ตอนที่ 33ใจข้าดั่งดอกบัว

ต๭นที่ 33ใจข้าดั่งดอกบัว หลินจือมีสีหน้าตกใจเล็กน้อย รีบพูดขึ้นว่า “องค์หญิงทรงมีฐานะสูงส่ง ข้าจะคู่ควรให้พระองค์เรียกว่าท่านน้าได้ยังไงเพคะ” “ท่านเป็นเพื่อนสนิทของท่านน้ายวี่โหร่วของข้านี่ ท่านมีชื่อว่าอะไร ต่อไปข้าจะเรียกท่านว่าท่านน้าหล่ะ” นางยังวิ่งไปที่เป่ยจื่อหัวดึงแขนเสื้อของเขาอย่างประจบ “พี่รอง รีบตามข้ามาดูท่านน้าคนสวยเร็วเข้า มาเร็วมาเร็ว” ไม่ทันไรเป่ยจื่อหัวก็โดนนางลากไปแล้ว ก่อนหน้านี้ ไม่ว่าจะเป็นคนตระกูลจางหรือเสียนเฟย ล้วนอยากให้นางได้แต่งกับองค์ชายรองเป่ยจื่อหัว แต่จางยวี่โหร่วกับเป่ยจื่อหัวไม่ได้รู้สึกชอบพอกัน ทุกครั้งเวลาที่ทั้งสองเจอหน้ากัน จะสัมพันธ์กันแบบพี่น้อง ไม่ได้มีความรู้สึกแบบชายหญิง เป่ยจื่อหัวตั้งแต่เล็กก็มีสติปัญญาเหนือผู้คน ไม่ว่าหนังสือวาดภาพดนตรีหมากรุกเขาล้วนเชี่ยวชาญหมด ทั้งยังศึกษาวิถีการปกครองประเทศ แต่สำหรับเรื่องความรักแล้วเขากลับไม่นำพา แต่นางเมื่อก่อนเป็นคนมีนิสัยเย่อหยิ่งทะนงตน และเป่ยจื่อห้าวก็เข้าใจนิสัยนางอย่างดียิ่ง เรื่องการเอาใจเด็กสาวนั้นเขาถนัดนัก ในไม่ช้าจึงตกไปอยู่ในแผนการของเป่ยจื่อห้าว นางจำได้ว่าชาติก่อน ไท่จื่อถูกวางยาพิษที่ตำหนักของเสียนเฟยจนทิวงคต ต่อมาองค์ชายรองเป่ยจื่อหัวโดนกล่าวหาว่าวางแผนการกบฎรวมถึงพระมารดาของพระองค์ซูเฟยก็ถูกนำไปตัดศีรษะ ส่วนตระกูลทางฝ่ายของซูเฟยก็ถูกทำลายล้างชนเผ่า ทั้งหมดนั่นล้วนเป็นแผนการของเป่ยจื่อห้าว เพื่อกำจัดเสี้ยนหนามที่ขวางทางเขาทั้งสิ้น คนที่มีความรู้ความสามารถเช่นนี้ ผู้ชายที่สง่างามจนทำให้คนตกตะลึงเช่นนี้หากต้องมาตายไป ก็เป็นเรื่องน่าเสียดายอย่างยิ่ง จางยวี่โหร่วไม่เพียงต้องการเปลี่ยนชะตาชีวิตของตัวเอง แต่ยังต้องการเปลี่ยนชะตาชีวิตของผู้อื่นอีกด้วย เสียงหวานใสแบบเด็กๆขององค์หญิงฉางเล่อดึงความรู้สึกของนางให้กลับมา “ท่านน้าคนสวย พี่รองของข้าวันนี้สวมชุดสีม่วง ทำไมท่านจึงสวมสีม่วงเหมือนกันล่ะ พวกท่านสองคนนัดกันใส่มาสินะ” หลินจือพอได้ยินแล้วถึงกับตกใจทันที แถมยังเห็นองค์ชายรองกำลังจ้องมองมาที่นาง นางทั้งตกใจทั้งหวาดกลัวจนไม่รู้ว่าควรพูดอะไรออกมาดี ดีที่เป่ยจื่อหัวช่วยนางขจัดความรู้สึกกระอักกระอ่วนอย่างมีมารยาท ยิ้มบางๆพูดขึ้นว่า “สวยมากจริงๆด้วย” หลินจือมีใบหน้าที่บริสุทธิ์งดงาม พูดจาเปิดเผย ชุดกระโปรงยาวสีม่วงนี้ช่างเข้ากันได้ดีกับนาง ใบหน้าของหลินจือเปลี่ยนเป็นสีแดงทันใด ก้มหน้าลงเพราะความเขินอาย เดิมทีมีใบหน้าที่งดงามมากอยู่แล้วพอมีสีแดงบางๆมาเสริมบนใบหน้า จึงทำให้คนเกิดอาการตกหลุมรัก เฉินซูเสียนรู้สึกโกรธจนแทบจะระเบิดออก สุดท้ายทนไม่ได้ต้องรีบวิ่งเข้ามา