ตอนที่ 2 การกลับชาติมาเกิด

ต๭นที่ 2 การกลับชาติมาเกิด จางยวี่โหร่วค่อยๆก้มหัวลง ดวงตาทั้งสองคนเบิกขึ้นทันที ลึกเข้าไปในดวงตาสีแดงสด ดวงตาของนางแสบร้อน ที่นี่เป็นทางเข้าสู่นรกงั้นเหรอ? ตอนเด็กได้ยินคุณย่าพูดว่า หลังจากที่คนตายไปแล้ววิญญาณก็จะไปสู่นรก ที่นั่นเต็มไปด้วยดอกลิลลี่แมงมุมสีแดงกว้างใหญ่ไพศาลเพื่อชี้นำทางดวงวิญญาณที่ผ่านมา เมื่อถึงเวลาที่ข้ามผ่านสะพานไน่เหอ ดื่มซุปเมิ่งโผ กระโดดลงไปแม่น้ำว่างชัวก็จะสามารถลืมอดีตที่ผ่านมาได้ และหมุนเวียนกลับชาติมาเกิดใหม่อีกครั้ง ไม่ ข้าจะลืมไม่ได้ ในใจของนางมีความเคียดแค้นอันมหาศาลขนาดนั้น และยังมีชีวิตของคนในตระกูลจางอีก 72 ชีวิต แม้ตายนางจะไม่มีวันลืม! ตอนที่นางมองดูคนที่นางรักถูกตัดศีรษะและนางไม่สามารถทำอะไรได้เลย ความเจ็บปวดเช่นนั้นไม่สามารถแสดงออกมาด้วยคำพูดได้เลย นางโกรธแค้นมาก ก่อนที่จะตายไม่สามารถฆ่าสัตว์ร้ายอย่างเป่ยจื่อห้าวเพื่อแก้แค้นให้กับตระกูลจางของนางด้วยมือตัวเองได้! ทันใดนั้นก็มีเสียง “ แกร๊ก ” ดังขึ้นมาและประตูถูกเปิดออกในทันที จากนั้นสาวใช้ตัวเล็กสวมชุดสีชมพูมวยผมสองข้างคนหนึ่งเดินเข้ามา จางยวี่โหร่วมองดูนาง ขอบตาแดงกล่ำอย่างอดไม่ได้ นั่นคือเสี่ยวเฟิงสาวใช้ข้างกายของนาง เสี่ยวเฟิงเติบโตมากับนางตั้งแต่เล็ก ถึงแม้จะเป็นเจ้านายกับคนรักใช้ แต่ก็ผูกพันกันดั่งพี่น้องและภักดีต่อนางอย่างยิ่ง นางแต่งงานกับคนสัตว์ร้ายเป่ยจื่อห้าว เสี่ยวเฟิงก็ยังอยู่ข้างๆนางไม่ห่างไปไหนเหมือนสินสอดทองหมั้น ต่อมานางถูกใส่ร้ายจนเข้าคุก เสี่ยวเฟิงก็ถูกจ้าวซินซินจับได้ตัวขณะที่กลับไปแจ้งข่าวให้ตระกูลจางทราบเพื่อช่วยนาง และถูกทุบตีจนตายต่อหน้าต่อตาของนาง ถึงแม้จะตายนางก็ยังกัดฟัดไว้ไม่เอ่ยปากพูดและไม่ส่งเสียงกรีดร้องออกมาเลยสักนิด และก่อนหน้าที่นางจะตายก็ยังกำชับกับนางอีกว่าต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปให้ได้ นางคงจะตายแล้วอย่างแท้จริง ถึงสามารถได้เห็นหน้าเสี่ยวเฟิงอีกครั้ง เพียงแค่ท่าทางของเสี่ยวเฟิงในตอนนี้ เหตุใดจึงดูเหมือนย้อนกลับไปตอนที่อายุสิบสามสิบสี่ปีที่ผ่านมา ทุกอย่างแปลกประหลาดเกินไป หรือว่า ทั้งหมดนี้เป็นความฝันของนางกัน? นางเบิกตากว้างอย่างไม่เชื่อ ในตอนนั้นเอง นางถึงจะสังเกตเห็นเค้าโครงภายในห้อง ล้วนมีม่านสีแดงแขวนอยู่ทุกหนทุกแห่ง บนเตียงมีคำอวยพรที่ตัดด้วยกระดาษสีแดงติดอยู่และผ้าห่มบนเตียงก็เป็นสีแดงเช่นกัน เห็นได้ชัดว่านี่เป็นห้องแต่งตัวของเจ้าสาวห้องหนึ่ง เมื่อมองดูก็รู้สึกคุ้นเคยเป็นอย่างมาก สิ่งที่ทำให้นางประหลาดใจที่สุดก็คือ พบว่าบนตัวของตัวเองสวมชุดแต่งงานสีแดงสดอยู่! “ โธ่ คุณหนู