ตอนที่ 5 สลับเกี้ยวแต่งงานผิดคน

ต๭นที่ 5 สลับเกี้ยวแต่งงานผิดคน จางยวี่โหร่วพูดเบาๆว่า “ เชื่อไม่เชื่อแล้วแต่ท่าน ตอนนี้มีเพียงสองทางเลือกเท่านั้นที่อยู่ตรงหน้าของท่าน หากท่านจะฆ่าตัวตายในตอนนี้ข้าก็จะไม่ยุ่ง หากท่านเห็นด้วยกับการแลกเปลี่ยนตัวกับข้า ทั้งหมดแล้วแต่ว่าท่านจะเลือกอย่างไร ” แน่นอน หากมีความหวังเพื่อที่จะอยู่รอดได้ ใครจะยอมตายกันล่ะ? อีกทั้งยังได้ยินมาก่อนแล้วว่าองค์ชายสามรูปงามและสง่าผ่าเผย สามารถได้แต่งงานกับสามีแบบนี้นั้นวาสนาดีไปหลายชาติ ถึงแม้จะไม่รู้ว่าเหตุใดจางยวี่โหร่วถึงทำการแลกเปลี่ยนแบบนี้กับนาง แต่โอกาสมาอยู่ตรงหน้า คนโง่เท่านั้นที่จะไม่เห็นคุณค่า แม้แต่ความตายนางยังไม่กลัวแล้วนางจะกลัวอะไรอีก ดังนั้นนางจึงพยักหน้าในทันที “ ข้ายินดี! ” “ ท่านชื่ออะไร? ” “ ข้าชื่อหลิงจือ เป็นลูกสาวของหลินหงตำแหน่งสี่ผิ่นเซ่าเจียน ” “ ดีมาก ข้ามีคำพูดจะบอกท่านสองประโยคหวังว่าท่านจะจำไว้ หนึ่ง : เมื่อเรื่องถูกเปิดเผย ตระกูลของเราก็จะมีโทษประหารชีวิตเก้าชั่วโคตรและจะสร้างความเดือดร้อนแก่พ่อแม่และคนในครอบครัวอย่างไม่สามารถทำอะไรได้ ท่านควรจจะรู้ถึงความร้ายแรงของเรื่องนี้ ” “ อื้ม หลิงจือจะปิดปากเงียบสนิท ถึงแม้ว่าตายก็จะไม่เผยแพร่ออกไป ” จางยวี่โหร่วนั้นวางใจตรงจุดนี้ มันเป็นเพียงการเตือนสตินางอย่างหนึ่งเท่านั้น ขัดพระราชโองการนั้นเป็นความผิดร้ายแรง นอกเสียจากนางไม่ต้องการมีชีวิตแล้วถึงจะกล้าพูดออกไป “ สอง : พวกเราเปลี่ยนตัวตนกัน ท่านแต่งงานเข้าตระหนักสามแทนข้า แต่ท่านควรเตรียมใจไว้ให้ดี หากองค์ชายสามยอมรับตัวตนของท่าน ท่านก็จะเป็นพระชายาสาม แต่หากเขาไม่ยอมรับ การแต่งงานในครั้งนี้ก็จะถูกยกเลิก ฝั่งทางด้านท่านอ๋องชิงผิงนั้นปล่อยให้ข้าจัดการเองทั้งหมด ข้าจะไม่ปล่อยให้ไปพัวพันถึงตัวตนของท่านอีก ท่านยังสามารถกลับเป็นคุณหนูหลินแห่งตระกูลหลินได้ และเลือกสามีที่ดีแต่งงานออกเรือนอีกครั้ง ” หลินจือพูดอย่างกังวลใจอีกครั้งว่า “ ถ้าหาก...หากว่าหลังจากถูกเปิดโปงแล้ว องค์ชายสามกับท่านอ๋องชิงผิงต้องการเปลี่ยนตัวเจ้าสาวกัน เช่นนั้นควรจะทำอย่างไรล่ะ? ” “ พวกเราเคยเรียนหลักสามเชื่อฟังสี่จรรยามาตั้งแต่เด็ก แต่งงานออกเรือนแล้วต้องเชื่อฟังสามี ในเมื่อท่านกับองค์ชายสามคำนับเทวดาฟ้าดินแล้ว จะมาแต่งงานกับท่านอ๋องชิงผิงอีกได้อย่างไรกัน? ” ถึงแม้ในตอนนี้จางยวี่โหร่วจะเหยียดหยามทฤษฎีการควมคุมผู้หญิง แต่ในเวลานี้กลับต้องเอาออกมาใช้ รอบดวงตาของหลินค่อยๆแดง และรีบคุกเข่าก้มหน้าลงกับพื้นทันที “ ขอบพระคุณที่ท่านพี่ยวี่โหร่วที่ช่วยชีวิตข้า ตราบใดที่ไม่ต้องแต่งงานเข้าจวนท่านอ๋องชิงผิงที่ที่กินมนุษย์คนนั้น ข้าก็โชคดีมากแล้ว