已经是第一章了
ตอนที่ 19 กดจุดถอนพิษ
ตนที่ 19 กดจุดถอนพิษ
เสี้ยโล่เยว่สั่งออกไปแบบนี้ทันใดนั้นก็มีบ่าวสองคนเข้ามาจับตัวนางแล้วลากออกไป
เย็นเอ๋อร์ตกใจหน้าถอดสีหมด ขนาดคุณหนูใหญ่ยังตกอยู่ในมือของพวกเขาตนเองก็คงจะรอดยาก
ถึงแม้จะทำใจเอาไว้แล้ว แต่ยังไงก็ยังเป็นแค่เด็กสาวคนหนึ่ง ทำไมจะไม่กลัวนางตัวสั่นตลอดทางที่ถูกลากออกมา นางกัดฟันข่มความกลัว
หลีโม่เห็นเย็นเอ๋อร์ถูกลากออกไปนางรู้สึกหน้ามืดยาออกฤทธิ์ทำให้รู้สึกชาไปครึ่งตัว
นางเห็นสีหน้าเย็นเอ๋อร์ที่เต็มไปด้วยความกลัวแต่นางไม่ร้องออกมาเลยได้แต่กัดฟันแน่นอดทน นางสัญญากับตัวเองว่าหากนางมีชีวิตรอดนางจะดูแลสาวใช้คนนี้ให้ดี
ทั้งสองถูกลากมาขังไว้ที่ห้องมืด ชุ่ยยุ่นหัวเราะอย่างเลือดเย็นแล้วพูดขึ้นว่า “คุณหนูใหญ่ลิ้มรสก่อนตายให้ดีๆแล้วกันนะ”
พูดจบก็เดินจากไปกับทุกคน
เย็นเอ๋อร์รีบเข้ามา “คุณหนูใหญ่ท่านเป็นอะไรไหม”
หลีโม่รู้ว่าต้องทำเวลาเพราะอีกเดี๋ยวเสี้ยล่เยว่และนายหญิงหลิงหลงจะต้องมาแน่ นางจะต้องฝังเข็มควบคุมพิษเอาไว้ก่อน ไม่เช่นนั้นหากรอให้ถึงคนของฮองเฮามาถึงนางก็ไม่สามารถช่วยอ๋องเหลียงได้
นางไม่กล้าคิดว่าอาการของอ๋องเหลียงจะไม่กำเริบเพราะอการกำเริบของอ๋องเหลียงคือโอกาสที่นางจะได้มีชีวิตอยู่ต่อ ไม่เช่นนั้น ก็คงต้องฆ่าคนตระกูนเสี้ยแล้วหนีออกไป
ไม่ถึงทางตันนางไม่มีทางเลือกทำแบบนั้นแน่ ไม่เช่นนั้นจะมาทนทุกข์ทรมานอยู่แบบนี้ทำไม
นางเสี้ยหลีโม่ไม่ใช่คนที่จะยอมอะไรง่ายๆ ต้องสู้จนวินาทีสุดท้าย
“รีบหยิบห่อเข็มจากกระเป๋าเสื้อข้ามาเร็วเข้า” หลีโม่พูดกับเย็นเอ๋อร์ด้วยความยากลำบาก
เย็นเอ๋อร์ไม่รู้ว่าทำไม แต่นางก็ยังคงทำตามคำสั่งของหลีโม่หยิบห่อเข็มออกมา
“เปิดออก” หลีโม่รู้สึกหายใจลำบาก เลือดไหลเวียนเร็วหัวใจเต้นแรงกว่าปกติ
“คะค่ะ” เย็นเอ๋อร์รีบเปิดออกแล้วพูดต่อว่า “หลังจากนั้นล่ะ”
หลีโม่พยายามลุกขึ้นมาแล้วรีบฝังเข็มไปที่จุดฝังเข็มของร่างกายแล้วถ่ายย้ายพิษไปทางขาซ้าย
แบบนี้ถึงจะขยับไม่สะดวกแต่ก็สามารถทำให้ฤทธิ์ของยาพิษมีผลต่อร่างกายน้อยที่สุด
แล้วหายใจลึกๆ แต่ก็ยังเวียนหัวอยู่ นี่ผลของฤทธิ์ยาพิษนางต้องอดทนไว้
“คุณหนูใหญ่นี่เกิดอะไรขึ้น” เย็นเอ๋อร์เห็นหน้าผากนางเต็มไปด้วยเหงื่อสีหน้าแลดูเจ็บปวดทรมานนางจึงถามขึ้นด้วยความตกใจ
หลีโม่ไม่ได้พูดอะไรออกมานางหยิกกำไลสะกดจิตปล่อยพลังออกมาแล้วไปถอนพิษที่ขาซ้าย
