ตอนที่ 140 คอยดูเรื่องสนุกก็พอ

ต๭นที่ 140 คอยดูเรื่องสนุกก็พอ จางอวี่โหร่วมาแล้ว ทุกคนต่างก็ดีใจ โดยเฉพาะสายตาของพ่อแม่ตระกูลหลินที่มองไปที่เธอ มันดูราวกับสายตาที่มองไปยังพระเจ้าที่มีชีวิตอย่างใดอย่างนั้น ในตอนที่ลูกสาวของพวกเขาถูกจับตัวไป เธอก็เป็นคนคิดแผนการช่วยเธอออกมาจนสำเร็จ การที่ลูกสาวของตนได้พบกับพี่น้องที่จริงใจต่อกันเช่นนี้ ช่างเป็นบุญที่สะสมมาหลายชาติเสียจริง “น้องโหร่วเอ๋อร์ เจ้ามาได้พอดี จื่อเอ๋อร์ฟื้นแล้ว” เมื่อหลินจื่อเห็นจางอวี่โหร่วมาเยือน เธอก็รีบพยุงตัวลุกขึ้นมานั่ง แต่จางอวี่โหร่วกลับรีบร้อนเดินเข้ามาหยุดเธอเอาไ “เจ้าอย่าขยับ นอนพักผ่อนให้ดีเสีย!” หลินจื่อเห็นว่ามีคนมากมายล้อมอยู่รอบตัวเธอ น้ำตาก็ล้นเอ่อออกมาก่อนแล้ว ตอนนี้เธอรู้สึกราวกับฟื้นขึ้นมาจาความตายอีกครั้ง และรู้สึกซาบซึ้งจนไม่รู้จะพูดอะไรออกมา ยังมีชีวิตอยู่ ดีเหลือเกิน! “น้องหลิน ตอนนี้เจ้ารู้สึกอย่างไรบ้าง?” เมื่อจางอวี่โหร่วเห็นสภาพที่อ่อนแอซีดเซียวของเธอในตอนนี้ ภายในใจก็อดกังวลขึ้นมาไม่ได้ แม้ว่าเธอจะฟื้นขึ้นมาแล้ว แต่ว่าจะไม่เกิดปัญหาอะไรขึ้นจริงหรือ? “ไม่เป็นอันใด ท่านไม่ต้องกังวล พวกท่านใส่ใจข้าเพียงนี้ ข้าจะต้องสบายดีไม่มีอะไรเกิดขึ้นแน่” จางอวี่โหร่วพยักหน้าลง : “เจ้าพูดถูก ครั้งนี้เจ้าได้รับการข่มเหงร้ายแรงเช่นนี้ ถ้าหากไม่ได้เห็นพวกคนที่ทำร้ายเจ้าถูกจัดการด้วยตาของตัวเอง แล้วจะสามารถกลืนความรู้สึกนี้ลงไปได้อย่างไร?” หลินจื่อนึกไปถึงเรื่องที่เกิดขึ้น ภายในแววตาของเธอปรากฏความหวาดกลัวขึ้นมาในทันที เธอตกใจมากจริงๆ “พวกท่าน......รู้หมดแล้วหรือ?” “เจ้าคิดว่าจะมีคนบอกความจริงแก่ข้าหรือ? เพียงแต่พวกเราเดาได้แล้วล่ะ!” เมื่อนึกไปถึงเรื่งนั้น ร่างกายของหลินจื่อก็สั่นสะท้านขึ้นมา เธอกลัวมากจริงๆ ความจริงเป่ยจื่อหัวอยากเอ่ยถามมาตั้งแต่แรกแล้ว แต่ว่าเธอเพิ่งจะฟื้นขึ้นมา เขากังวลว่าเธออาจจะไม่สามารถรับการทิ่มแทงใดได้ จึงได้แต่อดทนเอาไว้ ในวันนี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่ พวกเขาทะเลาะกันขึ้นมาได้อย่างไร หลังจากที่ไปยังตำหนักดองกงแล้ว ท่านพี่กับเฉินซูเสียนพูดอะไรกับเธอ ทำอะไรกับเธอ เขาอยากจะรู้มากจริงๆ แต่ว่าความจริงแล้วก็เพื่อความสัมพันธ์พี่น้องในใจของเขา เขาหวังว่ามันจะไม่ใช่ความจริงทั้งหมด ท่านพี่ของเขาไม่อาจกระทำเรื่องเช่นนั้น คำตอบนี้ ตอนนี้มีเพียงหลินจื่อเท่านั้นที่มอบแก่เขาได้! ทุกคนต่างมองไปที่เธอ อยากจะให้เธอพูดความจริงทั้งหมดออกมา