บทที่ 255 ฉวยโอกาสลวนลาม1

บ๗ที่ 255ฉวยโอกาสลวนลาม1 มันฟุบอยู่ในมุมอับอย่างบูดบึ้ง ท่าทีท้อแท้ จนคนรู้สึกปวดใจเสียจริงๆ ซินเหยาเอ่ยสองสามประโยคอย่างระมัดระวังอย่างยิ่ง “เสี่ยวป๋าน” “เจ้าและข้าเป็นนายบ่าวแค่ในนาม แต่ความเป็นจริงแล้วพวกเราก็เหมือนกับเป็นสหายกัน...” “บางครั้งข้าก็เห็