ตอนที่ 162 ไพ่ตายของตระกูลเฉิน

ต๭นที่ 162 ไพ่ตายของตระกูลเฉิน “เฉินกั๋วกง ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่ท่านจะมาตั้งคำถามกับเรื่องที่ไร้ความหมายเช่นนี้แล้ว แต่ท่านควรที่จะเลือก หนึ่งคือตระกูลเฉินของท่านจะต้องตายไปพร้อมกับความแค้น เต็มไปด้วยความไม่พอใจกว่าหมื่นปี ; หรือพวกท่านจะได้พักผ่อนอย่างสงบ เรื่องการแก้แค้นนี้ยกมาให้ข้ากระทำแทนพวกท่าน” เมื่อเธอพูดออกมาเช่นนี้แล้ว พวกเขาจะยังมีตัวเลือกอื่นอีกหรือ? ตาย คือจุดจบที่ถูกกำหนดไว้แน่นอนแล้ว ไม่มีใครอาจจะเปลี่ยนแปลงมันได้ เช่นนั้นแล้ว ในตอนนี้สิ่งเดียวที่พวกเขาสามารถกระทำได้ก็คือการทำให้หลังจากนี้คนที่ทำร้ายพวกเขาไม่ได้ตายดี เพื่อชดใช้ให้กับพวกเขา ถ้าหากว่าหลังจากนี้ได้พบกันที่นรก เขาจะต้องตามหาเขาเพื่อแก้แค้นด้วยตัวเองแน่ ดูเหมือนว่าจางอวี่โหร่วจะมีความเคียดแค้นที่มากมายต่อองค์ชายสาม เรื่องนี้ไม่ใช่เพียงแค่ช่วยเหลือพวกเขา แต่ยังเป็นการช่วยตัวเธอเองด้วย ดังนั้นตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงเชื่อเธอ “พวกข้าต่างก็กลายเป็นนักโทษรอประหาร พรุ่งนี้ก็จะถูกตัดคอประหารแล้ว เจ้าคิดว่าพวกข้าจะยังสามารถช่วยเหลืออะไรเจ้าได้?” เขาไม่เข้าใจ ถ้าหากว่าตอนนี้เขามีกำลังพอที่จะข่มขู่องค์ชายสาม เขาก็คงจะไม่ถูกกักขังอยู่ในคุกอย่างน่าอนาถ และตกลงมาอยู่ในสถานการณ์รอถูกข้าล้างตระกูลเช่นนี้ “เฉินกั๋วกง ทุกคนต่างก็เป็นคนฉลาด ดังนั้นบางเรื่องก็เป็นเรื่องที่ใจรู้ดีอยู่ ในวันนั้น วันที่เกิดเรื่องที่ตึกเทียนเซียง ข้าและเฉินซูเสียนลงมือต่อสู้กันใหญ่โต และท่านก็ยังเข้าไปแจ้งรายงานด้วยความประสงค์ร้ายก่อน วุ่นวายจนไปถึงหน้าฮ่องเต้ อยากจะกระทำไม่ดีต่อตระกูลจาง ถ้าหากไม่ใช่เพราะองค์ชายสามขอร้องเพื่อท่านเอาไว้ ท่านคิดว่าเรื่องนี้จะถูกปล่อยไปง่ายๆ หรือ?” “นั่น.......เรื่องนี้ไม่ใช่ว่าผ่านไปแล้วหรือ?” ตอนนี้เธอจะพูดมันขึ้นมาอีกทำไม? “ใช่แล้ว และเพราะว่าเรื่องนั้น พวกท่านสองพ่อลูกจึงเริ่มเกลียดชังองค์ชายรอง และเริ่มประจบสอพอองค์ชายสามอย่างลับๆ เรื่องที่พวกท่านกระทำ หรือทำการตกลงอะไรกันไว้ ตัวท่านน่าจะรู้ดีที่สุด” ภายในสายตาของจางอวี่โหร่วแหลมคมมากจนเกินไป มันทำให้ในใจของเฉินกั๋วกงสั่นไหวไปในทันที นี่.......เธอรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร เธอเป็นคนหรือว่าปีศาจอะไรกันแน่ เห็นได้ชัดว่าพวกเขากระทำเรื่องนี้อย่างลับๆ! ใครกันแน่ที่เผยแพร่ความลับนี้ออกไป หรือว่าจะเป็นองค์ชายสาม? ไม่ ไม่ องค์ชายสามไม่ใช่คนโง่ เขากับจางอวี่โหร่วเคยมีเรื่องบาดหมางกันมาก่อน เขาจะปล่อยให้เธอรู้เรื่องที่สำคัญเช่นนี้ได้อย่างไร? จางอวี่โหร่วคนนี้มีความคิดและวิธีการที่คนอื่นไม่อาจจะคิดจินตนาการได้เลย เธอเพิ่งจะอายุ 16-17 ปีเท่านั้น แต่ว่าทำไมถึงได้น่ากลัวถึงเพียงนี้ แม้แต่เขาที่ใช้ชีวิตมาแล้วมากขนาดนี้ก็ยังต้องยอมรับในความสามารถของเธอ ตอนนี้เฉินกั๋วกงรู้สึกตกตะลึงและเกรงกลัวเธอเป็นอย่างมาก แต่ว่ามีเรื่องหนึ่งที่เขามั่นใจแล้ว นั่นก็คือจางอวี่โหร่วจะต้องสามารถช่วยล้างแค้นให้ตระกูลเฉินของเขา และทำให้ศัตรูของพวกเขาตายไม่มีที่ฝังได้แน่! ในที่สุดเฉินกั๋วกงก็ถอนหายใจออกมาอย่างยอมรับในชะตาชีวิต ภายในแววตาของเขาประกายความสิ้นหวังและความช่วยไม่ได้ออกมาอย่างลึกซึ้ง “ดูเหมือนว่าคลื่นลูกใหม่จะยิ่งใหญ่ทดแทนคลื่นลูกเก่าจริงนะ อย่างไรเจ้าก็รู้ทุกอย่างมาตั้งแต่แรกแล้ว แล้วทำไมยังจะต้องมีถามข้าอีกเล่า?” ในที่สุดเขาก็เข้าใจเป้าหมายที่จางอวี่โหร่วมาในวันนี้แล้ว เห็นได้ชัดว่าเธอต้องการมาล้วงความลับจากปากเขาไปต่อกรกับองค์ชายสาม ถ้าหากไม่มีการพูดเกริ่นเปรียบเทียบก่อนหน้า เกรงว่าพวกเขาก็คงจะไม่ยินยอมนำความลับนี่แลกไป “เฉินกั๋วกง อย่าได้มองข้าซับซ้อนเช่นนั้นเลย เรื่องราวอยู่ที่ผู้กระทำ ถ้าหากไม่ว่าเรื่องอะไรข้าก็รู้ วันนี้ข้าก็คงจะไม่เสี่ยงอันตรายเข้ามาที่นี่ ก่อนหน้านี้ท่านต้องการอาศัยพึ่งพิงองค์ชายสาม เช่นนั้นแล้วก็คงจะต้องเตรียมความพร้อมเขาไว้ แม้ว่าตอนนี้ตัวจะถูกขังคุก แต่ท่านจะต้องมีไพ่ตายของตัวเองอยู่อย่างแน่นอน เดี๋ยวท่านก็จะต้องตายแล้ว ก่อนที่ท่านจะตาย ท่านไม่คิดจะใช้ไพ่ตายนี้เสียหน่อยหรือ?” แน่นอนว่าเดิมทีเขาไม่อยากจะนำมันออกมา เพราะว่าสำหรับเขา มันก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไรแล้ว นั่นคือกองกำลังลับที่ทางการยังตรวจสอบไม่พบของเขา ก่อนหน้านี้เดิมทีก็สามารถเก็บเอาไว้ทีละเล็กทีละน้อย แต่ว่าเขาคิดไม่ถึงเลยว่าจะถูกจางอวี่โหร่วมองออกได้ และตอนนี้ก็ยังมาเพื่อเจรจากับเขาอีกด้วย กองกำลังลับเล็กๆ นั่นยังเก็บหลักฐานเกี่ยวข้องกับการลอบจ้างทหารซื้อม้าขององค์ชายสามเอาไว้ด้วย ถ้าหากเขานำคนเหล่านี้ออกมา ฮ่องเต้ก็ไม่อาจจะเชื่อถือ และยังต้องแลกด้วยชีวิตของพวกเขา ดังนั้นหลังจากนั้นมา เขาก็ถอดใจไปแล้ว เมื่อเขาตายไปแล้ว ก็จะไม่รู้เรื่องราวหลังจากนี้แล้ว แต่ถ้าหากว่ากองกำลังนี้อยู่ในมือของจางอวี่โหร่ว สำหรับเธอแล้ว มันก็จะต้องมีประโยชน์มาก “เจ้าชนะแล้ว เจ้าพูดเกลี้ยกล่อมข้าสำเร็จแล้ว ได้...