已经是第一章了
ตอนที่ 5 เข้าร่วมกองถ่าย
ตอนที่ 5 เข้าร่วมกองถ่าย
"เข้าใจสักที รีบไปกันเถอะ" เชี้ยวอินรีบดึงโม่เชียนเฉินที่นั่งหน้าเอ๋ออยู่บนพื้นหญ้าให้ลุกขึ้น จากที่นัดกับผู้กำกับไว้นี่ก็สายมาเกินครึ่งชั่วโมงแล้ว ความโกรธของผู้กำกับไม่ต้องคิดก็น่าจะรู้สึกได้
โม่เชียนเฉินถูกลากไปอย่างงุนงง หลังจากตั้งสติได้ก็รีบถามเชี้ยวอินว่า "ข้ายังไม่รู้ว่าเจ้าชื่ออะไร แล้วนี่เจ้าจะพาข้าไปที่ไหน?"
"ก็ไปแสดงหนังไง ฉันชื่อเชี้ยวอิน ส่วนนายถนัดจะเรียกยังไงก็แล้วแต่นายละกัน" เชี้ยวอินตอบด้วยน้ำเสียงรำคาญ เดินต่อไปโดยที่ไม่หันหน้ามามองเลยสักนิด
"สวัสดีค่ะ ผู้กำกับ ต้องขอโทษที่มาสายนะคะ" เชี้ยวอินเดินเข้ากองถ่ายด้วยสภาพที่ร่างกายชุ่มไปด้วยเหงื่อ คนในกองถ่ายนับร้อยต่างก็จ้องมาที่เชี้ยวอินด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย
"ดูเธอสิ มาสายเอาป่านนี้ทำให้คนทั้งกองต้องมานั่งรออีก"
สีหน้าของผู้กำกับแสดงให้เห็นถึงความโกรธอย่างชัดเจน แต่พอเขาหันไปเจอโม่เชียนเฉินที่ถูกเชี้ยวอินจูงมา ก็รีบเปลี่ยนสีหน้ายิ้มต้อนรับ "น้องชายก็มาด้วยเหรอเนี่ย เชี้ยวอินเป็นคนพานายมาใช่ไหม เชี้ยวอินนี่ก็ชอบล้อเล่นอยู่เรื่อยเลย ฮ่าฮ่า"
แม้ผู้กำกับใจยิ้มแย้มอยู่ตรงหน้า แต่โม่เชียนเฉินก็ยังคงทำหน้านิ่ง "เสี่ยวเชี้ยวเป็นคนพาข้ามมา แต่ดูท่าเจ้าจะไม่ต้อนรับข้าและเสี่ยวเชี้ยวสักเท่าไหร่"
เชี้ยวอินออกแรงกระตุกแขนเสื้อของโม่เชียนเฉิน เพื่อเตือนให้เขาใจเย็นลง
คำพูดของโม่เชียนเฉินทำให้ผู้กำกับถึงกับอึ้งอยู่กับที่ และตอบกลับด้วยรอยยิ้มประหม่าเล็กน้อย "ฮ่าๆ ฉันล้อเล่นกับเชี้ยวอินแบบนี้ประจำ เชี้ยวอินเป็นสาวน้อยที่ว่านอนสอนง่ายขนาดนี้ ฉันจะโกรธลงได้ยังไงกัน ไม่ว่าใช่ไหมล่ะ?"
