ตอนที่70 การใส่ร้ายของนิมมาน

ต๭นที่70 การใส่ร้ายของนิมมาน * ใส่ร้ายหรือถูกใส่ร้าย มิตรหรือศัตรู เธอไม่เข้าใจ บางทีความคิดทั้งหมดอาจจะเป็นเพราะเราโลกสวยเกินไป ผลิตากลั้นความอยากกรี๊ด รู้สึกตื่นเต้นมาก" การเป็นนักร้องคือสิ่งที่เธอใฝ่ฝันมาโดยตลอด คุณยอมให้โอกาสฉัน ฉันก็จะตั้งใจทำให้ดีที่สุดค่ะ" ถูกครรชิตเลือก ก็สำเร็จไปครึ่งหนึ่งแล้ว "ครับ" ครรชิตยิ้ม " พรุ่งนี้ตอนบ่ายมาหาผมที่บริษัท นี่เป็นนามบัตรผมครับ" เธอใช้มือสองข้างเพื่อรับนำบัตรของเขามา ผลิตาพูดอย่างมีความสุขว่า " ที่จริงแล้วหนูก็เป็นนักแสดงภายใต้ของบริษัทตระกูลอรียาสกูลค่ะ เพียงแต่ว่าคนใหญ่คนโตแบบคุณครรชิต หนูไม่มีวาสนาได้เจอค่ะ พรุ่งนี้หนูจะมาให้ตรงตามเวลาค่ะ" "ครับ ถ้างั้นเจอกันพรุ่งนี้ครับ" ครรชิตโบกมือแล้วจากไป คิดอยู่ในใจว่า ผู้หญิงคนนี้ฝีมือช่างไม่เบา เมื่อกี้ยังร้องไห้โศกเศร้าอยู่บนเวที แต่แค่กระพริบตา เธอก็มีความสุขเฮฮาจะกระโดดไปได้ ผลิตาดูนามบัติ ยิ้มจนมีความสุขมาก เธอจะไปขอบคุณนางโง่นั้นดีไหมนะ ที่เธอเนี่ยทำให้ฉันได้เจอกับโอกาสที่ดีแบบนี้ เธอจับหน้าตัวเอง รอยตบนี้ก็ถือว่าคุ้มกับเธอมาก ใครจะไปนึก กับตัวเองเธอยังกล้าลงไม้ลงมือขนาดนี้ ห้องนั่งเล่นของตระกูลอรียาเงียบมาก แม้กระทั่งเข็มตกลงไปก็ยังจะยิน นิมมานกับณิชานั่งอยู่คนละข้าง ห่างกันไกลมาก ตรงหน้ามีกสิณที่ใบหน้าโหดเหี้ยมนั่งอยู่ " เธอสองคน ใครก็ได้บอกฉันที เรื่องของวันนี้?" นิมมานแย่งพูดก่อนคนแรก "คือแบบนี้ค่ะคุณอา วันนี้หนูกับณิชาไปร่วมงานปาร์ตี้ห้องกันมา เมื่อกี้ผู้ชายที่อยู่บนเวทีนั้นคือแฟนของณิชา และผู้หญิงที่ล้มอยู่บนพื้นคือดาวของพี่มอปลาย สนิทกับแฟนณิชามาก ณิชาอาจจะรับนิสัยเจ้าชู้ของแฟนเขาไม่ได้ ก็เลยได้ตบผู้หญิงคนนั้น ที่จริงหนูก็รู้แล้วล่ะว่าเรื่องแบบนี้มันต้องเกิดขึ้นในไม่ช้าแน่นอน" ตั้งแต่ต้นยันจบ เธอพูดถึงแฟนณิชาแล้วสามรอบ เห็นได้ชัดเลยว่าสีหน้าของกสิณเข้มงวดมาก ณิชาฟังแล้วหน้าซีดขึ้นมาทันที " นิมมาน ไม่ใช่แบบนี้นะ เธอรู้อยู่แก่ใจ" ทำไมต้องพูดโกหกด้วย "เห่อ ณิชาเธอดทนอีกนิดเดียวไม่ได้เลยหรอ? ฉันรู้ว่าเธอไม่ชอบผลิตามานานแล้ว แต่ว่าตบเขาก็ไม่ได้ปะ ตบคนเป็นเรื่องที่ผิด" นิมมานพูดอย่างตั้งใจ เหมือนกับอ่อนหวานมาก " เธอโกหก เธอต่างหากที่เป็นคนเริ่มแต่แรก " พอนิชานึกถึงเรื่องนั้น ก็ไม่กล้าที่จะพูดต่อไป " ฉันทำอะไร เธอพูดสิ ทำไมแม้กระทั่งฉันเธอยังจะต้องใส่ร้ายด้วย" นิมมานมองณิชาอย่างโกรธ " ฉันไม่สามารถที่จะช่วยเธอโกหกได้ เธอก็รู้ว่าคุณอาไม่ชอบเด็กที่ชอบพูดโกหก" เธอตอบโต้กลับไปอย่างมั่นใจ เพราะยังไงณิชาก็ไม่กล้าที่จะพูดออกมาอยู่แล้ว ใช่แล้ว ณิชาเหมือนไม่กล้า ฉะนั้นเลยพูดติดๆค้างๆ บางทีอาจจะต้องกล้า เพื่อพูดเรื่องทุกอย่างที่เธอรู้ออกมาให้หมด แม้ว่าจะถูกลงดูหมิ่น แม้ว่าจะถูกไล่ออกจากบ้าน แต่อย่างน้อยก็จะได้ให้นิมมานไม่มีข้อจับผิดตัวเองอีก เป็นเรื่องที่น่าตลกมากจริงๆ เธอคิดว่าความสัมพันธ์ระหว่างนิมมานกับเธอ จะสามารถดีขึ้นได้ แต่ในเวลานี้เธอกลับกับธอ พวกเขาเป็นญาติกันไม่ใช่หรอ? แต่ทำไมนิมมานต้องทำร้ายเธอขนาดนี้ด้วย "โอเค อารู้แล้ว นิมมานเธอกลับห้องไปก่อน อามีอะไรที่จะต้องคุยกับณิชา" กสิณ พูดแทรกขึ้นมาในระหว่างที่ทั้งสองกำลังโต้เถียงกันอยู่ " คุณอาคะ ถ้าอย่างนั้นหนูกลับห้องก่อนนะคะ" นิมมานลุกขึ้นยืนอย่างเชื่อฟัง เดินออกจากห้องนั่งเล่น ลุงจะลงโทษณิชายังไงกันนะ? คบแฟน แถมยังงอนกันแย่งชิงกันอีก ฮ่าๆๆทีนี้เธอจบแน่ ณห้องนั่งเล่นเหลือเพียงเขาสองคน กสิณดึงเธอขึ้น แล้วเดินไปยังห้องเก็บของของเธอ เปิดไฟในห้องให้สว่าง แล้วโยนณิชาทิ้งไปบนเตียง ขาที่เรียวยาวได้โผล่ออกมา เส้นศีรษะต่างๆ ที่อยู่ใต้เสื้อผ้า ก็เห็นได้บางๆ และตัวเขาเองก็ยืนอยู่บนเตียง มองจากที่สูงไปหาเธอ " ให้โอกาสเธออธิบายอีกครั้ง ลองพูดดู" เสียงพูดปกติของกสิณ เพียงแค่ว่าในตากำลังรวบรวมความโกรธอยู่