ตอนที่ 65 ของคุณจริงๆ

ตอนที่ 65 ของคุณจริงๆ เพ็ญนีติ์ส่ายหัว“ปล่อยมือค่ะ ฉันเจ็บ ฉันไม่รู้จักเพ็ญ และไมรู้ว่าเขาคือใคร และฉันก็อยากถามคุณ เขาเป็นอะไรกับคุณ?คนที่คุณคิดถึงตลอดคือเขา” “เฮ้อๆ..เฮ้อ...”เขาเริ่มหัวเราะขึ้นมา รอยนิ้มนั้นช่างดูเย็นมาก “ใครบอกว่าคนที่ผมคิดถึงไม่ใช่เขา ไม่ใช่เขา ไม่ใช่” “ปุริมอย่าหลอกตัวเองแล้ว คุณเองก็พูดออกมาแล้วไม่ใช่ คุณชอบเพ็ญ และคุณจะให้ฉันกลับไปโลกคุณอีกครั้ง เพราะอยากให้ฉันแทนตัวเขา แต่ฉันไม่อยากแล้วจริงๆ” เพ็ญนีติ์พูดถูก เขาให้เธอกลับไปอยู่ข้างเขาเพราะอยากให้เธอแทนตัวเพ็ญ เพียงแค่เขาไม่ยอมรับ “ทำไม ถูกฉันพูดโดนใจละสิ?”เพราะเอาเป็นตัวแทนเขาเลยไม่ไดอยากแต่งงานกับเธอ เมื่อนึกถึงอ้อยและส้มและเธอพลางเจ็บใจขึ้นมา ครั้งนี้เธอพยายามสุดแล้ว เธอพูดไปแล้วแต่เขากลับไม่เชื่อเลย ความรู้สึกที่ปล่อยออกมานั้นช่างดีจัง อย่างน้อยเธอได้เผชิญความจริงกับเขาแล้ว ตอนนี้เธอจะได้ไม่ต้องเสียใจอีก “ปุริม เพ็ญนีติ์ พวกเธอเป็นอะไร?”ระหว่างที่ปุริมกำลังจะเย็นต่อเพ็ญนีติ์ ญภาที่ดื่มจนเมานั้นเดินมา“ทำไมพวกเธออยู่ที่นี่?ฉันจะดื่มเหล้า ฉันจะไปห้องน้ำ เพ็ญนีติ์ห้องไหนเป็นห้องน้ำหญิง?”ญภามองประตูสองบันนั้นไว้ เธอตามัวแล้ว เธอมองอะไรไม่ชัดเลย เธอยื่นมือประคองญภาไว้ แล้วพาเธอไปห้องน้ำหญิง เธอเดินลอยมาก ใจวุ่นวาย แต่ก็หันกลับไปมองปุริมแล้วพูดขึ้น“ไม่ว่าคุณจะเชื่อหรือไม่เชื่อ ส้มและอ้อยก็คือลูกของคุณ” “เพ็ญนีติ์ ฉันเหมือนมีปีกแล้ว เพ็ยนีติ์ฉันกำลังจะบินแล้ว แบบนั้นก็ดีแล้ว ฉันจะบินแล้ว ฉันจะบินแล้ว...”ญภาเอาแต่พูด เธอเมาแล้วและไม่เบาแล้วด้วย เธอขมวดคิ้วไว้ เธอพาญภาไปถึงโถส้วมแล้วเธอก็ออกไป เธอมองใบหน้าตัวเองในกระจก จู่ๆเธอก็รู้สึกอยากเห็นหน้าเพ็ญเป็นยังไง มันเหมือนเอมากเลยเหรอ? ต้องใช่แน่ๆ เพราะตอนนั้นญาณินท์บอกเธอว่าเธอเป็นแค่ตัวแทนคนอื่น เธอเปิดก๊อกแล้วล้างหน้าขึ้นมา เธออยากให้ตัวเองตื่น แต่น้ำที่ยิ่งเย็นนั้นก็ยิ่งทำให้ตัวเองตื่นไม่ได้ แต่กลับวุ่นวายมากขึ้น