ตอนที่ 19 ใบหน้าที่ควรถูกปกปิด

ต๭นที่ 19 ใบหน้าที่ควรถูกปกปิด เมื่อผู้ชายคนหนึ่งเกลียดผู้หญิงคนหนึ่ง เธอหัวเราะก็ผิด เธอจะร้องไห้ก็ผิด เธอเงียบก็ยังผิด ต่อให้ตายก็จะไม่มีการให้อภัย ณิชาแอบบีบมือตัวเองเงียบๆ เงยหน้าขึ้นมองเขา “ฉันไม่ได้ชอบพี่กรินทร์ค่ะ” น้ำเสียงเบามาก แต่กลับเป็นพลังทั้งหมดที่เธอมี เธอไม่อยากถูกเข้าใจผิด เธอเข้าใจความหมายของคำว่าชอบคำนี้ แต่เธอไม่เคยรู้สึกแบบนั้น กสิณมองเธอด้วยสายตาเยาะเย้ย รอยยิ้มจุดขึ้นที่มุมปาก แต่ดวงตากลับเพิ่มความเย็นชามากขึ้น “เธอบอกว่าเธอไม่ได้ชอบเขา แล้วเขาล่ะชอบเธอหรือเปล่า” กสิณหรี่ตามองสายตาเหมือนเสือชีต้า เย็นชาและก้าวร้าว มีความอ่อนโยนในความโหดร้ายนั้นทำให้คนตัวสั่นมากขึ้น เขาสัมผัสใบหน้าของเธอ ผิวสัมผัสให้ความรู้สึกที่ดีมาก สีผิวขาวใส ริมฝีปากสีแดง ดวงตาสดใส เป็นผู้หญิงที่สวยมาก รอยยิ้มที่สามารถยั่วยวนวิญญาณของผู้ชายได้ เธอต้องการท้าทายความแข็งแกร่งของเขางั้นเหรอ “ฉัน......ไม่รู้ค่ะ” เธอครุ่นคิดและตอบกลับไป พี่กรินทร์ชอบล้อเล่นกับเธอ นั่นคือการชอบเหรอ “ไร้เดียงสาจริงๆ ไม่สงสัยเลยเหรอว่าทำไมกรินทร์ชอบเกาะติดเธอ อาสามารถทำให้กรินทร์หยุดชอบเธอได้นะ เธอยินดีจะร่วมมือไหมล่ะ” ความสุภาพกะทันหันของกสิณทำให้เธอชะงักไปเล็กน้อย บางทีคุณอาอาจจะเชื่อในสิ่งที่เธอพูด “ตราบใดที่คุณอาไม่โกรธ ฉันจะทำทุกอย่างค่ะ” วิธีที่เธอจะได้รับการยอมรับและได้ความรักของเขา เธอเต็มใจที่จะลองทุกโอกาส “เธออยากทำให้อาพอใจเหรอ” น้ำเสียงของกสิณอ่อนโยนลง แต่ถ้าฟังให้ดี จะพบว่ามีคลื่นพายุที่น่ากลัวซ่อนอยู่ในนั้น แน่นอนว่าเขาจะไม่เชื่อว่าเธอเพียงแค่ต้องการความรัก ความทะเยอทะยานถูกซ่อนอยู่ใต้ผิวหัวใจ และถ้าเปิดหน้าอกออกมาก็ไม่จําเป็นต้องมอง ภายใต้ความใสซื่อบริสุทธิ์ แอบซ่อนแผนการอันแยบยลอาไว้ ต้องการอยู่ในตำแหน่งที่สูงขึ้นในบ้านหลังนี้ ก็เหมือนแม่ของเธอ เพื่อที่จะได้ในสิ่งนั้น สามารถรับความอัปยศอดสูที่หนักหนาก่อนได้ เพื่อบินขึ้นสู่ท้องฟ้า จากนั้นก็จะฉีกหน้ากากออกไปกลายเป็นผู้หญิงที่มีพิษ “คุณอา ได้โปรดอย่าเกลียดฉันอีกเลยนะคะ” ณิชาเรียกความกล้าในการพูดสิ่งที่อยู่ในใจ เข้าสวมกอดกสิณ เหมือนเด็กเล็กๆ ที่ต้องการความรักจากพ่อ ความสัมพันธ์ของพวกเขาจะดีขึ้นไหม เธอจะเป็นผู้หญิงที่เชื่อฟังตลอดไป ความสูงของเธออยู่เพียงหน้าอกของเขาเท่านั้น แขนเล็กโอบล้อมรอบเอวของเขา เธอรู้สึกไม่อยากเชื่อกับความกล้าหาญของเธอ มันอาจจะเป็นการกระทำที่มากเกินไป เห็นกสิณไม่โกรธ เธอก็คิดว่าเป็นการยอมรับ เป็นครั้งแรกในรอบหลายปี เหมือนกับที่เคยจินตนาการไว้ อ้อมกอดของคุณอาอบอุ่นมาก เธอชอบกลิ่นของเขา “กอดพอแล้วไหม” กสิณดึงเธอออก “เธอได้สิ่งที่เธอต้องการแล้ว ตอนนี้เป็นตาของฉันบ้าง” เขาจับจูงมือเธอไปที่ประตู ณิชาตามไปอย่างไม่เข้าใจ คุณอาจะไปไหน ได้ยินเสียงประตูเปิด กรินทร์ที่กำลังกังวลเกี่ยวกับในห้องนั้นโผล่หน้าออกมา เห็นพวกเขาลงไปข้างล่าง เขาจึงสะกดรอยตามไป แสงเย็นเหมือนการชำระล้าง ส่องสว่างทุกส่วนของสวน ภายใต้แสงจันทร์ เงาร่างของพวกเขายืดยาว กสิณละเลงโคลนลงบนใบหน้าของเธอ ด้วยการสัมผัสที่อ่อนโยน เหมือนกับการแต่งหน้าให้เธอ เป็นการแต่งหน้าที่เหมาะสมมากสำหรับเธอ เขายิ้มน้อยยิ้มใหญ่ หากแต่ดวงดาวในสายตาเป็นเหมือนการสะท้อนของใบมีด คุณอาหัวเราะ ช่างดูดีมาก แต่ความเจ็บปวดในส่วนลึกของหัวใจเธอกำลังแพร่กระจาย กลิ่นดินเต็มจมูกของเธอ ทั้งหมดที่คุณอาต้องการคือทำให้เธอน่าเกลียด “ณิชา” กสิณส่งเสียงใกล้ชิด “หยุดคิดเกี่ยวกับกรินทร์ เธอไม่คู่ควรกับเขา” กสิณที่ซ่อนตัวอยู่อีกด้านหนึ่งเพื่อแอบดู หัวใจเหมือนถูกโยนลงทะเล มือทั้งสองข้างค่อยๆ กำหมัด