บทที่ 98 คุณอย่ามายั่วยวนฉันแบบนี้ได้ไหม

บ๗ที่ 98 คุณอย่ามายั่วยวนฉันแบบนี้ได้ไหม “การทำงานของพี่มันก็อย่างนี้แหละจ๊ะ ผู้คนไม่สามารถป่วยเจาะจงในเวลาเดียวกันกับที่หมอทำงานได้ กฎเกณฑ์ทั้งหมดไม่มีข้อไหนน่าปฏิบัติตาม แต่พอเคยชินก็ไม่รู้สึกอะไรแล้ว” เฉียวเยว่เมิ่งมองที่ท้องของเธอที่กำลังนูนขึ้น ก่อนจะถามว่า “การตรวจครรภ์ในให้เธอตอนนี้ใช่หมอเฉพาะทางไหม?” “มีหมอเฉพาะทางของตระกูลค่ะ” “งั้นก็ดีแล้ว ในสายงาน พี่อยากจะแนะนำเพื่อนที่เป็นแผนกสูตินรีเวชให้คนนึง ให้เขามาช่วยดูแลเธอ” “ได้สิคะ คนที่พี่สะใภ้แนะนำให้ ฉันก็รู้สึกวางใจ” “เขาเป็นผู้หญิงที่มีความละเอียดรอบคอบมาก ตั้งใจทำงานและปฏิบัติหน้าที่อย่างเต็มที่ ถ้ามีโอกาสจะแนะนำเธอ 2 คนให้รู้จักกันนะ” “ถ้าเป็นเรื่องที่พี่จัดเตรียมให้ มันต้องดีอยู่แล้วค่ะ” เห้อหวินซานยิ้มก่อนจะพูดต่อว่า “ชุดเจ้าสาวกับชุดเพื่อนเจ้าสาว หนูให้คนส่งมาแล้วนะคะ มันอยู่ในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า ไปดูกันเถอะค่ะ” เฉียวเยว่เมิ่งแอบแลบลิ้นออกมา “โลกของคุณเศรษฐีมีแต่คนอิจฉาริษยา เจ้าหลานชาย ให้ป้าอาศัยบารมีหน่อยนะจ๊ะ ค่อยๆโตมามีอิทธิพลนะจ๊ะ” เห้อหวินซานรู้สึกตลกขบขัน “พี่สะใภ้คะ พี่ไปสำรวจอาณาเขตของพี่สองหรือยังยังคะ?” “พี่ไม่มีความรู้สึกอยากจะไปแม้แต่น้อย ไม่ได้แตกต่างจากชีวิตของพี่เมื่อก่อนเลย อาจจะเป็นเพราะพี่ไม่มีสติพอ” “ไม่เข้าร่วมก็ดีแล้วค่ะ ที่นั่นน่ะวุ่นวาย เรื่องอะไรนักก็ไม่รู้ เกิดขึ้นรกรุงรังเต็มไปหมด พี่รองอยากจะปกป้องพี่นะคะ จึงไม่พาพี่ไปที่นั่น” “อาจจะใช่ พี่เป็นคนอารมณ์ร้าย คาดเดาความอดทนไม่ได้เลย” เห้อหวินซานหัวเราะนิดนึง ก่อนที่จะเปิดประตูห้องเปลี่ยนผ้าเข้าไป ภายในมีชุดแต่งงานวางไว้อยู่ 2 แบบ แถวแรกเป็นชุดเจ้าสาว อีกแถวที่อยู่ด้านหลังเป็นชุดเพื่อนเจ้าสาว ชุดแต่งงานเหล่านี้ดูมีคุณค่าราคาแพง แค่คิดจะเอาไป 1 ชุดก็ขัดต่อรายได้ตลอดทั้งปีของครอบครัวทั่วไป “ชุดเจ้าสาวที่เธอเลือกคือชุดไหนจ๊ะ?” “ชุดแรกค่ะ” เฉียวเยว่เมิ่งเดินตรงไปดูชุดเจ้าสาวที่ถูกทำขึ้นจากผ้าไหมน้ำแข็ง วัสดุอ่อนนุ่มสบายผิว ใต้หน้าอกมีปุยนุ่มๆที่สามารถช่วยให้ปกปิดท้องที่นูนขึ้นได้ “ชุดนี้เหมาะกับเธอมากเลยจ๊ะ” “หนูก็คิดอย่างนั้นค่ะ” เห้อหวินซานจิตใจไม่ได้อยู่กับมือที่สัมผัสชุดนั้น แววตาไม่มีความแวววาวเลย เฉียวเยว่เมิ่งรู้ถึงความกังวลใจของเธอ จึงพูดว่า “อันที่จริง ไม่ว่าเธอกับโม่มู่เฉินจะแต่งงานกันด้วยสาเหตุอะไรก็ตาม ขอแค่วางแผนและจัดการชีวิตหลังแต่งงานให้ดี ชีวิตหลังแต่งงานมันก็จะดีนะจ๊ะ และเธอก็ยังโชคดีนะที่ได้แต่งงานกับผู้ชายที่เธอรักจนสุดหัวใจ โชคดีกว่าใครอีกหลายๆคนเสียอีก” “แล้วพี่ล่ะคะ? ตอนแรกเริ่มพี่กับพี่รองสาเหตุไม่ได้มาจากความรัก พี่คับแค้นใจไหมคะ?” “พี่เลยบอกว่าเธอโชคดีไงจ๊ะ พี่มักจะคิดอยู่เสมอว่า ถ้าพี่กับพี่รองของเธอแต่งงานกันเพราะความรัก ในคืนนั้นก่อนวันแต่งงานพี่ต้องตื่นเต้นดีใจมากแน่ๆ และก็ต้องตั้งหน้าตั้งตารอให้ถึงวันนั้นวันที่แต่งงาน งานแต่งงานมีเรื่องให้จัดการมากมาย พี่ต้องรู้สึกกระฉับกระเฉงที่ต้องจัดเตรียมมันด้วยมือของพี่เอง ทำทุกรายละเอียดให้มันดีที่สุด จะได้ไม่มานั่งเสียดายในภายหลัง” คำพูดของเฉียวเยว่เมิ่งติดอยู่ที่ลิ้น “พี่นี่ช่างกล้าจริงๆ ที่ฉีกหน้าเธอ ทำให้การแต่งงานของพี่รองของเธอมันไม่สมบูรณ์แบบ” “พี่สะใภ้คะ พี่จะต้องมีความสุข พี่รองจะไม่ทำให้พี่เสียใจค่ะ” เฉียวเยว่เมิ่งมองเห้อหวินซานด้วยความแปลกใจ ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงพูดออกมาเช่นนั้น แต่ก็ยิ้มด้วยรอยรอยยิ้มที่สวยสดงดงามกลับไป ** เฉียวเยว่เมิ่งและเห้อหวินซานได้ลองชุด พร้อมกับพูดคุยรื่องที่ต้องจัดการในวันแต่งงาน พอถึงช่วงเวลาพลบค่ำ เธอจึงออกมาเดินเล่นที่ด้านล่างคอนโดเป็นเพื่อนเห้อหวินซาน จากนั้นก็รับประทานอาหารค่ำเป็นเพื่อนเธอ แล้วก็ขอตัวกลับ ตอนที่เดินออกมาจากลิฟท์ ก็พบว่ารถของเห้ออี้ลั่วจอดอยู่ตรงด้านหน้า ขณะนั้นเห้ออี้ลั่วกำลังยืนพิงรถคุยโทรศัพท์อยู่ เฉียวเยว่เมิ่งได้เห็นเห้ออี้ลั่วเพียงพริบตาเดียว ตาประกายส่องสว่าง จิตใจรู้สึกตื่นเต้นกระชุ่มกระชวย เธอรอให้เห้ออี้ลั่ววางสาย ก่อนที่จะกุมมือของเขาไว้ “คุณเศรษฐีคะ คุณมารับฉันหรอคะ?” “อื้ม ขึ้นรถสิ” พอเห้ออี้ลั่วพูดจบ ก็หมุนตัวไปเปิดประตูรถให้เธอ เฉียวเยว่เมิ่งเข้าไปนั่งในรถ ดวงตาทั้ง 2 ข้างเปล่งประกายราวกับคริสตัล “เสี่ยวอันต้องอิจฉาฉันแน่ๆเลย มีคุณเป็นสามี แล้วยังจะมีโม่มู่เฉินเป็นน้องเขยอีก กำแพงวงแหวนที่มี 2 หนุ่มที่ทั้งหล่อทั้งมีชื่อเสียงมันรายล้อมอยู่ข้างกาย มันต้องทำให้พวกสาวๆงอแงเด็กน้อยแน่ๆ” เห้ออี้ลั่วรู้สึกตลกกับท่าทางตื่นเต้นของเธอ “ถ้าคุณมีคนหล่อเพื่อใช้แค่นี้ ต่อให้มีคนหล่อเป็นร้อยคนมันก็ไม่มีประโยชน์” “มีไว้ชื่นชมก็พอแล้ว ถ้าหากจะมีประโยชน์เรื่องอื่น ให้เหล่าสาวน้อยไปจินตนาการกันเอาเอง” “ที่รัก คุณเป็นอย่างนี้มากเกินไปไม่ค่อยเหมาะสมเลย” เฉียวเยว่เมิ่งเอียงมองเขา “คุณเศรษฐี คุณคิดจะทำอะไรคะ ยั่วฉันหรอคะ? ฉันเป็นคนที่มีศักดิ์ศรี เด็ดเดี่ยวไม่ยอมถูกสิ่งสวยงามมาล่อใจ” เห้ออี้ลั่วยกคิ้วขึ้น นัยน์ตาที่ดำมืดราวหินอัคนีจ้องมองไปที่เธอ “จริงหรอ? งั้นพวกเราไปบ่อน้ำพุร้อนกัน” เฉียวเยว่เมิ่ง “…..” ** เฉียวเยว่เมิ่งนึกไม่ถึงเลยว่าเห้ออี้ลั่วจะทำอย่างที่พูดจริงๆ เธออยู่ท่ามกลางความสับสนจ้องมองไปยังบ่อน้ำพุร้อนที่อยู่ตรงหน้า