เมื่อรู้สึกได้ถึงสายตาติเตียนที่ส่งมาจากผู้กำกับ เชี้ยวอินรีบก้มหัวกระตุกแขนเสื้อของโม่เชียนเฉินแล้วพูดว่า "ใช่ นายอย่าโกรธเลย เรารีบไปเตรียมตัวกันเถอะ"
"ใช่ๆ เราไปเตรียมตัวถ่ายก่อนแล้วค่อยคุยกันทีหลัง" ผู้กำกับรีบรับคำต่อ เชี้ยวอินทำลายบรรยากาศที่อึมครึมนั้นออกแล้ว มีเหรอที่ผู้กำกับจะกัดไม่ปล่อย หลังจากนั้นผู้กำกับก็สั่งการทุกฝ่ายในกองให้รีบเตรียมตัวถ่ายได้
"นายนั่งรอตรงนี้ก่อนนะ เดี๋ยวนายดูก่อนว่าพวกเราแสดงกันยังไง ดูแล้วทำความเข้าใจกับมันตรงนี้นะ เป็นเด็กดีนะ~" เชี้ยวอินลากโม่เขียนเฉินมานั่งประจำที่พร้อมกำชับให้นั่งอยู่กับที่ แล้วรีบวิ่งเข้าไปในห้องแต่งตัว
การมาเยือนของโม่เชียนเฉินทำให้เหล่านักแสดงสนใจกันอย่างมาก แต่โม่เชียนเฉินกลับนั่งตัวตรงด้วยท่าทีสง่า ไม่แม้แต่จะสนใจคำพูดคำนินทาของใครเลย
หลายนาทีต่อมา เชี้ยวอินสวมชุดตัวละครเมื่อวานเตรียมเดินเข้าฉาก ยิ้มขอกำลังใจให้โม่เชียนเฉินที่นั่งอยู่ข้างๆ
"action~"
อาจเป็นเพราะมีโม่เชียนเฉินมาด้วย จึงทำให้ผู้กำกับทำตัวดีกับเชี้ยวอินมากขึ้นกว่าเดิม คำพูดคำจาก็อ่อนหวานขึ้น
เชี้ยวอินเข้าสู่สภาพได้เร็ว ใช้เวลาไม่ถึงห้านาทีก็ถ่ายจนเสร็จ
หลังจากเชี้ยวอินเปลี่ยนชุดเสร็จ เธอก็ได้ขอยืมชุดจากผู้กำกับมาชุดนึง แล้วเรียกให้โม่เชียนเฉินเข้าไปหาในห้องแต่งตัว ดูจากท่าทีที่ไม่พอใจของโม่เชียนเฉินแล้ว เชี้ยวอินพยายามกลั้นหัวเราะแล้วไล่ให้โม่เชียนเฉินไปเปลี่ยนเสื้อ
"อย่านึกว่าเอาใจข้า แล้วข้าจะยกโทษเรื่องที่เจ้าหลอก...เฮ้!"
คำขู่ของโม่เชียนเฉินไม่ได้เกิดประโยชน์อะไรเลย เชี้ยวอินรีบถีบโม่เชียนเฉิินเข้าห้องลองเสื้อ หลายนาทีต่อมา มีชายหนุ่มชุดขาวเดินออกมาจากห้องลองเสื้อ ใบหน้าที่เคร่งขึงไม่ได้ทำให้เสน่ห์และความหล่อของเขาลดลงเลย
"ว้าว!!มันต้องอย่างนี้สิ" เชี้ยวอินมองสำรวจโม่เชียนเฉินตั้งแต่หัวจรดเท้า
"ใยข้าจะรู้สึกแปลกๆ?" โม่เชียนเฉินยืนมองตัวเองหน้ากระจกด้วยสีหน้าไม่ค่อยพอใจ เชี้ยวอินไม่สนใจ รีบลากโม่เชียนเฉินออกจากห้องแต่งตัวทันที "พอแล้ว ยังจะชักช้าอีก ผู้กำกับกำลังรอเราสองคนอยู่นะ"
"เดี๋ยวก่อน ข้าต้องเอาชุดมังกรของข้าไปด้วย"
"จะเอาไปทำอะไร ก็แค่ชุดเดียว ยังจะมาชุดมังกงมังกรอีก…." เชี้ยวอินพูดติดตลก แต่คำพูดของโม่เชียนเฉินหลังจากนี้ทำให้เชี้ยวอินถึงกับอ้าปากค้าง
"ชุดมังกรของข้าทำมาจากไหมเกรดที่ดีที่สุด ลวดลายที่อยู่บนนั้นล้วนใช้ไหมทองคำในการปักบวกกับหยกตะวันตก มันเป็นของล้ำค่าที่สุดของข้า"
"เอ่อ….." เชี้ยวอินเริ่มมึนงง แต่พอนึกถึงก้อนเงินโบราณที่โม่เชียนเฉินให้มา เชี้ยวอินก็เริ่มเชื่อว่าสิ่งที่เขาพูดเป็นเรื่องจริง "ยังจะรออะไรอีกล่ะ ไปเอาเร็ว!"
เชี้ยวอินค่อยๆยัดชุดมังกรที่โม่เชียนเฉินพูดลงในกระเป๋า เพราะกลัวว่าจะมีคนในกองถ่ายมาเจอความลับนี้เข้า
"ชุดมังกรของนาย ฉันจะช่วยดูแลไว้ก่อนละกัน แถวนี้คนเยอะถ้าเกิดหายขึ้นมาจะลำบากเอา" เชี้ยวอินพูดแบบมีเหตุผล โดยที่ไม่สนสายตาคัดค้านของโม่เชียนเฉินเลยแม้แต่น้อย
ลานกว้างนอกกองถ่าย ผู้กำกับเตรียมเก้าอี้ไว้ทั้งหมดสามตัว และได้เชิญเชี้ยวอินและผู้ติดตามของเธอโม่เชียนเฉิน ฮ่องเต้ที่ทะลุมิติมา
อาจเป็นเพราะเชี้ยวอิน โม่เชียนเฉินจึงไม่รู้สึกสนใจในตัวผู้กำกับเลย แม้แต่การมองด้วยสายตาปกติก็ไม่มี
เชี้ยวอินแลบลิ้นด้วยสีหน้าประหม่าเล็กน้อย เห็นโม่เชียนเฉินไม่ยอมพูดอะไร จึงพูดขึ้นว่า "ผู้กำกับคะ ฉันได้คุยกับพี่เชียนเฉินเรียบร้อยแล้ว เขาตกลงที่จะเข้าร่วมกองถ่ายค่ะ"
พอพูดจบ โม่เชียนเฉินแทรกขึ้นด้วยสีหน้าโมโห "ข้าได้ไปตอบตกลงเมื่อไหร่กัน…?"
