บทที่215 ใบหน้าอัปลักษณ์2

บ๗ที่215 ใบหน้าอัปลักษณ์2 นางเดินเข้าไปทักโจว๋หยุนถิง แต่ท่าทางและน้ำเสียงนางเปลี่ยน โจว๋หยุนถิงมองไม่ออก  “เจ้า...ข้ารู้จักเจ้ารึ?” โจว๋หยุนถิงถามอย่างแปลกใจ  “โจว๋หยุนถิงเป็นเถ้าแก่ร้านหนังสือซื่อเกอ ย่อมไม่รู้จักคนต่ำต้อยเช่นข้า”  “อ๋อ? เจ้ารู้ว่าข้าเป็นเถ้าแก่ร้านหนัง