ตอนที่ 133 ชีวิตขององค์รัชทายาท

ต๭นที่ 133 ชีวิตขององค์รัชทายาท จางอวี่โหร่วคิดไตร่ตรองมากจนเกินไปเสียหน่อย แม้ว่าฮ่องเต้จะออกคำสั่งให้ปิดเรื่องนี้เอาไว้เป็นอย่างดี แต่ว่าในวันนั้นองค์รัชทายาทพาตัวหลินจื่อมาอย่างเปิดเผยภายในสวนดอกไม้หลวง และในยามออกมาหลินจื่อก็สลบไป ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยเลือด ผู้คนมากมายต่างก็เห็นอยู่ในสายตา แล้วจะสามารถปิดปากเอาไว้นานได้อย่างไร? ดังนั้นดูเหมือนว่าภายในราชวังจะมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ไม่รับรู้เรื่องนี้ เพียงแต่ทุกคนต่างก็บอกต่อกันไปอย่างส่วนตัว ไม่มีใครกล้าออกไปพูดอะไรมามาย ทางฝั่งลี่เฟยและเป่ยจื่อห้าวเองก็ไม่อาจจะยอมรับได้เมื่อได้เจอกับศัตรูตัวฉกาจ “ท่านแม่ หากสิ่งที่ท่านพูดทั้งหมดเป็นจริง หลินจื่อถูกท่านพี่ใหญ่พาตัวเข้าไปในตำหนักดองกงจริง สุดท้ายก็ออกมาด้วยสภาพสลบไป อีกทั้งเสื้อผ้ายังไม่เรียบร้อย องค์รัชทายาทที่อ่อนแอไร้ความสามารถนั่นจะสามารถทำเรื่องเช่นนี้ได้จริงหรือ?” เมื่อเป่ยจื่อห้าวได้รับข่าวสารก็เข้ามายังราชวัง หลังจากได้ฟังเรื่องนี้แล้ว เขาก็รู้สึกไม่อยากจะเชื่อขึ้นมา อย่างไรหลินจื่อก็เป็นชายาในอนาคตขององค์ชายรอง แม้ว่าจะไม่พอใจเพียงใดก็ไม่น่าจะพาตัวไปจัดการเป็นการส่วนตัวหรือไม่? แค่ว่ากล่าวลงโทษสักหน่อยก็เพียงพอแล้ว แต่ว่าเขากลับกล้ากระทำการข่มเหงน้องสาวน้องชายของตัวเองเช่นนี้ แม้แต่เขาเองเมื่อได้ยินแล้วก็ยังรู้สึกว่ามันเกินกว่าเหตุไป แม้ว่าในตอนแรกเขาจะทำกับจางอวี่โหร่ว แต่ก็เพียงต้องการจะนำประโยชน์ของตนกลับมา แต่ว่าองค์รัชทายาทนั้นกลับเพิ่มขึ้นไปอีกระดับหนึ่ง “ใช่แล้ว นี่เป็นสิ่งที่ผู้คนมากมายเห็นด้วยตาของตัวเอง แม้ว่าองค์รัชทายาทจะไม่กล้า อย่าลืมว่าข้างกายเขายังมีเฉินซูเสียนอยู่ ถ้าไม่ใช่เพราะเฉินซูเสียนยั่วยุ องค์รัชทายาทไม่มีทางทำเรื่องแบบนี้ได้อย่างแน่นอน” ก่อนหน้านี้ในตอนที่ลี่เฟยได้ยินเรื่องซุบซิบเล่ามา เธอก็กังวลใจเรื่ององค์รัชทายาท ตอนนี้เมื่อเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น แน่นอนว่าเธอจะต้องเกรงกลัวมาก “ถ้าเช่นนั้นความบริสุทธิ์ของหลินจื่อยังคงอยู่หรือไม่?” ตอนนี้สิ่งที่เป่ยจื่อห้าวกำลังสนใจอยู่ก็คือเรื่องเช่นนี้ “นางถูกจับตัวเข้าไปในตำหนักดองกงนานขนาดนั้น หากว่าจะเกิดอะไรขึ้น มันก็น่าจะเกิดขึ้นไปแล้ว ถ้าหากความบริสุทธิ์ของนางยังคงอยู่ นางจะโขกศีรษะเข้ากับเสาหมายฆ่าตัวตายเพื่ออันใด? อย่าได้พูดถึงความบริสุทธิ์เลย ฟังจากที่หมอหลวงว่า แม้แต่ชีวิตของนางก็ยังอาจจะไม่สามารถรักษาเอาไว้ได้” ผู้หญิงต่างก็ชอบการซุบซิยนินทา โดยเฉพาะลี่เฟย เธอไปถามไถ่เรื่องนี้มาอย่างกระจ่างแล้ว “เหอะ......