เมื่อคิดถึงเลือดที่ผ้าปู เธอพดอ่าเก่งว่าเป็นเมน ทำให้ปุริมเชื่อเธอไปแล้ว แต่ตอนนี้เธอพูดยังไงเขาก็ไม่เชื่อ แต่ตอนนี้เธอช่างน่ากลัวมาก เธอกลัวที่สุด เธอส่ายหัวตรงหน้ากระจก แล้วยืนนิ่ง ยืดอกไว้ อย่างแรกเธอเป็นแม่คนหนึ่งแล้ว เธอเลยต้องคิดถึงจุดของลูกทุกสถานการณ์ ช่างเถอะให้ทุกอย่างเป็นไปตามธรรมชาติเถอะ “ไปเพ็ญนีติ์ เราไปดื่มต่อ ฉันยังจะดื่มอีก”ญภาดูออกแล้ว ดึงเธอแล้วดึงออกไปข้างนอก ในปากยังว่าจะดื่มอีก “ญภา ดื่มมากแบบนี้เพื่อผู้ชายคนหนึ่งมันคุ้มค่าไหม?” “อ็บ...”เธอยกาอ้วกอีก ญภาจะอ้วกต่อเพ็ญนีติ์ชัดๆ แต่เมื่อนึกถึงปุริม เธอก็ยอมรับว่าตัวเองได้รับการกระตุ้น เพ็ญนีติ์มนแล้ว เธอไม่ได้หลบอะไร เพียงได้แค่ทุบหลังญภาเบาๆ เพื่อให้เธอรู้สึกสบายใจ ปุริมมอภาพนี้อย่างเงียบๆ เหมือนทุกอย่างย้อนไปถึงตอนที่อยู่โรงบาล ที่เพ็ญนีติ์ดูแลปู่แบบนี้ ต่อมาเธอได้สอบถามหมอและพยาบาลเอง ตอนนั้นเขาไม่อยู่ แต่เธอดีดูแลปู่มาก ผู้หญิงคนนี้ทำให้เขายิ่งดูยิ่งไม่เข้าใจ เมื่อกี้นั้นเธอช่างเหมือนก้อนหินที่ทำให้เขาช่างเกลียด แต่ตอนนี้เธอก็เหมือนเป็นหยกเพียงรอคอยคนที่เข้าใจเขาและนำพาความสุขมาให้เธอ แต่คนคนนั้นจะเป็นเขาไหม? ไม่ ไม่หรอก เธอโกหกเขา ส้มและอ้อยไม่ใช่ลูกเขา ไม่แน่นอน ฝีมือการหลอกนี้ช่างไม่น่าเลย เธอคิดว่าตัวเองใช้วิธีนี้แล้วจะได้เป็นภรรยาเขารึไง? เธอช่างงี่เง่า ถ้าเขาเอาทำตามที่ปู่สั่งไว้แต่งงานกับเธอ บางทีเขาก็ตกลงแล้ว แต่ตอนนี้เธอเอาลูกเป็นข้ออ้างทำให้เขายิ่งรังเกลียด แบบนั้นแล้วทำให้เธอไม่ต่างอะไรจากหญิงคนอื่น ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง “อุ๊บ...”ญภาปรากฏตัวเองด้วยสภาพนี้มนโลกเพ็ญนีติ์ อ้วกทีหนึ่งก็เอาทั้งตัวเพ็ญนีติ์สกปรกไปหมด โดยไม่ทันหลบ “ปุริม ส่งญภากลับไปเถอะ”คิดๆแล้วเธอและปุริมเพียงแค่พุดำไปแล้วไม่กี่คำญภาก็เมาแบบนี้แล้ว แสดงว่าเธอต้อวดื่มเหล้าที่โต๊ะนั้นอย่างดื่มน้ำเปล่าสินะ “อืม”ปุริมดึงสติกลับ จากนั้นประคองญภาขึ้นมา หญิงที่เมาแล้วไม่ได้สวยเท่าไหร่ แต่สถานการณ์แบบนี้ทำให้เขานึกถึงครั้งแรกที่เจอเพ็ญนีติ์ เธอก็เหมาแบบนี้เหมือนกัน และยังออกเลือดด้วย แต่คืนนั้นเขากลับจูบเธอ เขากลับไม่ได้รังเกลียดที่เธอเมา “คุณปุริม จะไปห้องวีไอพักผ่อนก่อนไหม รอให้หญิงคนนี้ดีแล้วค่อยกลับไปไหม?”