บทที่122 ปกป้องฝ่าบาท1

บ๗ที่122 ปกป้องฝ่าบาท1 “จริงๆ!ถ้าไม่เชื่อละก็ เจ้าก็ลองดูได้!น้ำส้มสายชูจะทำให้เลือดรวมเป็นหนึ่งได้” “เจ้าพูดจริงเหรอ?” คราวนี้โจว๋เส้าฉีไม่เชื่อก็ต้องเชื่อแล้ว “แม้ข้าจะไม่ชอบพ่อที่เย็นชาแต่ที่จริงเจ้าก็ยังพอใช้ได้ เทียบกับพ่อคนอื่นแล้วเจ้าดีกว่ามาก!” สีหน้าของซินเหยามีความเสียดายหน่อยๆ…… “แต่ว่า เสียดาย ข้าไม่ใช่ลูกสาวเจ้าจริงๆ!เจ้าก็ไม่ใช่พ่อข้าด้วย!” พูดจบ สายตานางก็มองไปที่ฮ่องเต้อำมหิตอีกครั้ง! นางเห็นทุกคนต่างมาปกป้องเขา ก็พูดว่า: “รูปหล่อ!ที่จริงข้านับถือเจ้าจริงๆ!แม้เจ้าจะเจ้าเล่ห์!และยังหลอกใช้ข้า!แต่ว่า ข้าไม่เคยดูถูกเจ้าเลย!ตอนนี้เจ้ากลับต้องให้ทหารมาเสียสละเพื่อเจ้า?” ฮ่องเต้อำมหิตมองดูอย่างเย็นชา ซินเหยาพูดต่อว่า: “ทั้งๆที่เจ้าก็รู้ว่าคนพวกนี้หยุดข้าไม่ได้!ทำไมเจ้ายังไม่จัดการเองล่ะ?การต่อสู้ของเจ้าก็ไม่ต้องหลบซ่อนหรอกนะ!แสดงความสามารถที่แท้จริงของตัวเองเถอะ!” “ถอยไป!” ฮ่องเต้อำมหิตตะโกน! เหอจ้าวเทียนพูดว่า: “ไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ!ปกป้องฝ่าบาท!แม้ต้องตาย ก็จะต้องปกป้องพระองค์ให้ถึงที่สุด!” ฮ่องเต้อำมหิตพูดว่า: “เหอจ้าวเทียน เจ้ากล้าขัดคำสั่งงั้นเหรอ?ถอยไป!ทุกคน ถอยไปให้หมด!” เหอจ้าวเทียนก็เลยถอยออกไปตามคำสั่ง! พวกทหารต่างก็พากันถอยออกไป เปิดทางให้ฮ่องเต้อำมหิต! ฮ่องเต้อำมหิตมองดูซินเหยา นัยน์ตาสีดำเหมือนกับใจของเขาที่มืดมน……. “เจ้าชื่อโจว๋ซินเหยาเหรอ?” ฮ่องเต้อำมหิตถามอย่างเย็นชา ซินเหยาตอบไปตามตรงว่า: “ไม่มีโจว๋!มีแค่ซินเหยา!” ฮ่องเต้อำมหิตพูดว่า: “เราไม่สนใจ!เจ้าแน่ใจเหรอว่าจะขัดคำสั่งเรา?” ซินเหยาพูดอย่างเย็นชาว่า: “เจ้าเตรียมตัวแล้วที่จะรบกับข้า ไม่ใช่เหรอ?วิชาต่อสู้ของเจ้าแปลกมาก ขนาดข้ายังดูไม่ออกว่าเจ้าฝึกฝนอย่างไร ดูแล้วเจ้าเป็นคู่ต่อสู้ที่เก่งเหมือนกัน!ถ้าพวกเราสองคนสู้กันสักตั้ง คงจะสนุกจะน่าดู!” “เอาดาบมา!” เขาตะโกนพูด! ทหารแปดนายรีบยกดาบทองคำขึ้นมา…… บรรยากาศรอบข้างเต็มไปด้วยความตึงเครียด…… ฟันมังกร! ดาบที่พระราชาทรงใช้กันและสืบทอดมาตั้งแต่บรรพบุรุษคือดาบทองคำฟันมังกร! ฮ่องเต้อำมหิตถือขึ้นมาและพูดว่า: “ได้!เราจะทำให้เจ้ารู้ว่าไม่ควรมายุ่งกับราชวงศ์!” ซินเหยายิ้มและพูดว่า: “นี่สิถึงน่าสนุก!” ฮ่องเต้อำมหิตพูดต่อว่า: “เชิงเซียงอยู่ไหน?” ถางเปิ้นขุยรีบเข้ามาคุกเข่าตรงหน้า ฮ่องเต้อำมหิตพูดว่า: “ประกาศตามคำสั่งเรา!ทุกคนและทหารที่อยู่ในที่นี้!ไม่ว่าวันนี้เราจะแพ้หรือตาย ประกาศให้ทั่วแผ่นดินรู้บอกว่าตระกูลโจว๋กบฏ!ทั่วราชอาณาจักรต้องตามจับตระกูลโจว๋ทุกคน!ถ้าเราตาย มู่หยงหยุนก็รีบราชบัลลังค์ต่อจากเรา!” “พ่ะย่ะค่ะ!” ถางเปิ้นขุยตอบอย่างหนักแน่น! “มาเถอะ!” ฮ่องเต้อำมหิตพร้อมต่อสู้เต็มที่! ซินเหยาตอบอย่างสงบว่า: “ได้!ค่อยเหมือนชายชาตรีหน่อย!ถ้ามีความสามารถก็ไม่ควรเก็บไว้?สู้กับข้าให้เหมือนชายชาตรี!