ตอนที่84ตอบรับคำสัญญา

ต๭นที่84ตอบรับคำสัญญา จ้าวซินซินถูกคำพูดของเธอเยาะเย้ยอย่างหนักหน่วงเพราะว่าในตอนนั้นจ้าวซินซินเป็นฝ่ายเอ่ยสาบานออกมาด้วยตัวเองว่าสำหรับเธอแล้วจางอวี่โหร่วสำคัญที่สุดองค์ชายสามนั้นไม่ได้สำคัญอะไรแต่ตอนนี้หากเธอกลับคำขึ้นมามันจะไม่ถือเป็นการตบหน้าตัวเองหรือ? “แน่นอนว่าไม่ใช่เช่นนั้นท่านพี่เป็นคนที่ใกล้ชิดกับซินเอ๋อร์ที่สุดดังนั้นถึงได้มาแนะนำบอกแก่ท่านพี่ท่านไม่ควรจะกระทำผิดพลาดครั้งใหญ่เพียงเพราะอารมณ์ก่อนหน้านี้ท่านพี่รักองค์ชายสามมากเช่นนั้นเป็นคู่ครองที่ฟ้าลิขิตชะตาผูกกันทั้งชีวิตสิ่งเหล่านี้ซินเอ๋อร์เห็นอยู่ซินเอ๋อร์จึงไม่อยากให้ท่านพี่ทำเรื่องที่จะต้องผิดหวังในอนาคตเท่านั้น” เมื่อเห็นว่าจางอวี่โหร่วยังคงไร้ซึ่งความรู้สึกจ้าวซินซินก็ได้แต่ขบฟันคุกเข่าลงที่พื้นและค่อยๆคลานเข้าไปที่ข้างกายของเธอจากนั้นก็ยื่นมือเข้าไปรั้งชายเสื้อของเธอเพื่อขอร้อง “ข้าพูดอย่างไม่ปิดบังท่านพี่เมื่อสักครู่ซินเอ๋อร์เพิ่งไปที่ตำหนักสามมาและเห็นว่าองค์ชายสามดื่มสุราคลายเครียดเรื่องท่านพี่ตลอดทั้งวันท่าทางของเขาราวกับหัวใจแตกสลายซินเอ๋อร์เสียใจมากและคิดว่าท่านพี่กับองค์ชายสามคงจะคิดเหมือนกันท่านไปพบกับองค์ชายสามสักครั้งแล้วคุยกันดีๆจะดีกว่าหรือไม่แม้ว่าท่านพี่จะไม่รักองค์ชายสามแล้วท่านก็น่าจะพูดกับเขาให้ชัดเจน” ในที่สุดจางอวี่โหร่วก็มองไปที่เธอสำหรับเรื่องนี้เธอจะต้องตัดขาดกับเป่นจื่อห้าวอย่างแน่นอนอยู่แล้ว เดิมทีระยะเวลาคือ3เดือนแต่ตอนนี้ก็นับว่าได้แตกหักกันก่อนเวลาไปแล้ว ในใจของเธอเองก็รู้ชัดว่านี่ไม่ใช่เรื่องของพวกเธอเพียง2คนแต่ยังเชื่อมโยงไปถึงเรื่องของราชวงศ์และที่สำคัญก็คือการไปรายงานหน้าฮ่องเต้ แม้ว่าสุดท้ายคนที่เลือกจะเป็นท่านอ๋องชิงผิงแต่ว่าการจัดการเรื่องนี้เองก็ถือเป็นเรื่องที่ยุ่งยากและต้องทำให้ได้ตามเป้าหมายรวมทั้งรักษาหน้าของตระกูลจางเอาไว้ด้วยถ้าหากเป่ยจื่อห้าวอาศัยประโยชน์จากเรื่องนี้กระทำการใหญ่โตต่อหน้าฮ่องเต้มันก็จะยิ่งยุ่งยากไปกันใหญ่ อย่างไรเขาก็เป็นลูกชายในไส้ของฮ่องเต้แต่เธอเป็นเพียงคนนอกฮ่องเต้จะเข้าข้างใครไม่ต้องคิดก็รู้กันได้อยู่ เพียงแต่ที่จ้าวซินซินมาเตือนเรื่องนี้ต่อหน้าเธอนั้นมีความตั้งใจอะไรอยู่กันแน่? เมื่อเห็นว่าท่าทีของจางอวี่โหร่วอ่อนโอนลงจ้าวซินซินก็รีบอาศัยสถานการณ์พูดออกมา:“ก่อนที่ข้าจะมาองค์ชายสามได้ฝากข้ามาบอกท่านเขาบอกว่าท่านยังจำครั้งแรกที่พวกท่านได้พบกันอยู่หรือไม่ในตอนนั้นท่านอายุ13ปีเขาได้พบเจอท่านครั้งแรกที่สวนดอกท้อท่ามกลางสายฝนจากนั้นก็ไม่อาจละสายตาออกจากท่านได้อีกเขาบอกว่าต่อหน้าท่านเขาไม่เคยเป็นองค์ชายสามหรืออะไรความฝันของเขาไม่ใช่ตำแหน่งฮ่องเต้ของบ้านเมืองแต่เป็นการได้ใช้ชีวิตคู่อย่างเรียบง่ายกับท่านนี่คือคำสัญญาของเขาที่มีต่อท่านและมันไม่เคยเปลี่ยนแปลง” เมื่อได้ยินมาถึงตรงนี้หากเป็นหญิงสาวปกติทั่วไปก็คงจะอดสั่นไหวไม่ได้ แม้แต่หลินจื่อที่เมื่อสักครู่ยังไม่สนใจอะไรเลยแม้แต่น้อยเมื่อได้ยินคำพูดเล่านี้แล้วก็อดที่จะกังวลขึ้นมาไม่ได้เธอหันไปมองท่าทีของจางอวี่โหร่วในใจได้แต่คิดว่าเธอจะรู้สึกซาบซึ้งเพราะคำพูดนี้หรือไม่ “ท่านพี่องค์ชายสามชอบท่านมากจริงๆเขารู้ว่าในวันนั้นเขาได้ทำเรื่องที่ไม่น่าให้อภัยกับท่านไปแต่ว่านั่นก็เป็นเพียงเพราะขาดสติไปชั่วครู่หลังจากนั้นเขาก็รู้สึกเสียใจมากและก็เอาแต่ดื่มหนักเพื่อผ่อนคลายตัวเองอยู่แบบนั้นเขาบอกว่าแม้ท่านจะไม่ชอบเขาอีกต่อไปแล้วเขาก็จะไม่บังคับท่านเพียงแต่ท่านมีความสุขเขาก็พอใจแล้ว”จ้าวซินซินพูดจนหยาดน้ำตาแทบจะรินไหลออกมาถึงแม้จะใจแข็งดั่งก้อนหินอย่างไรก็ต้องมีใจอ่อนกันบ้าง ในที่สุดจางอวี่โหร่วก็เปิดปากพูดออกมา:“เจ้าพูดมามากขนาดนี้แล้วตอนนี้ก็น่าจะบอกเป้าหมายที่มาในวันนี้ได้แล้วใช่หรือไม่” จ้าวซินซินพูดจนปากคอแห้งไปหมดแล้วแต่ทำไมเธอถึงยังดูไร้ความสั่นไหวอีกทั้งยังพูดจาออกมาได้เย็นชาเพียงนี้? ก่อนหน้านี้เธอไม่เคยรับรู้เลยว่าจางอวี่โหร่วจะจัดการได้ยากขนาดนี้ตัวเธอเมื่อก่อนและในตอนนี้ดูราวกับคนละคน “องค์ชายสามบอกว่าเขาอยากจะพบท่านและพูดคุยกันดีๆสักครั้งหากว่าท่านไม่อยากอยู่กับเขาอีกแล้วอย่างน้อยเขาก็ได้พยายามเอาความรู้สึกกลับคืนมาแล้วถึงตอนนั้นเขาก็จะได้พูดคุยกับท่านหญิงลี่เฟยได้ง่ายๆ” เธอมองไปที่จางอวี่โหร่วด้วยความกังวลเล็กน้อยเนื่องจากกังวลว่าเธอจะปฏิเสธหากเป็นเช่นนั้นเธอก็คงจะจบสิ้นแน่ หลังจากที่เงียบสงบไปชั่วครู่ในที่สุดจางอวี่โหร่วก็พยักหน้าลง:“ข้าตกลง” ภายในใจของจ้าวซินซินเต็มไปด้วยความดีใจเธอรีบเอ่ยพูดขึ้น:“ถ้าเช่นนั้นก็นัดเป็นวันพรุ่งนี้เถอะสถานที่ก็คือสถานที่ที่พวกท่านพบกันเป็นครั้งแรกองค์ชายสามบอกว่าจะรออยู่ที่นั่นและจะมีเพียงพวกท่านทั้งสอง” “อืมข้ารู้แล้ว” เมื่อจ้าวซินซินทำตามเป้าหมายได้สำเร็จแล้วเธอก็จากไปอย่างพึงพอใจ “อวี่โหร่ว.......”ความกังวลประกายขึ้นในแววตาของหลินจื่อ“ให้ข้าไปกับเจ้าเถอะ” ถ้าหากว่าจางอวี่โหร่วไปเพียงคนเดียวเธอก็รู้สึกไม่วางใจนัก “ไม่ต้องนี่เป็นเรื่องระหว่างพวกข้าสองคนพวกเราจะต้องตัดขาดกันดีๆ”จางอวี่โหร่วเข้าใจดีถ้าหากว่าเรื่องนี้ไม่สามารถแก้ไขเป็นการส่วนตัวกันได้และเป่ยจื่อห้าวเกิดไปกระทำการใหญ่รายงานต่อฮ่องเต้ขึ้นมาและอาจจะยั่วให้โมโหตระกูลจางดังนั้นเรื่องที่เธอสามารถแก้ไขด้วยตัวเองได้เธอก็อยากจะพยายามแก้ไขอย่างเต็มที่ ...... ใครจะคิดว่าเรื่องที่ได้เกิดขึ้นที่นี่จะถูกบุคคลที่หลบซ่อนอยู่ด้านบนฝาห้องทั้งสองได้ยินไปจนหมดแล้ว ก่อนที่ท่านอ๋องจะออกเดินทางไปเขาได้สั่งให้พวกเขาดูแลรักษาความปลอดภัยของจางอวี่โหร่วเอาไว้แน่นอนว่าพกเขาไม่อาจจะขัดขืนคำสั่งได้ ดังนั้นเรื่องที่เกิดขึ้นกับจางอวี่โหร่วและเป่ยจื่อห้าวในช่วงหลายวันที่ผ่านมานี้ต่างก็อยู่ในสายตาของพวกเขา เย่นอิ่งเอ่ยเย้ยหยันออกมา:“เดิมทีคิดว่าสาวผู้นี้จะฉลาดหลักแหลมอยู่บ้างแต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าข้าจะประเมินนางสูงเกินไปแม้แต่คนโง่ก็ยังรู้ว่าองค์ชายสามมีเจตนาไม่ดีในตอนนี้นางตอบรับสัญญาไปมันไม่เท่ากับแกะวิ่งเข้าปากเสือหรือ?” เย่นหลินไม่เห็นด้วยกับความคิดของเธอนักเขาจึงแสดงความคิดเห็นออกมา “เห็นชัดว่าเขามีเสื้อแต่กลับยังคงเดินเข้าหานางกล้าฉีกหน้าองค์ชายสามเช่นนั้นก็จะต้องรู้ว่าจะมีผลเป็นเช่นนี้และที่นางทำเช่นนี้ก็คงเป็นเพราะต้องการจะปกป้องตระกูลจางเอาไว้” หลังจากเฝ้าสังเกตมานานหลายวันเขาก็สามารถมองออกแล้วว่าจางอวี่โหร่วนั้นฉลาดหลักแหลมมากแม้แต่หลินจื่อยังรู้สึกว่าองค์ชายสามไม่ได้มีเจตนาดีแล้วตัวเธอจะรู้สึกไม่ถึงได้อย่างไร เมื่อเย่นอิ่งเห็นว่าแม้แต่พี่ชายของตนเองก็ยังเอ่ยชมจางอวี่โหร่วด้วยน้ำเสียงเช่นนี้ในใจของเธอก็ยิ่งริษยาขึ้นมา วันพรุ่งนี้ถือเป็นช่วงเวลาที่เต็มไปด้วยกับดักและอันตรายของจางอวี่โหร่วแต่เธอกลับอยากจะรอดูว่าหญิงสาวคนนั้นจะเอาตัวรอดจากเงื้อมือขององค์ชายสามอย่างไร เธอเคลื่อนดวงตาไปภายในแววตาของเธอปรากฏฉายแววเล่ห์เหลี่ยมออกมา “ท่านพี่ก่อนที่ท่านอ๋องจะออกเดินทางไปไม่ได้มอบหมายหน้าที่ให้ท่านไว้หรอกหรือท่านรีบไปทำเถอะหญิงสาวนางนี้ยกให้ข้าดูแลก็พอแล้ว” เย่นหลินมองไปที่เธอด้วยความสงสัยก่อนหน้านี้เธอเกลียดชังจางอวี่โหร่วขนาดนั้นคงจะไม่อาศัยโอกาสตอนนี้เอาคืนนางใช่หรือไม่ เขาพูดออกมาอย่างจริงจัง:“เจ้าอย่าได้ทำอะไรมั่วซั่วก่อนที่ท่านอ๋องจะเดินทางจากไปท่านได้มอบหมายให้พวกเราดูแลรักษาความปลอดภัยของจางอวี่โหร่วเอาไว้ถ้าหากเกิดอะไรขึ้นกับนางเมื่อท่านอ๋องกลับมาพวกเราจะต้องถูกลงโทษแน่” “แม้ข้าจะเกลียดชังนางแต่ข้าก็รู้จักการพิจารณาสถานการณ์โดยรวมดีอยู่ท่านวางใจเถอะข้ารับประกันความปลอดภัยของนาง” เมื่อเห็นเธอยืนยันรับรองว่าตัวเองจะไปคุ้มกันเพียงคนเดียวเย่นหลินก็ทำได้เพียงปล่อยไปเมื่อคิดดูแล้วก็ไม่น่าจะมีอะไรได้ แต่เขากลับคิดไม่ถึงเลยว่าความคิดที่แท้จริงในใจของเย่นอิ่งนั้นการรักษาความปลอดภัยของเธอก็คือขอเพียงไม่ตายเท่านั้นส่วนเรื่องอื่น......มันก็ไม่ใช่เรื่องที่เธอจะยุ่งเกี่ยวแล้ว