ตอนที่151 รสชาติของความสุข

ต๭นที่151 รสชาติของความสุข หลังจากพัวพันกันไปได้ยกหนึ่ง จางยวี่โหร่วหลับสนิทไป คราวนี้นางเหนื่อยไม่เบาจริง ๆ จิตใจและร่างกายทั้งคู่ถูกกดดัน เกือบจะทำให้นางล้มพับไปแล้ว แต่เห็นได้ชัดว่าผู้ชายกลับดูไม่มั่นคงมาก แม้ว่าในอ้อมอกของเขาได้กอดร่างอันอบอุ่นนุ่มนวลไว้แนบแน่น เขากลับมีความรู้สึกที่ไม่สบายใจมาก วันนี้เขาได้เห็นเป็นพยานถึงการแก่งแย่งวางแผนต่อสู้ชิงชัยกุมอำนาจในพระราชวังตั้งแต่ต้นจนจบฉากหนึ่ง ประจักษ์แก่ตาตนเอง ความเข้มงวดโหดเหี้ยมรุนแรงอำมหิตขนาดนั้น หลายคนมากมายขนาดนั้นตัวสั่นงันงก ความเป็นและความตายล้วนอยู่ที่จิตสำนึกชั่ววูบของคนคนหนึ่ง กลัวว่าโชคร้ายความซวยจะมาเยือนตนเอง ถ้าเช่นนั้นเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อยี่สิบปีก่อนไยมิใช่ยิ่งโหดร้ายอำมหิตกว่า เขาคลับคล้ายคลับคลาสามารถคิดจินตนาการได้เมื่อเริ่มแรกเป็นฉากที่เต็มไปด้วยเปลวไฟคลุ้งทั่วฟ้า คาวเลือดเต็มไปหมด ผู้บริสุทธิ์มากน้อยเท่าไรต้องเสียชีวิตในไฟสงคราม ซากศพกองเต็มเป็นภูเขา โลหิตไหลหลั่งเป็นแม่น้ำ ถึงแม้ว่าเขาไม่ได้เห็นทุกสิ่งนี้ด้วยตาตนเองทั้งหมด ทว่าตั้งแต่ที่เขาจำความได้ คนรอบข้างต่างได้เตือนสติที่ข้างหูเขา คุณค่าที่สำคัญที่สุดในการดำรงชีวิตอยู่ของเขาก็คือการแก้แค้น เขาจะต้องฆ่าคนชั่วร้ายที่ก่อกรรมทำเข็ญเหล่านั้นด้วยมือของเขาเองแน่นอน ให้พวกเขาต้องชดใช้ราคาค่างวดในวิถีที่พวกเขาเองเคยทำการทรยศมาก่อน บางทีอาจเป็นเพราะเหตุการณ์ในวันนี้ที่กระตุ้นให้เขารู้สึกถึงอารมณ์ที่ซ่อนเร้นอยู่ในจิตใจของเขามานาน ดังนั้นเขาจึงรู้สึกสูญเสียการควบคุมเช่นนี้ แต่ว่าเขาได้ระบายอารมณ์ความรู้สึกในส่วนนี้ของตนไปยังบนร่างจางยวี่โหร่วจนหมดสิ้นแล้ว ตอนนี้จิตใจเขากลับรู้สึกสงบลงมาแล้ว แต่เมื่อมองดูสาวน้อยในอ้อมอก ดวงตาทั้งคู่ปิดสนิท ร่างขดหดเข้ามาไว้ด้วยกันบ้าง มุมตายังประดับไว้ด้วยรอยน้ำตาเล็กน้อยอย่างเลือนราง ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ถึงกับเป็นสัตว์เดรัจฉานทำร้ายนางบาดเจ็บ แต่กลับทำให้นางเหนื่อยจริง ๆ แล้ว นางทั้งร้องไห้ทั้งตะโกนร้องว่าไม่เอาแล้วอย่างชัดเจน แต่เขากลับยังไม่คิดปล่อยนาง ราวกับขอเพียงได้กอดนางหลอมนางเข้าเป็นกายเดียวกับตนเอง เขาจึงสามารถสัมผัสได้ถึงความพึงพอใจและความปลอดภัยกระแสหนึ่ง ความรู้สึกปลอดภัย? ได้คิดถึงคำนี้ ในใจเขาสะท้านขึ้นคราหนึ่งอีก เขากลับค้นหาความรู้สึกปลอดภัยจากบนร่างของหญิงสาวคนหนึ่ง? เขามองดูใบหน้าของจางยวี่โหร่วที่กำลังหลับสนิท ความรู้สึกบนใบหน้ายิ่งหนักหน่วงมากแล้วอย่างเห็นได้ชัด ... เช้าวันรุ่งขึ้น จางยวี่โหร่วเกือบไม่ลุกขึ้นจากเตียง เมื่อนางตื่นขึ้นมา ก็เป็นเวลาตะวันสายโด่ หันยี่ฉีไม่ได้อยู่ข้างกายนานแล้ว เสี่ยวเฟิงยกน้ำเข้ามาให้นางล้างหน้า เห็นจางยวี่โหร่วยังห่มผ้าห่มไว้ ร่างใต้ผ้าห่มต้องเปลือยเปล่าอย่างชัดเจน ใบหน้าของสาวรับใช้แดงแล้วทันที ก่อนหน้านี้นังยังเป็นแค่สาวใช้ที่ไม่รู้เรื่องราว แต่ตอนนี้คุณหนูได้แต่งงานแล้ว นังเป็นของติดตัวเจ้าสาวก็ได้ติดตามมาด้วย เรื่องบางอย่างระหว่างชายหญิง แม้ว่านังจะไม่ค่อยเข้าใจ แต่ก็เริ่มได้เข้าใจอะไรลาง ๆ แล้ว ได้เห็นทัศนียภาพเช่นนี้ นังไหนเลยจะไม่หน้าแดงน่ะ ถูกนังจ้องมองแบบนี้ จางยวี่โหร่วก็อายเหมือนกัน รอยแดงถี่ยิบบนร่าง อายจนนางคิดจะหาโพรงมุดซ่อนเข้าไปมิได้ คิดถึงเรื่องไร้สาระของเมื่อวาน ผู้ชายคนนั้นก็ทำเกินไป ดูท่าทางวางก้ามของเขา นางถึงกับมีความรู้สึกถูกเขาฉีกกินลงไปในท้องชนิดหนึ่ง ตลอดที่ผ่านมานางมักจะรู้สึกว่าร่างตัวเองนับว่าแข็งแรง แต่ก็ไม่สามารถรับมือกับการเรียกร้องขอเอาที่ไร้การควบคุมสักนิดเช่นนี้ได้ คิดพลางปวดศีรษะบ้าง ดูไปแล้วครั้งหน้านางควรต้องทำพันธสัญญาสามข้อกับเขาแล้ว ไม่เช่นนั้นต้องมีวันหนึ่ง นางต้องเหนื่อยตายคาเตียงแน่ ๆ แต่ต่อให้ทำพันธสัญญาสามข้อร้อยครั้งก็ไม่มีประโยชน์ มีครั้งใดบ้างที่ไม่ใช่นางคิดจะต่อต้านก่อนมากที่สุด แต่ในที่สุดกลับตกเข้าไปสู่ภายใน ผู้ชายคนนี้มักจะมีหลายวิธีที่จะควบคุมนาง นางมิอาจต่อสู้ชนะเขาอย่างสิ้นเชิง บนร่างมีเหงื่อออกมามาก ก่อนหน้านี้ถ้าหากว่านางหมดสติไป เขายังจะช่วยทำความสะอาดให้นางสักครา แต่ครั้งนี้กลับไม่มี จางยวี่โหร่วอดที่จะบ่นต่อว่าอีกแล้วไม่ได้ ตอนนี้นางแค่คิดอยากอาบน้ำก่อน มิฉะนั้นทั่วร่างเหนียวเหนอะหนะรำคาญทรมานแทบตาย ส่งเสี่ยวเฟิงไปเตรียมน้ำสำหรับอาบให้นาง จางยวี่โหร่วห่อผ้าไว้ลุกออกจากเตียงเอง เท้าของนางเพิ่งสัมผัสพื้น ยังไม่ทันได้ยืนหยัดขึ้นมา ขาอ่อนแรงทันทีเกือบจะล้มลงไปกับพื้น! เดรัจฉาน จางยวี่โหร่วสาปแช่งอย่างโหดเหี้ยมเอ่ยคำเหล่านี้ออกมาเสียงต่ำ รู้สึกตนเองถูกโยนไปมาจนโครงร่างหลุดออกไปแล้ว นางฝืนยืนหยัดเดินไปเองถึงหน้าโต๊ะเครื่องแป้งนั่งลง ในกระจกสะท้อนให้เห็นถึงใบหน้าสาวงามที่ประดับด้วยความสดชื่นใบหนึ่งออกมา ก่อนหน้านี้ ดวงตานางส่งยิ้มหวานซึ้ง เค้าหน้ามีเสน่ห์แต่ท่าทีจริงจัง ทั่วร่างส่งกลิ่นอายมีชีวิตชีวาของสาวน้อย แต่ตอนนี้หว่างคิ้วมีความงดงามอันแน่นหนาและรสชาติของหญิงสาว เดิมนางได้เติบโตขึ้นอย่างสวยงาม แต่ตอนนี้ยิ่งเพิ่มพูนท่วงท่าอันสง่างามไร้ขีดจำกัดขึ้นบนพื้นฐานความงามของนาง แม้แต่จางยวี่โหร่วเองมองดูคนนั้นในกระจก ยังรู้สึกมึนงงไปบ้าง นี่เป็นนางจริง ๆ เหรอ? เห็นได้ชัดว่าร่างกายเหนื่อยล้ามากถึงขีดสุด แต่จากใบหน้าของนางกลับไม่เห็นร่องรอยของสีหน้าซีดเซียวสักนิด