ตอนที่ 102 ไม่ได้ก็ทำลายเธอ

ต๭นที่ 102 ไม่ได้ก็ทำลายเธอ “จางไท่ซือเป็นคนวิ่งไปพูดคำพูดเหล่านี้ต่อหน้าฮ่องเต้ ถึงแม้ใจข้าจะสงสัย แต่ข้าก็ไม่มีวิธีที่จะพิสูจน์ได้ในขณะที่เจ้ายังไม่ได้สติ จึงทำได้แค่ปล่อยให้พวกเขาพูดเท่านั้น เดิมทีแล้วข้ายังคิดว่าพวกเขาจะต้องใช้โอกาสนี้ฟ้องร้องกับฮ่องเต้อย่างแน่นอน แต่คิดไม่ถึงว่าพวกเขาจะไม่พูดถึงแผนการของเราเลยแม้แต่คำเดียว แต่กลับพูดคำพูดดีดีต่อหน้าฮ่องเต้และขอบคุณที่เจ้าช่วยชีวิตจางยวี่โหร่ว พวกเขาทำเช่นนี้ข้าจึงไม่สะดวกที่จะพูดอะไรมากยิ่งขึ้น” ในความเป็นจริงตอนนั้นลี่เฟยรู้สึกกังวลและโมโหอย่างมาก เธอจะประเมินจางยวี่โหร่วต่ำไปได้อย่างไร แต่เธอก็ไม่มีวิธีใด ความรู้สึกพ่ายแพ้ในใจแบบนั้น มันยากจนไม่สามารถใช้คำใดมาอธิบายได้ เป่ยจื่อห้าวตกใจเล็กน้อย เดิมทีแล้วเขาก็กังวลว่าจางยวี่โหร่วจะไปฟ้องร้องต่อหน้าเสด็จพ่อของเขาและพูดเรื่องที่เขาวางยาใส่เธอ หากว่าเขาทำสำเร็จจริงๆก็ดีไป อย่างมากก็แค่บอกว่าเขาควบคุมความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อเธอไว้ไม่อยู่ หากเขาได้จางยวี่โหร่วมาจริงๆ เขาก็มีเหตุผลมากพอที่จะแต่งงานและเอาเธอกลับคืนมา แต่ตอนนี้เขาทั้งเสียภรรยาและเสียกองกำลังไป ทำตัวเองบาดเจ็บไปทั้งตัว หากเขาทำลายความประทับใจในสายตาของเสด็จพ่อเพราะเหตุนี้อีก เช่นนั้นก็คงจะเสียหายอย่างหนักและสายเกินไปที่จะเสียใจภายหลังแน่ เมื่อได้ยินท่านแม่พูดข่าวแบบนี้ออกมาในตอนนี้ เขาก็มั่นใจมากขึ้นว่า คนที่จู่โจมเขาคนนั้นจะต้องเป็นพวกเดียวกันกับจางยวี่โหร่วอย่างแน่นอน ถ้าหากเธอไปเปิดเผยเรื่องนี้ต่อหน้าฮ่องเต้ ก็คงจะมีการสอบสวนจะมาถึงตัวเธอแน่ เช่นนั้นก็จะไม่มีผลดีอะไรกับเธอด้วย แต่ในตอนนี้ เป่ยจื่อห้าวแค้นจนกัดฟันแน่นจริงๆ เขาจะต้องยอมไม่พูดอะไรงั้นเหรอ? เขาไม่ได้สติไปเจ็ดวัน เรื่องราวก็ได้ “ตัดสิน”ไปเรียบร้อยแล้ว ต่อให้ตอนนี้เขาต้องการจะทำอะไรก็สายเกินไปแล้ว ตอนนี้เป่ยจื่อห้าวสับสนกับความพ่ายแพ้ในใจจริงๆ ความโกรธแค้นในใจของเขาไม่สามารถระบายออกมาได้ ตอนนี้เขาโกรธจนจะเป็นบ้าอยู่แล้ว “ ข้าพูดตามที่พวกเขาพูดจริงๆ แม้แต่จางยวี่โหร่วตัวน้อยๆก็ไม่สามารถแก้ปัญหาได้ ข้าจะสามารถไปต่อสู่แย่งชิงบัลลังก์และครอบครองทั่วทั้งแผ่นดินนี้ได้อย่างไรกัน? ” ตอนนี้เขาอดกลั้นไม่ได้จริงๆ ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้น ไม่ว่าเขาจะทำเรื่องอะไรเรื่องราวราบรื่นก็มาก แต่ตั้งแต่หลังจากเหตุการณ์ขึ้นเกี้ยวเจ้าสาวแต่งงานผิดในตอนนั้น เรื่องต่างๆก็ไม่ได้อยู่ในการควบคุมของเขาซ้ำแล้วซ้ำอีก และต้นเหตุที่สำคัญทั้งหมดนั้น