บทที่ 124 ฉันโชคดีเหลือเกิน

บ๗ที่ 124 ฉันโชคดีเหลือเกิน ต่างคนต่างก็คุยกันสัพเพเหระจนถึงประมาณสามทุ่มครึ่ง เห้ออี้ลั่วก็จัดการให้คนขับรถส่งหยางเสี่ยหลินกับเสี่ยวอันกลับบ้านแต่กลับถูกข่งซิวชิงบอกปฏิเสธ “เดี๋ยวฉันกับเวินกู้ช่วยกันไปส่งก็ได้ จะได้คุ้มค่ากับที่มากินข้าวที่บ้านนายด้วย...นายเองก็เห็นด้วยใช่ไหมเวินกู้?”