ตอนที่ 26ผู้ดีมาเยือน

ต๭นที่ 26ผู้ดีมาเยือน เห็นเขาพูดจาเด็ดขาด คิดการเตรียมไว้ให้จางยวี่โหร่วแบบนี้แล้ว คนตระกูลจางจึงรู้สึกอุ่นใจขึ้นมาบ้าง ตรงจุดนี้ถือว่าเขาได้เปรียบกว่าองค์ชายสามมากนัก หลังจากเกิดเรื่องแล้ว ถึงแม้เขาจะแสดงท่าทีว่าจะไม่มีวันทอดทิ้งโหร่วเอ๋อ แต่หลังจากที่เกิดความวุ่นวายในห้องสมุดหลวงแล้ว เขาก็ไม่เคยเสนอหน้าแสดงอะไรออกมาให้เห็นบ้างเลย สองอ๋องเปิดศึกชิงนาง ชื่อเสียงโหร่วเอ๋อโดนทำลาย ด้านนอกมีแต่คำนินทาว่าร้าย แต่ยังไม่เคยเห็นองค์ชายสามออกหน้าพูดอะไรสักคำเดียว ถ้าเขารักโหร่วเอ๋อจริงแล้ว ทำไมจึงเป็นแบบนี้ล่ะ? แต่นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกเขาเห็นโฉมหน้าที่แท้จริงขององค์ชายสาม ก่อนนี้ตอนที่จางยวี่โหร่วบอกว่าชอบเขา พวกเขาเคยห้ามนางแล้ว แต่ห้ามไม่อยู่ จึงได้แต่หวังว่านางจะเห็นธาตุแท้ของเขา อย่างน้อยก็ทำให้โหร่วเอ๋อของพวกเขายังรักษาจิตใจที่จริงใจไว้ได้ การแต่งงานผิดฝาผิดตัวที่ฮัวเจี้ยว แม้จะเป็นชะตาฟ้าลิขิต แต่ตอนนี้ดูๆไปแล้ว ก็นับว่าไม่เลวร้ายไปเสียทั้งหมด เพียงแต่พวกเขารู้สึกว่า หลังจากผ่านเรื่องครั้งนั้นไปแล้ว โหร่วเอ๋อก็ดูเปลี่ยนไป แต่จะให้บอกว่าเปลี่ยนไปยังไงนั้น พวกเขาก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน …………… วันถัดมา มีเกี้ยวคันหนึ่งหยุดที่หน้าตำหนักไท่ซือ หญิงสาวหน้าตาสวยงามหมดจดคนหนึ่งออกมาจากเกี้ยวนั้น นางมีรูปลักษณ์ที่งดงามยิ่ง ท่าทางดูสูงส่งแบบผู้ดี มีกิริยามารยาทแบบชนชั้นสูง เด็กรับใช้ที่อยู่ข้างๆช่วยพยุงนางลงจากรถแล้ว พูดขึ้นว่า “คุณหนู ถึงตำหนักไท่ซือแล้วขอรับ” จางยวี่โหร่วยังไม่ทันกลับคืนจากสถานะชายาอ๋องชิงผินดี กำลังคิดถึงแผนการขั้นต่อไป ก็พอดีรั่วสุ่ยรีบวิ่งเข้ามา พูดด้วยใบหน้าตื่นเต้นอย่างยิ่งว่า “คุณหนู มีแขกผู้สูงส่งมาหาค่ะ” แขกผู้สูงส่ง? ถ้าดูจากฐานะของตระกูลจางแล้ว มีน้อยคนที่จะเรียกว่าแขกผู้สูงส่งได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งแขกผู้สูงส่งของจางยวี่โหร่ว นางรีบออกไปรับแขก พอเห็นผู้หญิงคนนั้นเท่านั้นเอง ใบหน้าก็มีรอยยิ้มขึ้นมาทันที “แขกสูงส่งจริงๆด้วย น้องหลินทำไมวันนี้มาหาพี่ได้ล่ะ?” ไม่ผิด คนที่มาก็คือหลืนจือ ในวันนั้นที่วัดโดนทำลายนางได้เปลี่ยนบทนางเอกฮัวเจี้ยวกับนาง ถ้าไม่เป็นเพราะนางแล้ว แผนการของนางในวันนั้นคงดำเนินไปได้ไม่ราบรื่นเช่นนี้แน่ และเพราะความช่วยเหลือของนาง จึงไม่โดนเปิดโปงต่อหน้าฮ่องเต้ จะว่าไปแล้ว จางยวี่โหร่วสมควรขอบคุณนางด้วยซ้ำ “เป็นเพราะข้าที่เสียมารยาท