ก็ล้วนอยู่ที่ตัวของจางยวี่โหร่ว แววตาของเขาแข็งกร้าว จากนั้นก็มองไปยังจ้าวซินซินที่ยืนอยู่ข้างๆ ถ้าหากไม่ใช่เพราะว่าตอนนี้เขาเพิ่งจะได้สติขึ้นมาและอาการบาดเจ็บที่ยังไม่ดีขึ้น เกรงว่าเขาคงจะตบเธอด้วยฝ่ามือจนตายไปแล้ว “ เจ้าเป็นคนคิดแผนการนี้ขึ้นมา ข้าให้โอกาสเจ้าครั้งแล้วครั้งเล่า ผลสุดท้ายทุกครั้งเจ้าก็ยังจัดการเรื่องได้ไม่ดีจนเละเทะ ข้าเก็บเจ้าไว้มีประโยชน์อันใด? ” ดังนั้นจึงพูดได้ว่า ตอนนี้เขาหาที่ระบายอารมณ์ให้ตัวเองได้แล้ว ในใจของจ้าวซินซินก็รู้สึกไม่ยุติธรรม แต่ในตอนนี้เธอมีโอกาสให้อธิบายที่ไหนกัน เธอทำได้แค่คุกเข่าลงกับพื้นอย่างหวาดกลัวเท่านั้น แผนการของเธอไม่มีปัญหาใดๆอย่างเห็นได้ชัด ในตอนที่เธอพูดออกมานั้น พวกเขาก็เห็นด้วยไม่ใช่หรือ? ใครจะคิดได้ว่าจะเกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดแบบนั้นระหว่างทาง เรื่องนี้จะมาโทษเธอไม่ได้ “ องค์ชายสาม ข้าแค่รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย เรื่องนี้มีข้อสงสัยมากมาย ท่านบอกว่ามือสังหารคนนั้นมีความเกี่ยวข้องกับจางยวี่โหร่ว แต่ข้าคิดว่าอาจจะไม่ใช่เช่นนั้น จางยวี่โหร่วรับปากว่าจะไปตามนัดหมาย เตรียมการให้หลินจือพาคนของตระกูลจางมาเฝ้าอยู่ด้านนอกก่อนล่วงหน้าและสั่งพวกเขาไว้ว่าถ้าหากเธอออกมาช้าให้เข้าไปตามหา พวกเราก็คาดการณ์ไว้แล้วว่าพวกเขาจะทำเช่นนี้ จึงได้จัดคนอยู่ด้านนอกไว้ก่อน เมื่อถึงตอนนั้นก็จะขัดขวางพวกเขาได้อย่างสะดวก แต่ต่อมา คนของทั้งสองฝ่ายล้วนไม่มีประโยชน์อะไรเลย แต่กลับมีบุคคลลึกลับปราฏกตัวออกมาฆ่ากลางทาง บางทีเขาอาจจะไม่ใช่คนที่จางยวี่โหร่วจัดการมา ” ตอนนี้จ้าวซินซินรู้จักนิสัยใจคอของเป่ยจื่อห้าวกับลี่เฟยได้ดีพอสมควรแล้ว ดังนั้นในตอนนี้เธอจึงรู้ว่าจะทำให้ตัวเองหลุดพ้นจากความผิดได้อย่างไร ความสนใจทั้งหมดของพวกเขาก็ได้เคลื่อนไปจากตัวเธอ และเห็นได้ชัดว่าเริ่มสนใจในหัวข้อที่เธอพูดขึ้นมา สิ่งที่เธอพูดมาก็ถูก ในตอนนั้นเขาจัดคนไว้แล้วแท้ๆ และจากที่เห็นระดับความหวาดกลัวของจางยวี่โหร่วในตอนนั้น ดูเหมือนว่าเธอจะไม่รู้ตัว ไม่อย่างนั้นก็คงไม่ทรมานตัวเองเพื่ออดทนต่อฤทธิ์ยา ดูเหมือนว่าเรื่องนี้คงจะไม่ใช่อย่างที่เขาคิดผิวเผินแบบนั้น ชายลึกลับนั้นเป็นใครกันแน่? เมื่อนึกถึงฝีมือที่แปลกและคาดเดาไม่ได้ของเขา ถ้าหากมีคนแบบนี้ซ่อนตัวอยู่เบื้องหลังและเป็นศัตรูกับเขา เช่นนั้นเขาก็รู้สึกว่าน่ากลัวมากจริงๆ “ ก่อนหน้านี้เจ้าสนิทกับจางยวี่โหร่วขนาดนั้น เรื่องที่เกี่ยวกับนางไม่ว่าอย่างไรเจ้าก็ควรจะเข้าใจสักเล็กน้อย เรื่องนัดหมายกับนางในครั้งนี้เจ้าก็เป็นคนไปบอกกับนางเอง