ตอนที่ 64 ปาร์ตี้ (4) มีแต่ความอันตราย

ต๭นที่ 64 ปาร์ตี้ (4) มีแต่ความอันตราย *รถขับมาใกล้ๆกัน และขับผ่านณิชาไป ปริพลแหล่ตาไปมองเธอด้วยสีหน้าที่จืดชืด บนใบหน้ามีความแน่วแน่ รู้สึกอึดอัดขึ้นมาทันที ดูแล้วเห็นว่าสีชมพูตัวน้อยยิ่งอยู่ยิ่งห่างไกล เขาเกิดมีความรู้สึกหนึ่งที่อยากจะลากเธอเข้ามาในรถ “ลุงม่อน จอด” ปริพลตะโกนออกมาทันที ในใจผลิตาสั่นขึ้นมา นิ้วมือที่วางทับอยู่บนขาก็ได้เริ่มซีด แต่สีหน้าก็ยังคงเหมือนกับเด็กน้อยไร้เดียงสา ปริพลเปิดประตูออกมา แล้วเดินหันหลังไป ณิชาเห็นว่าเขากำลังวิ่งมาทางตัวเอง เธอก็ได้แกล้งทำเหมือนมองไม่เห็นแล้วเดินผ่านเขาไป เขาก็ได้หันกลับมาโดยไม่พูดอะไรสักคำ ดึงแขนเธอขึ้นมา บังคับให้เธอเดินเข้าไปในรถ “ปริพล นายคิดที่จะทำยังไงกันแน่?” ณิชาอดทนกับเขาต่อไปไม่ไหวแล้ว บนโลกนี้ทำไมถึงมีผู้ชายที่เอาแต่ใจแบบนี้ วินาทีก่อนหน้านี้ไล่เธอไป แล้วตอนนี้ก็กลับมาดึงเธอ “ เสียงเบาหน่อย เธอเกิดราศีลำโพงหรือไง? หนวกหูจะตายแล้ว” ปริพลพูด และได้ลากเธอเข้าไปนั่งบอกหน้ารถ ด้วยลักษณะที่ผู้ชายแรงเยอะกว่าผู้หญิง “นั่งไว้ดีๆ หากเธอกระโดดลงจากรถแล้วก็ เกิดแขนขาหักขึ้นมา รับผิดชอบเองนะ” “นาย..... นายมันบ้า”ณิชาฉันรู้สึกทำไมตัวเองถึงซวยขนาดนี้ ปริพลได้กลับไปนั่งหลังบอกด้วยรอยยิ้ม อารมณ์มีความสุขขึ้นมาซะที รู้สึกสบายมาก ปากได้อมยิ้มขึ้นมาโดยที่ตัวเองก็ไม่ได้สังเกตเห็นเลย นิมมานเห็นว่าผลิตายังไม่คิดที่จะเปลี่ยน แต่มือดันจับไว้แน่นมาก หื้ม “ เมื่อวานดูหนังมาเรื่องหนึ่ง บนโลกนี้ยังมีคนที่เจ็บจนตายเพราะป่วยใน พวกเธอว่าตลกป่ะ” เธอหัวเราะออกมาโดยไม่เกรงใจใคร ณิชากับปริพลรู้สึกแปลกประหลาด นี่มันมีอะไรน่าหัวเราะ “น้องนิมมาน ไม่ขำเลยนะ” ผลิตาสื่อสารด้วยสายตา นิมมานก็ตอบโต้กลับไป ใครกลัวใครกัน รถได้จอดอยู่ตรงหน้าประตูโรงแรม พวกเธอต่างลงมาจากรถ เงยหน้าขึ้นมองไปบนฟ้า เป็นเวลาฟ้าครึ้มหนาไปหมด ทางทิศตะวันตกที่ยังมีแสงสีแดงเลือดอยู่บ้าง เหมือนกับเลือดที่อยู่ขอบฟ้าระบาย บนสีเลือดออกไป รอบข้างที่มืดมนต์กำลังค่อยๆกลืนกินเขา เหมือนกับงานปาร์ตี้ที่มีแต่เลือด เธอเกิดมีความคิดหนึ่งขึ้นมา เดินตามพวกเขาเข้าไป ห้องปาร์ตี้ตั้งไว้ตรงชั้นห้า ณิชาคิดมาตลอดว่าจะเหมือนกับที่ดูในทีวี มีผู้คนมากมายเต็มไปหมด ในงานมีคนผู้เล่นไวโอลิน ค่อยๆดึงลากให้มีเสียงดนตรีคลาสสิก ผู้มีเกียรติที่สุภาพบุรุษและสตรี ในมือจะถึงไวน์ไม่ยังงั้นก็แชมเปญ พูดคุยกันอย่างเสียงเบา หรือแกล้งยิ้มกัน แต่ความเป็นจริง ห้องโถงที่อยู่ตรงหน้านี้กลับไม่ เหมือนกันเลย แสงสีเต็มไปหมด เหมือนกับร้านเหล้าผับ มีรูปทุกแบบในการแต่งตัว บางคนยังใส่กางเกงยีนส์แตกมา และบางคนใส่สุภาพมาก ด้านซ้ายมีเวทีที่ใหญ่มาก และมีคนกำลังร้องเพลงอยู่บนเวที ในห้องโถงมีโซฟาเต็มไปทุกที่ เสียงหัวเราะที่ดังเชียบมันมาจากที่ไหนกัน บางคนก็กำลังเต้นอย่างเมามันส์อยู่ในสระน้ำ เหมือนกับเป็นนักเรียนในโรงเรียน เห็นว่าพวกเขามาแล้ว ต่างพากันยิ้มแล้วก็โบกมือ “ ไฮ ......” แน่นอนว่าพวกเขายังไม่เห็นณิชาที่ยืนอยู่ข้างหลังเขาสามคน ไม่อย่างนั้นคงไม่สนุกเฮฮากันขนาดนี้ ผลิตาควงแขนปริพลไว้ แล้วเดินหน้าเข้าไป นิมมานก็ทิ้งณิชาแล้วไปหาเพื่อนฝุงเล่น ณิชาผู้น่าสงสารที่ยืนอยู่ที่เดิม หลังจากที่ถูกผู้คนจ้องเหมือนกับจะฆ่าแล้ว เธอก็ได้เรียนตามแบบคนอื่น หยิบจานสีขาวขึ้นมา หลังจากนั้นก็วางอาหารที่ตัวเองชอบไว้บนจาน หาที่นั่งเงียบๆคนเดียว “น้องนิมมาน ฉันลืมเอาลิปสติกมา ขอยืมหน่อยสิ?” ผลิตามายืนต่อหน้านิมมานอย่างอ่อนหวาน เพื่อนต่างพูด ศัตรูนิมมานหลายคน เมื่อเห็นผลิตาแล้ว ก็ต่างทำสายตาอิจฉา เธอสวยมากจริงๆ “ได้ซิ งั้นไปซิ” นิมมานลุกขึ้นยืน แล้วไปห้องน้ำพร้อมกับผลิตา ร่วมมือ? ฟังดูก็ไม่เสียหายอะไร