นี่ไม่ใช่แค่ทำครั้งเดียวแล้วสามารถถอนพิษออกหมด อย่างน้อยต้องใช้เวลาเจ็ดแปดวันถึงจะสามารถถอนพิษออกมาได้หมดและต้องใช้ควบคู่กับยาถอนพิษถึงจะสามารถถอนพิษทั้งหมดออกมาจากร่างกายได้
พอทำเสร็จหมดทุกอย่างก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังมาจากข้างนอก
ทุกอย่างเป็นไปตามที่หลีโม่คิดเอาไว้เสี้ยโล่เยว่และนายหญิงหลิงหลงมาแล้ว
พวกนางพหญิงแก่มาด้วยสองคน คนหนึ่งในนั้นคือคนที่เฝ้าดูหลีโม่นั่งคุกเข่าหน้าศาลเจ้า วันนั้นหลีโม่ตบนาง นางแค้นมาตลอด เมื่อกี้นายหญิงหลิงหลงส่งคนไปตามนางก็รีบมาทันที
นางอยู่ในจวนมานานหลายปี ได้รับความเอ็นดูจากนายหญิงแก่ แต่กลับต้องมาถูกเด็กน้อยที่รอวันตายรังแก แค้นนี้นางต้องชำระให้ได้
ดังนั้นประตูห้องมืดถูกเปิด หญิงแก่คนนั้นไม่รอให้นายหญิงหลิงหลงสั่งอะไรนางเข้ามาดึงผมของหลีโม่แล้วลากนางมาที่ประตูพร้อมกับพูดว่า “คุกเข่า นายหญิงจะสั่งสอนเจ้า”
เย็นเอ๋อร์รีบเข้ามาแล้วพูดเสียงแข็งว่า “ปล่อยคุณหนูใหญ่นะ”
ไม่รู้ว่าย้นเอ๋อร์ไปเอาความกล้ามาจากไหนนางกัดไปที่แขนของหญิงแก่คนนั้น นางกัดไปสุดแรงเกิดจนทำให้เลือดไหลออกมา
เย็นเอ๋อร์คิดว่าคงต้องตายแล้ว อดทนและยอมมานานขนาดนี้ในที่สุดนางก็ปลดปล่อยออกมา นางกัดจนตัวสั่น สายตาดุดันไม่เหมือนกับสาวใช้คนเดิมคนนั้นเลย
หญิงแก่คนนั้นเจ็บจนร้องตะโกนลั่นออกมา หญิงแก่อีคนเข้ามาช่วยดึงเย็นเอ๋อร์ออก เตะจนเย็นเอ๋อร์กระอักเลือดออกมา แต่นางก็ยังกัดไม่ปล่อย
หลีโม่รีบดึงปิ่นปักผมออกมาแล้วแทงเข้าไปที่ขาของหญิงแก่ที่เตะเย็นเอ๋อร์ หญิงแก่คนนั้นร้องตะโกนออกมาด้วยความเจ็บปวดแล้วล้มลงกับพื้น ตรงที่ปิ่นปักผมปักอยู่มีเลือดไหลออกมาไม่หยุด
นายหญิงหลิงหลงเห็นแบบนั้นก็ตกใจมากกับการกระทำของหลีโม่ นางถูกพิษไปแล้วไม่ใช่หรอ ทำไมยังมีแรงเยอะขนาดนี้
แต่นางไม่มีเวลาให้คิดอะไรมากหรอกเพราะหลีโม่จัดการกับหญิงแก่สองคนนั้นไปแล้วและยืนขึ้นกำลังมุ่งมาทางนาง
นายหญิงหลิงหลงคิดว่าอยากจะตีนางให้สาแก่ใจก่อนที่นางจะตายถึงได้พาแม่เฒ่าคนแข็งแรงที่สุดสองคนมา เพราะพวกนางอยู่ในจวนมานานและคงรู้วิธีที่จะจัดการอย่างโหดเหี้ยมได้ แต่คิดไม่ถึงว่ายังไม่ทันได้ลงมืออะไรก็ถูกหลีโม่และเย็นเอ๋อร์จัดการเสียก่อนแล้ว
นางถอยหลังไปก้าวหนึ่งแล้วพูดด้วยเสียงแข็งว่า “ใกล้ตายแล้วยังอวดเก่งอีกนะ”
