ตอนที่40 การกระทำของนิมมาน

ต๭นที่40 การกระทำของนิมมาน ในที่สุดก็เข้าใจ ไม่น่าแปลกใจที่เธอจะยอมรับเขาไม่ได้ ที่แท้เพราะในใจของเธอชอบใครบางคนอยู่แล้ว และคนคนนั้นเป็นสิ่งต้องห้าม มันช่างน่าขำเสียจริง ที่คู่แข่งทางความรักของเขาก็คือคุณอา เขาถอนหายใจ ดวงตาเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง การตกหลุมรักใครสักคนไม่มีถูกหรือผิด “ณิชา กำจัดความรู้สึกนี้ทิ้งไปซะ อย่าให้มันเป็นไปต่อไปอีก แล้วมันจะไม่มีผลอะไร” เขาพูดอย่างมั่นคง เขาจะไม่ปล่อยให้เธอไปในทางที่ผิด เพราะผลลัพธ์ต่อไป มันจะได้รับแต่ความเจ็บปวดมากขึ้นเท่านั้น “ฉันเปล่า ไม่ใช่นะ ฉันเปล่านะ” เธอปฏิเสธอย่างตื่นเต้น ปฏิเสธสามครั้งติดต่อกัน แต่หัวใจกลับตึงแน่น ทำไมต้องให้เธอเผชิญกับมัน เธอไม่ต้องการ เธอต้องการทำต่อไปราวกับว่าเธอไม่รู้ เป็นเรื่องดีที่คิดอยู่เสมอว่าเป็นครอบครัว เธอปฏิเสธมาตลอด ปฏิเสธอย่างสิ้นหวัง อีกไม่นานเธอก็จะประสบความสำเร็จ แต่ทำไมต้องให้เธอเผชิญกับมัน ให้ต้องเข้าไปและไม่มีทางหนีไปได้ กรินทร์เจ็บปวดจากอาการสำลักในหน้าอก แสงจันทร์ที่สาดลงมาเหมือนเงิน พวกเขายืนหันหลังให้กัน ในหัวใจต่างมีความคิดของตัวเอง ความโศกเศร้าคือชะตากรรม ในสงครามแห่งอารมณ์ ไม่มีควันดินปืน มีแค่เลือดเนื้อที่สำมารถทำร้ายกันได้ ไม่มีอาวุธ ใช่เพียงแค่หัวใจ มีเพียงตัวเองเท่านั้นที่รู้ว่าจะชนะหรือแพ้ ไม่รู้ว่าใครก้าวเข้าบ้านก่อน แต่อย่างไรก็ตามก็ไม่มีใครพบอีกฝ่ายอีก นิมมานที่ยืนอยู่ตรงหน้าต่างชั้นสามกำลังมองลงไปข้างล่าง หน้าอกถูกปกคลุมด้วยอาการช็อก ณิชาชอบคุณอางั้นเหรอ เธอกล้าดียังไงถึงได้มาชอบคุณอา ไม่รู้จักที่ตายจริงๆ ยังมีพี่กรินทร์อีก ทำไมถึงสนใจเรื่องของณิชาแบบนี้ หรือว่าจะชอบเธอจริงๆ สุนัขไม่เห่ามักจะดุร้ายที่สุด ประโยคนี้ไม่ได้ผิดเลย คุณอาเป็นของเธอ พี่กรินทร์ก็เช่นกัน กล้ามางัดข้อกับเธอ งั้นก็จะให้เธอลองลิ้มรสของความพ่ายแพ้ นิมมานกำลังวางแผนในสมอง ในวันข้างหน้า เธอไม่อาจมองข้ามณิชาได้อีกแล้ว เช้าวันรุ่งขึ้น กสิณตื่นขึ้นมาด้วยอาการปวดศีรษะจนเหมือนจะแตกเป็นเสี่ยงๆ แล้วก็ได้เห็นนิมมานคลานขึ้นมาบนเตียงของเขา “คุณอาเป็นยังไงบ้างคะ นี่คือชาแก้เมาค้างที่นิมมานทำมาให้คุณเป็นพิเศษค่ะ ได้ยินป้าโอ้มบอกว่าถ้าดื่มแล้วก็จะดีขึ้น” นิมมานทำตัวน่ารักส่งชามสีน้ำตาลให้กับเขา กรินทร์กดนวดขมับและหัวเราะออกมา “เมื่อไหร่กันที่นิมมานเป็นเด็กดีจะชงชามาให้อา พูดซิ อยากขออะไรฉันใช่ไหม” เขารับชามาดื่มแล้ววางไว้ที่โต๊ะ ลูบผมหยิกของเธอ ในหัวยังรู้สึกหน้ามืด เมื่อคืนดื่มหนักเกินไป อาการเมาค้างช่างหนักหนาสาหัส “ที่ไหนกันล่ะคะ” นิมมานฉวยโอกาสกอดออดอ้อน “นิมมานแค่เป็นห่วงคุณอาต่างหากค่ะ” เธอกอดเอวเขา เงยหน้าขึ้นยู่ปากให้เขา หน้าอกใหญ่กดที่หน้าอกของเขา “ที่รัก เธอโตขึ้นแล้วนะ เธอไม่สามารถกอดฉันได้แล้ว รู้ไหม เธอเป็นผู้หญิง ต้องรักนวลสงวนตัว” กสิณปล่อยให้เธอกอดเอว เหมือนว่ายังเป็นเด็กตัวเล็กๆ สำหรับนิมมาน เขาให้ความรักมากมาย เพราะเธอเกิดมาเป็นเธอ เขาจะดูแลเป็นอย่างดี จัดชีวิตที่ดีที่สุดสำหรับนิมมาน “ไม่เอาค่ะ นิมมานไม่อยากโต นิมมานต้องการอ้อมแขนของคุณอาตลอดไป” นิมมานออดอ้อนเหมือนเด็ก แต่กระแสหัวใจพลุ่งพล่านอย่างลับๆ คุณอาหล่อเหลาและสง่างามมาก อย่างที่คาดไว้ว่าไม่มีใครสู้ได้ แต่พี่กรินทร์ก็หล่อมากเช่นกัน นี่เป็นความโลภมากของเธอ เธอก็ยังต้องการอยู่ในอ้อมแขนของพี่ด้วย มันจะเป็นรสชาติแบบไหนกัน จะต้องรู้สึกดีมากแน่ๆ กสิณที่ฉลาดอยู่เสมอ แต่เขากลับไม่พบสิ่งใดในใจของเด็กผู้หญิงที่เขาฟูมฟักมาอย่างรอบคอบว่ากำลังคิดอะไรอยู่คนนี้