บทที่ 288 กลิ่นอายความอันตรายของนิสัยป่าเถื่อน1

บ๗ที่ 288 กลิ่นอายความอันตรายของนิสัยป่าเถื่อน1 “โอหยางซิงเฉิน เป็นเจ้างั้นหรือ?” ซินเหยาแปลกใจเล็กน้อย นึกไม่ถึงว่าเจ้านี่จะมาเร็วกว่านางก้าวหนึ่ง เขาเข้ามายึดที่สูงแห่งนี้เอาไว้นานแล้ว เมื่อโอหยางซิงเฉินเห็นซินเหยา มองพิจารณาท่าทางของนาง จึงยิ้มแล้วพูดว่า “นี่เจ้าปลอมตั