ท่านหยิบผ้าคลุมหน้าลงมาทำไมรึเจ้าคะ นี่คือข้อห้ามเลยนะ ขบวนเกี้ยวรับตัวเจ้าสาวของตำหนักสามใกล้จะถึงแล้ว เมื่อมาถึงก็ต้องขึ้นเกี้ยวเจ้าสาว ท่านจะต้องเตรียมตัวให้พร้อมนะเจ้าคะ! ” เสี่ยวเฟิงเห็นนางหยิบผ้าคลุมหน้าสีแดงวางไว้บนหัวและรีบวิ่งมาอย่างเร่งรีบ จางยวี่โหร่วงุนงง ตำหนักสาม ขึ้นเกี้ยวเจ้าสาว? นางจับข้อความสำคัญในนั้นได้อย่างรวดเร็ว “ เจ้าบอกว่าขบวนเกี้ยวรับตัวเจ้าสาวของตำหนักสาม หมายถึงสัตว์ร้ายเป่ยจื่อห้าวคนนั้นกำลังจะมา? ” เห็นได้ชัดว่านางทำให้สาวใช้คนนั้นตกใจไม่น้อย ผ่านไปครู่ใหญ่ถึงจะมีปฏิกิริยาโต้ตอบกลับมา และยื่นมือไปปิดปากนางย่างรวดเร็ว “ คุณหนู ท่านกำลังพูดอะไรเจ้าคะ องค์ชายสามจะเป็นสามีของท่านอยู่แล้ว ท่านดูหมิ่นเขาเช่นนี้ได้อย่างไร? ” ในที่สุดนางก็เข้าใจ ที่แท้นางย้อนกลับมาเมื่อห้าปีก่อน! เห็นได้ชัดว่าเมื่อห้าปีก่อนนางใส่ผ้าคลุมปักพู่และมงกุฎฟีนิกซ์ออกเดินทางจากตระกูลจางไปแต่งงานกับเป่ยจื่อห้าวในวันนั้น ที่นี่เป็นห้องส่วนตัวของนาง เพียงแค่ถูกจัดแต่งให้เป็นห้องเจ้าสาว ถึงทำให้นางรู้สึกคุ้นเคยเช่นนั้น ในตอนนั้นนางยังไม่รู้จักใบหน้าที่แท้จริงของสัตว์ร้ายตัวนี้และยังรักเขาอย่างตายใจ จนถึงขนาดจินตนาการถึงชีวิตที่มีความสุขหลังจากที่ได้แต่งงานกับเขาอย่างสาวน้อยขี้อาย นางเกลียดเป่ยจื่อห้าว และยิ่งเกลียดตัวนางเอง ทำไมตอนนั้นถึงไม่เข้าใจว่าทั้งหมดนั้นเป็นแผนชั่วของเป่ยจื่อห้าวที่สร้างขึ้นมา ถ้าหากเป่ยจื่อห้าวแค่ต้องการจัดการกับนางอย่างเรียบง่ายและฆ่านางได้โดยที่ไม่มีใครรู้อย่างสมบูรณ์ สาเหตุเดียวก็คือเขาต้องการยืมมือนางใส่ความตระกูลจาง และเมื่อนางยอมรับความผิดทั้งหมดก็ถูกสร้างขึ้น ตระกูลจางก็จะได้รับผลกระทบไปด้วย ดังนั้นคนที่ทำลายตระกูลจางอย่างแท้จริง ก็คือตัวนางเอง สายตาของจางยวี่โหร่วฉายแววไปด้วยความเกลียดชัง นางเคยพูดไว้ หากชาติหน้ามีจริงแม้เป็นผีก็จะไม่ยอมปล่อยเขาไป ในเมื่อสวรรค์ปล่อยให้นางกลับมามีชีวิตอีกครั้งย้อนไปในอดีต เช่นนั้นก็ถึงเวลาที่นางจะเอาคืนชีวิตสุนัขของเป่ยจื่อห้าวด้วยมือของตัวนางเอง ในตอนนั้นจู่ๆก็มีอีกคนเดินเข้ามาจากประตูเพียงคนเดียว อายุประมาณสิบห้าหสิบหกปี ดูอ่อนโยนและบอบบาง สายตาของจางยวี่โหร่วก็ค่อยๆคมชัดขึ้น จ้าวซินซิน! แม้นางตายก็จะไม่มีวันลืมผู้หญิงคนนี้! นางเป็นเพียงแค่บุตรสาวของผู้พิพากษาเมืองเล็กๆ แต่กลับเข้าใจประจบประแจงจนได้รับความไว้วางใจจากนาง และถือว่านางเป็นน้องสาว มีสิ่งของที่ดีอะไรก็ล้วนมาแบ่งปันให้กับนาง จน...