ตอนที่ 147 แผนการหินหนึ่งก้อนได้นกสามตัว

ต๭นที่ 147 แผนการหินหนึ่งก้อนได้นกสามตัว ตอนนี้เรื่องราวมีเบาะแสแล้ว สาวใช้ชั่วช้าคนนี้ยอมรับเรียบร้อยแล้ว เช่นนั้นต่อไปจะต้องพบฆาตกรตัวจริงอย่างแน่นอน แต่ตอนนี้ฆาตกรตัวจริงคือใคร ก็เห็นอย่างชัดเจนแล้วไม่ใช่หรือ? ฮ่องเต้มองเธอด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “ เจ้าบอกข้ามาในตอนนี้ คนที่อยู่เบื้องหลังเจ้าคือใคร เหตุใดจึงต้องวางยาพิษในสุรา พูดสิ่งที่เจ้ารู้ออกมาให้หมด มิเช่นนั้นข้าจะให้เจ้าตายโดยไร้หลุดฝังศพอย่างแน่นอน ” “ เพคะฝ่าบาท ข้า ข้าได้รับคำสั่งจากพระนางเสียนเฟย ให้วางยาพิษในสุราดอกกุ้ยฮวาเพื่อสังหารองค์รัชทายาทเพคะ ” เธอพูดเช่นนี้ ทุกคนตกตะลึงเสียงดัง เสียนเฟยก็ตกใจจนหน้าซีดไปตั้งนานแล้ว “ ฝ่าบาทเพคะ นี่คือการใส่ร้าย หลันเชียง เหตุใดเจ้าถึงพูดเช่นนี้ ข้าให้เจ้าทำเรื่องแบบนี้เมื่อใดกัน? ” ฮ่องเต้ค่อยๆหรี่ตาลง แววตานั้นกลับมีความเฉียบแหลมอย่างชัดเจน “เสียนเฟย เจ้ารู้จักนางกำนัลคนนี้ และเจ้ายังรู้จักชื่อของนางอีก? ” เสียนเฟยพูดด้วยความหวาดกลัว “ นางเป็นนางกำนัลในตำหนักของหม่อนฉันเพคะฝ่าบาท และก็เป็นคนรับผิดชอบนำสุราดอกกุ้ยฮวาไปส่งยังวังตะวันออก ฝ่าบาทโปรดสืบสวนอย่างละเอียด หม่อมฉันไม่ได้ทำเรื่องแบบนี้เลยจริงๆ นังคนรับใช้ชั่วช้าคนนี้จะต้องมีคนบงการให้ใส่มาร้ายหม่อมฉันแน่นอน ” “ มีคนบงการ? ฮึ...” สายตาของฮ่องเต้เต็มไปด้วยความสงสัยและไม่เชื่ออย่างเห็นได้ชัด “ ตัวเจ้าเป็นคนบอกว่านางคือคนของเจ้าเอง คนที่บงการนาง นอกจากเจ้าแล้วจะเป็นใคร? ” ลี่เฟยเห็นสถานการณ์เช่นนี้ ก็มีความสุขขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ ฮึ... แม้ว่าเธอจะยังเด็กและได้รับความโปรดปรานแล้วยังไง คิดว่าฮ่องเต้จะมีเธออยู่ในใจจริงๆงั้นรึ? “ ฝ่าบาท หม่อนฉันถูกใส่ร้ายเพคะ ฝ่าบาทไม่ควรถูกคนชั้นล่างหลอกลวงได้อย่างง่ายดาย ต่อให้ฝ่าบาทฆ่าหม่อนฉัน ก็ไม่ได้เป็นการแก้แค้นให้กับองค์รัชทายาทจริงๆนะเพคะ ” แต่ตอนนี้หลักฐานทุกชิ้นล้วนชี้ไปที่เสียนเฟย ต่อให้เธอมีคำพูดโต้แย้ง แล้วจะสามารถพิสูจน์อะไรได้? “ ใส่ร้าย? นางเป็นคนมาจากตำหนักของเจ้า เหล้าก็เป็นเหล้าที่เจ้ากลั่นด้วยตัวเอง ฆาตกรไม่ใช่เจ้าแล้วจะเป็นใครกัน? พวกเจ้า ลากตัวเสียนเฟยไปไว้ที่ตำหนักเย็น และรอรับการลงโทษซะ ” น้ำตาในดวงตาของเสียนเฟยร่วงหล่นลงมาทันที ใบหน้าที่งดงามเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง เธอเคยคิดว่า แม้จะเกิดเรื่องแบบนี้ ฮ่องเต้ก็จะยืนอยู่เคียงข้างและเชื่อเธอ เชื่อว่าเธอถูกใส่ร้าย และเขาจะต้องสืบหาความจริงเพื่อคืนความบริสุทธิ์ให้เธอ แต่เธอไม่สามารถยอมรับได้ว่าเขาจะปฏิบัติต่อเธออย่างไม่แยกแยะถูกผิดเช่นนี้ การเข้าตำหนักเย็น สำหรับนางสนมคนหนึ่งแล้ว เป็นการลงโทษที่ร้ายแรงมาก มากยิ่งกว่าการฆ่าเธอและยังทำให้เธออัปยศอดสู จางยวี่โหร่วรีบออกหน้าพูดทันทีว่า “ฝ่าบาทโปรดทรงสืบสวนให้ชัดเจน ถ้าหากว่าพระนางเสียนเฟยต้องการจะลอบสังหารองค์รัชทายาทจริงๆ จะต้องทำอย่างไร้ช่องโหว่แน่นอน นางจะให้คนในตำหนักของตัวเองไปส่งสุราโดยตรงได้อย่างไรกัน หากมีอะไรผิดพลาดขึ้นมา ก็จะสงสัยถึงตัวเองโดยตรงไม่ใช่หรือ และนางกำนัลคนนี้ก็มีอะไรแปลกๆ หากนางเป็นคนสนิทของพระนางจริงๆ จะสารภาพความผิดทั้งหมดโดยไม่ได้ตั้งใจได้อย่างไร คนรับใช้ที่คิดทรยศเจ้านายแบบนี้พระนางเสียนเฟยจะเชื่อใจได้อย่างไรกันและยังส่งเธอไปทำเรื่องที่สำคัญเช่นนั้น ดังนั้น พระนางเสียนเฟยจะต้องถูกใส่ร้ายอย่างแน่นอนเพคะฝ่าบาท ” คิดไม่ถึงเลยว่านางกำนัลคนนั้นมีความกล้ามาก ในเวลานี้ยังจะกล้าเล่นกลอุบายต่อไปอีก “ ข้าน้อยเพียงแค่ไม่สามารถทนดูการกระทำทุกอย่างของพระนางเสียนเฟยได้ และเกรงกลัวอำนาจของฝ่าบาท ดังนั้นจึงพูดความจริงออกมา ข้าน้อยรู้ตัวว่าทำความผิดอย่างใหญ่หลวง ยากที่จะหลบหนีความผิดได้ วันนี้ข้าน้อยขอไม่มีชีวิตอยู่ต่อไป ” ทันใดนั้นเธอก็ลุกขึ้นยืน เล็งไปที่เสาตรงกลางห้องจากนั้นก็พุ่งเข้าไป ไม่ดีแล้ว เธอต้องการฆ่าตัวตาย ถ้าหากเธอตายจริงๆ จะเป็นการตายโดยไร้หลักฐานไม่ใช่หรือและยืนยันความจริงที่ว่าเสียนเฟยฆ่าองค์รัชทายาท เดิมที่แล้วจางยวี่โหร่วไม่ได้กังวลขนาดนั้น แต่พอเห็นสถานการณ์แบบนี้ ใจของเธอก็คับแน่นขึ้นมาอย่างรุนแรง ในขณะนั้น จู่ๆมือของหันยี่ฉีขยับเล็กน้อย หินก้อนเล็กๆปะทะเข้าที่หัวเข่าของหลันเชียง เธอล้มลงที่พื้นในทันที และแน่นอนว่าแผนการฆ่าตัวตายของเธอล้มเหลวแล้ว เธอยังต้องการต่อสู้ดิ้นรนเพื่อคลานขึ้นมาอีกครั้ง ในตอนนั้นก็มีองครักษ์สองนายเข้ามากดเธอไว้ ในเวลานั้นซูเฟยถึงจะกล้าออกหน้าพูด “ ฝ่าบาททรงทอดพระเนตรสิเพคะ เห็นได้ชัดว่าเรื่องนี้มีลับลมคมในอย่างมาก เมื่อครู่นี้ที่ยวี่โหร่วนั้นมีเหตุผล นางรีบร้อนฆ่าตัวตายเพื่ออะไรกัน เห็นได้ชัดว่านางต้องการปกปิดฆาตกรตัวจริง และทำให้ทุกคนคิดว่าพระนางเสียนเฟยเป็นฆาตกร จึงใช้ความตายมาปิดบังหลักฐาน ฝ่าบาทอย่าทรงเชื่อนะเพคะ ” เรื่องราวเกิดขึ้นกะทันหันอย่างมาก ตอนนี้สถานการณ์เล็กๆก็เกิดขึ้นตลอดเวลา อันที่จริงจะไปโทษฮ่องเต้ก็ไม่ได้ เพราะว่าปฏิกิริยาโต้ตอบของเขาไม่ไหวแล้ว “ ดังนั้นพระนางเสียนเฟยถูกใส่ร้ายอย่างแน่นอน ฝ่าบาทจะทรงตัดสินใจบุ่มบ่ามก่อนที่ยังไม่รู้ความจริงอย่างชัดเจนได้อย่างไรกัน