ตอนที่ 150 ผู้หญิงตัวเล็กที่เฉลียวฉลาด

ต๭นที่ 150 ผู้หญิงตัวเล็กที่เฉลียวฉลาด ยุ่งมาทั้งวัน เมื่อกลับถึงตำหนักอ๋องชิงผิน จางยวี่โหร่วรู้สึกแค่อยากจะอาบน้ำและนอนพักอย่างสบายๆ ต้องเข้าใจว่า วันนี้ผ่านไปอย่างยุ่งวุ่นวายกว่าวันอื่นๆมาก โดยเฉพาะในคืนนี้ หลังจากเกิดคดีฆาตกรรมในวังตะวันออก เส้นประสาทของทุกคนล้วนบีบแน่นจนแทบจะแตก ตอนนี้ผ่อนคลายลงแล้ว แน่นอนว่าก็จะรู้สึกเหนื่อยล้าอย่างมาก จนอยากที่จะนอนหลับสักตื่นหนึ่งถึงจะดีขึ้น แต่ทว่าในคืนนี้ คาดว่าหลายคนคงจะนอนไม่หลับและ ใช้เวลาผ่านไปด้วยความกังวลและหวาดผวา เมื่อเทียบกับความตาย ความเหน็ดเหนื่อยนั้นจะไปนับว่าอะไร? แน่นอนว่า ในบรรดาคนเหล่านั้นไม่รวมจางยวี่โหร่ว ถ้าหากแม้แต่ผู้วางแผนยังหวาดกลัวความคืบหน้าของเรื่องราว เธอก็คงไม่เลือกทำเช่นนี้ในตอนแรก ในเมื่อทุกอย่างล้วนเป็นไปตามที่เธอแผนการที่เธอวางไว้ เช่นนั้นเธอจะมีอะไรน่ากังวลอีก เมื่อกลับถึงห้อง เสี่ยวเฟิงตามเข้ามาเพื่อจะช่วยเธอเปลี่ยนเสื้อผ้า ในเวลานั้นชายหนุ่มกลับโบกมือให้เธอออกไป แน่นอนว่าเสี่ยวเฟิงไม่พูดอะไร มองที่จางยวี่โหร่วแวบหนึ่ง และถอนตัวออกไปอย่างรู้เรื่อง จางยวี่โหร่วนั่งอยู่บนเตียงและเห็นเขาสั่งให้เสี่ยวเฟิงออกไป ก็คิดว่าเขาอาจมีบางอย่างที่ต้องการจะคุยเธอ จึงรอคำถามของเขาอย่างเงียบๆ “ วันนี้ที่วังตะวันออก เจ้านั้นออกหน้าออกตาที่สุด! ” ในที่สุดเขาก็เอ่ยปากพูดคำพูดแบบนี้จริงๆ เพียงแต่ว่าจางยวี่โหร่วกลับไม่ได้รู้สึกว่านี่คือการชมเชยเลย เพราะว่าในน้ำเสียงของเขามีการตำหนิและเยาะเย้ยบางๆ หากไม่ใช่เพราะว่าเข้าใจเขาอยู่ประมาณหนึ่ง เธออาจสังเกตรายละเอียดเล็กๆน้อยๆไม่เห็น “ หากพูดว่าออกหน้าออกตา ความตื่นเต้นหวาดเสียวแบบนั้นข้าไม่เอาเสียดีกว่า แต่ภายใต้สถานการณ์แบบนั้น หากข้าไม่ออกหน้า ซูเฟยกับเสียนเฟยอาจจะถูกคิดว่าเป็นคนวางยา หากพวกนางล้มลงจริงๆ เช่นนั้นไม่นานก็จะมาถึงตาพวกเรา” บรรยากาศที่หนักหน่วงในตอนนั้น ผู้คนไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ ถึงแม้จางยวี่โหร่วไม่ได้เตรียมใจมา เธอก็พยายามทำให้ได้ “ งั้นรึ สถานการณ์แบบนั้น ไม่ได้เกิดขึ้นด้วยมือของเจ้ารึ? ” สิ่งที่เธอทำ ถึงแม้เขาจะไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้อง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่รู้เรื่อง ที่เธอทำเช่นนี้ ก็เพราะได้รับแรงบันดาลใจจากเขา “ เรื่องนี้...ก็ขึ้นอยู่กับว่าพวกเขาจะให้โอกาสนั้นกับข้าหรือไม่! ” การก่อตัวของสถานการณ์นี้ ไม่รู้ว่าจางยวี่โหร่วพยายามทำมากแค่ไหนในเรื่องนี้ ไม่ว่าจะเป็นการปลอบโยนซูเฟยและเสียนเฟย และยังเรื่องที่ใช้หลินจือดึงองค์ชายสองมาเป็นพวก วิกฤติการณ์ที่อาจเผชิญหน้าหลังจากที่ตระกูลจางซ่อนความสามารถไว้ในราชสำนัก ในขั้นนี้ เธอวางเดิมพันครั้งใหญ่ไว้และก็ก้าวเข้าสู่เกมส์อันตรายหนึ่งก้าว “ เหตุใดเจ้าถึงมีความมั่นใจว่าพวกเขาจะลงมือขนาดนั้น หากพวกเขาไม่ลงมือ เจ้าเตรียมจะทำเช่นไร?” ต้องบอกเลยว่า เขานับถือในความฉลาดและการวางแผนของเธออย่างมาก เมื่อครู่นี้ตอนที่อยู่วังตะวันออก เห็นเธอออกหน้าโต้แย้งอย่างชาญฉลาด ความตกใจในใจของเขาไม่ใช่เพียงเล็กน้อย เขารู้สึกเหมือนว่าเธอมีแสงเปล่งประกายไปทั่วร่างกายของเธอ และผู้หญิงที่เฉลียวฉลาดแบบนี้ เป็นภรรยาของเขา มีเพียงเขาเท่านั้นที่สามารถมีเธอได้ ความคิดแบบนี้ก็ทำให้เขารู้สึกบอบบางอย่างมาก “ ท่านเป็นคนเตือนข้าเองว่า ต้องเรียนรู้ที่จะใช้จุดอ่อนของศัตรู สิ่งที่ข้ากังวลมากที่สุดอาจเป็นฝันร้ายที่น่ากลัวยิ่งกว่าในใจของพวกเขา กลยุทธ์36ประการ การเอาชนะใจกลยุทธ์ที่ดีที่สุด หากสามารถทำให้พวกเขารู้สึกว่าตำแหน่งของตัวเองถูกคุกคาม เช่นนั้นพวกเขาจะต้องยอมทำทุกอย่างเหมือนสุนัขจนตรอกแน่ หากพวกเขาไม่ทำเช่นนั้นจริงๆ เมื่อถึงเวลานั้นข้าก็ต้องทำด้วยตัวเอง ผลสุดท้ายก็เป็นเช่นเดียวกัน ” ดังนั้นพูดได้ว่า ในตอนนั้นเธอเตรียมพร้อมแผนการสองอย่างไว้แล้ว นางกำนัลที่ชื่อหลันเชียงคนนั้น ก็เป็นหนึ่งในแผนการของเธอ “ ในเมื่อเจ้ารู้แล้วว่าใครคือคนที่วางยาพิษ เหตุใดจึงไม่ดึงข้อสงสัยไปที่พวกเขา กลับไปโทษคนที่ไม่เกี่ยวข้องแทน แต่ปล่อยให้ฆาตกรตัวจริงลอยนวลไปได้ล่ะ? ” ข้อสงสัยของเขา จางยวี่โหร่วอธิบายให้เขาฟังอย่างแน่นอน “ ความเจ้าเล่ห์ของพวกเขา ไม่สามารถจัดการได้อย่างง่ายดาย แทนที่จะให้พวกเขาเกิดความขัดแย้งกับเรา สู้ตัวเองเก็บแรงไว้และให้พวกเขาทะเลาะกันเองดีกว่า ผลสุดท้าย คือ ถ้าไม่คนหนึ่งบาดเจ็บคนหนึ่งตาย ก็บาดเจ็บด้วยกันทั้งสองฝ่าย ปล่อยให้ทั้งสองฝ่ายทะเลาะกันแล้วเรารอเก็บผลประโยชน์ ท่านเป็นคนสองข้าเองนะ ” ในขณะนั้น จู่ๆเธอก็ยิ้มบางๆอีกครั้งและพูดว่า “ อีกอย่าง ข้าสัญญากับหลินจือไว้ว่า จะต้องทวงความยุติธรรมให้เธออย่างแน่นอน พวกคนที่เคยดูถูกเหยียดหยามเธอจะต้องถูกลงโทษอย่างสาสม คำมั่นสัญญาที่ข้าให้ไว้ แน่นอนว่าก็ต้องทำให้ได้สิ! ” ดังนั้นจึงพูดได้ว่า เธอไม่เพียงแต่คิดเกี่ยวกับสถานการณ์ที่อยู่ตรงหน้าอย่างดีแล้ว แต่ยังคิดถึงหนทางถอยกลับไว้อีก ผู้หญิงคนนี้ จะสะเทือนใจเขามากเกินไปแล้วจริงๆ มองดูท่าทางมั่นใจจนแทบจะบินได้นั้นของเธอ ความลึกซึ้งในสายตาของชายหนุ่มลึกซึ้งยิ่งขึ้นอีก เธอฉลาดจริงๆ แผนการอันล้ำลึกเธอก็สามารถคิดออกได้ ตอนนี้เธอยังคงดิ้นรนกับเรื่องของเป่ยจื่อห้าวและเฉินซูเสียนอยู่ ยังไม่มีความคิดที่จะไปคิดถึงสิ่งอื่น แต่ถ้ารอพวกเขาแก้ไขปัญหาเสร็จสิ้น เช่นนั้นเธอก็ควรจะหันมาสนใจเขาใช่หรือไม่ แม้ว่าจะไม่มี เช่นนั้นเรื่องบางเรื่อง ถึงอย่างไรก็ต้องปรากฏขึ้นมา เมื่อคิดถึงตรงนี้ ลมหายใจของชายหนุ่มก็หยุดลง เดินก้าวไปข้างหน้าและดึงเธอเข้ามาไว้ในอ้อมกอด จางยวี่โหร่วตกใจกับการกระทำของเขาอย่างมาก เธอโต้ตอบด้วยการต่อสู้ดิ้นรน แต่กลับถูกเขากอดแน่นยิ่งขึ้น เมื่อลองคิดดู เป็นเพราะเขารู้สึกว่าเรื่องนี้อันตรายมากเกินไปใช่ไหม กังวลว่าถ้าหากระวังจนเกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้นแล้วเขาอาจจะต้องสูญเสียเธอไป? เมื่อคิดถึงตรงนี้ หัวใจของจางยวี่โหร่วก็อ่อนโยนลงมาเล็กน้อย และเอื้อมมือไปกอดเขาคืน “ ท่านวางใจเถอะ ข้าจัดการเรื่องอย่างดีแน่นอน ไม่เกิดเรื่องไม่คาดคิดแน่ ต่อให้แผนจะเปลี่ยนแปลงจริงๆ ข้าก็สามารถทำให้ตัวเองถอนตัวได้อย่างสมบูรณ์แบบ ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่สามารถเชื่อมโยงมาถึงตัวเองได้ ” แต่สิ่งที่ชายหนุ่มคิดเห็นได้ชัดว่าไม่ใช่เรื่องเดียวกับที่เธอคิดเลย สิ่งที่เขาคิดในใจ จะปล่อยให้เธอรู้ได้อย่างไรกันล่ะ? และเธอก็ไม่มีวันคาดเดาได้ตลอดไป จางยวี่โหร่วเห็นว่าเขาไม่พูดจา ก็เงยหน้าขึ้นมามองเขาด้วยความแปลกใจเล็กน้อย แต่เพิ่งจะเงยขึ้นมา ก็ถูกเขากระชับกอดแน่นทั้งตัวและจูบลงมาอย่างท่วมท้น ความอ่อนโยนไม่เหมือนกับปกติ ราวกับว่ามีอารมณ์ความรู้สึกมากมายปะปนอยู่ในนั้น เขาจำเป็นต้องกอดเธอไว้แน่น เพื่อระบายความรู้สึกสับสนเหล่านั้นในใจของตัวเองด้วยวิธีแบบนี้ จำเป็นจะต้องแนบชิดกับเธออย่างแน่นแฟ้นและรวดเร็ว ถึงจะมีความรู้สึกมั่นคงในใจได้ จางยวี่โหร่วไม่มีเวลาที่จะคิดอย่างถี่ถ้วนก็ตกอยู่ในความเร่าร้อนของเขา แม้แต่เวลาหายใจยังแทบจะหายใจไม่ทัน เธอจะมีเวลาไปคิดถึงเรื่องอื่นได้อย่างไร ยังไม่ทันเดินถึงเตียง เสื้อผ้าของเธอก็หล่นลงพื้นตามทางจากประตู เมื่อร่างกายของเธอถูกกดลงบนเตียงอันอ่อนนุ่ม ทั่วทั้งร่างกายของเธอก็ไม่เหลือเสื้อผ้าอยู่แล้ว “ ไม่...ไม่ได้ ข้ายังไม่ได้อาบน้ำเลย ท่าน…อื้อ....” เธอยังสามารถพูดออกมาได้ที่ไหนกัน ทุกคำพูดถูกกลืนลงไปด้วยจูบอันร้อนแรงของเขา ความคิดเดียวก่อนที่จางยวี่โหร่วจะสูญเสียสติก็คือ นี่มันกำเริบมากเกินไปแล้วนะ!