ในทางตรงข้ามมุมตาคิ้วโก่งทั้งหมดล้วนส่งกลิ่นของความสุขชนิดหนึ่งออกมา ใช่ ไม่ว่าปากนางจะบ่นต่อว่าอย่างไร แต่ในใจกลับต้องยอมรับ ตั้งแต่หลังจากที่นางอภิเษกสมรสกับหันยี่ฉี ยกเว้นเรื่องขององค์ชายสามและเฉินซูเสียนแล้ว ฝ่ายในของพวกเขาล้วนเป็นฉินเส้อสอดประสาน ไม่เคยมีปัญหาใดๆเกิดขึ้นมาก่อน เขารักโปรดปรานนางมาก ดีกับนางมากเป็นที่สุด พวกเขาไม่เคยทะเลาะวิวาทจนหน้าแดงตีกันมาก่อน สิ่งนี้สำหรับผู้หญิงคนหนึ่ง นับว่าเป็นความสุขที่สมบูรณ์แบบที่สุดชนิดหนึ่งแล้วน่ะ เขาบอกว่าศัตรูของนางก็เป็นศัตรูของเขาด้วย แม้ว่าเขาจะไม่ได้มีส่วนร่วมภายในด้วยมือเขาเอง แต่ก็ได้ออกแรงไปไม่น้อย ถ้าไม่มีเขาเตือนสติประมาณว่านางก็ไม่สามารถมีท่าทีวางใจไปกำหนดวางแผนทุกสิ่งนี้ด้วย คิดมาถึงที่นี่ บนหน้าจางยวี่โหร่วก็อดที่จะปรากฏรอยยิ้มเล็กน้อยออกมามิได้ ยิ่งสดใสน่าดูอย่างเห็นได้ชัดมากขึ้น พระสวามีของนาง จริงๆแล้วเป็นคนที่ดีมาก ๆ คนหนึ่งจริง ๆ อ่า นางโชคดีมาก ตนเองบังเกิดใหม่อีกชาติหนึ่งสามารถได้พบเขา บางทีอาจเป็นเพราะโชคชะตาน่าสังเวชเกินไปของนางในภพที่แล้ว ดังนั้นสวรรค์จึงได้สงสารเมตตา ไม่เพียงให้นางมีโอกาสได้บังเกิดใหม่อีกชาติหนึ่ง แต่ยังได้ประทานผู้มีบุญซึ่งได้กำหนดไว้ในชีวิตคนหนึ่งแก่นางเช่นนี้แล้ว นางต้องถนอมไว้ให้ดีแน่นอน ไม่ปล่อยให้ความสุขหลุดลอยไปจากมือนางเด็ดขาด หลังจากอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า จางยวี่โหร่วกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาก จิตใจสดชื่นขึ้นดีแล้ว ก็รู้สึกท้องหิวมาก เมื่อวานถูกเขาโยนไปโยนมาขนาดนั้น สูญเสียพลังงานทางกายภาพของนางไปมาก ตอนนี้รู้สึกว่าสามารถกินวัวตัวหนึ่งลงไปได้ ตอนนี้เวลานี้ มิอาจนับว่าเป็นอาหารเช้าแล้ว แต่ก็ยังเช้าเกินไปสำหรับอาหารกลางวัน แต่ตอนนี้นางไม่สนใจมากมายขนาดนั้นแล้ว เมื่ออาหารถูกเสิร์ฟมาบนโต๊ะ ตาทั้งคู่ของจางยวี่โหร่วก็เปล่งประกาย เห็นลักษณะน่ารักมากขนาดนี้ของนาง สาวใช้ที่ให้บริการข้างๆ อดที่จะแสดงรอยยิ้มที่พอใจออกมามิได้ ต้องบอกว่าตั้งแต่พระชายาได้อภิเษกสมรสเข้ามาแล้ว ก็ได้นำความสุขมาให้พระตำหนักอ๋องชิงผินพวกเขามาก ก่อนหน้านี้บรรยากาศที่นี่ล้วนหดหู่หม่นหมองมาตลอด ไม่มีลมหายใจของชีวิตสักนิด แต่การมาถึงของจางยวี่โหร่ว กลับดูเหมือนได้หว่านเมล็ดพันธุ์เมล็ดหนึ่งลงในน้ำแข็งขั้วโลก นามเรียกว่าแสงสว่างและความอบอุ่น ยิ่งกว่านั้น นางเป็นคนง่ายๆ ใจเมตตาอ่อนโยน ไม่ได้วางท่าปั้นปึ่งอะไร ทำไมทุกคนจะไม่รักชอบนางเล่า? จางยวี่โหร่วยกชามโจ๊กขึ้นมาชามหนึ่ง กินไปคำหนึ่งแล้วโดยตรง เดิมยังคิดว่าจะได้เห็นสีหน้าที่ชื่นชอบหลังจากที่นางได้กินอาหาร แต่ไม่คิดว่านางคิ้วขมวดคราหนึ่ง คาดไม่ถึงว่าอาเจียนออกมาแล้วทันที