บทที่ 50 คนที่ถูกเอาเปรียบมากที่สุดก็ยังคงเป็นเธออยู่ดี

บ๗ที่ 50 คนที่ถูกเอาเปรียบมากที่สุดก็ยังคงเป็นเธออยู่ดี เห้ออี้ลั่วเหลือบตา "ผู้คนในวงการต่างก็รู้กันว่าหลันเฟย เป็นผู้หญิงของมัน แล้วใครจะกล้าไปสู่ขอเธอกัน？" "ไม่ได้อยู่ในวงการ เขาเป็นแค่เสมียนธรรมดาคนหนึ่ง" เห้ออี้ลั่วรู้สึกประหลาดใจ "เธอจงใจยั่วยุเวินกู้หรือเปล่า?" "ฉันเพิ่งโทรหาหลันเฟย เพื่อถามถึงสถานการณ์ เธอดูจริงจังมาก และทั้งคู่ก็ถึงขั้นถ่ายพรีเวดดิ้งกันแล้ว"ข่งซิวชิงส่งมอบโทรศัพท์มือถือให้กับเห้ออี้ลั่ว"ชายคนนั้นแหละ ไม่หล่อไม่มีเงิน และไม่รู้ว่าหลันเฟยต้องการอะไรจากเขา คบกับเวินกู้ก็สิบกว่าปีกับได้แล้ว ทำไมถึงทิ้งกันแบบนี้ก็ไม่รู้ หากเธอยังคงอยู่ต่อไปอีกหนึ่งหรือสองปี ตระกูลเวินก็คงจะจับเธอกับเวินกู้แต่งงานกันแล้ว แต่ดูตอนนี้สิ เธอจะไปแต่งกับคนอื่นแล้ว แล้วที่ผ่านมาสิบกว่าปีของเธอนี่ก็ไร้ความหมายล่ะสิ？สมองของผู้หญิงคนนี้ไม่รู้ทำมาจากอะไร " เห้ออี้ลั่วเลื่อนดูรูปถ่ายไม่กี่ภาพบนโทรศัพท์มือถือ เวดดิ้งของเธอดูธรรมดามาก ดูเหมือนจะเป็นแบบราคาถูกบนท้องถนน ผู้ชายคนนี้ก็ดูธรรมดาเสียมาก แต่แววตาที่มองหลันเฟยนั้นดูอ่อนโยนมาก เห้ออี้ลั่วส่งโทรศัพท์มือถือกลับคืนให้ข่งซิวชิง “เดี๋ยวฉันจะลองไปคุยกับหลันเฟยดู” "วันนี้พี่ว่างขนาดนี้เลยเหรอ？ไม่ต้องดูแลเสี่ยวเป่า?" "เสี่ยวเป่ากลับไปบ้านพร้อมกับแม่ของแกละ" ข่งซิวชิงและเสูโม่ย่าเหลือบมองซึ่งกันและกัน "เสี่ยวเป่าเรียกเฉียวเมิ่งเยว่ว่าแม่แล้วเหรอ?" "ใช่แล้ว แกชอบเฉียวเมิ่งเยว่มาก" เวินกู้ผู้ซึ่งหลับสนิท ทันใดนั้นก็ระเบิดเสียงออก "นอกเสียจากว่าข้าตายไป ไม่งั้นแกอย่าหวังเลยว่าจะได้แต่งงาน!" ทั้งสามมองหน้ากันซักพัก แล้วเห้ออี้ลั่วพูดขึ้น"เดี๋ยวฉันจะไปตามหาหลันเฟยก่อน พวกแกดูมันดีๆ โม่ย่าก่อนกลับไปบอกฉันด้วย เดี๋ยวมานัดเจอกันก่อนกลับ" "แน่นอนครับ พี่ไปจัดการเรื่องคุณชายเวินให้เสร็จก่อนเถอะ" ** ชานเมือง เห้ออี้ลั่วเอารถจอดไว้ที่หน้าบ้านธรรมดาๆแห่งหนึ่ง มันเป็นอาคารเล็ก ๆ ที่มีอายุน่าจะหลายปี หน้าอาคารมีสวนเล็กๆอยู่ ดอกไม้ส่วนใหญ่ที่ปลูกในนั้น ซึ่งก็มีอยู่ทั่วไปในท้องตลาดนัด เห้ออี้ลั่วยืนอยู่หน้าประตูเหล็กที่มีรอยด่าง ซึ่งเขาก็ไม่ได้ยื่นมือไปเปิด เขาหยิบโทรศัพท์ออกมา และโทรเรียกหลันเฟย หลังจากนั้นไม่นาน ในนั้นก็มีเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น เสียงผู้หญิงคนหนึ่ง ที่ฟังแล้วแลดูนุ่มนวลอ่อนโยน"ฮัลโหล อี้ลั่ว" "ผมอยู่หน้าบ้านของคุณ" เสียงของหลันเฟยหยุดชะงักลงชั่วคราว "ข่งซิวชิงคุยกับฉันไปแล้ว ซึ่งฉันก็อธิบายแล้ว