ตอนที่ 29 ความสับสนบนระเบียง (2)

ต๭นที่ 29 ความสับสนบนระเบียง (2) ทุกอย่างดูแปลกใหม่ ประสบการณ์ทางประสาทสัมผัสที่ยังไม่ได้พัฒนา เป็นครั้งแรกที่เธอมึนเมา หลังจากตื่นขึ้นมาในวันพรุ่งนี้มันจะเย็นกว่านี้ “ดาวงั้นเหรอ” เขาเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าแล้วยิ้มเยาะ “คืนนี้ที่เป็นวันพระจันทร์เต็มดวงก็สามารถเห็นดาวได้ด้วยงั้นเหรอ” เข้าไปใกล้และจับมือสองข้างของเธอไว้ ล้อมกรอบเธอไว้ตรงกลาง ดังนั้นเธอจึงไม่มีทางหนีไปไหนได้ พยายามหลอกล่อ มาดูกันว่าเธอจะมีความสามารถมากแค่ไหน เขาก้มหน้าลงมา กะพริบตาเชื่องช้า ดวงตาตรึงอยู่กับริมฝีปากสีแดงสดของเธอ มองไปที่หน้าอกสีขาวราวหิมะกับร่างกายของหญิงสาว ในเวลากลางคืนแบบนี้ทำให้เขามีปฏิกิริยากับสรีระ เดิมที่เขาก็ไม่ได้ชอบคิดเกินเลยกับความเป็นจริงทางกายภาพ แล้วเขาก็เข้าไปใกล้อีก ริมฝีปากของเขา รวมทั้งร่างกายของเขา แนบสนิทกับร่างกายของณิชา นั่นทำให้เร่าร้อนระอุ เธออ่อนนุ่ม ส่วนเขาก็แข็งแรง ลมหายใจกระเส่า ด้วยความคลุมเครือเหมือนคนรักในช่วงปลายฤดูร้อนกับต้นฤดูใบไม้ร่วงกลิ่นอายกำลังเบ่งบานเหมือนโรสแมรี่ ณิชาไม่กล้าขยับ ไม่กล้าหายใจ ยิ่งไม่กล้าที่จะมองเขา จำต้องกลั้นหายใจเอาไว้ เวลาดูเหมือนจะหยุดนิ่ง เป็นหนึ่งวินาทีที่ดูน่ากลัว ริมฝีปากของคุณอาอยู่ใกล้เธอจนได้กลิ่นแอลกอฮอล์ ร่างกายของเขาร้อนมาก มีไข้งั้นเหรอ เธอเงยหน้าขึ้นมองลึกเข้าไปในดวงตาของเขาที่ดูราวกับดวงดาว ผมสีดำบนหน้าผากไม่เป็นระเบียบ เธอเขินอายหน้าแดงอีกครั้ง หัวใจเต้นแรง เกิดเป็นความสุขขึ้นมาบางเบา ทันใดนั้นพลันมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นมาในความคิด ความตื่นเต้นแปลกประหลาดทำให้เธอกลัว มันเป็นไปไม่ได้หรอก ถึงแม้ว่าจะชอบจริง แต่ก็ไม่สามารถเป็นคุณอาได้ “คุณอาคะ” เธอแตะที่หน้าอกของเขา เธอต้องออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้ และกำจัดความรู้สึกที่น่าอายและแปลกประหลาดนี่ออกไป “อืม มีอะไร” กสิณเหมือนกำลังล้อเล่นกับลูกแมว พ่นลมหายใจ ปลายนิ้วลูบแผ่วเบาผ่านริมฝีปากของเธอ เรื่อยมายังลำคอขาวราวหิมะของเธอ “ฉัน...อยากกลับไปนอนแล้วค่ะ” หัวใจเธอเต้นแรง เธอไม่อยากทรมานแบบนี้ เพราะมันรู้สึกไม่ค่อยดี กสิณเพิกเฉยต่อความตั้งใจอยากจะหนีของเธอ เกมนี้เป็นเธอที่เริ่ม ในเมื่อเขาวางแผนที่จะเล่นกับเธอ ก่อนที่เขาจะหยุด เขาจะไม่ปล่อยให้เธอไปอย่างง่ายดาย แกะกระดุมเม็ดบนชุดนอนของเธอ บวกกับกระดุมที่ไม่ตั้งใจเปิดด้านล่าง หิมะสีขาวนุ่มสัมผัสกับอากาศ ยอดสีชมพูบนหิมะสีขาว เหมือนสตรอว์เบอร์รี่กับน้ำค้างในตอนเช้า ล่อลวงคนให้เลือกมัน “อ๊ะ......” ณิชามองไปที่หน้าอกของเธอ รีบยกมือขึ้นมาปิดบัง แต่มันเป็นไปไม่ได้สำหรับสถานการณ์นี้ กสิณจับมือของเธอไว้ด้วยความไวกว่าก้าวหนึ่ง จ้องไปที่หิมะขาว ดวงตาของเขามืดลง รูปร่างสวยมาก ไม่รู้ว่ารสชาติจะเป็นเช่นไร ในรอยยิ้มมีความครุ่นคิด เขาก้มศีรษะลงไปเติมเต็มดอกตูมสีชมพู รสชาติของมันหวานกว่าที่เขาคิด ด้วยกลิ่นหอมที่เป็นเอกลักษณ์ของผู้หญิง ความโลภทำให้คนต้องการมากขึ้น ดูเหมือนเด็กหญิงจะโตขึ้นแล้ว “คุณอา ไม่ได้นะคะ...” เธอผลักเขา ทำไมคุณอาถึงเป็นแบบนี้ การสัมผัสแบบนี้ทำให้เธออับอาย ร่างกายสั่นเทาเพราะเรียวลิ้นหยาบ ความรู้สึกมึนชาแปลกประหลาดนี่คืออะไรกัน “อื้อ....” เธออดไม่ได้ที่จะส่งเสียงครางเครือออกมา และแล้วร่างกายก็พลันอ่อนแรงลง กสิณเงยหน้าขึ้นมาอย่างแรง มองดูเธอที่ใบหน้าแดงก่ำ ดวงตาสับสน เหมือนผู้หญิงที่ตกอยู่ในห้วงรัก ดอกตูมถูกดูดจนบวมขึ้นจนกลายเป็นสิ่งที่น่าดึงดูดมากขึ้น เสื้อผ้าครึ่งหนึ่งหายไป แต่กลับบริสุทธิ์ไร้ประสบการณ์ หรือว่านี่เป็นวิธีที่เพียงพอจะทำให้เขาตอบสนองงั้นเหรอ มันเป็นเหตุผลที่อยู่รอให้เขากลับมาแล้วก็มาที่นี่เพื่อให้เขาชื่นชมเธอใช่ไหม และมันก็บรรลุวัตถุประสงค์ ร่างกายที่เมื่อครู่กำลังเดือดพล่าน ในตอนนี้มันเย็นลงแล้ว ดวงตาของเขาเริ่มเย็นชา ท่าทีของเธอทำให้เขารังเกียจ สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ มันเป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ใช่ไหมที่ทำให้เขามีความสนใจในเด็กหญิงที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ “ต้องการอะไร พูด”