บทที่7 ผู้หญิงที่มาหาเรื่อง

บ๗ที่7 ผู้หญิงที่มาหาเรื่อง เสิ่นอีเวยรีบดึงแขนเซิ่งเจ๋อเฉิงหลบขณะตะโกนเตือน ปฎิกิริยาของเขาฉับไวเสมอ ปลายแหลมของมีดเฉียดเนื้อผ้าของสูทไป ผู้หญิงคนนั้นเสียหลักล้มลงไปกองกับพื้น มีคนตะโกนขึ้นมา "บอดี้การ์ด！บอดี้การ์ด！" ผู้หญิงวัยกลางคนคนนั้นโดนบอดี้การ์ดจับกดกับพื้นอย่างง่ายดาย แต่กลับทั้งร้องทั้งดิ้น เสิ่นอีเวยมองเหตุการณ์ข้างหน้าอย่างเคว้งคว้าง ไม่รู้จะทำยังไงดี หล่อนตะโกนชื่อเขาเมื่อกี้ เธอหันมองไปเขาในบัดดล ริมฝีปากเขาเม้มแน่น สีหน้าเคร่งเครียด "เซิ่งเจ๋อเฉิง！คืนลูกสาวฉันมานะ ฉันมีลูกสาวแค่คนเดียว！กลับโดนนายย่ำยีซะแล้ว！" ผู้หญิงบนพื้นร่ายยาวเหมือนโดนของเข้าไปแล้ว น้ำหูน้ำตาไหลอาบหน้า เสิ่นอีเวยมองหล่อนก็รู้สึกว่าเรื่องมันต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่ๆ เธออยู่ข้างเขามายี่สิบกว่าปี เขาเย็นชากับทุกคน จุดนี้เธอรู้ดี แถมเขายังโดนความกดดันจากตระกูล อายุแค่นี้ก็เข้าวงการมาสู้งานหลายปี ก็ต้องมีความคิดและวิธีการของตัวเองอยู่แล้ว แทบจะพูดได้ว่าไม่ใช่คนดี แต่ถ้ามีใครมาบอกว่าเขาทำผิดศีลธรรมกฎหมายล่ะก็ เธอไม่เชื่อโดยเด็ดขาด เธอทำใจสงบ มองผู้หญิงคนนั้นอย่างเย็นชา "คุณว่าเซิ่งเจ๋อเฉิงย่ำยีลูกสาวคุณ งั้นขอดูหลักฐานหน่อยสิ" เสียงของเธอใสกระจ่างเหมือนทับทิมชั้นดี ทำเอาพวกที่หวังก่อกวนเงียบปากทันควัน สีหน้าของผู้หญิงคนนั้นเปลี่ยนทันที ทำท่าเหมือนจะทุ่มสุดตัว หล่อนนั่งอยู่ที่พื้นเริ่มร้องไห้ออกมา "ลูกสาวฉันปีนี้อายุยี่สิบสอง เป็นพนักงานตัวเล็กๆในบริษัทของเซิ่งเจ๋อเฉิง สามวันก่อนฉันจู่ๆก็ได้รับจดหมายที่ลูกสาวฉันวานคนเอามาให้ ในจดหมายบอกว่า..เซิ่งเจ๋อเฉิงสนใจเธอ พยายามลวนลามเธอที่บริษัทหลายครั้ง" คลับคล้ายมีคนทำเสียงสะอึกลอยมาจากไทยมุง เสิ่นอีเวยมองผู้หญิงตรงหน้าด้วยสายตาเย็นเยียบ "เขาพาเธอไปเปิดห้องจนสุดท้ายลูกสาวฉันก็ท้อง เลยจะไปขอให้เขารับผิดชอบ แต่ไม่คิดว่าเขากลับหน้าด้านไม่รับผิดชอบ！พูดอยู่คำเดียวว่าไม่รู้จักลูกสาวฉัน แถมยังให้คนไล่เธอออกอีก！" หล่อนพูดไปปาดน้ำตาไป "ลูกสาวที่น่าสงสารของฉัน ขาดที่พึ่งและงานไปในเวลาเดียวกัน กลัวพวกเราเป็นห่วงเลยไม่กล้ากลับบ้านมาบอก สุดท้ายเธอคิดไม่ตก หาทางออกไม่ได้....ก็เลยฆ่าตัวตาย！" เสิ่นอีเวยขมวดคิ้วหนัก มองเห็นฝูงชนเริ่มเมาท์แตกกันกระจาย ภาพลักษณ์ของประธานเซิ่งที่อยู่บนที่สูงเปลี่ยนเป็นระดับผู้ชายสารเลวไม่รับผิดชอบ ไม่ว่าเป็นใครคงอดสนใจไม่ได้หรอกจริงไหม！ เสิ่นอีเวยพูดต่ออย่างเย็นชา "คุณมีหลักฐานไหม?" เหมือนเตรียมไปนานแล้ว ผู้หญิงวัยกลางคนคนั้นหยิบของออกมาโยนลงพื้นจากกระเป๋า ร้องไห้ตะโกนว่า "ฉันมีหลักฐานนะ！