โดยไม่สนใจว่าฐานะของตัวเองไม่สมควรทำอย่างยิ่ง เพราะเป็นการดูถูกเบื้องบน หลินจือคนนี้นางสมควรตายนัก เป็นแค่คนชั้นต่ำ แถมยังเป็นคนที่โดนสามีทิ้ง มีสิทธิ์อะไรมาพูดคุยกับองค์ชายรอง “ข้าน้อยขอถวายคำนับพระสนมเสียนเฟย และองค์ชายทั้งหลายเพคะ” หลังจากนางลุกขึ้นแล้ว พยายามข่มอารมณ์โกรธ ฝืนยิ้มออกมาได้หน่อยนึง เดินไปอยู่ข้างๆเป่ยจื่อหัว “องค์ชายรองคงยังไม่ทรงทราบว่าคุณหนูท่านนี้มีฐานะอะไรสินะเพคะ หากพระองค์ได้ทราบแล้วต้องทรงตกพระทัยอย่างยิ่งเป็นแน่” “อ้อ ? จริงหรือ ข้าไม่เคยรู้จักคุณหนูท่านนี้มาก่อน เจ้าลองว่ามาสิ” ที่จริงเป่ยจื่อหัวเดินเข้ามาหานางเป็นเพราะองค์หญิงฉางเล่อเท่านั้น แต่พอเฉินซูเสียนพูดแบบนี้ จึงทำให้เขารู้สึกแปลกใจขึ้นมา หรือว่า มีอะไรพิเศษกว่าคนทั่วไป? “นางก็คือคุณหนูหลินที่สลับตัวกับจางยวี่โหร่วที่ฮัวเจี้ยวเพคะ พูดไปแล้ว คงจะเป็นเพราะโชคชะตา ที่จริงคุณหนูหลินเป็นผู้หญิงบริสุทธิ์ ถึงแม้ว่าฮ่องเต้จะทรงมีรับสั่งประทานนางให้แต่งงานกับชิงผินอ๋อง แต่ว่าคนที่นางเข้าพิธีแต่งงานด้วยกลับเป็นองค์ชายสาม ผู้หญิงคนหนึ่งจะแต่งกับผู้ชายสองคนได้ยังไง คุณหนูหลินสาบานว่าแม้ต้องตายก็จะไม่ยอมแต่งกับชิงผินอ๋องอีก ส่วนองค์ชายสามนั้น ก็ไปหลงรักคุณหนูจางเสียแล้ว ดังนั้นคุณหนูหลินจึงตกลงใจไม่ยอมแต่งงานอีกตลอดชีวิตเพื่อรักษาชื่อเสียงของตัวเองให้บริสุทธิ์ ช่างเป็นผู้หญิงที่สมควรแก่การชื่นชมจริงๆเพคะ” เฉินซูเสียนผู้นี้ เห็นได้ชัดว่ามาเพื่อต้องการป่วนแท้ๆ พอได้ยินนางพูดแบบนี้ หลินจือก็กัดริมฝีปากแน่น มีคนมากมายอยู่ในที่นี้ นางก็ยังไม่วายไม่ปล่อยโอกาสที่จะเหยียดหยามนางเลยหรือ? จางยวี่โหร่วโมโหมาก เพราะนางนึกไม่ถึงเลย หากว่าเป็นสถานที่อื่นก็ว่าไปอย่าง แต่นี่มีทั้งราชนิกูลและขุนนางชั้นผู้ใหญ่อยู่กันเต็มไปหมด นางกลับกล้าบังอาจถึงเพียงนี้ ไม่รู้ว่าจะว่านางโง่หรือว่าไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงดี แต่เฉินซูเสียนเป็นแค่หญิงไร้สมองคนหนึ่ง เพราะต้องการทำลายภาพลักษณ์ของหลินจือต่อหน้าองค์ชายรอง ให้ทุกคนได้รู้ว่านางเป็นผู้หญิงที่องค์ชายสามกับชิงผินอ๋องไม่ต้องการ ถึงกับลากองค์ชายสามเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย องค์ชายสามผู้นี้เป็นคนจิตใจคับแคบอย่างที่สุด เฉินซูเสียนบังอาจล่วงเกินเขา รับรองว่าไม่เป็นผลดีภายหลังแน่ ดั่งคาด เป่ยจื่อห้าวรีบแย้งขึ้นทันทีว่า “เรื่องการแต่งงานสลับตัวที่ฮัวเจี้ยวเป็นเรื่องเข้าใจผิดโดยแท้ รันเอ๋อต่างหากที่เป็นชายาของข้า แล้วข้าจะทรยศนางไปอยู่กับหญิงอื่นได้อย่างไร? ส่วนคุณหนูหลินนั้น นางเป็นผู้หญิงที่ดีมากคนหนึ่ง ข้าไม่เคยแตะต้องตัวนาง