บทที่128 ตายก็ไม่เสียใจ1

บ๗ที่128 ตายก็ไม่เสียใจ1 ฮ่องเต้อำมหิตพูดตะโกนอีกครั้งว่า: “พูดเสียงดังหน่อย!พูดอีกครั้ง!ให้คนทุกคนได้ยินทั้งหมด!” เชีงเซียงเต็มไปด้วยสีหน้าลำบากใจและพูดว่า: “พ่ะย่ะค่ะ!” ดังนั้นเขาก็เลยพูดเรื่องทุกอย่างตั้งแต่ต้นจนจบอีกครั้ง ครั้งนี้ เขาพยายามพูดเสียงดังที่สุดและพูดให้ละเอียดมากที่สุดเท่าที่จะทำได้!! จนกระทั่งทุกคนได้ยินเรื่องราวทั้งหมดอย่างละเอียด! ฮ่องเต้อำมหิตยิ้มมุมปากและพูดว่า: “ตอนนี้ทุกคนน่าจะรู้แล้วนะ?อย่างที่หมอผีพูดไว้ นี่เป็นสัญญาณจากเทพ!เทพได้ออกคำเตือนแล้ว แผ่นดินนี้อาจจะเกิดเภทภัยอันตราย!และคนเดียวที่จะหยุดเรื่องนี้ได้ก็คือคุณหนูจิ่วตระกูลโจว๋! เราไม่ได้พูดเช่นนี้นะแต่เป็นเชิงเซียงและหมอผีพูดไว้! เชิงเซียง! หมอผี! พวกเจ้าลองพูดสิว่าเราพูดถูกไหม?” หมอผีตอนนี้ก็พ้นความลำบากใจแล้ว คงไม่กล้าพูดว่าไม่ใช่อีก? ดังนั้นเลยรีบพยักหน้า! แม้เชิงเซียงจะไม่อยากยอมรับแต่นี่ก็คือเรื่องจริง ถ้าเขาปฏิเสธต่อหน้าคนมากมายเช่นนี้ เกรงว่าจะกลายเป็นว่าเขาจะได้รับโทษหลอกลวงเบื้องบนแทน! เขาก็เลยต้องยอมรับ! มีเพียงแค่หมอผีและเชิงเซียงขุนนางที่มีอิทธิพลเป็นพยาน และฮ่องเต้พูดเองกับปาก…… เช่นนี้ก็คงไม่มีใครสงสัยแล้ว! “ที่จริงนางก็คือทูตสวรรค์!” “นางจะเป็นคนที่ช่วยแผ่นดินนี้จริงเหรอ?” “ที่จริงสัญญาณของเทพคือให้แม่หญิงจิ่วช่วยแผ่นดินงั้นเหรอ?” “ถึงว่าการต่อสู้นางถึงไม่เป็นสองรองใคร!” “ขนาดตระกูลถางเปิ้ลก็เหมือนจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของนาง……” ทหารต่างพากันซุบซิบ…… การปรากฎตัวของซินเหยาก็เป็นเรื่องมหัศจรรย์แล้ว! ท่าทางการกระทำที่ดุร้ายและมีวิชาการต่อสู้ที่ทำให้ทุกคนต้องตกตะลึง! ตอนนี้กลับถูกเชิงเซียงและฮ่องเต้อำมหิตพูดเช่นนี้ ยิ่งทำให้นางดูเหมือนเทพเข้าไปอีก! ในใจของทุกคนนางเป็นเหมือนกับเทพพิทักษ์หญิงมาคอยปกป้องแผ่นดินนี้! ดังนั้นทุกคนต่างพากันนับถือและเคารพนาง! นางคือเทพที่กลายเป็นคน…… ไม่เคารพต่อฮ่องเต้เล็กน้อยก็ไม่เป็นไร! เพราะยังไงฝ่าบาทก็เป็นแค่มนุษย์ธรรมดา! ครั้งนี้ไม่มีคนคิดจะหาความผิดของจวนอ๋องโจว๋แล้ว! มีแค่คนเดียวนั้นก็คือ…… ถางเปิ้นกลางที่ไม่ยอมและพูดว่า: “ฝ่าบาท! กระหม่อมไม่พอใจพ่ะย่ะค่ะ!!” ฮ่องเต้อำมหิตยิ้มอย่างเย็นชาและพูดว่า: “ขนาดเชิงเซียงยังยอมรับแล้ว! ท่านแม่ทัพยังไม่พอใจเรื่องใดอีก? หรือว่าที่ท่านแม่ทัพไม่ยอมคือต้องการท้าทายอำนาจของเราจริงๆ?” คำพูดและน้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความแค้น! ถางเปิ้นกลางพูดต่อว่า: “กระหม่อมไม่ได้ไม่เชื่อฝ่าบาท! แต่ว่าเรื่องทั้งหมดบังเอิญเกินไป! ขนาดฝ่าบาทและหมอผี ยังแค่เดาสัญญาณจากเทพ? แต่ว่าคุณหนูจิ่วจะใช่ทูตสวรรค์จริงหรือเปล่า เช่นนั้นใครจะเป็นพยานได้ล่ะ?” ฮ่องเต้อำมหิตพูดอย่างโมโหว่า: “ท่านแม่ทัพอยากจะทำให้ทุกฝ่ายต้องลำบากใจหรือไง?” ถางเปิ้นกลางพูดอย่างหนักแน่นว่า: “กระหม่อมมิกล้าพ่ะย่ะค่ะ! แต่ว่า! ถ้าจะให้กระหม่อมเชื่อจริงๆก็ต้องมีหลักฐานที่ไม่อาจจะปฏิเสธได้! ไม่เช่นนั้นละก็ กระหม่อมไม่เชื่อคำพูดของหมอผีพวกนั้นหรอก!” ซินเหยายิ้มและเดินออกมาพูดว่า: “ถ้าเกิดข้าเปิดกล่องวิเศษได้ละ?” ถางเปิ้นกลางอึ้ง: “เจ้า……เจ้าว่าอะไรนะ?” ซินเหยายิ้มและพูดว่า: “เจ้าอยากได้หลักฐานนี่?ถ้าข้าเปิดกล่องวิเศษได้ละ ไม่รู้ว่าจะนับว่าเป็นหลักซานได้หรือเปล่า?” โจว๋เส้าฉีพูดขึ้นมาว่า: “ซินเหยา! อย่าพูดอะไรมั่วซั่วนะ! กล่องวิเศษเป็นของศักดิ์สิทธิ์! ไม่มีใครบังอาจลำเลิกได้!” นายท่านโจว๋ก็พูดว่า: “เด็กน้อย! อย่าลำเลิกกล่องวิเศษเด็ดขาด! ขนาดปู่เห็นกล่องวิเศษยังต้องคุกเข่าเลย!” หมอผีก็ตื่นเต้นและมองดูซินเหยาด้วยความสายตาที่แค้น! อำนาจของหมอผีมาจากกล่องวิเศษทั้งหมด! ปกป้องอำนาจของกล่องวิเศษก็เท่ากับปกป้องอำนาจของตัวเอง! ฮ่องเต้อำมหิตยืนอยู่ข้างซินเหยาตลอด ครั้งนี้เขาก็พูดอย่างตื่นเต้นว่า: “แม่หญิง! เจ้าเปิดกล่องวิเศษได้จริงเหรอ?” ซินเหยาพูดต่อว่า: “ข้าไม่รู้ว่าจะเปิดได้หรือเปล่า! แต่ก็ลองดูได้? ถ้าฝ่าบาทกับหมอผีพูดเช่นนี้แล้ว คนที่จะทำให้แผ่นดินสงบสุข เช่นนั้นข้าอาจจะเปิดกล่องวิเศษได้?” ฮ่องเต้อำมหิตพูดอย่างสงสัยว่า: “แต่ว่ากล่องวิเศษนี้ กว่าร้อยสามสิบปีไม่มีผู้ใดเปิดได้เลย! มันเป็นกล่องเปล่า หรือมีความลับอะไรหรือเปล่าไม่เคยมีใครรู้มาก่อนเลย!” ซินเหยายิ้มและพูดว่า: “ลองดูก็รู้แล้ว!!” นางยิ้มในใจและพูดว่า: “รอข้าเปิดขึ้นมาได้ เอาไอโฟนออกมา พวกเจ้าก็คงจะตกใจแน่?” ถางเปิ้นกลางคิดและพูดว่า: “ได้! ให้เจ้าลองก็ได้! ถ้าเกิดเจ้าเปิดกล่องวิเศษได้จริง! กระหม่อมก็จะยอมเชื่อว่าเจ้าเป็นทูตสวรรค์จริงๆ! ถ้านี้เป็นสัญญาณของเทพ เช่นนั้นจวนอ๋องโจว๋ทุกคนก็จะไม่ได้รับโทษ!” ซินเหยายิ้มและพยักหน้า เดินไปใกล้ฮ่องเต้อำมหิตและกระซับข้างหูว่า: “รูปหล่อ! เจ้าอนุญาตให้ข้าลองจริงเหรอ?” นางแค่พูดกระซิบข้างหูเบาๆ ก็ทำเอาฮ่องเต้อำมหิตขาอ่อนฮวบลงมา…… “อนุ……อนุญาต” ฮ่องเต้อำมหิตพูดออกมาอย่างรวดเร็ว