ตอนที่339นัชชากลับมาแล้ว

ตอนที่339นัชชากลับมาแล้ว อีกฝั่งเตชิตขับรถกลับมาบ้านเก่าเพิ่งถึงหน้าบ้านเธอก็ได้ยินเสียงแหลมเข้าหู“น้าคะหนูเอาอันนี้ไปวางไว้ที่โต๊ะมันสวย” “ดีจ้ะๆไหนๆก็มาแล้วจะซื้อของมาทำไม”เสียงจริยาตามมาติดๆ เตชิตหันหลังเดินกลับแต่เดินได้ไม่กี่ก้าวก็ได้ยินเสียงคนเรียก“เตชิตคุณเพิ่งกลับมาถึงหรอ” เธอไม่เรียกไม่เท่าไหร่พอเรียกคนทั้งบ้านได้ยินชัดเจน เตชิตรู้ว่าเธอกำลังคิดจะทำอะไรอยู่เขาหันหลังยิ้มแห้งไม่นานเธอก็เดินมายืนอยู่ตรงหน้า เขาหน้านิ่งมองผู้หญิงอยู่ตรงหน้า ประทินรู้ว่าเขาไม่ชอบเธอไม่ชอบถึงขั้นไม่อยากเห็นหน้าในใจเธอรู้ดีแต่ต้องทำเป็นไม่รู้“วันนี้คุณยายบอกว่าจะห่อเกี๊ยวกินกลัวทำไม่ทันคุณอย่าเข้าใจฉันผิด” “เธอมาบ้านฉันแล้วมาบอกว่าอย่าเข้าใจผิดหรอ”เตชิตตอกกลับแบบไม่ไว้หน้ามองด้วยสายตาแหลมคม“คุณประทินชอบทำให้คนอื่นรู้สึกอึดอัดหรอครับ” ประทินรู้ว่าเขาพูดจาไม่ดีกับเธอไม่ไว้หน้าเธอแต่ทุกครั้งพูดเหมือนเธอน่ารังเกียจเหมือนขยะเธอหน้าร้อน“ถ้าคุณไม่พอใจไม่ต้องสนใจฉัน............” ตอนแรกเธอจะทำตัวสูงส่งแต่ยังไม่ทันได้พูดจบเขาก็เดินผ่านเธอเข้าบ้านไปเลยโดยที่ไม่สนใจเธอ มันเจ็บกว่าการที่เขาตบหน้าเธอเธอโกรธแต่ก็ต้องกลันไว้หันหลังเดินตามเขาเข้าไปกัดฟันแน่น ไม่เป็นไรเขาไม่ชอบเธอแต่คนในครอบครัวเขาชอบเธอมาก จริยากำลังจัดดอกไม้ที่ประทินเอามาเป็นดอกลิลลี่กับดอกไฮเดรนเยียเห็นเขาเข้ามาเธอรีบยืนตัวตรง“เตกลับมาแล้ว” คนที่ยืนตามเธอคือผู้ชายที่นั่งอยู่บนโซฟาสามีปัจจุบันของจริยาชนุตต์ “แม่ลุงชนุตต์”เตชิตเรียกชื่อเป็นการทักทายถึงเขากับจริยาจะอยู่ด้วยกันมานานแล้วเเต่เขาก็ยังเรียกเขาว่าลุงเหมือนเดิม หลายเรื่องถูกกำหนดแล้วตั้งแต่ต้นเขาไม่อยากบังคับตัวเองให้สนิทสนมกับใครโดยเฉพาะในฐานะแบบนี้ ชนุตต์ลุกขึ้นยืนปีหนึ่งเจอเตชิตไม่ถึงครั้งตอนนี้ได้เจอความรู้สึกทีเปล่งประกายออกมาจากตัวเขาทำให้เขาทำตัวไม่ถูก เขารู้ว่าจริยามีลูกชายที่เก่งมากคนหนึ่งเมื่อก่อนเป็นทนายตอนนี้กลายเป็นอันดับหนึ่งในประเทศตอนนี้ทำด้านลงทุนธุรกิจไปได้ดีเหมือนกัน ตอนนี้ได้เจอก็ไม่เหมือนคนธรรมดามองก็รู้ว่าไม่ใช่คนที่มีเวลาว่างมาก เตชิตไม่สนใจว่าเขาจะมองตัวเองยังไงหันไปถามจริยา“ตากับยายล่ะครับ” “ยายอยู่ห้องครัวตาอยู่ห้องหนังสือชั้นบน”จริยาพูดจบประทินเดินเข้ามาพอดีรู้ว่าเตชิตไม่อยากเจอเธอจริยาเลยได้แต่ยิ้มให้เธอ เตชิตเดินขึ้นไปชั้นสองเรียกให้เขาลงมาและเป็นการทักทาย ตั้งแต่ครั้งที่เป็นโรคหัวใจครั้งนั้นเขากับเตชิตก็ไม่ค่อยถูกกันเขาว่าให้เตชิตอกตัญญูไม่เชื่อฟังจนทำให้เขาโรคกำเริ่มเตชิตไม่ยอมแพ้เรื่องนัชชาง่ายๆ แต่ตอนนี้นัชชากลับมาแล้วเตชิตก็ไม่คอยหลบหนีอีกต่อไปเรื่องผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไปเดี๋ยวเขามีเรื่องจะพูด ทุกคนรีบพอถึงเวลากินข้าวเวธนีเพิ่งมาถึงคราบเด็กผู้หญิงตอนนั้นตอนนี้กลายเป็นสาวแล้ว“ขอโทษนะคะรถติดเลยมาสาย” “รู้ว่ารถติดออกมาเช้าๆไม่เป็นหรอพี่ชายแกมาถึงตั้งนานแล้วแกยุ่งกว่าพี่ชายแกอีกหรอ” เตชิตหันมอง“เด็กชอบเที่ยวเล่นก็ปกติไม่ใช่ประชุมมาสายหน่อยก็ไม่เป็นอะไร” เวธนีฉีกยิ้ม“ขอบคุณค่ะพี่เต” “พอแล้วคนมากันครบแล้วกินกันเลย”จุลินทร์พูดขึ้นเงยหน้ามองประทินที่ยืนหน้าเสียอยู่โบกมือเรียก“ทินเธอนั่งข้างๆเตเลย” ประทินตั้งใจไม่ขยับไปไหนตอนนี้ได้ยินเขาพูดแบบนี้ทำเป็นเดินเข้าไปอย่างกล้าๆกลัวๆ“เตคุณไม่ว่าอะไรใช่มั้ย” เมื่อกี้เรียกชื่อเขาที่หน้าประตูพอมาตอนนี้กลับเรียกชื่อเล่นเขาด้วยความสนิทสนมเตชิตยิ้มมุมปากท่าทางไม่พอใจแต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ“ตาฉันให้เธอนั่งเธอก็แค่นั่ง” เตชิตไม่ได้ปฏิเสธทุกคนก็โล่งอกโดยเฉพาะยายเขาเธอรู้สึกถูกชะตากับประทินอยากได้เธอมาเป็นหลานสะใภ้หวังอยากให้เธอลงเอยกับเตชิต เกี๊ยวร้อนออกจากเตาและมีอาหารบ้านๆเจ็ดแปดอย่างเตชิตไม่ได้กินข้าวที่บ้านมานานแล้วทุกครั้งก็ออกไปกินกับลูกค้าตอนนี้ก้มหน้าก้มตากิน และแล้วพูดเรื่องทุกคนจบจุลินทร์ก็เริ่มกังวลเกี่ยวกับเรื่องแต่งงานของเตชิต “ได้ยินมาว่าช่วงนี้งานยุ่งมาก”เขาหมายถึงเรื่องที่เขาปฏิเสธไม่เจอประทิน “อืมไปอังกฤษมาพักอยู่ที่โน่นได้สักพัก”เตชิตยอมรับและพูดออกไปตามตรง “อังกฤษหรอ”เขาขมวดคิ้ว“แกมีงานที่นั่นด้วยหรอ” และแล้วเขาไม่เชื่อจริงๆด้วยบรรยากาศบนโต๊ะอาหารเริ่มตึงเครียด “พูดไปตาก็ไม่เข้าใจจะถามไปทำไม” “ได้ได้”เขาอารมณ์เสีย“เรื่องงานฉันไม่เข้าใจแล้วเรื่องชีวิตแกแกเตรียมจะสร้างครอบครัวเมื่อไหร่” ทุกครั้งที่พูดถึงเรื่องนี้ทั้งสองคนจะทะเลาะกันจนต่างคนต่างไม่พูดกันแต่ไม่นึกว่าวันนี้เตชิตไม่เถียงเขาสักคำ“ถ้าทุกอย่างราบรื่นก็คงเร็วๆนี้” พูดเสร็จทุกคนนั่งอึ้ง โดยเฉพาะจุลินทร์“แกว่าไงนะ” “ผมอยากแต่ไม่รู้ว่าเธอจะตกลงมั้ย”เขาพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งแล้วคีบเกี๊ยวเข้าปาก ตอนแรกประทินก็แอบดีใจคิดว่าเขาคงจะกลับตัวกลับใจมาหาตัวเองหรืออาจเป็นเพราะอายุเยอะแล้วเลยอยากจะสร้างครอบครัวแต่พอเขาพูดจบความหวังอันน้อยนิดของเธอก็ดับลง คนที่เขาต้องการไม่ใช่เธอถ้าเป็นเธอทำไมเขาจะไม่มั่นใจเพราะทุกคนดูออกว่าเธอชอบเตชิต “ถ้าแกตกลงแล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใครแกก็คงได้พูดคุยกับเธออยู่บ้างแหละ” “ไม่ใช่ใครที่ไหนทุกคนรู้จัก”เขาวางตะเกียบลงหยิบกระดาษมาเช็ดปากวางระเบิดลงอย่างนิ่งๆ“นัชชากลับมาแล้ว”