ไม่รู้ว่าควรพูดอย่างไรดี สถานที่ที่เธออยู่นั่นก็คือกำแพงวงแหวนที่ มีจุดสำคัญคือมีการสร้างรีสอร์ทระดับมหาเศรษฐี จุดเด่นของรีสอร์ทนี้คือมันมีบ่อน้ำพุร้อนน้อยใหญ่หลากหลายแบบ บ้านพักเหล่านี้ถูกสร้างขึ้นตามบ่อน้ำพุร้อนแต่ละบ่อ นอกจากด้านนอกของห้องจะมีบ่อน้ำพุร้อนแล้ว ภายในห้องยังมีบ่อน้ำพุร้อนส่วนตัว เหมือนกับบ่อน้ำพุร้อนที่อยู่ข้างหน้าของเธอ ที่เปิดให้บริการเฉพาะเห้ออี้ลั่วเท่านั้น ไม่ต้อนรับแขกท่านอื่นที่นอกเหนือจากเห้ออี้ลั่ว เห้ออี้ลั่วขึ้นไปยังชั้นบนเพื่อเปลี่ยนเป็นชุดคลุมอาบน้ำ ก่อนที่จะเดินอย่างสบายอกสบายใจลงมา พอเฉียวเยว่เมิ่งได้ยินเสียงจึงหันศีรษะไป และมันทำให้เธอถึงกับเลือดกำเดาจะไหล ร่างกายที่สวมชุดคลุมอาบน้ำสีขาวนั้นสูงใหญ่ หุ่นดี ราวกับการวาดเค้าโครงร่างที่สมบูรณ์แบบ ในตอนที่เขาสวมชุดสูทนั้น มันทำให้คนรู้สึกเพียงว่าเขาดูมีภูมิฐานมีความสามารถในการทำงานแต่ในตอนนี้กลับแสดงออกให้รู้สึกถึงกลิ่นอายที่ยากจะหักห้ามความรู้สึกในอารมณ์รักใคร่ ในตอนนี้ เขาถอดเสื้อผ้าออก ผมถูกปล่อยลงมา ดูมีชีวิตชีวากว่าเดิม เฉียวเยว่เมิ่งมองเขาที่กำลังเดินมาทีละก้าวทีละก้าว กลืนน้ำลายไม่ลง ถอยหลังไปไม่กี่ก้าวด้วยความกลัวเป็นพิเศษ ก่อนจะพูดว่า “อะไรกันคะคุณเศรษฐี ฉันไม่มีแรงจะยืนนิ่งแล้ว คุณอย่ามายั่วฉันแบบนี้ได้ไหมคะ?” “แค่แช่น้ำด้วยกันเอง มันจะมีอะไร? เราเป็นสามีภรรยากันแล้ว” เห้ออี้ลั่วหัวเราะพลางหรี่ตา เฉียวเยว่เมิ่งแทบพูดไม่ออก เธอกลัวว่าจะควบคุมตัวเองไม่อยู่ จึงพุ่งเข้าใส่เขาตกลงไปในบ่อ เธอถอนหายใจเบาๆ 2 ที พูดด้วยท่าทีเขินอายว่า “ฉันเขินนะ” ใบหน้าที่ของเขินอายเธอ แสงโคมไฟสีส้มทำเธอดูสวยสง่าเป็นพิเศษ สะกดสายของเห้ออี้ลั่วไว้ เห้ออี้ลั่วพูดอย่างคร่ำครวญว่า “ตอนดูศพที่ร่างกายเปลือยเปล่า ทำไมเธอไม่เขินบ้างล่ะ?” เฉียวเยว่เมิ่งแอบกลอกตา “ไม่เปิดเผยความจริง เราจะยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้นะคะ” ดวงตาของเห้ออี้ลั่วมีแสงแห่งความโกรธ จึงแก้ผ้าคลุมสีขาวออกทันที ปรากฏออกมาให้เห็นถึงซิกแพกที่ล่อตาต่อใจ เขาแสยะยิ้มแบบชั่วร้ายออกมา หันหน้าเดินไปทางเฉียวเยว่เมิ่ง เฉียวเยว่เมิ่งรีบหลับตาด้วยความหวาดกลัว ไม่กล้าที่จะมองร่างกายที่เปลือยเปล่าของเขา เงียหูฟังเสียงเล็กๆน้อยๆบริเวณรอบๆ เสียงก้าวที่มั่นคง เสียงลมหายใจที่เป็นเอกลักษณ์ของเขา อุ่นร้อนอยู่ที่บริเวณผิว... พอนึกขึ้นได้ ว่าถ้าพวกเขารออีกสักนิดอาจจะเกิดภาพเช่นนั้นได้ ร่างกายของเธอก็สั่นระริกขึ้นมาโดยไม่ได้ตั้งใจ เห้ออี้ลั่วเดิมทีอยากจะกอดหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเอาไว้ แต่เปลี่ยนเป็นโยนเธอลงบ่อน้ำพุร้อน