แม้ว่าพวกเขาจะคาดเดาได้ตั้งแต่แรก แต่ว่าเมื่อได้ฟังหลินจื่อเล่าความจริงทั้งหมดออกมา ทุกคนต่างก็โมโหขึ้นอย่างเห็นได้ชัด โดยเฉพาะเป่ยจื่อหัว เขาต่อยลงไปยังเสาเตียงอย่างรุนแรง “สมควรตาย เขากล้ากระทำเรื่องเช่นนี้ เขาเป็นพี่ของข้านะ!” ดวงตาของนายท่านเฉิ่นและท่านหญิงเฉิ่นต่างก็แดงก่ำขึ้นมา “ฆ่าได้ หยามไม่ได้ เขาเป็นถึงองค์รัชทายาทผู้สูงส่ง เหตุใดจึงไม่สนใจคำสอนเรื่องไร้ยางอายเช่นนี้ อย่างไรจื่อเอ๋อร์ก็เป็นคนที่ฮ่องเต้เลือกให้อภิเษกสมรสเอง และเป็นพี่น้องของเขาในอนาคต เขาทำอย่างนี้ได้อย่างไร!” “อย่างที่บอกไป พวกเรายังไม่รู้จักนิสัยของจื่อเอ๋อร์ดีอีกหรือ? นางจะไปตั้งใจกระทำหาเรื่องใส่องค์รัชทายาทได้อย่างไร เห็นได้ชัดว่านี่เป็นแผนการ มันคือกับดัก! แม้ว่าตัวเขาจะเป็นองค์รัชทายาท แต่ก็ไม่อาจจะกระทำอะไรตามใจ บังคับแย่งชิงหญิงสาวของผู้อื่น หากเขามีท่าทางเช่นนี้จะเป็นฮ่องเต้ของแคว้นได้อย่างไร?” จางอวี่โหร่วจมไปกับความเงียบ เพราะว่าเธอได้เตรียมใจกับสิ่งที่เลวร้ายที่สุดเอาไว้แล้ว เพียงแต่มีความลับบางอย่างที่ตอนนี้ยังไม่อาจจะบอกให้พวกเขารู้ได้ “เพราะว่าเบื้องหัขององค์รัชทายาทมีการสนับสนุนของฮ่องเต้อยู่ ไม่ว่าเขาจะทำอะไร ฮ่องเต้ก็ไม่อาจลงโทษเขา แต่ว่าตลอดที่ผ่านมาองค์รัชทายาทอ่อนแอไร้ความสามารถ ถ้าหากมีเพียงตัวเขา ก็คงจะไม่กล้าเช่นนั้น ที่เขากระทำผิดยิ่งใหญ่เช่นนี้ ไม่อาจจะหลีกเลี่ยงการยั่วยุของเฉินซูเสียนไปได้ ดังนั้นพวกท่านควรจะรู้ชัดว่าใครคือศัตรูที่แท้จริงของพวกเรา” ใช่แล้ว คนที่ตั้งใจอยากให้หลินจื่อตายก็คือเฉินซูเสียน รวมทั้งตำหนักเฉินกั๋วกงที่อยู่เบื้องหลังเธอด้วย จางอวี่โหร่วพูดอธิบายออกมาเรียบง่ายเพียงไม่กี่ประโยค ก็สามารถเรียกความสนใจของพวกเขาไปยังตำหนักเฉินกั๋วกงได้แล้ว หลังจากนั้นเธอก็สามารถอาศัยโอกาสต่อกรกับองค์รัชทายาทได้ “ข้าเข้าใจแล้ว จื่อเอ๋อร์ เจ้าวางใจเถอะ ครั้งนี้เจ้าถูกกระทำอย่างมาก ข้าจะต้องเรียกร้องความเป็นธรรมให้แก่เจ้า หากแม้แต่คู่หมั้น ข้ายังไม่อาจปกป้องให้ดีได้ แล้วจะเอาอะไรไปเป็นสามีของเจ้า” เมื่อหลินจื่อเห็นท่าทีของเป่ยจื่อหัวในตอนนี้ ในที่สุดเขาก็สามารถมอบความรู้สึกปลอดภัยให้กับเธอได้มากพอแล้ว เขาสามารถเป็นชายคนหนึ่งที่พร้อมจะยืนปกป้องอยู่ด้านหน้าเธอได้แล้ว เธอรู้สึกยินดีในใจเป็นอย่างมาก เพราะว่าก่อนหน้านี้สิ่งที่ขาดไปจากในใจของเธอก็คือความรู้สึกปลอดภัยเช่นนี้ ....... การฟื้นขึ้นมาของหลินจื่อถือเป็นเรื่องน่ายินดีเรื่องหนึ่ง เพียงแต่ตอนนี้ร่างกายของเธออ่อนแอ ไม่สามารถพูดอะไรได้มาก และยังต้องพักผ่อนให้เพียงพอ หลินจื่อบอกให้คนอื่นออกไปก่อน เธอต้องการจะพูดคุยกับจางอวี่โหร่วเป็นการส่วนตัว พวกเขาต่างก็รู้ดีว่าความสัมพันธ์ฉันพี่น้องของพวกเธอลึกซึ้งมาก จึงไม่มีอะไรน่ากังวลใจ ดังนั้นพวกเขาจึงค่อยๆ ทยอยพากันออกไป ในตอนที่ภายในห้องเหลือเพียงพวกเธอสองคน สีหน้าของหลินจื่อก็จริงจังขึ้นมา “อวี่โหร่ว เมื่อครู่ข้าได้ยินว่าพรุ่งนี้จะเป็นวันอภิเษกสมรสครั้งใหญ่ขององค์รัชทายาทกับเฉินซูเสียนแล้ว ท่านจะกระทำการอะไรหรือไม่?” แน่นอนว่าเธอมีแผนการแล้ว เพียงแต่เรื่องฆ่าองค์รัชทายาทนั้นไม่ใช่เรื่องเล็ก แม้แต่กับหลินจื่อเธอก็ไม่สามารถบอกได้ตามใจ ไม่ใช่เพราะไม่เชื่อใจเธอ แต่เพียงไม่ต้องการลากเธอเข้ามาเกี่ยวข้องก็เท่านั้น “เรื่องนี้เจ้าไม่จำเป็นต้องยุ่งเกี่ยว เจ้าเพียงต้องพักผ่อนรักษาตัวให้ดี เจ้าวางใจเถอะ ข้าจะแก้แค้นแทนเจ้าเอง” เธอไม่อยากจะพูดอะไรโกหกเธอจึงทำได้เพียงเลี่ยงคำถามไป แต่ว่าหลินจื่อเองก็ฉลาดหลักแหลมมาก เธอจะปล่อยไปอย่างมึนงงง่ายๆ ได้อย่างไร “อวี่โหร่ว เรื่องนี้จะต้องอันตรายมากใช่หรือไม่? เขาคือองค์รัชทายาทจะสามารถรับมือได้ง่ายดายได้อย่างไร? ในวันนั้นข้าไปรู้ล้ว เดิมทีองค์รัชทายาทก็เชื่อฟังนางเป็นอย่างมาก ไม่ว่านางพูดอะไร เขาก็จะไปทำ แล้วจะสามารถจัดการได้ง่ายๆ ได้อย่างไร ท่านบอกข้า ให้ข้าช่วยท่าน!” “แต่ว่า......” จางอวี่โหร่วมองไปที่เธอด้วยความลังเล “ท่านวางใจเถอะ ข้าไม่มีทางถ่วงท่านแน่ และเรื่องนี้เองก็เกี่ยวข้องกับชื่อเสียงของข้า ข้าอยากจะแก้แค้นด้วยตัวเอง เพื่อร้องความเป็นธรรมให้แก่ตน” เมื่อนึกไปถึงเรื่องที่ได้ประสบมา ภายในใจของหลินจื่อก็เต็มไปด้วยความโกรธแค้นและความไม่พอใจ พวกเขาข่มเหงเธอเช่นนั้น ใช้วิธีการต่ำต้อยอันแสนสกปรกมากระทำกับเธอ มันน่าเสียใจเสียยิ่งกว่าฆ่าเธอทิ้ง แม้ว่าก่อนหน้านี้เธอจะเป็นหญิงสาวที่อ่อนโยนและจิตใจดีเพียงนั้น มดเพียงหนึ่งตัวเธอก็ยังไม่อาจกลั้นใจเหยียบ แต่ว่าเมื่อถูกคนบีบจนถึงทางตัน นิสัยของเธอก็เริ่มเกิดการเปลี่ยนแปลง ตอนนี้หลินจื่อได้รับอิทธิพลจากนิสัยของจางอวี่โหร่ว และเริ่มกลายเป็นคนที่เคียดแค้น และเมื่อมีแค้นก็จะต้องชำระ เพียงแต่นี่ไม่ใช่เรื่องแย่อะไร “ไม่ เจ้าอย่าได้เข้าใจผิด ไม่ใช่ว่าข้าไม่วางใจเจ้า เพียงแต่เรื่องนี้เจ้าไม่จำเป็นต้องลงมือ หรือแม้แต่ข้าก็ไม่ต้องลงมือ พรุ่งนี้พวกเราเพียงรอดูเรื่องสนุกก็เพียงพอแล้ว” ดูเรื่องสนุก? มันง่ายดายเช่นนั้นจริงหรือ!