ตอนที่ 138 ฆ่าจางอวี่โหร่ว

ต๭นที่ 138 ฆ่าจางอวี่โหร่ว อยู่ๆ เขาก็จับลงที่บ่าท้งสองของเธอ จากนั้นก็มองไปที่ตัวของเธอด้วยความหนักแน่น ก่อนหน้านี้เป็นความผิดของเขา ทั้งที่เห็นเธอค่อยๆ ก้าวถลำลึกลงไปแต่กลับไม่ได้หยุดยั้ง สุดท้ายไม่อาจจะให้เธอใช้ชีวิตในความฝันได้อีกแล้ว “เย่นอิ่ง เจ้าฟังข้า ถ้าหากในใจของเขามีเจ้าจริง เขาคงไม่อาจทำกับเจ้าโหดร้ายเช่นนี้ ตอนนี้เขาครองรักอยู่กับจางอวี่โหร่วทุกวัน ข้าว่าเขาลืมเลือนไปแล้วว่าอะไรคือแค้นของแคว้นและตระกูล! หากเขาไม่ยืดยัดอีกต่อไป พวกเรากระทำเช่นนี้จะมีความหมายใด เจ้ารีบตาสว่างเถอะ!” ถ้าแม้แต่น้องสาวเขาก็ไม่เหลือแล้ว ก็อย่าได้พูดถึงการแก้แค้นเลย คนตายไม่ได้อยู่มานานแล้ว ถ้าหากแม้แต่ครอบครัวเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ เขาก็ยังรักษาไว้ไม่ได้ เขาจะไม่รู้สึกผิดต่อพ่อแม่ที่ตายจากไปแล้วได้อย่างไร เขาให้สัญญาเอาไว้แล้วว่าจะต้องดูแลน้องสาวให้ดี “เงียบเสีย เขาเป็นความหวังของแคว้นแย่ เขาไม่อาจลืมภารกิจสำคัญเหล่านั้น เพียงแต่......ตอนนี้เขาถูกจางอวี่โหร่วทำให้ลุ่มหลงไป ใช่แล้ว เป็นเพราะคนชั่วสมควรตายนั่น ขอเพียงนางตาย ท่านอ๋องจะต้องกลับมาเป็นดังเดิมแน่” ภายในใจของเย่นอิ่ง ชายหนุ่มผู้นั้นเป็นดั่งเทพเจ้า และภาพลักษณ์ของเทพเจ้านั้นไม่อาจจะลบล้างทำลาย ไม่อาจจะฝ่าฝืน ดังนั้นแน่นอนว่าเธอไม่ยินยอมให้ใครมากล่าวว่าเขาไม่ดีแม้แต่น้อย ต่อให้ใครคนนั้นจะเป็นพี่ชายแท้ๆ ของเธอเองก็ตาม! “ท่านพี่!” อยู่ๆ เธอก็จับเข้าที่มือของเขา “ท่านคิดหาวิธีฆ่าหญิงผู้นั้นเถอะ ท่านจะต้องฆ่านางเสีย ท่านจะต้องคิดหนทางช่วยเขาขจัดภัย หญิงสาวเช่นนั้นไม่อาจจะปล่อยให้อยู่เคียงกายเขา” “แต่ว่า.......ตอนนี้นางเป็นชายา ดูเหมือนว่าท่านอ๋องจะใช้ประโยชน์จากนางเพื่อแผนการ ถ้าหากพวกเราลงมือตอนนี้......” เห็นได้ชัดว่าเย่นหลินลังเลเป็นกังวลขึ้น “แผนการอะไร หรือว่าอาศัยเพียงความสามารถของเราในตอนนี้จะไม่สามารถทำลายหนานหชู่ได้หรือ? แม้ว่าหญิงสาวนางนั้นจะไม่ปรากฏตัวออกมา พวกเราก็สามารถบรรลุเป้าหมายได้อย่างแน่นอน เพียงแต่ต้องเปลี่ยนวิธีการเท่านั้น ต่อให้หญิงสาวนางนั้นตายไป ทุกอย่างก็ยังทำตามแผนการต่อไปได้!” ว่าไปแล้วก็มีเหตุผลอยู่ ความจริงตลอดที่ผ่านมาเขาก็ไม่ได้รู้สึกว่าการมีอยู่ของจางอวี่โหร่วจะมอบการช่วยเหลือมากมายอะไรแก่พวกเขา อีกทั้งช่วงนี้ความคิดของท่านอ๋องนับวันก็ยิ่งอยากจะเข้าใจ “เรื่องนี้หากจะลงมือทำแล้วก็ไม่ใช่เรื่องง่าย