ที่จริงควรมาเยี่ยมท่านตั้งนานแล้ว แต่เพราะเหตุการณ์เพิ่งเกิดขึ้น ยังเป็นที่นินทากันไปทั่วอยู่ เกรงว่าหากข้ามาแล้วจะยิ่งทำให้พี่ต้องโดนนินทามากขึ้น ข้าจึงมาช้าไปเสียหลายวัน” “น้องหลินช่างคิดละเอียดถี่ถ้วน คิดการรอบคอบนัก ข้าเข้าใจดี” ถ้าหลินจือมาเยี่ยมสองสามวันก่อนหน้านี้ล่ะก็ นางคงรู้สึกลำบากใจ เพราะตอนนี้สายตาหลายคู่จ้องมาที่ตำหนักไท่ซือ ดีไม่ดีอาจมีคนพูดจาให้ร้ายว่านางกับหลินจือสมรู้ร่วมคิดกัน ถ้าเป็นอย่างนั้นจะยิ่งยุ่งไปกันใหญ่ ตอนนี้เรื่องก็ผ่านไปหลายวันแล้ว ถึงนางจะมาหา คนอื่นก็กล่าวหาอะไรไม่ได้ “พี่ยวี่โหร่ว วันนี้ข้าตั้งใจมาเพื่อขอบคุณพี่ ไม่เพียงแต่ข้า แต่ยังมีท่านพ่อและท่านแม่ที่รู้สึกซาบซึ้งในบุญคุณที่ท่านได้ช่วยชีวิตไว้ หากไม่เป็นเพราะพี่ยวี่โหร่วช่วยข้าให้หลุดพ้นจากการแต่งงาน ที่มีแต่ความขมขื่นครั้งนี้แล้ว เกรงว่าข้าคงได้กลายเป็นศพชายาคนที่แปดของอ๋องชิงผินไปแล้วล่ะ” หลินจือพูดจบ ก็เข้าไปถวายคำนับนางอย่างใหญ่โต จางยวี่โหร่วฟังอย่างเสียไม่ได้ อ๋องชิงผินผู้นั้น…..ตอนแรกที่ได้ยินคำนินทาพวกนั้นนางเองก็รู้สึกกลัวเหมือนกัน เพียงแต่พอมาถึงตอนนี้ นางรู้แต่ว่าชายผู้นั้นเป็นคนมีความคิดล้ำลึก อันตรายจนไม่อยากเข้าใกล้ นอกจากนั้นแล้วนางไม่เคยรู้เรื่องอื่นเกี่ยวกับเขาอีก จึงไม่อยากรีบด่วนสรุป นางรู้สึกแค่ว่า ตัวเขาเป็นคนมีความลับมากมาย ไม่ใช่คนที่มองแค่ปราดเดียวก็เข้าใจได้ง่ายๆแบบนั้น “น้องหลินไม่ต้องมากพิธีรีตอง ข้าแค่ทำไปเพราะเหตุการณ์พาไปเท่านั้น จะว่าเป็นบุญคุณที่ช่วยชีวิตก็เกินไป เจ้าก็เห็นอยู่ว่าข้ายังอยู่เป็นสุขดีไม่ใช่หรือ?” นับว่า….นางได้ช่วยพูดแทนผู้ชายคนนั้นให้แล้ว แต่หลินจือแสดงท่าทีออกมาว่าไม่เชื่อ “นั่นเป็นเพราะว่าพี่ยวี่โหร่วมีสถานะสูงส่ง ท่านปู่รับราชการมาถึงสามรุ่น แล้วยังมีตระกูลจางที่คอยเป็นที่หลบภัยให้อีก อ๋องชิงผินจึงย่อมไม่กล้าทำอะไรพี่ แต่หากเปลี่ยนเป็นข้าล่ะก็ คงจะไม่เป็นแบบนี้ เขาได้พิฆาตชายาไปแล้วถึงเจ็ดคน เป็นเรื่องที่ใครต่างก็รู้กันดี” ช่างเถอะ ดูท่าอ๋องชิงผินกลายเป็นภาพจำฝังแน่นในใจของนางไปเสียแล้ว ถึงนางพูดต่อไปคงไม่มีประโยชน์ จึงได้แต่ปล่อยไป ไม่เอาเรื่องนี้ขึ้นมาพูดอีก “น้องหลิน นางเป็นยังไงบ้าง เรื่องนี้คงไม่ทำให้นางลำบากหรอกนะ?” เพราะนี่เป็นแผนการที่จางยวี่โหร่วคิดขึ้นมาเอง หากเกิดเกี่ยวพันไปถึงคนอื่นล่ะก็ นางคงรู้สึกผิดอย่างมาก พอหลินจือได้ฟังแบบนี้แล้ว ก็ถึงกับเงียบก้มหน้าลงเล็กน้อย แล้วจึงฝืนยิ้มออกมาพูดขึ้นว่า “ที่จริงก็ไม่มีอะไรหรอก