อี้ลั่ว ฉันไม่ค่อยอยากเห็นคนที่เกี่ยวข้องกับเขา โดยเฉพาะพวกคุณซึ่งที่เป็นเพื่อนของเขาอยู่" "คุณคิดว่าผมจะมาอยู่ที่นี่ แล้วจากไปโดยที่คุณพูดไปแค่ไม่กี่คำ?" เสียงของหลันเฟยหยุดชะงักลงอีก และพูดต่อว่า "คุณรอฉันสักครู่นะ" เห้ออี้ลั่วกลับมานั่งในรถ และคอยดูผู้หญิง ที่กำลังเดินออกอย่างช้าๆจากอาคารเล็กๆนั้น นั้นไม่ใช่ผู้หญิงที่สวยมาก แต่เธอดูดี มีความสงบและดูมีความโดดเด่นจากผู้อื่น เห้ออี้ลั่วเคยเห็นหลันเฟยอยู่หลายครั้ง ก่อนหน้านี้เธอสวมแต่แบรนด์หรูๆ แต่ตอนนี้กลับสวมใส่เสื้อผ้าแบรนด์เกรดบี ไม่มีการแต่งบนใบหน้า แต่กลับดูมีความงามที่แตกต่างไปอีก หลันเฟยเดินไปที่ที่นั่งคนขับ แล้วเคาะที่หน้าต่าง เห้ออี้ลั่วลดหน้าต่างลง "ขึ้นมานั่งเถอะ" "ให้ฉันจะพาคุณเดินเที่ยวรอบๆละกัน" เห้ออี้ลั่วไม่พูดอะไร แล้วก็ลงจากรถ เดินตามหลังหลันเฟย หลันเฟยนำเห้ออี้ลั่วเดินลงบนเส้นทางเล็ก ๆ เส้นนึง และนั่งลงในศาลาที่นึง ที่สร้างขึ้นโดยว่าง่าย เห้ออี้ลั่วเหลือบมองไปที่ที่กั้นในศาลา แล้วก็ไม่มีท่าทีจะขยับ หลันเฟยยิ้ม "อี้ลั่ว คุณคิดว่าการตัดสินใจของฉันมันง่ายไปสินะ?" "รีบแต่งงานแบบคุณเช่นนี้ โอกาสที่มีความสุขมันไม่สูง" "แล้วคุณล่ะ? คุณไม่ได้แต่งงานกับผู้หญิงคนหนึ่งที่คุณยังไม่เคยรู้จักหรอกเหรอ" "มันไม่เหมือนกัน" “นั่นน่ะสิ ไม่เหมือนกันอยู่แล้ว เมื่อเทียบกับผู้ชายอย่างพวกคุณ ผู้หญิงมักจะโดนเอาเปรียบตลอด โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับคนรวยและทรงอำนาจอย่างพวกคุณ ใครจะสามารถแข่งขันกับพวกคุณได้ล่ะ？” หลันเฟยยิ้มอย่างไม่เต็มใจเท่าไหร่นัก "ที่คุณแต่งงาน เป็นเพราะเวินกู้ไม่ยอมแต่งด้วย คุณเลยหาอื่นคนมาเย้ยมัน?" "ฉันไม่ได้ขนาดนั้นหรอก ฉันรอมาตั้งสิบปีแล้วนะ และฉันจะกลัวอะไรอีก บางทีฉันก็แค่เบื่อหน่ายกับชีวิตแบบนั้นทันที คุณว่าไงล่ะ คุณว่าเวินกู้รักฉันไหม？ ถ้าเขารักฉัน เขาจะโยนเงินให้ฉันทุกครั้ง ให้ฉันไปให้ไปทำแท้งเองหรอกเหรอ？พวกคุณเคยคิดหรือไม่？ต้องเผชิญกับคุณหมอและพยาบาลที่ยิงสายตาแบบนั้นมา แล้วฉันควรรู้สึกอย่างไรเมื่อต้องเผชิญผู้หญิงที่เขาไปเล่นข้างนอก? ในฐานะที่พวกคุณเป็นเพื่อนพวกคุณจะคิดว่าเขาจะเล่นเป็นเวลาอีกไม่กี่ปีเท่านั้นเอง และจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอก เมื่อตอนที่ตระกูลเวินเรียกร้องให้เขาแต่งงาน ฉันก็จะได้แต่งงานกับเขาอย่างสมเหตุสมผล "หลันเฟย เช็ดน้ำตาที่ไหลใบหน้าของเขา น้ำเสียงเธอเริ่มสั่นเครือ "นี่มันก็เป็นเพียงแค่ความเป็นไปได้เท่านั้นเอง สิ่งที่ฉันทำให้เขาน่ะ ตระกูลเวินเป็นไปไม่ได้ที่จะมองไม่เห็น แต่ทำไมถึงไม่มีใครพูดเรื่องแต่งงานของฉันกับเวินกู้เลยล่ะ ฉันอายุ 29 ปีแล้วนะ ปีหน้าก็จะเข้า 30แล้ว " หลันเฟยหายใจเข้าลึก ๆ และพูดต่อไปอีกว่า "ร่างกายของฉันน่ะ ไม่ดีไปมากเพราะฉันทำแท้งมากเกินไป ซึ่งมีแนวโน้มว่าฉันจะตั้งครรภ์ไม่ได้อีกในอนาคตตระกูลเวินต้องการลูกสะใภ้แบบนี้หรือ？ พวกเขาไม่เอาหรอก อีกอย่าง ฉันไม่จำเป็นต้องคิดก็รู้เลยว่าจะมีชีวิตแบบไหนเมื่อแต่งกับเขา มันคงเหมือนกับชีวิตในสิบปีที่ผ่านมานี้อีกซ้ำแล้วซ้ำเล่า ฉันไม่ได้คาดหวังอะไรกับชีวิตแบบนี้ คนที่ฉันพบเจอตอนนี้ เขาร่ำรวยน้อยกว่าพวกคุณมาก แต่เขาจะดูแลฉัน เอาใจใส่ฉัน แม้ว่าชีวิตอาจไม่สุขสบาย แล้วมันจะทำไมฉันกับเขาใช่ว่าจะไม่พยายาม ได้ชีวิตที่พอดี ไม่ยากจนก็คงไม่ใช่ปัญหา " “คุณว่าเขาจะไม่แคร์กับอดีตของคุณหรือ？” “ฉันบอกเขาทุกสิ่งทุกอย่างแล้ว เขาบอกว่าเขาไม่รังเกียจ” หลันเฟยมองยังเห้ออี้ลั่ว“ คุณคิดว่ามันเหลือเชื่อหรือไม่？ แต่ฉันไม่รู้สึกถึงการหลอกลวงและการโกหกของเขาเลยแม้แต่น้อย” “ฉันยังคงคิดว่าพฤติกรรมของคุณมันเสี่ยงเกินไป เวินกู้ก็ไม่ใช่คนที่ไม่มีหัวจิตหัวใจ คุณอยู่กับเขามาสิบปีแล้ว เขาไม่ทิ้งคุณหรอก” "แต่สิ่งที่ฉันต้องการคือความรัก ไม่ใช่หนี้บุญคุณ หรือเงินทอง"หลันเฟย มองดูป่าในระยะไกล "คุณกลับไปแล้วบอกเขาซะ ว่าฉันไม่ได้แค้นเขาเลย สิ่งนี้เกิดขึ้นในสิบปีนี้ มีส่วนหนึ่งที่ฉันเป็นสาเหตุ จะไม่มีใครตำหนิใคร คู่แต่งงานของเขาจะดีกว่าฉันแน่นอน ไม่จำเป็นต้องเศร้ากับฉันเป็นเวลานาน คุณสามารถเล่นอะไรก็ได้ที่คุณต้องการ " หลันเฟย พูดจบก็ไม่ดูเห้ออี้ลั่วอีกเลยและเดินกลับขึ้นไปทางเดิม เห้ออี้ลั่วยืนนิ่ง ไม่แสดงความคิดเห็นในเรื่องของทั้งคู่ สิ่งที่เวินกู้ทำนั้นเป็นเรื่องปกติในวงการชนชั้นสูงอย่างพวกเขา หลังจากที่หลาย ๆ คนแต่งงานไป จะเล่นแบบไหนก็ไม่ว่า ตราบใดที่พวกเขาพูดก่อนการแต่งงานทั้งคู่ ที่เหลือจะเล่นยังไงก็แล้วแต่ แต่ต้องยอมรับว่าวิธีนี้ทำคนเจ็บมาเยอะ ผู้ชายอย่างพวกเขาแม้จะเล่นถึงอายุสี่สิบปี ถ้าต้องการแต่งงาน ก็ยังมี กลุ่มสาวในวัยยี่สิบหรือยี่สิบกว่าๆพุ่งเข้ามาหา "แต่ผู้หญิง ไม่เหมือนกัน" แม้ว่าพวกเขาจะร่ำรวยและมีอำนาจ แต่พวกเขาก็มีโอกาสเลือกน้อยกว่า เมื่ออายุเกินสามสิบ เห้ออี้ลั่วไม่สามารถปฏิเสธตัวเลือกปัจจุบันของหลันเฟย เธอใช้เวลาที่ดีที่สุดในวัยเยาว์ของเธอไปกับเวินกู้ทั้งหมด เมื่อเธออายุ 30 เธอก็ยังไม่ได้ความรัก และงานแต่งงานที่เธอต้องการ ถ้าจะเป็นไปตามวิธีการเลิกราของเธอและเวินกู้แบบนี้ แม้ค่าชดเชยขั้นต่ำก็จะไม่ได้ คนที่ถูกเอาเปรียบมากที่สุดก็ยังคงเป็นเธออยู่ดี