หลีโม่แสะยิ้มแล้วพูดขึ้นว่า “เฉินหลิงหลงคนที่จะตายไม่ใช่ข้าแต่เป็นเจ้าต่างหาก เจ้าคิดว่าเรื่องของเจ้ากับเฉินเอ้อจะหลอกใครได้”
นายหญิงหลิงหลงหน้าถอดสีแล้วจ้องมองหลีโม่พร้อมกับพูดด้วยความโกรธออกมาว่า “เจ้าพูดเรื่องอะไร”
เดิมทีหลีโม่แค่เดาเอา ดังนั้นจึงได้ลองถามนาง แต่พอเห็นสีหน้านางแบบนี้ก็รู้ได้ทันทีว่าที่ตนเดาเอาไว้เป็นความจริง นางพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า “ข้าพูดเรื่องอะไร ตอนที่เจ้าเป็นแม่หม้ายเจ้าคบหากับเฉินเอ้อตั้งครรภ์แล้ววางแผนแต่งเข้าตระกูลเสี้ย”
หลีโม่จ้องหน้าเสี้ยโล่เยว่ “เจ้าคิดว่าเฉิงเสี้ยงเสี้ยเป็นพ่อแท้ๆของเจ้างั้นหรือ พ่อของเจ้าคือเฉินเอ้อ นักเลงตลาดนั่นต่างหาก”
เสี้ยโล่เยว่ทำหน้าไม่เชื่อ “เจ้าคิดว่าจะมีคนเชื่อที่เจ้าพูดหรือยังไง เรื่องโกหกพวกนี้เก็บเอาไว้ไปพูดต่อหน้ายมทูตเถอะ”
“หากไม่เชื่อก็ถามแม่ของเจ้าดูสิ” นางพูดออกมา เมื่อกี้ตกใจไปหน่อยทำให้เลือดไหลกลับมาแต่นางก็ยังพยายามแสร้งไม่เป็นอะไร ทำหน้าปกติ
หลีโม่รู้แล้วว่าที่นางเดาไว้ถูกต้อง ถึงว่าทำไมนางหาความเหมือนจากหน้าของเสี้ยโล่เยว่และเสี้ยฮ่าวหรานไม่เจอเลยทั้งสองไม่เหมือนเฉิงเสี้ยงเสี้ยเลย ที่แท้ก็ไม่ใช่ลูกของเฉิงเสี้ยงเสี้ยนี่เอง
หลีโม่ลากขาซ้ายค่อยๆเดินเข้าไป ผมที่ถูกปิ่นปักผมที่ตอนนี้ไปปักอยู่ที่เท้าของแม่เฒ่าคนหนึ่งมวยเอาไว้ ตอนนี้ทำให้ผมของนางร่วงลงมาบวกกับลมที่มาจากด้านนอกประตูพัดผมของนางจนทำให้นางแลดูเหมือนผี สายตาที่มองมาด้วยความเคียดแค้น
นายหญิงหลิงหลงค่อยๆถอยไปทีละก้าวพร้อมกับตะโกนออก อย่างสุดเสียงว่า “ใครก็ได้เข้ามาหน่อย”
ด้านนอกเรือนมีเพียงบ่าวสองคนพอได้ยินเสียงก็รีบวิ่งเข้ามา
นายหญิงหลิงหลงชี้ไปที่หลีโม่แล้วสั่งว่า “เร็วเข้าลากนางไปแล้วตีนางให้ตาย”
บ่าวทั้งสองคนนั้นมองดูหลีโม่แล้วถูกสายตาของนางทำให้ตกใจถอยไปก้าวหนึ่ง
เสี้ยโล่เยว่พูดด้วยความโมโหว่า “เร็วเข้ารีบจับตัวนางเอาไว้”
บ่าวทั้งสองได้แต่เดินไปข้างหน้า คิดไว้ว่าจะเข้าไปจับคนละข้างแต่หลีโม่เร็วกว่านางกระโจนเข้าไปหานายหญิงหลิงหลงจนล้มลงไปกับพื้นนางบีบคอของนายหญิงหลิงหลงอย่างโหดเหี้ยม
แรงของนางเหลือน้อยเต็มทีแล้ว ฤทธิ์ของยาพิษร้ายแรงกว่าที่คิดไว้ หากนางไม่ทำแบบนี้เพื่อปกป้องตัวเอง พอคนของฮองเฮามาถึงนางก็คงไม่มีแม้แต่แรงที่จะเข้าวัง
已经是最新一章了
加载中