"ฉันรู้สึกว่าเขาเหมาะกับหนังย้อนยุคมากค่ะ แล้วผู้กำกับคิดว่าไงคะ?" เชี้ยวอินรีบพูดแทรกคำแก้ตัวของโม่เชียนเฉิน
ผู้กำกับไม่ได้สนใจอะไรเยอะ ขอแค่โม่เชียนเฉินตอบตกลงแล้วทำงานให้เขาได้ก็พอ "โอเค เดี๋ยวทางฉันจะจัดการเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด"
"เอ่อ ผู้กำกับคะ คือฉันอยากจะขอเบิกเงินบางส่วนก่อนได้ไหมคะ พอดีฉันอยากหาซื้อเสื้อดีๆให้โม่เชียนเฉินใส่สักตัวสองตัวค่ะ" เชี้ยวอินพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน
"อืม…." ผู้กำกับครุ่นคิดไปชั่วขณะแล้วพยักหน้าตอบ "ให้อยู่แล้ว ถือซะว่าเป็นของขวัญแรกพบสำหรับโม่เชียนเฉินละกัน"
เชี้ยวอินแอบดีใจ มีเงินจ่ายค่าเช่าห้องเดือนหน้าแล้ว เย้ๆ!
"นี่คือเงิน 5,000 เธอเอาไปใช้ก่อนละกัน" ผู้กำกับยื่นเงินไปไว้บนมือโม่เชียนเฉินด้วยรอยยิ้มแห้งๆ เชี้ยวอินรีบรับไปทันที "ฉันเก็บไว้ก่อนดีกว่า พี่เชียนเฉินเขาไม่ว่าอะไรหรอก ใช่ไหม?"
ด้วยสีหน้าน่าสงสารของเชี้ยวอิน ทำให้โม่เชียนเฉินที่กำลังโกรธใจอ่อนลงทันที "ถ้าคิดว่าข้าเป็นคนคิดเล็กคิดน้อยหรือไง เงินแค่นี้ข้าไม่สนใจหรอก"
เอ่อ….
เชี้ยวอินกลั้นหัวเราะแทบไม่ไหว แต่ดูถ้าเริ่มไม่ดีจึงรีบขอตัวกลับ "งั้นพวกเราก็ขอตัวกลับก่อนแล้วนะคะ ขอบคุณค่ะ"
หลังจากบอกลาผู้กำกับเสร็จ เชี้ยวอินก็มัวแต่คิดหาวิธีนำเงินนี้มาเป็นของเธอตลอดทั้งทาง
"พี่เชียนเฉิน ยังไม่ได้กินข้าวใช่ไหมล่ะ เดี๋ยวฉันจะพาไปหาอะไรกินแล้วพาไปซื้อเสื้อสักตัวสองตัวนะ" เชี้ยวอินพูดพร้อมลากโม่เชียนเฉินมุ่งไปยังร้านอาหาร แต่พอเดินได้สองก้าวก็ถูกโม่เชียนเฉินกระชากกลับแทบจะหกล้ม "นายทำบ้าอะไรเนี่ย?"
โม่เชียนเฉินทำหน้านิ่ง มุมปากเผยให้เห็นรอยยิ้มอันเยือกเย็น "ถ้าคิดจะหลอกค่ายอีกแล้ว ถ้าจะไม่เชื่อเจ้าอีก ถึงแม้ข้าจะไม่รู้ว่าใครคนนั้นให้เงินเจ้ามาเท่าไหร่ แต่ข้าคิดว่าคงได้มาไม่น้อย อย่าคิดจะแสดงละครตบตาใครอีกละ ข้าจะตามติดเจ้าไปทุกที่"
"เอ่อ...แหะแหะๆ…." เชี้ยวอินถูปลายจมูกตัวเองแล้วยิ้มแห้ง ใช้แผนเมื่อวานไม่ได้แล้ว ต้องเปลี่ยนแผนใหม่ เชี้ยวอินคิด
已经是最新一章了
加载中