ถ้าเทียบกับต้องแต่งเข้าจวนอ๋องชิงผินแล้วล่ะก็ ถือว่าข้ายังโชคดีที่มีชีวิตรอดกลับมา ได้กลับไปอยู่กับท่านพ่อท่านแม่ นับว่าสวรรค์ได้ให้ความเมตตาต่อข้ามากแล้วล่ะ” พอนางพูดขึ้นมาอย่างนี้ ก็เห็นชัดว่ามีคนอยู่ข้างนอกพูดจาซุบซิบกันอยู่ จางยวี่โหร่วนึกโกรธจึงพูดขึ้นมาว่า “เรื่องนี้เดิมทีเจ้าเป็นผู้รับเคราะห์ พวกนั้นกลับยังกล้าซ้ำเติมคนอื่นอีก บอกข้ามา ใครที่เป็นคนนินทาว่าร้ายลับหลังเจ้า ขอจะทวงความยุติธรรมให้เจ้าเอง” หลินจือส่ายหัวช้าๆ ถอนหายใจพลางพูดว่า “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ข้าไม่เก็บมาใส่ใจหรอก พี่ยวี่โหร่วตอนนี้พี่ต้องเจอหนักกว่าข้าด้วยซ้ำ ตัวพี่เองยังแทบเอาตัวไม่รอด อย่าได้สนใจเรื่องของข้าเลยค่ะ” พอถึงตอนนี้ เด็กรับใช้ที่อยู่ด้านหลังหลินจือจึงโพล่งขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ “พวกคุณหนูลูกเหล่าขุนนางทำเกินไปจริงๆค่ะ คุณหนูของเราบริสุทธิ์ใจแท้ๆไม่เคยทำอะไรผิด แต่พวกนั้นกลับเอาไปพูดซะเสียหาย โดยเฉพาะคุณหนูจากตำหนักเฉินกั๋วกงนี่แย่ที่สุด มาว่าคุณหนูของเราว่าเป็นผู้หญิงที่อ๋องชิงผินกับองค์ชายสามไม่ต้องการ ไม่มีหน้าไปเจอใครได้อีก ทั้งยังว่าหากเป็นนางแล้ว คงเอาหัวชนเสาตายไปแล้ว” “ปิงเอ๋อ อย่าเสียมารยาท !” หลินจือรีบพูดห้าม จางยวี่โหร่วเอานิ้วประสานกันแน่น ในน้ำเสียงมีความดุดัน แสดงถึงความโกรธอย่างรุนแรง “เป็นคำพูดที่ทำลายคนอย่างเลือดเย็น คนพวกนี้ทำเกินไปแล้วจริงๆ พูดนินทาว่าร้ายคนไปทั่ว น้องหลินเจ้าวางใจได้ วันหลังข้าต้องทวงความเป็นธรรมคืนให้เจ้าแน่” เฉินซู่เสียนแห่งตำหนักเฉินกั๋วกงงั้นหรือ? จำชื่อได้ขึ้นใจแล้ว ! “พี่อย่าได้โกรธเพราะคนพวกนั้นเลยค่ะ ไม่ว่าพวกนั้นจะพูดอะไร ฟังไปสักเดี๋ยวก็ผ่านไปแล้ว อย่าได้เก็บมาใส่ใจเลยค่ะ เรื่องของข้าเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยเท่านั้น เรื่องของท่านสิใหญ่กว่า จนถึงเดี๋ยวนี้อ๋องชิงผินกับองค์ชายสามยังตามรังควานพี่ไม่หยุด ถึงจะบอกว่ายังมีเวลาอีกสามเดือน แต่หลังจากสามเดือนไปแล้วล่ะ ไม่ว่าท่านจะเลือกใคร เท่ากับผิดต่ออีกฝ่าย ไม่ว่ามองยังไงก็ไม่เป็นผลดีกับพี่เลย ข้ารู้สึกเป็นห่วงแทนพี่จริงๆ” พอได้ยินหลินจือพูดแบบนี้ นางจึงรู้ได้ทันทีว่าหลินจือเป็นคนฉลาดมาก เป็นคนที่มองการณ์ไกล พูดจาก็หนักแน่นน่าเชื่อถือ ตอนนี้นางยิ่งรู้สึกว่า หลินจือเป็นพระผู้ช่วยให้รอดของนาง ไม่เพียงแต่ช่วยนางครั้งใหญ่มาแล้ว ตอนนี้ก็ยังคิดเป็นห่วงแทนนางอีก ในใจจึงรู้สึกขอบคุณหลินจืออย่างยิ่ง