นี่เป็นคลิปอัดจากโรงแรมที่เขาพาลูกสาวฉันไปเปิดห้อง ยังมีพินัยกรรมที่ลูกสาวฉันเขียนด้วยตัวเอง！" เสิ่นอีเวยเหล่มองไปที่ของบนพื้น รูปภาพก็เยอะอยู่ มีประมาณเจ็ดแปดใบ ดูเหมือนถ่ายจากทางเดินในโรงแรมที่ไหนสักที่ ในนั้นมีผู้ชายและผู้หญิงอย่างละคน แต่เป็นภาพด้านหลัง ไม่มีรูปไหนถ่ายเห็นหน้าชัดเลย เธอมองรูปพวกนั้นก่อนก้มลงหยิบขึ้นมาจากพื้น เซิ่งเจ๋อเฉิงเหล่มองรูปพวกนั้นหนึ่งที ก่อนมองผู้หญิงที่นั่งบนพื้น ฝ่ายหลังตกใจจากรังสีอำมหิตของเขาอย่างเห็นได้ชัด รีบก้มหน้าลง พอเห็นเซิ่งเจ๋อเฉิงไม่หวั่นไหวอะไร ผู้หญิงกลางคนคนนั้นกลับไม่พอใจ "ทุกคนมาดูกันสิ！หรือว่าคนอย่างเขาทำให้คนตายนี่ไม่ต้องกลัวฟ้ากลัวดินกันหรือไง? ยังมีกฎหมายอยู่ไหมเนี่ย！" พอตะโกนขึ้นมา คนทุกคนในนั้นก็เริ่มเข้าใจเรื่องราว เสิ่นอีเวยได้ยินเสียงไทยมุงเมนท์แตกกันกระจาย "ประธานเซิ่งนี่ก็เป็นม้ามืดของวงการนะ เดิมทีคิดว่าอายุยังน้อย ถึงจะมารับกิจการก็คงไม่ได้ทำอะไรมาก ไม่คิดเลยว่ารับกิจการมาได้สามปีก็ทำธุรกิจชองตระกูลเซิ่งขยับขยายจากอันดับห้าขึ้นถึงระดับสูงสุดของวงการได้！" ธุรกิจของตระกูลเซิ่งใหญ่แค่ไหนเธอไม่ใช่ไม่รู้ เรื่องผู้หญิงนี่ใช้เงินจัดการมาเยอะแล้ว ยังต้องถึงศาลอีกหรอ?" เสิ่นอีเวยได้ยินคำซุบซิบนินานนั่น รู้สึกเลือดขึ้นหน้าทันที ในที่ๆรวมตัวกันของนักธุรกิจมากหน้าหลายตา ต้องมีนักข่าวไม่มากก็น้อยแน่ๆ ถ้าเรื่องนี้หลุดออกไป ถึงจะไม่ได้กระทบเครือบริษัทตระกูลเซิ่ง แต่ชื่อเสียงของเขาก็คงจะตกต่ำไปไม่น้อย เสิ่นอีเวยเดินเข้าไปใกล้ผู้หญิงคนนั้นก้าวหนึ่งพลางว่า "ในเมื่อในมือคุณมีหลักฐานเยอะขนาดนี้ ทำไมไม่เอาให้ตำรวจล่ะ?" หล่อนโดนถามจนอึ้งไป "ใครไม่รู้วิธีการของคนรวยอย่างพวกคุณล่ะ? ทำอะไรผิดไม่ต้องขึ้นศาล เอาเงินฟาดหน้าคนได้หมดแล้ว！" เสิ่นอีเวยหัวเราะออกมาถามว่า "อ๋อ? งั้นความหมายของคุณคือหาตำรวจไม่มีประโยชน์ มาก่อกวนที่นี่ถึงจะมีประโยชน์งั้นสิ? แต่คุณคิดว่าที่นั่งกันอยู่นี่เป็นนักธุรกิจที่หน้าเลือดเห็นแต่ผลประโยชน์ แล้วจะออกมาเรียกร้องความเป็นธรรมให้คุณพร้อมทั้งเป็นศัตรูกับประธานเซิ่งงั้นหรอ?" "ฉันไม่สน！ขอแค่มีหลักฐานพวกนี้ ถึงเขาไม่ต้องเข้าคุก ชื่อเสียงก็ตกต่ำไม่เหลือดีแน่！" "งั้นคุณก็จงใจเอาของพวกนี้มาบรรลุเป้าหมายคุณล่ะสิ? หรือจะพูดว่าบรรลุเป้าหมายของคนที่บงการคุณอยู่เบื้องหลัง?" ไม่รอให้หล่อนไหวตัว เสิ่นอีเวยใส่ต่อเป็นชุดว่า "รบกวนคุณช่วยก้มมองของในมือตัวเองหน่อยนะ คลิปจากกล้องวงจรปิดของโรงแรมเนี่ย คุณไม่คิดซะหน่อยหรอ ยังไม่ต้องพูดถึงว่าพินัยกรรมนี่จริงหรือปลอม และไม่พูดว่าแผ่นหลังของผู้ชายในคลิปเป็นประธานเซิ่งจริงไหม ของพวกนี้มีแต่ตำรวจเปิดคดีทำการสืบค้นถึงจะมีสิทธิ์ไปขอ แล้วคนธรรมดาอย่างคุณทำยังไงให้ได้มาล่ะ?" ผู้หญิงคนนั้นตกใจกับการถามไม่หยุดของเธอ "ฉันเตือนคุณอย่าเหนื่อยแกล้งโกหกต่อไปเลย พูดมาเถอะ ใครบงการคุณมาที่นี่กันแน่?"