已经是第一章了
บทที่ 234 เรากลับบ้านกันเถอะ
บ๗ที่ 234 เรากลับบ้านกันเถอะ
ริมฝีปากเซิ่งเจ๋อเฉิงขยับ สายตาเขามองผ่านคนที่กำลังนอนอยู่บนเตียง ท้ายสุดก็หยุดอยู่ที่หน้าเธออย่างรวดเร็ว
ในที่สุด เขาก็อยากที่จะถามคำถามที่มันยังอยู่ในใจเขาเอง: “ทำไมถึงอยากมาที่นี่ได้ล่ะ?”
ในใจของเสิ่นอีเวยเองก็สงบนิ่งแล้วตอบคำถามเขาไป : “ฉันเองก็ไ
已经是最新一章了
加载中