แม้ว่าฝ่าบาทจะทรงไม่เห็นแก่พระนางที่ดูแลปรนนิบัติมาหลายปี ก็ทรงนึกถึงองค์หญิงฉางลื่อนะเพคะ พระนางเพิ่งจะอายุเพียง 5 ปี ถ้าหากทรงทราบว่าเกิดเรื่องราวน่ากลัว เสด็จแม่ของพระนางถูกใส่ความว่าวางยาพิษเสด็จพี่ของนาง ก็ไม่รู้ว่าพระนางจะทรงตกใจจนเป็นอย่างไรบ้าง ” จางยวี่โหร่วพูดส่งเสริม เมื่อพูดถึงลูกสาวของตัวเอง ก็ถือว่าจี้จุดที่อ่อนโยนที่สุดในใจของฮ่องเต้ได้ ถึงอย่างไรก็เป็นลูกสาวแท้ๆของเขา และเสียนเฟยก็เป็นแม่แท้ๆของฉางลื่อ เขาจะไม่นึกถึงลูกสาวของเขาไม่ได้ แต่ว่าในตอนนี้เขาควรจะทำอย่างไร ใครคือฆาตกรที่แท้จริงกันแน่ เขาทั้งโกรธทั้งเจ็บปวด จนเริ่มจะสับสนแล้ว ลี่เฟยเห็นว่าเดิมทีความผิดที่ไม่อาจยกโทษได้ของเสียนเฟย ใกล้จะถูกขังอยู่ในตำหนักเย็นและยากที่จะหลบหนีความผิดได้แล้ว แต่ตอนนี้แค่คำพูดไม่กี่ประโยคของจางยวี่โหร่วกับซูเฟยก็เปลี่ยนสถานการณ์อีกครั้ง เธอรู้สึกโกรธแค้นในใจอย่างมาก ทำไมอยู่ๆเธอก็รู้สึกว่า พวกเขานั้นเตรียมพร้อมมาอย่างดี คนธรรมดาเมื่อเจอสถานการณ์แบบนี้ควรจะตกใจจนหวาดกลัวจนพูดอะไรไม่ออกไม่ใช่หรือ? แต่ว่าเสียนเฟยกลับยังสามารถแก้ต่างให้ตัวเองอย่างสงบนิ่งได้ ลี่เฟยรู้สึกใจไม่สงบนิ่งขึ้นมาทันที ในเวลานี้หลันเชียงถูกควบคุมไว้แล้ว มีเพียงแค่เธอเท่านั้นที่รู้ว่าผู้ที่อยู่เบื้องหลังคือใคร เมื่อเห็นว่าฮ่องเต้ถูกเกลี้ยกล่อมแล้ว และไม่ได้ต้องการลงโทษเสียนเฟยต่อ จางยวี่โหร่วก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกในทันที นี่คือแผนการของลี่เฟย และก็เป็นแผนการที่พวกเขาจงใจใช้แผนซ้อนแผน หากไม่ระวังจนเสียนเฟยต้องเสียหาย เช่นนั้นเธอจะต้องโทษตัวเองอย่างมากแน่นอน “ ฝ่าบาทเพคะ เห็นได้ชัดว่านางกำนัลคนนี้น่าสงสัย นางวางแผนลอบทำร้ายองค์รัชทายาทและใส่ร้ายพระนางเสียนเฟย จะต้องมีแผนการร้ายที่ใหญ่กว่าในนั้นแน่ ลองนึกภาพถึงแผนการนี้ว่า หนึ่งกำจัดองค์รัชทายาท สองกำจัดพระสนมคนโปรดข้างกายของฝ่าบาท และสามยังทำให้ตัวเองหลุดพ้นอย่างสมบูรณ์แบบอีก นี่คือแผนการก้อนดินหนึ่งก้อนยิงนกสามตัวอย่างสิ้นเชิง คนคนนี้จิตใจโหดเหี้ยมอย่างชัดเจน หากนางกำนัลคนนี้ไม่มั่นใจ นางจะฆ่าตัวตายทำไม ยิ่งนางคิดอยากจะฆ่าตัวตายมากเท่าไหร่ ก็เท่ากับว่านางกำลังปิดบังฆาตกรที่แท้จริงคนนั้น” จางยวี่โหร่วแอบมองดูลี่เฟย ต้องการจะดูคำชี้แนะของเธอ แต่ลี่เฟยกลับสีหน้ามืดมนเช่นกัน คำพูดทุกอย่างล้วนถูกจางยวี่โหร่วพูดทับทั้งสิ้น แม้แต่ตายก็ตายไม่ได้ ตายแล้วก็ยิ่งน่าสงสัย แล้วจะทำอย่างไรได้อีก? จางยวี่โหร่วที่สมควรตาย ช่างเกิดมาเพื่อเป็นศัตรูกับเธอจริงๆ แผนการที่ราบรื่นอย่างมากกลับถูกเธอก่อกวนอีกครั้ง