นางกับจางอวี่โหร่วช่างสมกับเป็นพี่น้องที่ดีต่อกันเสียจริง ตอนนี้พวกนางทั้งสองต่างก็กลายเป็นดอกไม้ไร้ค่า แล้วจะยังเอาหน้าที่ไหนมามีชีวิตต่อ ข้าว่าแม้อาการบาดเจ็บจะไม่หนักหนาเท่าชีวิต ตัวนางก็จะต้องตายเพราะความอับอายของตน นี่มันช่างน่าสุขใจเสียจริง” ตอนนี้หลินจื่อเป็นฝ่ายเดียวกับจางอวี่โหร่ว ดังนั้นเมื่อเกิดเรื่องขึ้นกับหลินจื่อ เขาก็รู้สึกราวกับได้แก้แค้นจางอวี่โหร่ว และมีความสุขเสียยิ่งกว่าอะไร แต่ว่าสีหน้าของลี่เฟยกลับยิ่งดูกังวลใจมากขึ้นไปอีก สำหรับเธอแล้ว ดูเหมือนว่ามันจะไม่ใช่เรื่องดีอะไร ตอนนี้องค์รัชทายาทเป็นอาวุธที่มากประโยชน์แก่เฉินซูเสียน เธอสามารถสั่งให้เขาจัดการอะไรก็ได้ ตอนนี้เธอจัดการจางอวี่โหร่วและหลินจื่อ แต่ว่าเมื่อไรที่ย้ายมาถึงคราวพวกเขาก็จะต้องแย่มากแน่ๆ “มีอะไรน่าสุขใจนัก! ลูกควรที่จะรู้ เกิดเรื่องใหญ่เพียงนั้นขึ้นในราชวัง ชายาในอนาคตขององค์ชายรองถูกองค์รัชทายาทบังคับข่มเหง อีกทั้งยังเกือบจะเสียชีวิตไป แต่ฮ่องเต้กลับไม่ได้ไต่สวน และสั่งลงโทษเพียงให้เก็บตัวเป็นเวลา 3 วันเพื่อสำนึกความผิด ส่วนเฉินซูเสียนก็ยิ่งไม่เป็นอะไร เพียงเท่านี้ก็สามารถเห็นได้แล้ว่าการปกป้องของฮ่องเต้ที่มีต่อองค์รัชทายาทนั้นเป็นไปถึงระดับไหน” ตอนแรกเขาดีใจไปเพราะไม่ได้คิดสนใจอะไร แต่เมื่อลี่เฟยเอ่ยเตือนขึ้นมา ภายในใจของเขาก็หนักอึ้งขึ้น “มีคนมากมายมองดูอยู่ ท่านพ่อเป็นถึงฮ่องเต้ หากว่าอยากจะปกป้องก็จะต้องหาเหตุผลที่สมเหตุสมผลมาจนได้ใช่หรือไม่? และแม้ว่าท่านพ่อจะทำเช่นนั้นแล้ว ท่านพี่รองก็สามารถปล่อยเรื่องนี้ไปง่ายๆ โดยไม่ร้องความเป็นธรรมแก่หลินจื่อหรือ?” ภายในรอยยิ้มของลี่เฟยปนไปด้วยความไม่สนใจดูถูกและความเย้ยหยัน : “เจ้ากำลังคิดอะไรอยู่? แม้ว่าองค์ชายรองจะเก่งกล้าเพียงใด แต่ว่าตำแหน่งในใจของฮ่องเต้จะไปสามารถเปรียบกับองค์รัชทายาทได้อย่างไร? ในตอนนั้นเดิมทีฮ่องเต้ก็มีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับฮองเฮาคนก่อน ถ้าหากไม่ใช่เพราะฮองเฮาเจ็บป่วย เขาก็คงไม่มาอภิเษกกับนางสนมเช่นพวกข้า และก็คงไม่มีพวกเจ้า องค์รัชทายาทเป็นลูกที่กำเนิดก่อนที่ฮองเฮาคนก่อนจะจากไป และก็เป็นลูกจากมเหสีเพียงคนเดียวของฮ่องเต้ หลายปีที่ผ่านมานี้เขารักและเอ็นดูองค์รัชทายาทมากเพียงใด และมีท่าทีเช่นใดกับพวกเจ้า อย่าได้พูดถึงว่าตอนนี้หลินจื่อยังไม่ได้อภิเษกกับองค์ชายรองอย่างเป็นทางการ แม้ว่านางจะกลายเป็นชายาขององค์ชายรองแล้วจริง เจ้าคิดว่าฮ่องเต้จะลงโทษองค์รัชทายาท หรือว่าจะจัดการหาตำหนักรับรองให้แก่หลินจื่อเพื่อปกปิดความเสียหายต่อองค์รัชทายาท?” ในใจของเป่ยจื่อห้าวบีบแน่น บางทีจากเรื่องนี้ก็ทำให้พวกเขารู้สึกได้ว่าองค์ชายรองนั้นไม่ใช่เป้าหมายของพวกเขา ถ้าหากว่าไม่รีบจัดการองค์รัชทายาท และรอให้เขาครองบันลังก์จริง เมื่อถึงตอนนั้นทุกอย่างก็จะยากขึ้น “ต่างก็เป็นลูกของท่านพ่อเหมือนกันทั้งนั้น แต่เขาก็ยังคงไม่ยุติธรรมเช่นนี้ ข้ากับองค์ชายรองมีตรงไหนที่โดดเด่นไม่เท่าเขา หรือเหมาะสมกับบันลังก์ไปน้อยกว่าเขาบ้าง แล้วสายตาของเขาเคยหยุดอยู่ที่ตัวข้าบ้างหรือไม่?” จากเรื่องนี้ อยู่ๆ เป่ยจื่อห้าวเข้าใจกระจ่างขึ้นมาในทันทีว่าใครกันแน่ที่เป็นคู่แข่งตัวจริงของเขา ดูเหมือนว่าก่อนหน้านี้เขาจะโจมตีผิดไป “เจ้ารู้แล้วก็ดี แผนการครั้งก่อนเดิมทีก็ไม่ได้มีอะไรผิดพลาด แต่ว่ากลับถูกจางอวี่โหร่วเข้ามารบกวนเสียได้ ไม่อย่างนั้นตอนนั้นองค์รัชทายาทก็คงจะตายไปแล้ว และก็ยังสามารถกำจัดเสียนเฟยไปได้ด้วย จางอวี่โหร่วสมควรตายนั่นทำลายแผนการดีๆ ของเรามาหลากหลายครั้ง อีกทั้งยังอยากจะยั่วยวนองค์รัชทายาทด้วยความมากตัญหาของตัวเอง แต่ว่าเดิมทีองค์รัชทายาทก็ไม่ได้สนใจเลยแม้แต่น้อย จะว่าไปแล้วก็สมน้ำหน้านาง ในตอนแรกนางช่วยองค์รัชทายาทไว้โดยไม่ได้ตั้งใจ แต่ตอนนี้หลินจื่อกลับเกือบต้องเสียชีวิตไปเพราะความซื่อสัตย์ที่มีต่อนาง ไม่แน่เมื่อหลืนจื่อฟื้นขึ้มาแล้ว พวกนางอาจจะเปลี่ยนจากพี่น้องที่แสนดีมาเป็นศัตรูก็ย่อมได้?” ไม่รู้ว่าคำพูดนี้ลี่เฟยต้องการจะกล่าวถึงจางอวี่โหร่วหรือว่าเพียงต้องการปลอบใจตัวเองเท่านั้น อยู่ๆ สีหน้าของเป่ยจื่อห้าวก็เปลี่ยนไป และกำหมัดแน่นขึ้นมา “ให้ตาย ข้าจะต้องไปบอกจัดการกับเฉินกั๋วกง ท่านพ่อให้ความสำคัญแก่องค์รัชทายาทมากเช่นนี้ แม้แต่เขาจะข่มเหงชายาในอนาคตขององค์ชายรองก็ยังไม่ไต่สวน แล้วเฉินกั๋วกงจะมายืนอยู่ฝั่งเราได้อย่างไร? วันนี้ตอนที่ข้าเข้าราชวังไปพบกับเฉินซูเสียน นางมีท่าทางก้าวร้าวและเย่อหยิ่งเดิมทีก็ไม่ได้มองข้าอยู่ในสายตา แล้วจะให้พูดไปถึงหลังจากนี้จะให้ข้ารับนางเข้ามาอภิเษกได้อย่างไร นี่คือท่าทีของผู้ที่ต้องการเช่นนั้นหรือ?” จากเรื่องราวที่ผ่านมานี้ เขายิ่งไม่เชื่ออีกแล้วว่าเฉินกั๋วกงมอบความจริงใจให้แก่เขา! ไม่แน่นี่อาจจะเป็นเพียงเพราะพวกเขาต้องการจะให้แผนการของพวกเขามั่นคงเท่านั้น เป้าหมายที่แท้จริงของพวกเขาก็คงจะเป็นการทำให้องค์รัชทายาทครองบันลังก์ได้อย่างราบรื่น ตอนนี้เฉินซูเสียนอยู่เคียงกายองค์รัชทายาทด้วยความภาคภูมิใจ อีกทั้งยังสามารถใช้ประโยชน์จากเขาในการโจมตีศัตรูที่เคยทำให้ไม่พอใจอีกด้วย แม้แต่จางอวี่โหร่ว เขาก็ยังเคยต้องลำบากเพราะเธอมาหลายครั้ง แต่ว่าในครั้งนี้เธอเองก็ไม่ใช่ว่ากำลังตกอยู่ในสถานการณ์เพราะเธอหือ หลินจื่อถูกทำร้ายจนเป็นเช่นนั้น เธอก็ยังไม่อาจจะทำอะไรได้ ดังนั้นตอนนี้เมื่อเขามองไปที่เฉินซูเสียน เขาก็ยิ่งรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ไม่อาจจะควบคุมได้ง่ายๆ วิธีการที่ดีที่สุดก็คือการฆ่าองค์รัชทายาทเสีย เมื่อเป็นแบบนั้นเฉินซูเสียนก็จะไม่สามารถข่มขู่พวกเขาได้อีก สองแม่ลูกคิดได้เช่นเดียวกัน พวกเขาไม่อาจจะปล่อยชีวิตขององค์รัชทายาทเอาไว้ได้ เรืองนี้ไม่อาจช้า พวกเขาควรจะคิดหาวิธีลงมือได้แล้ว เพราะว่าฮ่องเต้ได้ออกคำสั่งให้จัดงานอภิเษกแก่องค์รัชทายาทและเฉินซูเสียนในวันที่ 3 เดือนหน้า วันที่ 3 เดือนหกเป็นวันที่ดีมากวันหนึ่ง นักโหราศาสตร์ตั้งใจเลือกมาให้ และก็เป็นเวลาอีก 7 วันต่อจากนี้ หลินจื่อเพิ่งจะเกิดเรื่องไป จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ฟื้นขึ้นมา คนที่ตาดีต่างก็รู้ว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับองค์รัชทายาทอย่างแน่นอน แต่ว่าไม่เพียงฮ่องเต้จะไม่ได้ไต่สวนหาการรับผิดชอบจากเขา แต่ยังจัดการกำหนดวันอภิเษกให้อีก หลังจากนั้นก็จะให้ทุกคนร่วมกันสังสรรค์ไปด้วยเช่นนี้ มันก็ดูออกจะโอ้อวดเกินไปเสียหน่อย องค์รัชทายาทเกือบจะข่มเหงน้องของตัวเอง และยังทำร้ายถึงชีวิตของเธอ ผู้คนมากมายรู้ว่ามันจะต้องเกี่ยวโยงกับเฉินซุเสียนอย่างแน่นอน แต่ว่าเธอกลับรอดจากการลงโทษและสุขสบายดีอยู่ รวมทั้งตำแหน่งชายาขององค์รัชทายาทก็ยังมั่นคงขึ้นอีกด้วย ขอเพียงเฉินซูเสียนได้เป็นชายาขององค์รัชทายาทขึ้นมากจริงๆ กำลังของตำหนักเฉินกั๋วกงก็จะเป็นการสนับสนุนขององค์รัชทายาททั้งหมด และเมื่อตอนนั้นอยากจะกำจัดเธอ มันก็จะไม่ยิ่งยากเย็นขึ้นหรือ? ...... ในขณะนี้ ณ ภายในตำหนักเฉินกั๋วกง เมื่อเฉินซูเสียเห็นผู้ดูแลของตำหนักในราชวังหลวงนำชุดอภิเษก รวมทั้งเครื่องประดับมาให้ด้วยตัวเอง ภายในใจของเธอก็เบิกบานเต็มไปด้วยความสุขราวกับตอนนี้เธอกำลังกำอิทธิพลมากมายอยู่ในมือ รอให้องค์รัชทายาทได้รับตำแหน่งฮ่องเต้ต่อ เธอก็จะกลายเป็นฮองเฮาแล้ว ท่านพ่อของเธอคือพ่อเขยของฮ่องเต้ ในตอนนั้นอย่าว่าเพียงตระกูลจางเลย ทุกคนต่างก็จะต้องหมอบลงใต้เทาของเธอ ในตอนนั้นเฉินซูเสียนกำลังนำชุดและเครื่องประดับของชายาองค์รัชทายาทอันงดงามตระการตามาทาบกับตัวหมุนไปมาหน้ากระจกด้วยความดีใจ ยาทนั้นเฉินกั๋วกง ท่านพ่อของเธอก็ได้เดินเข้ามาจากทางประตู เมื่อเห็นท่าทีที่เต็มไปด้วยความสุขของเธอแล้ว ภายในแววตาของเขาก็มืดมนลงไปเล็กน้อย “เสียนเอ๋อร์ อีกไม่กี่วันก็จะถึงวันแต่งงานของเจ้าแล้ว ครั้งก่อนเจ้าสร้างปัญหาครั้งใหญ่ แม้ว่าฮ่องเต้จะไม่ได้ตามไต่สวน แต่เขาก็โมโหมาก แม้ว่าจะเป็นชายาขององค์รัชทายาทแล้ว เจ้าก็จะต้องรู้จักอดกลั้น อย่าได้ทำอะไรไม่คิดอีก” ในสายตาของคนอื่น พวกเขายิ่งใหญ่ไร้จำกัดาก แต่ว่าเฉินกั๋วกงกลับตกใจจนตัวสั่น ใครจะคาดถึงว่าความต้องการแก้แค้นของเด็กสาวจะร้อนแรงถึงเพียงนี้ เธอเกือบจะทำให้ชายาในอนาคตขององค์ชายรองเสียชีวิต แล้วองค์ชายรองจะปล่อยไปง่ายๆ หรือ? ยังไม่ต้องพูดถึงกำลังของทางฝั่งแม่เบื้องหลังซูเฟย เพียงแค่จุดยืนในตำหนักจาวของเขาก็ทำให้ผู้คนเกรงกลัวกัยแวเขาไม่ใช่คนที่จะทำให้เหยื่อตกใจเลยสักนิด ตอนนี้ทางฝั่งองค์ชายสามเขาก็ยังไม่ได้จัดการให้เรียบร้อยดี หากดึงดูดการโจมตีจากองค์ชายรองขึ้นมาอีก มันก็คงจะถูกโจมตีจากรอบด้านแล้ว “ท่านพ่อ ควรจะทำอย่างในใจข้ารู้คิดดี ท่านไม่จำเป็นต้องย้ำเตือนข้า” ตอนนี้เธอเป็นถึงชายาขององค์รัชทายาทแล้ว แน่นอนว่าท่าทางเช่นนี้จะต้องถูกยกขึ้นมา แม้แต่กับพ่อของตัวเองเธอก็ยังเริ่มไม่สนใจ “เจ้ารู้คิด? เจ้ารู้หรือไม่ เรื่องที่เจ้ากระทำเหล่านั้นได้ทำให้องค์ชายสามเกิดความสงสัยในตัวของพวกเราแล้ว เจ้ายั่วยุให้องค์รัชทายาทจัดการหลินจื่อ ฮ่องเต้ไม่ได้กล่าวโทษเจ้า ดังนั้นพวกเขาจึงเริ่มสงสัยว่าพวกเราร่วมมือกับฮ่องเต้และองค์รัชทายาทหรือไม่ พ่อไม่ได้จัดการพวกเขาได้เพียงง่ายดาย!” เฉินกั๋วกงเป็นคนที่ฉลาดหลักแหลมมากคนหนึ่ง เขาคิดหาประโยชน์จากทั้งสองทาง และคิดหาทางออกเอาไว้แล้ว แต่ว่ามันกลับช่วยไม่ได้ เพราะเขามีลูกสาวที่คอยถ่วงขาอยู่ แผนการที่เขาสร้างมาด้วยความลำบากต่างก็ถูกทำลายด้วยน้ำมือของเธอ “ท่านพ่อต้องการจะพูดอันใดแน่ ตอนนี้ข้าเป็นชายาของอาค์รัชทายาท เขาก็เป็นเพียงองค์ชายสามคนหนึ่งเท่านั้น หลังจากนี้เมื่อพบข้าก็ยังต้องทำความเคารพ แล้วจะไปจัดการอะไรกับเขาอีก!” เฉินซูเสียนไม่อาจจะรับต่อไปได้อีกแล้ว