หากถูกท่านอ๋องรู้เข้า......” เย่นหลินพูดออกมาด้วยความลังเลเล็กน้อย เพราะว่าเย่นอิ่งไม่ได้ปกป้องจางอวี่โหร่วให้ดีจึงถูกท่านอ๋องทำลายความสามารถทางการต่อสู้ไป ถ้าหากเขาฆ่าจางอวี่โหร่วจริงๆ เช่นนั้นแล้วจะมีจุดจบเช่นเดียวกันหรือ? เขาไม่กังวลที่จะตาย แต่ว่าเย่นอิ่งล่ะ ท่านอ๋องจะปล่อยเธอไปหรือ? “ท่านพี่ ท่านอย่าได้ลังเลอีกเลย ถ้าหากว่าท่านอยากให้ข้ามีชีวิตต่อ ท่านก็ต้องไปฆ่านางให้ข้า!” ตอนนี้เธอมีความเชื่อเพียงหนึ่งเดียว นั่นก็คือการทำให้จางอวี่โหร่วตายเสีย! หากเธอทำเรื่องนี้ให้สำเร็จไม่ได้ เธอก็ต้องทำให้พี่ชายของเธอทำให้สมใจปรารถนา แต่ว่าเธอเห็นแก่ตัวเกินไปแล้ว หากเรื่องนี้ถูกล่วงรู้เข้า เย่นหลินก็จะต้องตายอย่างแน่นอน เธอไม่สนใจว่าพี่ชายในสายเลือดของตัวเองจะต้องตายเสียหน่อยหรือ? เมื่อเห็นว่าเขาไม่สามารถรับประกันอะไรกับเธอได้ อยู่ๆ เย่นอิ่งก็หยิบเศษแก้วคมจากบนพื้นขึ้นมา จากนั้นก็กดลงที่ลำคอของตนเอง เพียงลากผ่านไปเบาๆ เลือดสดก็ไหลออกมาในทันที ตอนนี้ใบหน้าของเธอเปื้อนไปด้วยรอยเลือด รวมกับสีหน้าที่บ้าคลั่งของเธอในตอนนี้แล้วช่างดูน่ากลัว “น้องสาว เจ้าอย่าได้ทำอะไรโง่เขลาเชียว!” เมื่อเย่นหลินเห็นท่าทางของเธอก็ต้องตกใจขึ้นจนหน้าเปลี่ยนสีในทันที เขารีบร้อนอยากจะเข้าไปห้าม แต่ว่าในตอนนั้นเอง เธอกลับพูดออกมาเสียงดัง “ข้ากับจางอวี่โหร่วไม่อาจจะอยู่บนโลกเดียวกันได้ ถ้าหากไม่ใช่นางที่ตาย ข้าก็ต้องตาย! หากท่านไม่ช่วยข้าฆ่านาง ตอนนี้ข้าก็จะตายต่อหน้าท่าน!” เธอกำลังบังคับเย่นหลินอย่างซึ่งหน้า เขาจะไม่ตอบรับได้หรือ? ถ้าตอนนี้เขากล้าพูดคำว่าไม่ออกมาแม้แต่คำเดียว เย่นอิ่งก็จะต้องปาดคอตายต่อหน้าเขาทันทีแน่ “เจ้าวางเศษแก้วลงก่อน ข้าตกลงยังไม่พออีกหรือ!” เย่นหลินตกใจจนหัวใจเย็นเชียบ ตอนนี้ไม่ว่าเธอจะพูดอะไร เขาก็เห็นด้วยทั้งนั้น ต่อให้จะถึงชีวิตของเขาก็ตาม “ท่านพี่ ท่านตกลงแล้วจริงหรือไม่?” บนใบหน้าของเย่นอิ่งปรากฏความดีใจขึ้นมาในทันที “ข้ารู้อยู่แล้วว่าท่านคือพี่ชายที่ดีและเข้าใจข้าที่สุด ไม่ว่าข้าจะปรารถนาอะไร ท่านก็จะต้องทำแทนข้าได้ทั้งนั้น” “อืม เพียงเจ้าดื่มยาอย่างเชื่อฟัง รักษาสุขภาพให้ดี เรื่องของจางอวี่โหร่ว ข้าจะคิดหาวิธีเอง” ภายในแววตาของเขาประกายความโศกเศร้าและสับสนออกมา แม้จะบอกว่าเขาเกลียดชังจางอวี่โหร่วมาก และคิดว่าเขาทำร้ายจนเย่นอิ่งเป็นเช่นนี้ แต่ว่าก่อนหน้านี้เขาก็ไม่เคยคิดจะฆ่าเธอมาก่อน ตอนนี้เขาถูกเย่นอิ่งบีบบังคับ เขาก็ไร้หนทางแล้ว