เจ้าไม่พบข้อสงสัยอะไรเลยหรือ?” สมควรตาย เขาไม่เชื่อหรอกว่าจะหาจุดบกพร่องอะไรของจางยวี่โหร่วไม่ได้เลย เรื่องนี้แม้ว่าเขาจะไม่สามารถเอาคืนได้ แต่ก็ต้องทวงความยุติธรรมคืนในความมืด จ้าวซินซินไตร่ตรองดู ทันใดนั้นดวงตาก็สว่างขึ้น “ จุดที่น่าสงสัยข้าคิดไม่ออก แต่มีอยู่จุดหนึ่ง ของแลกเปลี่ยนทั้งหมดที่จางยวี่โหร่วต้องจ่ายไป จะต้องมากกว่าพวกเรามากอย่างแน่นอน!” เธอหมายถึงอะไร? จางยวี่โหร่วกลับมาอย่างปลอดภัยอย่างเห็นได้ชัด แต่ตัวของเป่ยจื่อห้าวกลับมีรอยฟกช้ำมากมายและเกือบจะสูญเสียชีวิต จะบอกว่าจางยวี่โหร่วย่ำแย่มากกว่าพวกเขาได้อย่างไร? “ เจ้าหมายความว่าอย่างไร? ” “ เมื่อครู่นี้องค์ชายเพิ่งจะบอกไม่ใช่หรือว่า จางยวี่โหร่วได้ดื่มเหล้าผสมยากำหนัดไปแล้ว เช่นนั้น...ใครกันที่แก้ปัญหายากำหนัดให้นางล่ะ?” คำพูดนี้ของจ้าวซินซินพูดได้ตรงประเด็นจริงๆ เดิมทีแล้วพวกเขาไม่ได้เข้าใจมากนัก แต่ตอนนี้จากคำพูดขององค์ชายสาม พวกเขาได้รู้แล้วว่าจางยวี่โหร่วดื่มยากำหนัดไปจริงๆ เธอสามารถมีชีวิตรอดกลับมาอย่างปลอดภัย นั่นก็หมายความว่า เรือนร่างของเธอไม่ได้บริสุทธิ์แล้ว เช่นนั้นแล้วใครกันแน่ที่เป็นคนแก้ยากระตุ้นอารมณ์ให้เธอ? สีหน้าโมโหของเป่ยจื่อห้าวหายไปในทันที จากนั้นก็ยิ้มเยาะอย่างชั่วร้ายออกมาแวบหนึ่ง ในตอนนี้จู่ๆเขาก็รู้สึกสงบขึ้นมาเล็กน้อย เขาต่อสู้กับจางยวี่โหร่วมาจนถึงตอนนี้ ความอดทนทั้งหมดได้ถูกขัดเกลา จนมาถึงจุดที่โกรธเดือนดาลอย่างมาก แผนการที่คำนวณมาอย่างดีทุกครั้งของเขา สุดท้ายกลับเละเทะไปหมด คราวนี้เท่านั้นที่ต่อให้เขาจะได้รับบาดเจ็บจนเป็นแบบนี้ จางยวี่โหร่วก็ไม่ได้ผลประโยชน์ใดๆ เธอไม่ต้องการเป็นผู้หญิงของเขา เช่นนั้นเขาก็จะไม่ปล่อยให้เธอได้แต่งงานกับอ๋องชิงผินอย่างสมหวังแน่นอน ใครๆก็รู้ว่าอ๋องชิงผินกุมอำนาจทางการทหารไว้ในมือ มีความดีความชอบในการรบ และตระกูลจางก็มีอำนาจทั้งในราชสำนักและประชาชน ถ้าหากให้พวกเขาอยู่ด้วยกันจริงๆ รวมกันอย่างแข็งแกร่ง เมื่อถึงเวลานั้นสิ่งที่ทำให้กังวลใจคงจะไม่ใช่แค่ปัญหาเรื่องราชบัลลังก์ เกรงว่าทั่วทั้งแคว้นนี้ก็คงจะรักษาไว้ไม่ได้แน่ ในตอนนั้นอ๋องชิงผินอยู่ที่ชายแดน แต่ผู้หญิงของเขากลับถูกชายคนอื่นแย่งชิงความบริสุทธิ์ของเธอไป ถ้าหากเขารู้เรื่องนี้ เกรงว่าเขาคงจะไม่ต้องการเธออีกเลย! หันยี่ฉีเป็นคนที่นิสัยแปลกประหลาดและเย็นชาขนาดนั้น จะอดทนเรื่องที่ผู้หญิงของตัวเองเป็นดอกไม้ที่ถูกเด็ดทิ้งไว้ได้อย่างไรกัน? จางยวี่โหร่ว ในที่สุดครั้งนี้เจ้าก็ปล่อยให้ข้าจับข้อบกพร่องได้แล้ว ตราบใดที่อ๋องชิงผินทอดทิ้งเจ้า ช้าหรือเร็วเจ้าก็ยังเป็นหมูในอวยของข้า