ตอนที่ 135 การเลือกของเป่ยจื่อหัว

ต๭นที่ 135 การเลือกของเป่ยจื่อหัว ตอนนี้สิ่งที่ผู้คนทั่วเมืองหลวงกำลังพูดคุยกันก็คือเรื่องการอภิเษกสมรสขององค์รัชทายาทและคุณหนูตำหนักกั๋วกง มันกลายเป็นหัวข้อการสนทนาหลังอาหารของทุกคนไปแล้ว เมื่อพูดขึ้นมาแล้ว ภายในราชวังนั้นควรจะเข้มงวดมากไม่ใช่หรือ คิดไม่ถึงเลยว่าจะสามารถเกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นมาได้มากมายเพียงนี้ เมื่อสองเดือนก่อนองค์ชายสามและท่านอ๋องชิงผิงรับชายา และผลก็ออกมาว่าขบวนเกี้ยวเกิดผิดพลาด เดิมทีคุณหนูตระกูลจางจะต้องแต่งงานกับองค์ชายสาม แต่ว่ากลับจับพลัดจับพลูไปเป็นชายาของท่านอ๋องชิงผิง ถ้าหากว่าคุณหนูหลินบังเอิญชอบพอถูกใจกับองค์ชายสามเช่นกันก็คงจะกลายเป็นเกี้ยวผิดถูกคู่ และกลายเป็นเรื่องราวที่แสนหวาน แต่ว่าคุณหนูหลินกลับมองไปไกลอย่างเห็นได้ชัด เธอไม่ได้ชอบองค์ชายสาม และยังไปอยู่กับองค์ชายรอง รวมถึงฮ่องเต้ยังออกหมายให้จัดการอภิเษกด้วย เดิมทีเธอก็เตรียมจะเป็นชายาขององค์ชายรองแล้ว แต่กลับไม่คิดเลยว่าจะเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น ทุกคนต่างก็เล่าลือกันว่า เธอถูกคุณหนูตำนักกั๋วกงที่ก่อนหน้านี้ชอบพอองค์ชายรองมาโดยตลอดแก้แค้น และตอนนี้คุณหนูเฉินคนนั้นก็ใกล้จะกลายเป็นชายาขององค์รัชทายาทแล้ว เรื่องราวเป็นไปราวกับบทละคร ไม่อาจจะรู้ได้เลยว่าในวินาทีต่อไปจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น ดังนั้นทุกคนจึงต่างพูดคุยคาดเดาเรื่องราว ไม่แน่ว่าการอภิเษกขององค์รัชทายาทในครั้งนี้ก็อาจจะไม่ราบรื่น และเกิดเรื่องอุบัติเหตุไม่คาดฝันขึ้นมาอีก ตอนนี้จางอวี่โหร่วไปเยี่ยมเยียนหลินจื่อที่ตำหนักหลินทุกวันโดยไม่ได้สนใจคำเล่าลือจากภายนอก เธอจะต้องแก้แค้นในหลินจื่อ จะต้องทำอย่างแน่นอน! ตอนนี้เป่ยจื่อหัวได้เข้ามาอยู่ที่ตำหนักหลินแล้ว เพราะว่าเขากับหลินจื่อยังไม่ได้อภิเษกกัน ดังนั้นเขาจึงพักอยู่ที่ห้องรับรองแขกข้างๆ ห้องของเธอ ทุกวันต่างก็เข้ามาเฝ้าดูแลเธออยู่ตลอด รอจนจางอวี่โหร่วเดินเข้าประตูมาก็เห็นว่าตอนนี้สีหน้าของเป่ยจื่อหัวเต็มไปด้วยความอ่อนล้า และยังมีหนวดเคราะประปรายไม่เป็นระเบียบ เธอแทบจะไม่เชื่อว่าเขาคือองค์ชายรองที่อบอุ่นดั่งหยก และมีท่าทีที่แสนจะสูงส่งสง่างามคนนั้น สภาพของเขาในตอนนี้สามารถบอกถึงความรู้สึกอันแน่นแฟ้นที่มีต่อหลินจื่อแล้ว เพียงแต่เขามีสภาพแบบนี้แล้วมีความหมายอะไร? เดิมทีเขาก็ไม่อาจจะช่วยเหลือหลินจื่อได้! ผู้หญิงต่างก็หวังว่าผู้ชายที่ตัวเองรักจะเป็นวีรบุรุษที่ลงมาจากฟ้า ไม่ใช่คนที่ได้เพียงแต่เสียใจ และทำอะไรไม่ได้เลย จางอวี่โหร่วรู้สึกว่าตอนนี้เธอควรจะเตือนเขาให้ตื่นขึ้นมาได้แล้ว