ตอนที่49 เครื่องหมายสีแดงที่น่าสงสัย

ต๭นที่49 เครื่องหมายสีแดงที่น่าสงสัย “ไม่ต้อง ข้า...เอ่อ...” จางยวี่โหร่วยังไม่ทันได้กล่าวคำปฏิเสธ จูบที่ร้อนแรงก็ได้กดทับลงมา ชิงเอาลมหายใจของนางไปโดยตรง ไม่ได้ มิสามารถ เย่นอิ่งยังอยู่ข้าง ๆ น่ะ เขาทำแบบนี้ไยมิใช่ให้เย่นอิ่งยิ่งแค้นเคืองนางมากขึ้น ถ้าคราวหน้าจะทำอะไรที่ยิ่งบ้าบอน่ากลัวมากขึ้นจะทำอย่างไรดี? แต่นางไหนเลยจะต้านแรงของผู้ชายได้ ได้แต่ยอมรับให้เขาทำตามอำเภอใจ ในที่สุดร่างกายก็ได้อ่อนซบไปทั้งร่างในอ้อมอกของเขา เย่นอิ่งได้มองดูจนดวงตาทั้งคู่มีไฟลุกโหมออกมา นิ้วมืองอแน่นจนกลายเป็นกำปั้น หล่อนไม่สามารถมองดูต่อไปได้อีก สะบัดแขนเสื้อจากไปโดยตรง จางยวี่โหร่ว เจ้ารอให้ข้า บัญชีวันนี้ข้าต้องคิดดี ๆ กับเจ้าในภายหลังแน่นอน ผู้ชายดูเหมือนจงใจระบายความโกรธความไม่พอใจทั้งหมดของตนล้วนประทับลงในจูบนี้หมด จางยวี่โหร่วที่น่าสงสารไหนเลยเป็นคู่ปะทะของเขา ในที่สุดในห้วงสมองใหญ่ก็ได้เป็นความว่างเปล่าทั้งผืน ถึงกับลืมแม้แต่การหายใจไปแล้ว ในที่สุดเมื่อเขาปล่อยนาง นางจึงได้หอบหายใจคำโต คำแล้วคำเล่า ถ้านางกลั้นใจตายด้วยการถูกจูบจริง เช่นนั้นนาง จางยวี่โหร่ว จะต้องตกเป็นเป้าหัวเราะของหนานหชู่ทั้งหมดแน่นอน รอจนนางได้สติกลับมาในที่สุด ไหนเลยยังมีเงาร่างของเย่นอิ่ง? จางยวี่โหร่วที่รู้สึกลึกๆเห็นท่าไม่ดี จ้องมองผู้ชายที่เห็นได้ชัดว่าอิ่มหนำสำราญอย่างเห็นได้ชัดคนนี้ตรงหน้า เคียดแค้นจนแทบจะขึ้นหน้าไปควักเอาลูกตาของเขาออกมา เขาจงใจอย่างเห็นได้ชัด! “ทำไม พระชายาที่รักจ้องเปิ่นหวังแบบนี้ หรือว่าไม่พอใจกับทักษะการจูบของเปิ่นหวัง?” ดูเขายังทำท่าทางจะกระโจนมาอีกครั้ง จางยวี่โหร่วรีบสั่นศีรษะสุดชีวิต ไหนเลยยังจะกล้าแสดงความคิดเห็นอะไรได้ “ไม่มี พอใจมากเพค่ะ” พอใจของนางเกือบจะตายจากการขาดออกซิเจนไปแล้ว “ดีมาก วันข้างหน้าพระชายาที่รักก็ควรจดจำไว้ วาจาใดควรกล่าว วาจาใดไม่ควรกล่าว และถ้าเกิดเรื่องทำนองนี้ขึ้นอีกครั้ง ถ้าถึงเวลานั้นแล้ว...”วาจากล่าวถึงครึ่งหนึ่ง เขาหยุดเล็กน้อยทันที ฝังศีรษะเข้าไปในลำคอของนาง “ซี๊ด...!” จางยวี่โหร่วสูดลมหายใจเย็นเข้าไปคำ ไอ้เจ้านี้ใช่เกิดปีจอหรือไม่! ปวดมาก ต้องมีเลือดออกแล้วแน่ ๆ เขาเป็นคนวิปริตสุดขีดคนหนึ่งแน่ ๆ จางยวี่โหร่วไม่อยากพูดเรื่องไร้สาระกับเขาอีกเลย รีบพุ่งปรู๊ดหนีไปแล้วโดยตรง เจ้าหมอนี่ที่น่ารังเกียจ นางจะไม่ใส่ยาให้เขาอีก ดีที่สุดให้แผลของเขาเป็นหนอง เน่าเฟะหลุดออกมาเป็นไงเป็นกัน！ ... หลังจากที่จางยวี่โหร่วกลับไปตระกูลจาง โกรธจนครางฮือ ๆ ทั้งวัน บ่าวรับใช้ทั้งหลายเห็นสีหน้าของนางล้วนหลบหนีไปไกลกันเอง แม้แต่เสี่ยวฟงก็ไม่กล้าถามนางว่าเกิดอะไรขึ้น มิฉะนั้นก็จะประสบแววตาประหารค้อนขวับหนึ่งครา คุณหนูกลับมาจากพระตำหนักชิงผินอ๋องกลายเป็นแบบนี้ หรือว่านางกับท่านอ๋องทะเลาะกันแล้วหรือ? ถ้ารู้แต่แรกไม่ว่ากล่าวอะไรก็ต้องติดตามคุณหนูไปด้วยกันอ่า แม้ว่าจะถูกรังแกแล้ว นางก็สามารถปกป้องคุณหนูดี ๆ ไว้ด้วย จนถึงค่ำคืนแล้ว เสี่ยวฟงจึงได้พบเรื่องราวความเป็นมา หลังจากได้เอาชุดนอนของจางยวี่โหร่วออกมาพาดไว้ที่ฉากกั้น ทดสอบน้ำอุ่นอีกครั้งแล้ว จึงได้ส่งเสียงเรียก “คุณหนูค่ะ น้ำกำลังอุ่นพอดี อาบน้ำได้แล้วค่ะ” “อืม” จางยวี่โหร่วตอบรับเบา ๆ คำหนึ่ง แล้วเดินเข้ามา ภายใต้การรับใช้ปรนนิบัติถอดเสื้อผ้าของเสี่ยวฟง เสื้อผ้าถูกถอดออกทีละชิ้น ๆ เผยรูปร่างที่ยั่วยวนผู้คนร่างหนึ่งออกมา ผิวของจางยวี่โหร่วขาวผ่องมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในค่ำคืนภายใต้แสงระยิบระยับของไข่มุกราตรียิ่งสะท้อนเป็นสีขาว ราวกับผิวที่นุ่มละมุนสามารถคายน้ำออกมา อย่าว่าแต่ผู้ชาย กระทั่งเสี่ยวฟงสาวใช้เห็นแล้วก็ยังอดที่จะหน้าแดงมิได้ คุณหนูไม่เพียงแต่สวยงาม รูปทรงก็ดี ชายใดได้แต่งงานกับคุณหนูช่างเป็นพระพรที่ดีจริง ๆ อ่า จางยวี่โหร่วรวบผมขึ้นมาแล้ว เดินเข้าไปในอ่างอาบน้ำ แช่น้ำอุ่นที่หอมหวลสวยงามก่อนที่จะเข้านอน การนอนแบบนี้จึงจะหลับสบายอ่า ตามสบาย...ยังสามารถผ่อนคลายไฟโกรธในใจนางสักพักด้วย เสี่ยวฟงที่ด้านข้างได้โปรยกลีบดอกไม้ที่อบหอม หลังจากนั้นใช้ผ้าขนหนูนุ่มช่วยเช็ดหลังให้นาง เช็ดไปเช็ดมา นางก็พบว่ามีอะไรบางอย่างผิดปกติแล้ว “คุณหนู ท่าน...” เอ่อ สายตาของนางสัมผัสรอยแดงแห่งหนึ่งที่หว่างลำคอของนาง ในใจก็รู้สึกแปลกไปบ้าง นางได้พบว่านั่นไม่เพียงแห่งเดียวเท่านั้น แต่ใต้ลำคอไปยังมีหลายแห่ง แม้ว่าสีจะจางไปมากแล้ว แต่เพราะผิวของจางยวี่โหร่วขาวเกินไป ดังนั้นจึงเห็นได้ง่ายมาก “มีอะไรแล้ว?” จางยวี่โหร่วเห็นลักษณะของนางที่อยากเอ่ยวาจาแต่กลับหยุดชะงักไปนั้น รีบขมวดคิ้ว “พูดมาอ่า!” นังหนูนี่ปกติไม่ใช่พูดคล่องมากนักหรือ วันนี้เกิดเรื่องอะไรขึ้น พูดจาอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ “ลำคอของเจ้าทำไมมีเครื่องหมายสีแดง? หรือว่าถูกยุงแมลงอะไรกัดต่อยมาแล้วหรือ?” นางคิด ๆ ไม่ถูกต้องอ่า นี่เพิ่งเดือนเมษายน แม้ว่าอากาศอบอุ่นขึ้นมาก แต่ไม่ใช่เป็นฤดูที่ยุงแมลงออกมาอ่า เครื่องหมายสีแดง ๆ ? จางยวี่โหร่วตกใจอึ้งไปทันที แล้วเข้าใจว่าเป็นอะไรแล้ว พลันหน้าแดงก่ำขึ้นมาคราหนึ่ง คิดถึงฉากนั้นตอนกลางวัน