ตอนที่ 18 ลงโทษที่ยั่วยวน

ต๭นที่ 18 ลงโทษที่ยั่วยวน ไม่เข้าใจอะไรเลย ไม่รู้อะไรเลย หัวใจยังคงเศร้า ความเศร้าทุกครั้งไม่ต่างจากครั้งแรก ถึงอย่างนั้นแล้ว เธอก็ยังถูกทำลายความหวังของตัวเองลงครั้งแล้วครั้งเล่า บรรยากาศในมื้ออาหารเย็นนั้นแปลกๆ สีหน้าของกสิณบึ้งตึง ถึงแม้ว่าจะไม่แสดงอารมณ์โกรธ แต่ทุกคนก็รู้สึกได้ถึงบรรยากาศอึมครึม นิมมานก็ไม่กล้าล้อเล่นกับเขา กรินทร์ทานอาหารเย็นของตัวเองโดยไม่สนใจเรื่องอื่น ณิชาเป็นปกติ ในวันที่กสิณกลับมาทานอาหารเย็น มักจะยืนตรงปากประตูที่แม่บ้านยืนอยู่ แบบนี้ก็เพื่อได้เห็นเขาได้ชัดเจน วันนี้ดูเหมือนคุณอาดูเหมือนจะไม่ค่อยร่าเริงเลย จบมื้อเย็น กสิณลุกขึ้นและเดินออกไปจากห้องนั่งเล่น นิมมานและกรินทร์ลุกขึ้นตามหลังเขาไป เมื่อเข้าไปใกล้ณิชาเขาก็ยุดลงและจ้องมอง “ณิชา ตามฉันมา” น้ำเสียงธรรมดา เย็นชาแต่ฟังไม่ออกถึงคลื่นอารมณ์ มันเป็นเสียงปกติที่กสิณใช้กับเธอ ณิชาชะงักไป ก่อนที่ความสุขจะวิ่งเข้ามาในหัวใจ และหลังจากนั้นก็เกิดเป็นความกลัว “ค่ะ คุณอา” กสิณเดินนำไป เธอติดตามเขาไปอย่างประหม่า ที่คุณอามาหาเธอมีเรื่องอะไรงั้นเหรอ แต่ไม่ว่าจะดีหรือร้าย เธอหวาดกลัวเขา มันเป็นความจริงที่ไม่อาจปฏิเสธได้ กรินทร์ค่อนข้างกังวล แต่ไม่สามารถยั้งไว้ได้ คุณอาต้องการทำอะไร ใครจะสามารถยั้งได้บ้าง หวังว่าคงจะไม่มีอะไรที่เลวร้าย นี่เป็นครั้งที่สองที่ณิชามายังห้องของกสิณ! ครั้งแรกคือให้คุณอาเซ็นใบรายงานให้เธอ เป็นผลให้เขาไม่ได้นอนทั้งคืน “ปิดประตู” กสิณถอดเสื้อคลุมออกและนั่งลงบนโซฟา ข้างในเป็นเสื้อสีดำ มีเสน่ห์น่าดึงดูด ให้ความรู้สึกสง่างามเหมือนกับดอกป๊อบปี้ เป็นสายรัดพิษที่สามารถควบคุมจิตใจของมนุษย์ให้ตกหลุมรักเขา เสพติดเขา ผลลัพธ์สุดท้ายคือไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองให้หลุดพ้นได้ ทำได้เพียงแค่เดินทางไปสู่หายนะเท่านั้น ณิชาปิดประตู เดินไปตรงหน้ากสิณ ในห้องมีความสว่างตรงโคมไฟหัวเตียงเท่านั้น แสงสีแดงเข้มทำให้อึดอัด “คุณ......อา” กสิณลุกขึ้นยืนและเข้ามาใกล้เธอ ในมุมนี้สามารถเห็นดอกตูมที่เพิ่งเริ่มเติบโตในชุดของเธอ ช่วยไม่ได้ที่จะทำให้ผู้ชายเกิดความปรารถนาขึ้นมาเล็กน้อย ยังไม่บรรลุนิติภาวะก็ยังไม่มีรสชาติอะไร แต่ร่างกายนี้กลับสามารถยั่วยวนผู้ชายได้แล้ว หรือบางทีกรินทร์อาจจะยังไม่สามารถเรียกได้ว่าเป็นผู้ชาย บีบคางเธอเบาๆ ให้เธอเผชิญหน้ากับเขา กวาดมองใบหน้าของเธอ หัวเราะเบาๆ ขึ้นมาแปลกๆ มันเหมือนกับการสะกดจิต “คิดว่าตัวเองสวยนักเหรอ” “ฉัน.......ไม่รู้ค่ะ” นิ้วของคุณอาดูเหมือนมีพลังวิเศษ เมื่อเขาเลื่อนไปตรงไหนก็ตัวสั่นไปหมด ที่สามารถเข้าใกล้เขาได้ เป็นความฝันลมๆแล้งๆของเธอ ในหัวใจของเธอเคลิ้มไปกับลมหายใจที่เป็นเอกลักษณ์ของเขา ตั้งแต่วัยเด็กสิ่งที่เธอปรารถนามากที่สุดคืออ้อมแขนของคุณอา เธอรู้สึกมีความสุขที่ได้ใกล้ชิดเขา “เธอ......ไม่รู้งั้นเหรอ” กสิณเลิกคิ้ว ทันใดนั้นก็ก้มหน้าลงแล้วจูบเธอ มันหวานล้ำ นี่เป็นความรู้สึกแรกของเขา ณิชากลัวจนไม่กล้าขยับ คุณอาเขาจูบเธอ อยากจะหนีแต่ไม่กล้าขยับ เธอเหมือนหุ่นที่ไม่รู้วิธีตอบสนอง และจนเธออดไม่ได้ที่จะขยับลิ้น แล้วกสิณก็กระชากออกและแสดงออกอย่างน่ากลัว “ถ้าครั้งต่อไปพยายามที่จะยั่วยวนกรินทร์อีก มันจะไม่ใช่จูบแรกอีกที่จะถูกทำลาย แต่ฉันจะทำลายเธอด้วยมือของฉันเอง เข้าใจไหม” เมื่อครู่เธอเพิ่งพยายามตอบสนองเขา ต่ำยังไงก็ยังต่ำอยู่อย่างนั้น พี่กรินทร์เหรอ ชอบงั้นเหรอ เธอไม่เคยคิดถึงเรื่องแบบนั้นเลย และจูบเมื่อครู่ของคุณลุงก็ไม่ใช่สิ่งที่ดี