จะกล้าอยากได้ฐานะพระชายาสามได้อย่างไรกัน? หากไม่ใช่เพราะท่านพี่ เกรงว่าครั้งนี้ข้าคงตายโดยไร้หลุมฝังศพแน่ ” ช่างเป็นผู้หญิงที่รู้จักวางตัวเหมาะสม จางยวี่โหร่วรีบประครองนางลุกขึ้นทันที “ ท่านกับข้าแต่งงานออกเรือนในวันเดียวกัน นับว่ามีวาสนาต่อกัน ข้าใจไม่แข็งพอที่จะปล่อยคนคนหนึ่งสูญเสียชีวิตต่อหน้าของข้า และที่ข้าช่วยเจ้าก็มีเหตุผลของข้าเอง ” “ แต่...ข้าเอาตัวรอดไป หากท่านพี่ถูกท่านอ๋องชิงผิงรังแกจะทำอย่างไรดีล่ะ? ถ้าเกิดเรื่องอะไรกับท่านพี่เพราะเหตุนี้ ต่อไปข้าก็จะรู้สึกไม่สบายใจแน่ ” นางไม่เพียงแต่คิดถึงเรื่องของตัวเอง แต่ยังคิดถึงเรื่องของจางยวี่โหร่วด้วย จึงทำให้จางยวี่โหร่วรู้สึกชอบพอนางมากขึ้น “ เจ้าวางใจเถอะ ท่านปู่ของข้าเป็นขุนนางที่สำคัญในราชสำนัก ท่านพ่อและพี่ชายก็มีตำแหน่ง เขาไม่กล้าทำอะไรข้าหรอก อีกอย่างถ้าหากเขาน่ากลัวอย่างที่ข่าวลือจากโลกภายนอกบอกกันจริงๆ ข้าก็สามารถเอาตัวรอดไปเร็วขึ้นได้ เจ้าไม่ต้องเป็นห่วงข้า ” เมื่อฟังนางพูดเช่นนี้ หลินจือก็ค่อยๆเบาใจลง และย่อตัวทำความเคารพ “ บุญคุณอันยิ่งใหญ่ของท่านพี่ยวี่โหร่ว ข้าหลินจือจะไม่มีวันลืม ในภายภาคหน้าหากมีอะไรที่ข้าสามารถช่วยท่านพี่ได้ ข้าจะไม่ปฏิเสธเด็ดขาด” “ เอาล่ะ พวกเขาใกล้จะกลับมาแล้ว พวกเรารีบเตรียมตัวกันเถอะ ” ชุดแต่งงานของหญิงสาวสมัยโบราณแทบจะเป็นแบบเดียวกัน หากไม่มองให้ละเอียดก็จะมองไม่ออก อีกทั้งก่อนที่เจ้าบ่าวจะเปิดผ้าคลุมใบหน้าออกด้วยมือของตัวเองในเรือนหอ นางมั่นใจว่าเรื่องนี้จะไม่มีวันเปิดเผยแน่ หลังจากสั่งเสียกับหลินจือไปสองสามประโยค พวกนางก็เปลี่ยนเกี้ยวเจ้าสาวกัน ในตอนนั้นด้านนอกก็มีเสียงฝีเท้าดังมา ที่แท้ด้านนอกฝนหยุดตกลงแล้ว และสามารถเดินทางต่อได้ จางยวี่โหร่วแอบมองด้านนอกจากช่องว่างระหว่างม่านจึงพบว่าถึงทางแยกแล้ว ขบวนแห่เกี้ยวรับตัวเจ้าสาวขบวนหนึ่งไปทางตะวันออกเฉียงเหนือ และทางฝั่งของนางไปทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ ในตอนนั้น นางรอเจอกับปัญหาใหญ่ที่แก้ไขยากอีก ท่านอ๋องชิงผิงคนนั้นเป็นคนแบบไหนกันแน่ เขาน่ากลัวเหมือนข่าวลือจริงหรือ? วันแต่งงานของหนานชู่ ตราบใดที่แต่งงานกับภรรยาคนแรก เจ้าบ่าวต้องไปรับตัวที่บ้านของเจ้าสาวและประครองขึ้นเกี้ยวด้วยตัวเอง ถึงจะถูกต้องตามประเพณี และถึงแม้จะเป็นฮ่องเต้ก็ต้องส่งฮองเฮาไปยังวังบรรทมด้วยตัวเองเช่นกัน ดังนั้นองค์ชายสามถึงต้องมารับนางที่ตำหนักไท่ซือด้วยตัวเอง แต่เท่าที่นางรู้ ท่านอ๋องชิงผิงส่งขบวนเกี้ยวไปรับตัวเจ้าสาวแค่ขบวนเดียวเท่านั้น และตัวเขาเองไม่เคยปรากฏตัวเลย นี่มันถือตัวเกินไปไหม? พอลองคิดทบทวนข่าวลือเหล่านั้นของเขาอีกครั้ง ทันใดนั้นนางก็รู้สึกว่ามันเป็นแค่เรื่องปกติ ช่างเถอะ ถึงแม้อ๋องชิงผิงจะเป็นคนแบบนั้นจริงๆ นางจะมีอะไรให้กลัวกันล่ะ เดิมทีแล้วนี่เป็นทางเลือกที่นางเลือกเองและเป้าหมายของนางก็สำเร็จแล้ว ด้วยเหคุนี้นางก็มีเหตุผลอันสมควรและข้อแก้ตัวในการยกเลิกสัญญาการแต่งงานกับเป่ยจื่อห้าวแล้ว เกี้ยวเจ้าสาวทางเดินอย่างราบรื่นมาก ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ จนในที่สุดก็หยุดลง ถึงแล้ว? จางยวี่โหร่วค่อยๆเปิดม่านเบาๆและเห็นตำหนักอันสง่างามด้านหน้า ป้ายด้านบนเขียนว่า “ ตำหนักอ๋องชิงผิง ” สี่ตัวใหญ่ๆ ท่านอ๋องชิงผิงยังคงไม่ปรากฏตัวออกมา นางเปิดม่านขึ้น มือชราที่หยาบกร้านข้างหนึ่งยื่นมาตรงหน้าของนาง จางยวี่โหร่วตกใจเล็กน้อย นี่คือแม่นมของตำหนักพวกเขาสินะ เขาดูแลว่าที่พระชายาเช่นนี้หรือไงกัน? จางยวี่โหร่วยื่นมือส่งไปให้นาง จนถึงตอนนี้นางไม่สนใจแล้ว ถึงอย่างไรนี่ก็ไม่ใช่งานแต่งงานของนาง อีกสักครู่ต้องคำนับเทวดาฟ้าดินเขาไม่ออกมาก็จะดีที่สุด เช่นนั้นนางก็ยิ่งตรงกับใจของนาง ตราบใดที่คำนับเทวดาฟ้าดินแล้วก็จะกลายเป็นสามีภรรยากัน หญิงสาวหลายคนยอมตายเพื่อรักษาความบริสุทธิ์ไว้ และในชีวิตนี้จะติดตามสามีเพียงคนเดียว ถึงแม้สามีจะตายไป ก็ต้องรักษาความบริสุทธิ์ของตัวเองไว้ไม่แต่งงานกับคนอื่น และยอมอยู่โดดเดียวคนเดียวไปจนวันตาย จางยวี่โหร่วจะไม่เพ้อฝันไปกับความรู้สึกอีกต่อไป ใจของนางตายไปนานแล้ว แต่ความซับซ้อนพื้นฐานนี้ นางยังคงมีอยู่ นางยอมไม่แต่งงานไปจนวันตาย ขอเพียงแค่ได้ดูแลท่านพ่อท่านแม่และท่านปู่อยู่ข้างๆ กตัญญูและทำหน้าที่ให้ดีที่สุด แต่ในครั้งนี้ จางยวี่โหร่วจะต้องผิดหวังแล้ว! นางถูกแม่นมกับสาวใช้ประครองเดินเข้ามาที่ตำหนัก ผ่านระเบียงทางเดินด้านหน้า เดินอ้อมสวนดอกไม้ ก้าวเข้าสู่ห้องโถงใหญ่ และเดินผ่านพรมสีแดงยาว จางยวี่โหร่วเหนื่อยจนสับสนเล็กน้อย ปกติตอนเดินทางไม่เห็นรู้สึกว่ามีอะไร เพียงแต่ชุดแต่งงานหนักๆตัวนี้และมงกุฎฟีนิกซ์หนักๆบนหัว กดทับจนทำให้นางหายไปไม่ออก ตอนที่แม่นมกับสาวใช้ปล่อยตัวนาง นางตาลายจนเกือบจะล้มลง ขณะนั้นก็มีแขนแข็งแรงคู่หนึ่งดึงนางไว้ในอ้อมแขน ผู้ชายคนหนึ่ง! ผู้ชายที่กล้ากอดนางในวันแต่งงานอย่างโจ่งแจ้งคนหนึ่ง นอกจากอ๋องชิงผิงแล้ว นางมองหา “ สามีราคาถูก ” ชั่วคราวของตัวเองทันที และไม่มีใครอื่น จางยวี่โหร่วเตรียมที่จะผลักเขาออกไป ในตอนนั้นเขาก็ปล่อยตัวนางแล้วจับมือของนางขึ้นมาเบาๆ และพานางไปข้างหน้าด้วยกัน จางยวี่โหร่วตกใจเล็กน้อย มองดูที่มือนั้น ขาวและเรียวยาว ข้อต่อชัดเจน ไม่เหมือนกับ“เทพเจ้าแห่งสงคราม”ที่ต่อสู้กับศัตรูอย่างกล้าหาญในสนามรบเลยสักนิดเดียว แต่กลับเหมือนปัญญาชนที่สนุกกับการขีดเขียนน้ำหมึกมากกว่า