ตอนที่ 66 ปาร์ตี้ (6) เสียงที่ไพเราะ

ต๭นที่ 66 ปาร์ตี้ (6) เสียงที่ไพเราะ เสียงเทวดา ปราศจากความชั่วร้าย เหมือนดั่งสายรุ้งที่ผ่านเข้ามาในใจทุกคน ทะลุความมืดมนต์ ทำให้คนนึกย้อนไปตอนช่วงเวลาแห่งสวยงาม “สวัสดีค่ะพี่ผลิตา” ณิชารีบลุกขึ้นมา ทักทายอย่างมีมารยาท เรื่องเมื่อกี้ เธอรู้สึกผิด ถูกนิมมานพูดซะขนาดนั้น คงจะเสียใจมากน่าดู “ขอโทษนะ รุ่นน้อง เพราะฉันเองที่ทำน้องกับปริพลต้องทะเลกัน” ผลิตาแกล้งขมวดคิ้ว ณิชาสะบัดมืออย่างกับถูกเอนดู “ไม่เป็นไรค่ะ ไม่ใช่ความผิดของน้อง พี่เองนั้นแหละที่ต้องขอโทษน้อง หนูขอโทษแทนนิมมานด้วยน่ะค่ะ เธอไม่ได้มีเจตนาไม่ดี” ไม่คิดเลยว่านิมมานจะดีกับเธอขนาดนี้ ผลิตาแอบหัวเราะเบาๆ “ดูซิ เราต่างขอโทษกันไปขอโทษกันมา โคตรเชยเลย” เธอได้จับมือณิชา “ไปกัน อย่ามัวนั่งไว้แต่ตรงนี้ เราไปเล่นกันเถอะ” ณิชาอยากปฏิเสธ แต่ก็ถูกดึงไปไกลแล้ว เธอเองก็ปฏิเสธไม่ได้ คนรอบข้างเห็นว่าผลิตากับณิชาเหมือนดีกัน ต่างรู้สึกอึ้ง ฉะนั้นดั่งที่เขาว่า คนสวย ใจก็สวย ขนาดกับศัตรูคู่รักยังดีด้วย เห็นไม่มากจริงๆ คนหนึ่งฟ้าคนหนึ่งดินเลยจริงๆ คนหนึ่งสวยมาก คนหนึ่งทุเรศมาก คืนนี้ทุกคนสังเกตเห็นว่า สาวสวยที่เย็นชาไม่เย็นชา ผลิตาน้อมรับความอิจฉาชื่นชมของทุกคน เงยหน้าขึ้นอย่างมั่นใจ “เธอร้องเพลงเป็นมั้ย? พวกเราไปสั่งเพลงดีมั้ย?” “ฉันไม่เอาอ่ะ......” “รบกวนพวกคุณช่วยสั่งเพลงให้พวกเราหนึ่งเพลงค่ะ” ผลิตาตะโกนเรียกให้กับผู้ชายที่อยู่บนเวที เหมือนกับไม่ได้สังเกตเห็นว่าสีหน้าณิชาไม่ค่อยเต็มใจ ผู้ชายบนเวทีที่กำลังตั้งใจร้องเพลงอยู่เมื่อเห็นผลิตา ก็ตื่นเต้นจนอดใจไม่ไหว วิญญาณก็ล่องลอยไปกับรอยยิ้มผลิตา สั่งเพลงมั่วๆหนึ่งเพลง โดยที่ตัวเองก็ร้องไม่เป็น “ได้ล่ะครับ” ผู้ชายพูดอย่างหลงไหลกับผลิตา “ขอบคุณคุณมากน่ะค่ะ” ผลิตายิ้มให้กับผู้ชาย ผลัดณิชาขึ้นไปบนเวที “เรามาร้องด้วยกัน” บนพื้นที่ทุกคนมองไม่เห็นนั้น บนใบหน้าเธอมรความเยาะเย้ยเลื่อนผ่าน “ผลิ......”พอณิชาหันหน้ากลับม ผลิตาก็กลับมาเป็นเหมือนคนอ่อนโยนอีกครั้ง สายตาผู้คนที่อยู่ข้างล่างก็มาตกอยู่ที่ตัวพวกเธอหมด ต่างพากันเข้ามาดู ปริพลเห็นว่าวุ่นวาย ก็หันหลังไปอย่างไม่ทันตั้งตัว และเห็นผลิตากับณิชาอยู่บนเวที แต่สีหน้าของณิชาซีดมาก เขาได้ขมวดขึ้นมาเบาๆ “อย่าตื่นเต้น ร้องตามเนื้อเพลงก็พอแล้ว” ผลิตาหยิบไมโครโฟนขึ้นมาหนึ่งอัน และยื่นเอาอีกอันให้ณิชา ณิชากัดริมฝีปากไปมา เพื่อที่จะระงับความตื่นเต้นของตัวเอง เธอที่ไม่เคยขึ้นเวที และถูกคนอื่นจ้องกันแบบนี้จนไม่กล้าขยับตัวเลย จะหนีไปแบบนี้ไม่ได้ มันก็แค่ร้องเองป่ะ เธอก็ชอบร้องอยู่แล้วหนิ่ เธอรับมาจากผลิตา ในสายตาที่ทุกคนดูถูกอยู่นั่น เธอยืนอยู่กลางเวที เธอลองที่จะร้องตามจังหวะเพลง นี่เป็นเพลงที่เธอไม่เคยได้ฟังมาก่อนเลย “แต่ละเรื่องราวมันต้องมีพล็อตหนึ่ง ทุกความรักก็เป็นเหมือนท่วงทำนองที่สะดุดใจ ใจที่แท้จริงกำลังเดินเข้าหาคุณเท่านั้น บางทีความรักเหนื่อกว่าความหลงเหนือกว่าความซื่อ ณิชาร้องอย่างตั้งใจมาก ดูเนื้อเพลง ไปตามทำนอง ยิ่งร้องยิ่งค่อยเย็นชั่วลง และก็ไม่สนใจสายคนอื่น ที่จริงแล้วการร้องเพลงเป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยมมากซะจริง เหมือนกับเสียงที่ไพเราะสะอาด เสียงที่สะอาดสะอ้านนั้นทะลุไปทั่วห้องโถง ไม่มีการปรับเสียงใดๆ ทุกคำทุกสะกดชัดเจนมาก เธอร้องเพี้ยนหมดแต่ก็ดันน่าฟังในอีกแบบหนึ่ง เหมือนกับกำลังอาบแดด ทำให้คนรู้สึกสบายมาก น่าฟังจนทำให้ผู้คนขนลุกจากหลังศีรษะแล้วก็ทั้งตัวเลย เสียงแบบนี้มันดังออกมาจากที่ไหนกัน? ผู้คนที่อยู่ข้างล่างเวทีต่างอึ้งกันไปหมด มันจะมีเสียงที่ไพเราะน่าฟังแบบนี้ได้ยังไง “เสียงของพี่ผลิตายอดเยี่ยมมากจริงๆ” ไม่รู้ว่าใครตะโกนขึ้นมาบนเวที ผลิตาตกใจหมด ไหนๆก็ไหนๆแล้ว อ้าปากร้องตามขึ้นมาทันที “ท่านประธาน หยุดสักครู่” คุณครรชิตผู้อำนวยการดนตรีที่มาเป็นเพื่อนร่วมงานกับกสิณได้กดลิฟต์จากชั้นหกลงมาชั้นห้า แล้ววิ่งพุ่งออกไป