เจ๊เดินเข้ามา ปุริมเป็นสถานะอะไร เธอจะมองข้ามไปได้ยังไง ถึงแม้บอสเองก็ไม่ทำแบบนั้นแน่นอน เมื่อเห็นญภาอ้วกออกมา คนเดินผ่านนั้นต่างกลัว ช่างเถอะขึ้นรถไปแบบนี้ก็อ้วกรถเขาแน่ เลยรอให้เธอดีขึ้นบ้าง ค่อยส่งเธอกลับบ้าน ไม่อย่างนั้นไปเซไปมาที่รถก็ยิ่งทำให้เธอลำบากอีก และอาโน่มีทุกอย่าง มีชาที่ช่วยแก้เมาด้วย “เจ๊ เอาชาแก้เมามาด้วย”ปุริมพูดออกมา “ดีค่ะ ฉันให้คนส่งมาตอนนี้เลย เพ็ญนีติ์คือนี้คุณดูแลญภาดีดี ส่วนเรื่องเชียร์ฉันให้คนอื่นขึ้นแทน” เมื่อฟังเจ๊พูดเรื่องนี้ ปุริมถึงสังเกตเห็นชุดหระโปรงขาวที่เธอใส่ ช่างเป็นที่จับตาคนอื่นมาก และตอนนี้เมื่อทียบกับหกปีก่อนเพ็ยนีติ์ก็ได้เปลี่ยนไปมาก เพราะได้คลอดลูกไปสองคนเลยดูเธอมีอะไรมากขึ้น โดยเฉพาะทรวงอก ทำให้ปุริมต้องจับมองและคอแห้งทันที แม่เจ้า เขาขาดผู้หญิงไม่ได้อีกแล้ว เขากลัวมีความรู้สึกกับเธอขึ้นมา มือหนึ่งประคองญภาไว้ อีกมือถอดเสื้อคลุมตัวเองลง แล้วสะบัดไปที่ตัวเพ็ญนีติ์“เพ็ญนีติ์ ต่อไปอย่าใส่แบบนี้ดึงดุดคนอีก” เขาพูดออกมาอย่างซาตาน ทำให้เพ็ญนีติ์อึ้งไป แล้วเธอก็ยิ้ม“คุณปุริม นี่เป็นงานของฉัน ฉันคิดว่าคุณไม่มีสิทธิมายุ่งเกี่ยวกับงานของฉันนะ เสื้อคืนคุณไป ครั้งหน้าอย่าทำแบบนี้อีก คนที่ไม่รู้ยังคิดว่าฉันเป็นอะไรกับคุณอีก” “ปั๊ง”เธอโยนเสื้อคืนตัวเขา เธอปฏิเสธการหวังีเขาอย่างต่อหน้า แล้วเผยใฟ้เห็นกระโปรงที่สั้นของเธอ แต่เอวที่เผยให้เห็นนั้นทำให้เขาดูแล้วมีอารมณ์ต้องการทันที... ญภาที่อ้วกใส่ตัวเพ็ญนีติ์เป็นเหล้า และเปียกหน้าอกเธอด้วย ตอนนี้ความอวบอิ่มนั้นทำให้ลัดชัดมากขึ้น ดูความนูนจนเด่นชัดออกมา ไม่รู้ว่าทำไม ปุริมยิ่งมองแล้วยิ่งหัวร้อน ตรงนั้นคือที่ที่เขาผู้เคยแต่งงานกับเธอยังไม่เคยจับ แต่กลับให้หนุ่มอีกคนสัมผัสไปแล้ว อีกทั้งยังให้เธอคลอดลูกออกมา ผู้ชายคนนั้น ถ้าให้เธอรู้ว่าเป็นใคร เขาจะเกลียดจนฆ่าไปแน่ บอกว่าลูกเป็นของเขา เขากลับอยากมีลูกกับเธอในตอนนี้ทันทีเลย และจะฉลาดเหมือนส้มและอ่อยไหม พอนึกถึงสองคนนั้นแล้ว เขาก็ต้องชอบขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล ช่างแปลกจริงๆ ตอนแรกเด็กสองคนนั้นที่คลอดออกมาดูไม่น่ารัก เขาเคยเห็นมาก่อน เพราะตอนนั้นนภนต์เอาเขาโกรธมากเลยโยนเช็คต่อหน้าเธอไป แต่ต่อมาเธอกลับส่งกลับมาให้เขา จากนั้นก็ไม่มีข่าวอีกเลย หรือเป็นเพราะว่าสภาพที่เขาเห็นนภนต์กับเธอแล้วเขาช่างไม่ชอบจริงๆ หลายปีนั้นเขาไม่ได้หาเธอ อีกทั้งไม่คิดถึงเธอเลยแหล่ะ แต่คืนนั้นที่อยู่ตลาดเธอพลางโผล่เข้ามาในสมองเขาทันที ทำให้เขาต้องห้ามตัวเองจะไม่มายุ่งกับเธอไม่ได้ เปียกไปกว้างขนาดนั้นเธอกลับไม่มีความรู้สึกอะไร“เพ็ญนีติ์ เสื้อคุณเปียกแล้ว คุณไม่รู้รึไง?”เขาวางเสื้อกลับไปอีกครั้ง“คลุมไว้” เพ็ญนีติ์เพียงสนใจแต่ประคองญภาขึ้นมา เลยไม่ทันสังเกตเสื้อตัวเอง เมื่อปุริมพูดแล้วเธอถึงเห็นหน้าตัวเองที่เปียก ครั้งนี้เธอไม่ได้โยนเสื้อคลุมเขากลับไป ช่างเถอะ เอในแบบนี้ก็ดูไม่ดี ดูไม่สุภาพ คลุมไปก็คลุมไป เลยพูดอย่างฝืนใจ“ของคุณนะ” ปุริมไม่ได้พูดอะไรอีก เพียงแค่ช่วยเธอประคองญภาไปที่ห้อง แล้ววางลงโซฟา ปุริมพงพูดขึ้นมา“และคุณด้วย คุณไปเปลี่ยนชุดด้วย ต่อไปห้ามใส่แบบนี้อีก” “แต่...”เธอต้องต่อต้าน แต่เธอก็ทนไป เขามีเงิน เขาไม่รู้หรอกว่าการเลี่ยงลูกสองคนมันลำบายกมากแค่ไหน งานนี้เธอจะทิ้งไม่ได้ เพื่องานเธอเลยต้องใส่แบบนี้ ไม่สนใจเขาแล้ว เธอหันแล้วเดินไปเปลี่ยนชุด แต่ก็ไว้ใจญภาไม่ได้ เดินไปด้วยพลางพูดไปด้วย“ให้ญภานอนเรียบนะ แบบนั้นจะสบายหน่อย” “รู้แล้ว คุณรีบออกไปเถอะ”ปุริมมองเธอทีหนึ่ง ทั้งๆที่เมื่อคืนยังมีผู้หญิง ตั้งแต่วันนั้นที่เลิกกับเพ็ญนีติ์ไป เขาก็เปลี่ยนผู้หญิงไปวันละคน เพื่อที่จะไม่คิดถึงเธอ แต่ตอนนี้เพียงแค่เขามองร่างเงาเธอเขาพลางมีอารมณ์แล้ว...