ตอนนี้หลินจื่ออยู่ในอันตรายถึงชีวิต และไม่รู้ว่าจะฟื้นขึ้นมาตอนไหน มีบางเรื่องที่พวกเธอไม่อาจจะชักช้าได้อีแล้ว “ท่านพี่จื่อหัว ข้ารู้ว่าตอนนี้ท่านกำลังเสียใจเพราะเรื่องของน้องหลินเป็นอย่างมาก เพียงแต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาของการเสียใจ น้องหลินยังคงสลบไม่ฟื้นขึ้นมา ถ้าหากมีใครต้องการอาศัยโอกาสนี้ในการทำร้ายนาง หรืออยากจะกำจัดนางทิ้งไปเสีย ท่านคิดว่านางจะสามารถรับการโจมตีเช่นนั้นได้หรือไม่? ตอนนี้นางอ่อนแอมากพอแล้ว นางไม่อาจจะทนรับอาการบาดเจ็บใดได้อีกแล้ว!” เป่ยจื่อหัวเงยหน้าขึ้นมามองที่เธอในทันที : “เจ้าพูดอะไร จะมีคนมาทำร้ายนางอีกหรือ? ไม่ ไม่มีทาง ข้าอยู่ที่นี่ ใครจะหาญกล้าเช่นนั้น!” “อย่าพูดถ้อยคำที่ไร้ความหมายอีเลย ถ้าหากว่าท่านมั่นใจในตัวเองเช่นนั้นจริง น้องหลินจะถูกทำร้ายจนเป็นเช่นนี้หรือ? ตอนนี้พวกเราเห็นชัดอยู่ว่าศัตรูคือใคร แต่กลับไม่อาจจะร้องความเป็นธรรมแก่นางได้ ท่านคือสามีในอนาคตของนาง ท่านคิดจะปล่อยไปง่ายๆ เช่นนี้หรือ?” เมื่อจางอวี่โหร่วพูดขึ้นมาเช่นนี้ อยู่ๆ เธอก็นึกขึ้นมาว่าหันยี่ฉีเองก็พูดจาประมาณนี้กับเธอ และตอนนี้เธอก็นำคำพูดเหล่านั้นมาบอกให้เป่ยจื่อหัวฟัง หวังว่ามันจะสามารถเรียกสติเขาขึ้นมาได้ “ใช่แล้ว ข้าดีแต่พูดว่าชอบจื่อเอ๋อร์ แต่ว่าตอนนี้ก็ไม่อาจจะร้องความเป็นธรรมแก่เธอได้เลย ข้ามันไร้ประโยชน์เสียจริง!” เป่ยจื่อหัวพูดออกมาด้วยความโทษตัวเอง “ข้าควรจะทำอย่างไร ตอนนี้ข้าควรทำอย่างไร?” จางอวี่โหร่วมองไปที่เขาด้วยความจริงจัง : “ทำอะไรอย่างไร? ตอนนี้ท่านก็ควรไปทำเรื่องที่ผู้ชายควรจะท ไม่อย่างนั้นสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้จะยิ่งไม่อาจจะควบคุมได้มากยิ่งขึ้น ท่านอยากจะเสียหลินจื่อไปจริงๆ หรือ?” ไม่ ไม่ได้เด็ดขาด! ตั้งแต่ที่ได้พบกับจื่อเอ๋อร์ เขาก็เพิ่งได้รู้จักว่าอะไรเรียกว่ารักแรกพบ รู้จักว่าอะไรเรียกว่าสิ่งล้ำค่าและสิ่งที่สำคัญ และได้รู้ว่าเดิมทีเขาก็สามารถเกิดความรู้สึกที่อยากจะควบคุมได้เช่นนี้ เขาอยากจะปกป้องเธอเอาไว้ให้ดี แต่ว่าตอนนี้เธอยังคงสลบอยู่บนเตียงไม่ฟื้นขึ้นมา ภายในใจของเขาเต็มไปด้วยความสิ้นหวังและการโทษตัวเอง จางอวี่โหร่วพูดออกมาอย่างราบเรียบ : “ทำไมน้องหลินถึงกลายเป็นแบบนี้ได้ ภายในใจของท่านยังไม่ชัดเจนอีกหรือ? ต่างก็เป็นเพราะท่าน เฉินซูเสียนโกรธเกลียดที่ท่านไม่เลือกนาง และกลับมาอยู่กับน้องหลิน ดังนั้นถึงได้นำความแค้นทั้งหมดระบายลงไปที่น้องหลิน เฉินซูเสียนเป็นตัวการหลัก องค์รัชทายาทก็เป็นผู้ช่วยเหลือ ตอนนี้คนร้ายทั้งสองต่างก็รอดพ้นหลุดสบายไป แต่ท่านกลับอยู่ที่นี่ไม่ทำอะไร