เพียงคิดว่าจะต้องไปทำเรื่องนี้ ความรู้สึกในใจของเจาก็ซับซ้อนวุ่นวายขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ ในตอนนี้เย่นอิ่งกำลังลุ่มหลงไปกับความดีใจที่เขาจะช่วย ขอเพียงแค่พี่ชายออกโรงก็จะต้องฆ่าคนชั่วนั่นได้แน่ “ขอเพียงจางอวี่โหร่วตาย ข้าจะต้องดีขึ้นในเร็ววันแน่ แล้วท่านก็วางใจเถอะ ตอนนี้คนอยากให้จางอวี่โหร่วตายมีมากมาย ไม่ว่าจะเป็นตำหนักเฉินกั๋วกงหรือองค์ชายสาม พวกเขาต่างก็แทบอดใจกำจัดนางทิ้งไวๆ ไม่ได้ แม้ท่านอ๋องจะสงสัยขึ้นมา แต่ก็ไม่มีทางสงสัยพวกเราแน่” ว่าไปแล้วก็ใช่ เมื่อสักครู่เขาก็คิดเช่นนี้ หากต้องการฆ๋าจางอวี่โหร่ว เขาไม่อาจจะลงมือเองได้อย่างเปิดเผย ไม่เช่นนั้นถ้าถูกรู้เข้าก็จะต้องตายเป็นแน่ เขาไม่กังวลหากตัวเองจะต้องตาย แต่ว่าเย่นอิ่งก็ไม่อาจหลบหนีการลงโทษได้ เย่นหลินจะอดทนยอมให้น้องสาวของตัวเองได้รับบาดเจ็บอีกได้อย่างไร ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงต้องหาทางยืมมือคนอื่นฆ่าแล้ว ตอนนี้ที่เขาต้องการฆ่าจางอวี่โหร่วนั้นไม่ใช่การแก้แค้นเพื่อบ้านเมืองหรือตระกูลแล้ว แต่เป็นเพียงเพื่อเย่นอิ่ง เขาหวังว่าน้องสาวของเขาจะมีชีวิตต่อไปดีๆ ได้ ...... เมื่อเห็นว่าในที่สุดเย่นอิ่งก็สงบอารมณ์ลงได้แล้ว เย่นหลินจึงจากออกไป เพียงแต่ก้าวเดินยามที่เขาย่างกายออกไปนั้นกลับหนักหน่วงขึ้นมาเล็กน้อย เพราะว่าหากเขาฆ่าจางอวี่โหร่ว นั่นก็หมายความว่าเขาหักหลังท่านอ๋อง และเป็นคนทรยศโดยสมบูรณ์ เย่นหลินทุ่มเทในเกียรติของตัวเองมาโดยตลอด สำหรับเขาแล้ว มันเป็นการโจมตอย่างไรกัน? เมื่อเห็นว่าร่างของพี่ชายหายไปจากสายตา ในตอนนั้นสายตาของเย่นอิ่งก็ทอดไปยังยาสีดำที่ถูกวางเอาไว้บนโต๊ะถ้วยนั้น เธอไม่ได้ดื่มยาลงไปอย่างเชื่อฟังอย่างที่เย่นหลินคาดหวัง แต่กลับพยุงร่างกายที่อ่อนแอไม่สู้ดีนี้นำยาไปเททิ้งที่หน้าต่าง หลังจากนั้นก็นำถ้วยยาวางไว้ที่เดิม ความจริงแล้ว อาการบาดเจ็บหนักรักษาไม่หายของเธอก็เป็นเพียงการกระทำใหญ่โตเท่านั้น เย่นหลินคิดว่าคิดอาการบาดเจ็บของเธอหนักเช่นนั้นเพราะหันยี่ฉีลงมือกระทำกับเธออย่างรุนแรง ดังนั้นความโกรธเกลียดในใจของเขาทั้งหมดจึงเปลี่ยนกลายเป็นความต้องการกำจัดจางอวี่โหร่ว เย่นอิ่งย่อมเข้าใจพี่ชายของตัวเอง เธอตั้งใจใช้ประโยชน์จากความคิดเช่นนี้ของเขา ไม่ย่างนั้นจะสามารถเกลี้ยกล่อมเขาได้อย่างไร? จางอวี่โหร่ว ครั้งนี้ข้าจะทำให้เจ้าตายไม่เหลือแม้แต่ซากศพ! ภายในแววตาของเย่นอิ่งประกายความโหดเหี้ยมออกมา