บทที่ 241 ข้าจะไปช่วยชีวิตผู้คน2

บ๗ที่ 241 ข้าจะไปช่วยชีวิตผู้คน2 ทหารมรณะชุดดำทั้งหมดยี่สิบคนถูกซัดกระเด็นออกไป ร้องโหยหวนทรมานติดต่อกัน ซินเหยากล่าวอย่างจนปัญญา “มันช่างน่าละอาย แห่กันมาตายแท้ๆ แต่ว่าข้าไม่อาจฆ่าพวกเจ้าได้ แต่กระดูกซี่โครงของพวกเจ้าคงหักไปหลายชิ้นอยู่ เกรงว่าคงไม่มีกำลังไปฆ่าคนอื่นได้อีกแล้ว”