ข้าก็จะยอมสยบแทบเท้าเจ้า!” ฮ่องเต้อำมหิตพูดอย่างเย็นชาว่า: “ถ้าเจ้าแพ้ต้องเข้าวังไปกับเรา?” ซินเหยายิ้มและพูดว่า: “เจ้ายังชอบข้าอยู่งั้นเหรอ!อยากให้ข้าเข้าวังขนาดนั้นเชียว!หญิงที่ร้ายกาจเยี่ยงข้า ถ้าเข้าวังไปเป็นฮองเฮาให้เข้า หลังวังเจ้าคงไม่มีวันสงบหรอก?” ฮ่องเต้อำมหิตพูดว่า: “เราจะดูแค่ผลลัพธิ์!” ซินเหยาพยักหน้าพูดว่า: “ได้!หนักแน่นดี!ขอแค่เจ้าชนะข้า!ข้าก็จะเข้าวังไปกับเจ้า!” ฮ่องเต้อำมหิตพูดว่า: “ดี!เราชอบหญิงอย่างเจ้า!เพื่อทำให้เจ้ายอมรับความพ่ายแพ้!ถ้าเราแพ้ เราจะไม่ลงโทษจวนอ๋องโจว๋!ยังไงเจ้าก็ไม่ใช่คนของตระกูลโจว๋ เราก็จะปล่อยคนพวกนั้นไป!” “ยุติธรรมดี!นี่สิถึงเหมือนชาย!” ซินเหยาพยักหน้า ยิ้มอย่างพึงพอใจ…… “ช้าก่อน!หยุด!ซินเหยาเจ้าจะลงมือไม่ได้ เจ้าเป็นคนของตระกูลโจว๋!” ทันใดนั้น นายท่านโจว๋ก็รีบเข้ามา ห้ามการต่อสู้ของทั้งสอง! ซินเหยาพูดว่า: “นายท่านโจว๋ ศึกครั้งนี้เป็นศึกของข้ากับเขา!ไม่เกี่ยวกับจวนอ๋องโจว๋ ท่านกลับไปเถอะ!” นายท่านโจว๋ตอบว่า: “ไม่!ซินเหยา!นี่ไม่ใช่ซึกของเจ้ากับฮ่องเต้อย่างเดียว!เจ้าเป็นคนของตระกูลโจว๋!เจ้าก็คือคนของตระกูลโจว๋!” ซินเหยาตอบอย่างรู้สึกเสียใจว่า: “ท่านปู่!ข้ารู้ว่าเรื่องนี้ทำให้ท่านเสียใจและรับไม่ได้ แต่ว่าข้าไม่ใช่คนของตระกูลโจว๋จริงๆ!” นายท่านโจว๋ตอบไปว่า: “ไม่!เจ้าก็คือคนของตระกูลโจว๋จริงๆ!ผลของการหยดเลือด เจ้าก็มีเลือดเนื้อของคนตระกูลโจว๋!” ซินเหยาพูดว่า: “เมื่อกี้ข้าก็อธิบายไปแล้วไง?ตอนที่หยดเลือด เป็นของปลอม!ของปลอม!” นายท่านโจว๋ยิ้มและส่ายหน้า! ซินเหยาคิดว่าเขารับไม่ได้กับความจริง และพูดไปว่า: “นายท่านโจว๋ ที่จริงซินเหยาก็อยากมีท่านปู่ที่ใจดีอย่างท่าน!แต่ว่า เรื่องจริงก็เป็นไปไม่ได้!ข้าไม่ใช่คนของตระกูลโจว๋อย่างแน่นอน!” นายท่านโจว๋พูดว่า: “ผลหยดเลือดไม่มีผิดแน่นอน!” ซินเหยาถอนหายใจและพูดว่า: “ท่านปู่!ข้าโกงตอนหยดเลือด!ขอแค่ใช้น้ำส้มสายชูเพียงน้อยนิด ก็ทำให้เลือดรวมตัวกันได้!แม้จะเป็นเลือดของสุนัขหรือแมว ก็รวมกันได้!นับไม่ได้!” นายท่านโจว๋พูดว่า: “ไม่!ไม่ใช่ตอนนั้น!” ซินเหยารู้สึกงง นายท่านโจว๋จะพูดอะไรกัน? นายท่านโจว๋ยิ้มและพูดว่า: “ที่จริง……ปู่แอบเอาเลือดของเจ้ากับพ่อเจ้ามาทดลองอีกครั้ง!พวกเจ้าไม่รู้ตัวเลย มีแค่ปู่และเสี่ยวหลิ่วรู้!เรื่องนี้ พวกเราไม่ได้บอกใครเลย!” ซินเหยางงยิ่งกว่าเดิมและพูดว่า: “นายท่านโจว๋ ท่าน……ท่านเอาไปทดลองอีกครั้งเมื่อไหร่กัน.?” นายท่านโจว๋พูดว่า: “ตอนนั้นที่หยดเลือดทดลองกันในศาลเจ้า เสี่ยวหลิ่วสงสัยว่าเจ้าจะโกง!” “แต่นางก็ไม่รู้ว่าเจ้าโกงอย่างไร!” “เสี่ยวหลิ่วเลยวิ่งมาบอกข้า!” “ตอนนั้นปู่ก็ไม่เชื่อนางหรอก!” “แต่ก็ต้องระวัง ปู่เลยแอบเอาเลือดของเจ้ากับพ่อเจ้ามาทดลองอีกครั้ง ตอนนั้นเสี่ยวหลิ่วก็อยู่ ไม่มีใครรู้เลยและไม่มีการโกงกันด้วย!” “เลือดเจ้ากับของเส้าฉี ผสมกันได้จริงๆ!” “ไม่มีทาง!” “ไม่มีทาง!” “เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!” ซินเหยาไม่เชื่อเรื่องนี้!