นางจึงยังเป็นหญิงบริสุทธิ์ นางต้องสามารถหาสามีที่ดีแต่งงานได้แน่นอน ต่อไปห้ามเอาเรื่องนี้ขึ้นมาพูดอีก” ไม่พูดก็ไม่พูดสิ ถึงยังไงเฉินซูเสียนก็ได้บรรลุเป้าหมายของนางแล้ว นั่นคือทำให้องค์ชายรองรู้ถึงฐานะของหลินจือ ว่าเป็นแค่ดอกไม้ที่ถูกเขาทอดทิ้งอย่างไม่ใยดี ถึงตอนนี้ เป่ยจื่อหัวจึงได้เข้าใจเรื่องราวทั้งหมด พูดกับหลินจือว่า “ที่แท้เจ้าก็คือคุณหนูหลินที่สลับตัวกับรันเอ๋อที่ฮัวเจี้ยว ถ้าจะว่าไปแล้ว นับว่าเป็นเพราะโชคชะตาจริงๆ” แววตาของเขาเต็มไปด้วยความอ่อนโยน ไม่ได้แฝงความรังเกียจเลยแม้แต่น้อย “ข้าน้อยเกรงว่า เป็นเพราะชื่อเสียงของข้าน้อยที่ไม่ดี อาจทำให้องค์ชายรองต้องมัวหมองเมื่อมองมาได้เพคะ” เป่ยจื่อหัวพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆว่า “ชื่อเสียงเป็นแค่คำที่คนภายนอกพูดถึงเท่านั้น เจ้าไม่ได้ทำผิดอะไร ไม่ต้องไปสนใจว่าคนอื่นจะมองเจ้าอย่างไร มองไปที่ดอกบัวในสระตรงหน้าสิ คนทั่วโลกยกย่องดอกบัวว่าสูงส่งบริสุทธิ์ ส่วนโคลนตมเป็นสิ่งสกปรก แต่ดอกบัวกลับสามารถเติบโตขึ้นจากโคลนตมได้ เช่นนั้นคิดว่าดอกบัวบริสุทธิ์หรือไม่บริสุทธิ์ล่ะ? คำพูดของเขาช่างมีความหมายลึกซึ้งยิ่งนัก คนอย่างจ้าวซินซินไม่มีทางฟังเข้าใจได้แน่ แม้แต่เฉินซูเสียนก็ยังไม่เข้าใจบางส่วน ความสนใจของนางมุ่งตรงไปแค่ที่จุดเดียว ทำไมองค์ชายรองถึงได้พูดจามากมายกับคนชั้นต่ำแบบนี้นะ? หลินจือเป็นผู้หญิงมีสติปัญญา นางจึงเข้าใจได้ในทันที สีหน้าที่หมองคล้ำเมื่อครู่จึงได้เปลี่ยนเป็นมีสีสันขึ้นมา “เกิดจากโคลนตมแต่ไม่แปดเปื้อน โดนสาดน้ำแต่ไม่เป็นมาร ใจข้าดั่งดอกบัว ขอบพระทัยองค์ชายรองที่ช่วยชี้แนะเพคะ” ช่างเป็นคนมีความรู้นัก ! แววตาของเป่ยจื่อหัวแสดงความประหลาดใจ คนที่เข้าใจเขาจะรู้ดีว่า องค์ชายรองชมชอบการอ่านโคลงกลอนมาตั้งแต่เล็ก จึงชื่นชมผู้มีอัจฉริยะภาพทางด้านอักษรอย่างที่สุด กิริยาและใบหน้าของหลินจือในสายตาของเขายังไม่สามารถทำให้เขาหวั่นไหวได้ แต่คำพูดของนางที่ออกมาเมื่อกี้นี้กลับทำให้เขาต้องมองนางใหม่ ใจข้าดั่งดอกบัวหรือ พูดได้ดี หญิงสาวที่สะอาดและสูงส่งเช่นนี้ต้องตกอยู่ท่ามกลางสิ่งสกปรกช่างน่าเสียดายนัก องค์หญิงฉางเล่อเด็กตัวแสบ ไม่พูดอะไรออกมาตั้งนาน ตอนนี้กลับอดปากไม่อยู่พูดแทรกขึ้นมา “ท่านน้าคนสวย ข้าจะบอกท่านว่า พี่รองข้ายังไม่เคยชมผู้หญิงคนไหนมาก่อน ท่านเป็นคนแรกเลยนะ” เฉินซูเสียนเห็นแล้ว คิดว่าทำไมเรื่องกลับไม่เป็นอย่างที่คิด เดิมทีต้องการให้องค์ชายรองรังเกียจเดียดฉันท์ฐานะของนาง จนต้องรีบถอยหนี แต่กลับนึกไม่ถึงว่าคนชั้นต่ำผู้นี้จะท่องกลอนบทนี้ได้ ทำให้ได้รับคำชื่นชมจากองค์ชายรอง นางโกรธจนแทบจะระเบิดออกแล้ว !