ในใจนางโกรธอายมาก หันยี่ฉีที่น่าตาย ก็เป็นไอ้ลามกยิ่งใหญ่คนหนึ่งชัด ๆ กลับกล้าทำเรื่องนั้นกับนางออกมาได้ แต่นางก็ได้แต่โอดครวญประโยคเดียวส่วนตัวเท่านั้น ในนามบุคคล พวกเขาได้อภิเษกสมรสเป็นสามีภรรยากัน ในความเป็นจริง นางก็ได้รับปากเป็นผู้หญิงของเขา อย่าว่าแต่การเคลื่อนไหวหยั่งเชิงเหล่านี้ ต่อให้มีอะไรที่ยิ่งลึกไปกว่านี้ หรือเขาต้องการนางโดยตรง นางก็ไม่มีสิทธิที่จะปฏิเสธอ่า ใครให้พอเริ่มต้น นางเพื่อปกปิดความจริง เพื่อหาเป่ยจื่อห้าวแก้แค้น ก็ได้ขายตนเองไปแล้วน่ะ เสี่ยวฟงยังเด็ก ปีนี้เพิ่งอายุสิบสี่ปี ไหนเลยจะรู้ว่านี่ที่แท้เป็นเรื่องอะไรกัน เห็นจางยวี่โหร่วไม่ตอบคำพูดของนาง หน้ายังเปลี่ยนเป็นสีแดงขนาดนั้น ในใจนางเป็นกังวลมาก “คุณหนู ที่แท้ท่านเป็นอะไรแล้ว ท่านอย่าทำให้ข้าตกใจอ่า!” เอื้อมมือไปทดสอบใบหน้าของนาง ว้าร้อนผ่าวมาก คุณหนูต้องเป็นไข้แล้วแน่ ๆ ! “อะไรทำให้เจ้าตกใจ เจ้านังหนูนี้กำลังพูดเหลวไหลอะไรกันน่ะ” เสี่ยวฟงกระทืบเท้า ในน้ำเสียงก็แฝงเสียงสะอื้นไห้บ้าง “คุณหนูท่านไม่สบายทำไมไม่พูดออกมาน่ะ ไม่ได้การ...ตอนนี้ข้าก็ไปหาแพทย์ คุณหนูท่านต้องยืนหยัดไว้ให้มั่นอ่า” ในที่สุดจางยวี่โหร่วได้สติกลับมา ที่แท้เรื่องได้พัฒนาเปลี่ยนไปอย่างไรจนถึงขั้นเชิญแพทย์แล้ว นางไม่ได้ไม่สบายชัด ๆ อ่า นังหนูนี่เข้าใจผิดแล้วทั้งหมดโดยสิ้นเชิง แต่เรื่องแบบนี้ ก็ยากที่จะอธิบายให้นางฟัง “เสี่ยวฟง ข้าไม่ได้ป่วย ไม่ได้ต้องการเชิญแพทย์ เกี่ยวกับเครื่องหมายเหล่านั้น...อ่า ก็คือถูกยุงกัด เจ้าไม่รู้ว่าพระตำหนักชิงผินอ๋อง เป็นสถานที่ที่โชคร้ายแห่งหนึ่ง มียุงตัวโตมาก ๆ น่าเบื่อมาก ๆ ตัวหนึ่ง แต่วางใจได้แล้ว ยุงตัวนั้นได้ถูกข้าตบตายไปแล้ว!” ถ้าให้หันยี่ฉีรู้ว่าเขาถูกนางเปรียบเป็นยุง ไม่รู้ว่าจะลงโทษนางสถานใดน่ะ การอธิบายนี้ เสี่ยวฟงกลับฝืนเชื่อแล้ว “แต่ว่า...คุณหนูหน้าของท่านเมื่อครู่ร้อนผ่าวมากชัด ๆ อ่า หรือว่าท่านไม่ได้เป็นไข้ตัวร้อนแล้วหรือ?” ตัวร้อนอะไร นางทั้งโกรธทั้งอายชัด ๆ จึงได้หน้าแดง แต่นางมิอาจยอมรับได้แล้วแน่นอน “แน่นอนไม่ใช่ ข้า นั่นที่ร้อน...ใช่ เพราะอุณหภูมิของน้ำในวันนี้สูงเกินไป ดังนั้นข้าจึงได้รู้สึกร้อน คราวหน้าระวังอย่าได้เตรียมน้ำร้อนแบบนี้แล้ว” จางยวี่โหร่วแก้ตัวอย่างเอาจริงเอาจัง เสี่ยวฟงเหยียดมือไปตรวจสอบอุณหภูมิของน้ำอีกครั้ง ร้อนลวกหรือ? ไม่น่ะอ่า! นางติดตามอยู่ข้างกายคุณหนูมานานหลายปี รู้เข้าใจสิ่งที่นางรักชอบจนลึกซึ้ง นั่นเป็นน้ำอุ่นปกติชัด ๆ น่ะ ทำไมรู้สึกว่าคุณหนูไปพระตำหนักชิงผินอ๋อง กลับมากลายเป็นแปลก ๆ ไปบ้างแล้ว