ปกป้องฝ่าบาท!” “ปกป้องฝ่าบาท!” ทุกคนต่างอึ้งตกใจ! ไม่มีใครรู้ว่าซินเหยาจะทำอะไร ไม่มีใครรู้ว่านางคิดอะไรอยู่! แต่ทุกคนรู้ว่าคงจะไม่มีใครห้ามนางได้! นางคงอยากจะฆ่าฮ่องเต้อำมหิตมาก! ขุนนาง ทหาร แม่ทัพใหญ่ ต่างปกป้องฝ่าบาทด้วยความตื่นกลัวตื่นเต้น ใช้ร่างกายของตัวเองบังอยู่หน้าฝ่าบาท! ขนาดถางเปิ้นกลางยังรีบวิ่งไปข้างฮ่องเต้อำมหิต เตรียมปกป้องเขาเลย ซินเหยายิ้มและพูดว่า: “ใช้คนงั้นเหรอ?แม้จะขนเรือทั้งรำมาข้าก็ไม่กลัวหรอกนะ!” เหอจ้าวเทียนรีบดึงดาบออกมา: “แม่หญิงโจว๋!เจ้าจะทำอะไร?เจ้าอยากจะกบฏงั้นเหรอ?” ซินเหยายักไหล่และพูดว่า: “ชัดเจนแล้วนี่?” เหอจ้าวเทียนพูดด้วยเสียงที่สั่นคลอนว่า: “แม่หญิง!แม่หญิง!เจ้าจะทำให้คนในตระกูลโจว๋ต้องรับผิดชอบไปด้วย?ฆ่าฮ่องเต้บาปหนักนะ!ต้องรับโทษประหารทั้งครอบครัว ทั้งตระกูล!” ซินเหยายิ้มและพูดว่า: “ประหารทั้งตระกูลงั้นเหรอ?เสียดายข้าไม่มีทั้งตระกูล!ประหารทั้งตระกูลงั้นเหรอ?ตระกูลข้าไม่มีหรอก แต่มีคนในครอบครัวอยู่คนหนึ่ง!” ซินเหยาก้มหัวและมองดูเสี่ยวป่าน พูดว่า: “ก็คือมัน!ถ้าพวกเจ้าฆ่าข้าได้ เสี่ยวป่านก็ให้พวกเจ้าจัดการเองเลย!” เหอจ้าวเทียนพูดต่อว่า: “เช่นนั้นจวนอ๋องโจว๋?คนของจวนอ๋องโจว๋มีมากมายจะต้องรับโทษเพราะเจ้าเพียงคนเดียว!” ซินเหยามองไปกลับทางจวนอ๋องโจว๋……. นายท่านโจว๋ตะโกนมาว่า: “ซินเหยา!กลับมา!พวกเราตระกูลโจว๋จงรักภักดีต่อฝ่าบาทราชวงศ์มาโดยตลอด จะทำก่อกบฏไม่ได้โดยเด็ดขาด!” โจว๋เส้าฉีตะโกนมาอีกว่า: “ซินเหยา!เรื่องยกเลิกงานแต่งเป็นอีกเรื่อง แต่เรื่องคิดฆ่าฮ่องเต้นั้นก็อีกเรื่อง!เจ้าอย่าทำเรื่องโง่ๆนะ!” “อย่าเลยนะ!” ทุกคนของตระกูลโจว๋ต่างมองด้วยสายตาที่เป็นกังวล! ซินเหยายิ้มและพูดว่า: “ขอโทษด้วย!ตระกูลโจว๋……ข้าไม่ใช่คนของตะรกูลโจว๋อีกแล้ว!ดังนั้น การกระทำของข้าจะไม่เกี่ยวข้องกับตระกูลโจว๋! ที่จริง ข้าก็ไม่อยากยอมรับเพราะยังไงช่วงเวลาที่อยู่ในตระกูลโจว๋ก็ดีมาก แต่ว่า……ข้าไม่ใช่คนของตระกูลโจว๋จริงๆ!” ตอนนี้…… ทุกคนต่างรู้แล้วว่า เมื่อกี้ทำไมนางถึงต้องพูดว่ามีเสี่ยวป่าเป็นครอบครัว! ที่จริง นางตัดสินใจแล้ว! ว่าจะรับผิดชอบเรื่องนี้คนเดียว! นางตัดสินใจออกจากตระกูลโจว๋! เหอจ้าวเทียนพูดอย่างตกใจว่า: “เจ้า……เจ้าไม่ใช่โจว๋ซินเหยา?” ฮ่องเต้อำมหิตตกใจยิ่งกว่า! เรื่องนี้มันยังไงกันแน่? ทำไมนางถึงบอกว่าไม่ใช่โจว๋ซินเหยา? ความจริงคืออะไรกันแน่? โจว๋เส้าฉีพูดอย่างโมโหว่า: “ซินเหยา!เจ้าพูดเกินไปแล้วนะ!ทำไมเจ้าต้องตัดตัวเองออกจากวงศ์ตระกูลด้วย?ร่างกายและเลือกเนื้อเจ้าเป็นของตระกูลโจว๋!เจ้าก็คือคนของตระกูลโจว๋!” ซินเหยาตอบกลับไปว่า: “ข้าไม่ใช่คนของตระกูลโจว๋!พวกเจ้าหาผิดคนแล้ว!ข้าไม่ใช่คุณหนูโจว๋ที่พวกเจ้าตามหาหรอก!” โจว๋เส้าฉีพูดว่า: “เจ้าหยดเลือดทดลองแล้วไม่ใช่เหรอ?หลอดเลือดคงไม่ปลอมหรอกนะ!เจ้าก็คือลูกสาวของข้า!” ซินเหยายักไหล่พูดว่า: “ขอโทษด้วย!เรื่องหยดเลือด ข้าแอบโกง!ข้าลงไม้ลงมือหน่อย!” โจว๋เส้าฉีพูดอย่างไม่เชื่อว่า: “ไม่มีทาง!ตอนอยู่ในศาลเจ้าตระกูลโจว๋ มีคนหลายร้อยคนจับตามองดูการทดลองหยดเลือดของเราสองพ่อลูก!เจ้าจะโกงได้อย่างไร?เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!” ซินเหยาพูดว่า: “เชื่อไม่เชื่อก็แล้วแต่เจ้า!” โจว๋เส้าฉีพูดว่า: “ข้าไม่เชื่อ!” ซินเหยาพูดต่อว่า: “แต่ข้าไม่ใช่โจว๋ซินเหยาจริงๆ!ข้าชื่อซินเหยา!ก็คือซินเหยา!ไม่มีนามสกุล!” โจว๋เส้าฉีพูดต่อว่า: “เจ้าคือโจว๋ซินเหยา!เจ้าคือโจว๋ปี้หรุง!” “ข้าไม่ใช่โจว๋ซินเหยาและไม่ใช่โจว๋ปี้หรุงด้วย!” “ได้!เจ้าว่าการหยดเลือดครั้งนั้นเจ้าโกง เจ้าโกงอย่างไร?” “ตอนที่หยดเลือด ข้าแอบทาน้ำส้มสายชูไว้ที่มือ น้ำส้มสายชูจะทำให้เลือดปนเข้าด้วยกัน ดังนั้นเลือกของพวกเราเลยผสมเข้าด้วยกันได้” “น้ำส้มสายชู?”