ตอนที่ 60 อยากแนบชิดกันก็อย่ารีบร้อนนักสิ

ต๭นที่ 60 อยากแนบชิดกันก็อย่ารีบร้อนนักสิ “เฮ้”น้ำเสียงที่ชัดเจนนั้นดังมาจากที่ไกลๆ กระตุ้นให้น้ำทะเลกระเพื่อมไหวไปมาอย่างคึกคักสนุกสนาน ดารุตะโกนเรียก พลางเดินไปตามเสียงนั่นที่ไม่รู้ว่ามาจากที่ไหน ความทุกข์ร้อนภายในใจก็ค่อยๆเหือดหายลงไปอย่างช้าๆ ณ ตอนนี้เธอทั้งรู้สึก ปลอดโปร่งและมีแต่ความสุข พลันนั้นก็มีเสียงคลื่นน้ำดังซ่าๆอยู่บางเบา ขณะที่ดารุก้มลงไปมอง ก็เห็นเงาร่างของคนทั้งคู่ที่พลิ้วสวยราวกับปลานั้น กำลัง แหวกว่ายไปมา ด้วยท่วงท่าที่งดงามอย่างถึงที่สุด! ศีรษะหนึ่งพลันยื่นโผล่พ้นน้ำออกมา เธอถอดหน้ากากบนหน้าออก เผยให้เห็นใบหน้าที่คุ้นเคย นั่นเปรมานี่! เปรมาโบกมือให้กับอีกฝ่าย หลังจากนั้นจึงสวมหน้ากากดำน้ำ พลางดำดิ่งลงไปข้างใต้น้ำทะเลลึกนั้นกับคู่ของเธอจนไร้ซึ่งเงา สุดยอดไปเลยแฮะ! ดารุว่ายน้ำไม่เป็นและถึงขนาดกลัวน้ำเลยด้วยซ้ำไป มันเลยทำให้เธอรู้สึกชื่นชมคนที่สามารถเคลื่อนไหว ไปมาอย่างเป็นธรรมชาติใต้ผืนน้ำนั่นได้ ทว่าข้างใต้นั้นก็ยังมีสัตว์น้ำที่ดุร้ายเป็นจำนวนมากอยู่ ดารุอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเป็นห่วงคนทั้งคู่ ดารุกวาดสายตามองไปบนพื้นผิวน้ำเรียบนิ่ง ที่ไม่มีเงาร่างของใครอยู่อีกแล้ว ไม่รู้ว่าเรือหยุดแล่นไปตั้งแต่เมื่อไหร่จนหยุดนิ่ง อยู่บนผืนน้ำนี้ได้ จนเผยให้เห็นถึงความโอ่อ่าหรูหราของตัวเรือลำนี้ นานอยู่เหมือนกันกว่าที่ผืนน้ำจะเกิดเสียงดังซ่าขึ้นอีกครั้ง ขณะที่ดารุหันกลับไปมองมัน ร่างของธวลิตก็ได้คลานขึ้นมาบน บันไดเชือกด้านข้างตัวเรือเรียบร้อยแล้ว เขาปีนขึ้นไปพลางจัดแจงอุปกรณ์บนเเรือนร่างเขาไปด้วย ธวลิตสะบัดศีรษะจนหยาดน้ำกระเซ็น เขามองเห็นดารุที่ยืนเท้าเปล่าอยู่ใต้เสากระโดงเรือนั่นแล้ว นัยน์ตาน้ำหมึกที่ทอแสงวาบเป็นประกายนั้นเกินกว่าคำว่าสวยไปอยู่เล็กน้อย กระโปรงผ้าฝ้ายของเธอพลิ้วไสวระอยู่ที่เท้าเปล่า แขนเสื้อถูกพัดจนเผยอออกกว้างไปตามสายลม เผยให้เห็นเรียวแขนงามสีขาวสะอาดนั่น เส้นผมสีดำขลับถูกปล่อยให้ปลิวสยายอยู่ที่ ด้านหลัง ใบหน้าเล็กที่สวยหวานของเธอขาวเนียนละเอียดผสมผสานไปกับสีแดงที่ขับให้เธอดูหน้ามองยิ่งกว่าดอกบัวบานกลาง ฤดูร้อน และงดงามเหนือกุหลาบสี่ฤดูที่มีเสน่ห์ตราตรึงใจ เธอราวกับเป็นนางฟ้าตนหนึ่งที่ตกลงมาจากสรวงสวรรค์ ฝ่ามือบางโอบอุ้มหยาดน้ำค้างแผ่ซ่านไปทั่วทุกสารทิศ ที่บริเวณห้องบังคับเรือนั้น ปรากฏศีรษะของใครหลายคนที่กำลังลอบมองเธออยู่ ธวลิตมองปราดเดียวก็สังเกตเห็นพวกเขาได้ ในทันที “มองอะไรกันวะ ยังไม่ไสหัวไปอีก!” ดารุก็สังเกตเห็นพวกเขาเหล่านั้นแล้วเช่นกัน เธอหน้าแดงแจ๋ ยืนเหม่ออยู่บนเสากระโดงเรือนั่นอย่างทำอะไรไม่ถูก “ยังไม่ลงมาอีก!” ธวลิตรู้สึกหึงหวงเธอกับคนพวกนั้นที่แอบมองมาแทบจะทันที พลางออกคำสั่งเสียงกร้าวให้เธอลงมา ดารุเตรียมที่จะกระโดดลงมาอย่างเชื่อฟัง แต่กลับค้นพบว่าความสูงของมันนั้นมากเกินกว่าที่เธอได้จินตนาการเอาไว้เสียอีก โรคกลัวความสูงทำให้เธอไม่กล้าที่จะกระโดดลงไปแล้ว จึงได้แต่ยืนอยู่อย่างนั้นพลางชะเง้อมองมายังด้านล่าง สลับกับมองเขาไปมา ริมฝีปากเล็กของเธอเม้มแน่น ใบหน้าเรียวเล็กฉายแววเว้าวอน ธวลิตถอดชุดดำน้ำของตนออก จนเหลือแค่เพียงกางเกงขาสั้น เผยให้เห็นมัดกล้ามสีทองอร่ามเซ็กซี่ของเขา ธวลิตมองดู สถานการณ์ที่ยากลำบากนั่น พลางก้าวขามุ่งหน้าไปหาเธอ “อ้าปากร้องขอความช่วยเหลือนี่มันทำยากนักหรือไง” ธวลื่นยื่นมือออกไปให้ ใบหน้าฉายแววไม่พอใจอย่างชัดเจน เขารู้สึกเคืองกับการที่เธอไม่ยอมร้องขอความช่วยเหลือจากเขา มือเล็กของดารุจับอยู่ที่เสา ส่วนมืออีกข้างก็ยื่นไปให้มือใหญ่นั่นของธวลิตจับไว้ ดารุครุ่นคิดว่าจะลงไปพื้นที่อย่างไรดี ทว่า ก็ถูกมือใหญ่ของเขากระชากลงมาเสียก่อนแล้ว “กรี้ด!”ดารุกลับตาปี๋อย่างหวาดกลัว นึกว่าเธอจะล้มเผละลงบนพื้นอย่างไม่เป็นท่าเสียอีก ไม่คิดมาก่อนเลยว่าจะเข้าไปอยู่ ในอ้อมอกแกร่งและกว้างขวางของเขานี้ได้ ดารุลืมตาขึ้นมอง จึงเห็นว่าตัวเองกำลังอยู่ในท่านอนแผ่หราอยู่ในอ้อมกอดของธวลิต ที่แสนจะล่อแหลมชวนให้คนคิดลึกได้ มือทั้งสองข้างของเธอเกี่ยวอยู่รอบต้นคอหนา และริมฝีปากของดารุก็แนบชิดไปกับอกแกร่งของเขาอีกเสียด้วย ธวลิตกอดเอวเธอไว้อย่างพอใจ ราวกับไม่คิดที่จะปล่อยมันเลยสักนิด “อยากจะแนบชิดกันไม่เห็นต้องรีบร้อนขนาดนี้เลยนี่”เขาล้อเลียนเธอขึ้นมา ดารุอับอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว ทว่าก็ไม่กล้าที่จะปล่อยมือออก ทำได้เพียงแต่ขยับหน้าให้ห่างจากเขาออกมา อีกหน่อยก็เท่านั้น “อย่าขยับ” ธวลิตส่งเสียง พลางดึงใบหน้าเล็กของเธอให้กลับมาแนบชิดดังเดิม