รวมไปถึงสามีของนาง มองดูเป่ยจื่อห้าวที่ได้ลืมคำสาบานระหว่างพวกเขาทั้งสองคนไปตั้งนานแล้วในตอนนั้น นางสนมแต่ละคนเข้ามาในพระราชวัง จ้าวซินซินเป็นเดือดเป็นร้อนแทนนางและทนไม่ได้ที่เห็นนางโดนรังแก จึงยอมเข้าวังไปอยู่เป็นเพื่อนนางโดนไม่ขอชื่อหรือยศตำแหน่งใดใด ทำให้นางรู้สึกซาบซึ้งใจ จนช่วยชีวิตนางท่ามกลางอันตรายเมื่อตอนที่นางถูกใส่ร้ายอยู่หลายครั้ง เมื่อเวลาผ่านไป นางเชื่อใจจ้าวซินซินมากยิ่งขึ้นและไม่มีสิ่งใดที่ไม่พูดคุยกับนาง การแบ่งปันสามีกับผู้หญิงหลายคนนางก็อดทนแล้ว แล้วน้องสาวที่ดีของนางทำไมจะทำให้ไม่ได้? จ้าวซินซินก็ได้เป็นพระสนมเอกจริงๆและยังสามารถเป็นมือซ้ายมือขวาของนางอีก จ้าวซินซินช่วยนางให้มีอำนาจยืนอยู่ภายในวังได้ แต่กลับคิดไม่ถึงเลยว่าทั้งหมดนี้เป็นจุดเริ่มต้นของแผนชั่วร้าย ในฐานะของจ้าวซินซินสามารถได้เป็นเจี๋ยยวีโดยไม่ถูกบังคับและยังได้รับการปกป้องจากนางฮองเฮา จึงทำให้นางนั่งอยู่บนบัลลังก์นางสนมเอกได้อย่างมั่นคง จ้าวซินซินสำนึกในบุญคุณนั้นและคอยอยู่ข้างกายนางทุกวัน ช่วยให้คำแนะนำกับนางพูดคุยปัญหาความกลัดกลุ้มใจ เวลาผ่านไปนางก็ยิ่งพึ่งพาอาศัยจ้าวซินซินมากขึ้นเรื่อยๆ นางก้าวอย่างมั่นคงทุกก้าวภายในตำหนักนางสนมและคอยระมัดระวังทุกคน แต่กลับไม่เคยระมัดระวังนางเลยสักนิด เมื่อนึกถึงเรื่องในคุกวันนั้น จ้าวซินซินบอกกับนางตอนที่กำลังจะไปว่า “จางยวี่โหร่ว คนที่ท่านควรจะเกลียดไม่ใช่ข้า แต่เป็นเป่ยจื่อห้าว ตระกูลจางมีอำนาจมากมาย เขาจะปล่อยให้ท่านให้กำเนิดทายาทสืบทอดบังลังก์ได้อย่างไร เช่นนั้นผืนแผ่นดินของหนานหชู่ ก็จะตกไปอยู่ในมือของตระกูลจางโดยตรงไม่ใช่หรือ? ” นางจะมาหวังดีเตือนนางได้อย่างไร เห็นได้ชัดว่าต้องการจะเชือดเฉือนใจของนางให้แหลกสลายอย่างโหดเหี้ยม และทำให้นางรู้สึกว่าแม้จะตายก็ตายอย่างสิ้นหวัง จ้าวซินซินยังบอกนางอีกว่า เป่ยจื่อห้าวสัญญากับนางตั้งนานแล้วว่า ตราบใดที่นางสามารถช่วยเขากำจัดตระกูลจางได้ เขาก็จะมอบตำแหน่งให้นางเป็นฮองเฮา ไม่แปลกใจเลยที่นางจะตาบอดเพราะความโลภเช่นนั้น นางเพียงแค่ฉลาดมาทั้งชีวิตแต่กลับสับสนเพียงชั่วขณะ เป่ยจื่อห้าวมีนิสัยหวาดระแวง โหดเหี้ยมไร้ความปราณี ตอนแรกตระกูลจางช่วยให้เขาขึ้นครองบัลลังก์เขายังตอบแทนอย่างความปราณีเช่นนี้ จ้าวซินซินที่รู้ความลับของเขามากมายเช่นนั้น เขาจะยังปล่อยให้นางมีชีวิตอยู่อย่างปลอดภัยอย่างงั้นหรือ? ทันใดนั้นจ้าวซินซินก็รู้สึกถึงสายตาเย็นชาจ้องมองมาที่นาง ใจของนางสั่นเทา แต่ขณะที่หันกลับมามองอีกครั้ง ก็เหมือนว่าความรู้สึกทั้งหมดเมื่อครู่นี้เป็นเพียงแค่ความเข้าใจผิด นางหัวเราะและก้าวมาข้างหน้า “ พี่ยวี่โหร่ว วันนี้พี่ช่างงดงามจริงๆ องค์ชายสามช่างมีวาสนายิ่งนักที่ได้แต่งงานกับพี่ที่สวยงดงามเช่นนี้ หลังจากที่พี่ได้เป็นพระชายา ก็อย่าลืมข้านะ ”