ท่านสมควรที่จะชอบนางหรือ?” แม้ว่าเรื่องของความรักจะเป็นเรื่องของคนสองคน เธอไม่มีสิทธิ์จะเข้าไปข้องเกี่ยว แต่ว่าเรื่องราวกลายเป็นเช่นนี้ ภายในใจของเธอก็ไม่สู้ดีนัก “ท่านพี่จื่อหัว อย่างไรท่านก็ตัดสินใจจะอยู่กับนางแล้ว ท่านต้องการขอให้นางเป็นชายาของท่าน ท่านก็ควรจะมอบความรู้สึกปลอดภัยแก่นาง ทำให้นางรู้ว่าท่านคือโลกทั้งใบของนาง ทุกครั้งที่เกิดเรื่อง นางจะต้องนึกถึงท่านเป็นคนแรกไม่ใช่ข้า แม้แต่ถูกองค์รัชทายาทและเฉินซูเสียนลักพาตัวหายไป สาวใช้ของนางยังมาแจ้งข้าก่อน ถ้าหากท่านสามารถทำให้นางรู้สึกปลอดภัยและสามารถพึ่งพิงได้จริง นางจะทำเช่นนี้หรือ?” เป่ยจื่อหัวตกใจสั่นสะท้านไป ไม่แปลกเลยว่าทำไมก่อนหน้านี้เวลาที่อยู่กับเขา ท่าทีของหลินจื่อจึงอึดอัดเช่นนั้น อีกทั้งยังแฝงไปด้วยการเว้นระยะเล็กๆ ก่อนหน้านี้เขาคิดว่าเธอเพียงเขินอาย ดังนั้นจึงไม่ได้ใส่ใจอะไรนัก และคิดว่าเมื่อเวลาผ่านไปสักพักก็คงจะดีขึ้น แต่ว่าในตอนนี้เมื่อได้ยินที่จางอวี่โหร่วพูด เขาก็เพิ่งได้รู้ว่าตัวเองนั้นคิดผิดไปมากทีเดียว เดิมทีตลอดมาเขาก็ไม่สามารถมอบความเชื่อใจและความปลอดภัยให้แก่เธอได้มากพออย่างนั้นหรือ? ใช่แลว ที่เธอถูกทำร้ายจนเป็นเช่นนี้ เขารู้ดีว่าคนกระทำคือใครแต่กลับไม่อาจจะร้องความเป็นธรรมแก่นางได้ ในตอนที่เขาบอกข่าวเรื่องที่เฉินซูเสียนจะแต่งงานกับองค์รัชทายาทให้เธอฟัง ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความกังวลและหวาดกลัว แต่เขากลับทำเพียงปลอบประโลม และไม่ได้ไปไตร่ตรองถึงความหนักหนาของเรื่องนี้อย่างละเอียด เขาคิดน้อยไปจริงๆ ไม่แปลกใจว่าทำไมอวี่โหร่วจึงพูดจาหนักหน่วงเช่นนี้กับเขา แต่ว่าหากเขาจะไล่ตามไต่สวนเรื่องนี้จริงก็เท่ากับว่าเขาจะต้องต่อกรกับท่านพี่ของตัวเอง หรือแม้ท่านพ่อของตัวเองด้วย การที่จะให้เป่ยจื่อหัวที่มองว่าความซื่อสัตย์ กตัญญู ทำอะไรตามกาลเทศะเป็นดั่งชีวิตมากระทำเรื่องเช่นนี้ ดูเหมือนว่าจะทำใจลำบากเสียยิ่งกว่าฆ่าเขาทิ้ง แต่ว่าในตอนนี้เขากลับจำเป็นต้องเลือก จางอวี่โหร่วพูดออกมาอย่างเรียบสงบ : “องค์รัชทายาทรู้ชัดว่าน้องหลินเป็นชายาในอนาคตของท่าน แต่ก็ยังต้องการจะข่มเหงนาง และเกือบจะทำร้ายนางจนเสียชีวิต หากว่าเขานึกถึงความเป็นพี่น้องของพวกท่านจริง เขาจะกระทำเช่นนี้หรือ? ตอนนี้องค์รัชทายาทกลายเป็นอาวุธในมือของเฉินซูเสียนไปแล้ว ท่านอาจจะสามารถช่วยน้องหลินได้ครั้งหนึ่ง แต่คงช่วยครั้งที่สองไม่ได้ ท่านคิดดูดีๆ เถอะ” ตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่เธอเริ่มลากคนเข้ามาร่วม และเธอตั้งใจจะลากองค์ชายรองเข้ามาในค่ายของเธอตั้งแต่แรกแล้ว ครั้งนี้เป็นโอกาสที่ดีโอกาสหนึ่งเลย