ข้ายินดีจะทำข้อตกลงนี้!” เฉินซูเสียนร้องตะโกนห้ามออกมาจากด้านข้าง : “ท่านพ่อ ท่านอย่าได้เชื่อคำพูดของคนชั่วนี่เด็ดขาด ตระกูลเฉินของเราไม่ต้องการการช่วยเหลือของนาง” “เช่นนั้นแล้ว เจ้ายินดีที่จะให้ตระกูลของเราถูกเข้าใจผิดและลงโทษอย่างไม่เป็นธรรม ตายไปอย่างไร้ประโยชน์อย่างนั้นหรือ?” เฉินกั๋วกงเอ่ยถามขึ้นเสียงแข็ง นี่.......เฉินซูเสียนไม่อาจจะพูดอะไรต่อได้ เธอไม่อยากตาย แต่ก็ไม่อยากจะให้จางอวี่โหร่วได้รับผลประโยชน์ไปเช่นนี้ แต่ว่าบนโลกนี้จะมีเรื่องที่สมบูรณ์แบบสมดั่งใจเช่นนั้นได้อย่างไร? เฉินกั๋วกงเองก็ไม่สนใจเฉินซูเสียนอีกต่อไป เขาเพียงถอดแหวนวงหนึ่งออกมาจากมือของตนเองด้วยความสั่นเทา จากนั้นก็ส่งมันออกมาจากกรงเหล็กยื่นออกไปให้กับจางอวี่โหร่ว เธอยื่นมือออกไปรับมันมา จากนั้นก็ขมวดคิ้วเข้าหากัน ดูเหมือนว่าสิ่งนี้จะเป็นสิ่งยืนยันที่ใช้ในการควบคุมกองกำลังนั่น เธอรู้ดีว่าเฉินกั๋วกงจะต้องยังมีอะไรเหลืออยู่ วันนี้เธอไม่ได้มาเสียเปล่าจริงๆ ในตอนนั้นเอง เฉินกั๋วกงถอยกลับไปคุกเข่าลง จากนั้นก็ทำความเคารพแก่เธอ “จางอวี่โหร่ว แม้ว่าตระกูลของเราจะมีเรื่องบาดหมางกันมาก่อน ข้าก็หวังว่าเจ้าจะชำระหนี้แค้นและบุญคุณโดยเห็นว่าพวกเรากำลังจะตาย กล่าวโทษที่ก่อนหน้านี้ตัวข้ากระหายประโยชน์ จิตใจโหดเหี้ยม โลภในอำนาจ ถึงได้ถูกคนต่ำช้าหลอก และตกลงมาอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ ตอนนี้ข้าได้มอบความหวังเพียงหนึ่งเดียวให้แก่เจ้าแล้ว หวังว่าเจ้าจะสามารถช่วยชำระความผิดที่ไม่เป็นธรรมแก่ตระกูลเฉิน และทำให้ตัวการของความพินาศชดใช้สิ่งที่สมควร เมื่อเป็นเช่นนั้นแล้ว พวกข้าทั้งตระกูลก็จะได้มีความสุข แม้จะอยู่ใต้ผืนดินนี้ก็ตาม” พวกเขาน่าเวทนาเช่นนี้แล้ว แม้ว่าในชาติก่อนจะมีความแค้นเคืองมากมายเพียงใด ตอนนี้เธอก็ได้ชำระมันออกไปจนหมดแล้ว จางอวี่โหร่วไม่รู้สึกเกลียดชังพวกเขาอีกต่อไปแล้ว เขาสามารถมอบไพ่ตายของตัวเองส่งมอบมาให้เธอได้ เธอจดจำความประสงค์นี้เอาไว้ในใจแล้ว “ท่านวางใจเถอะ มอบเรื่องนี้ให้ข้าจัดการ ความแค้นที่ข้ามีต่อเขามีมากกว่าพวกท่านมากมายนัก ขอเพียงข้ายังมีชีวิตอยู่ ขอเพียงเขายังไม่ตาย ข้าจะต้องพยายามสุดกำลังให้เขามีชีวิตดั่งความตาย!” เมื่อได้รับการรับประกันจากจางอวี่โหร่วแล้ว เฉินกั๋วกงก็วางใจขึ้นมา เขาไม่ได้มองไปยังตัวเธออีก และกลับไปนั่งลงที่มุมหนึ่งของกรงขัง หลังจากนั้นก็หลับตาลงด้วยท่าทางยอมรับชะตาของตน แม้แต่ “เบื้องหลัง”เรื่องสุดท้ายของตัวเองก็ส่งมอบไปอย่างชัดเจนแล้ว แน่นอนว่าไม่มีอะไรให้ต้องเสียใจอีก ต่อจากนี้ ก็เพียงแต่รอความตายเท่านั้น ส่วนเฉินซูเสียนนั้น ในตอนนี้เธอดูสงบมากเป็นพิเศษ แม้ว่าก่อนหน้านี้เธอจะดื้อรั้นมากเพียงใด แต่เมื่อได้เห็นอะไรมากมายเช่นนี้ ได้ฟังอะไรมากมายเช่นนี้ เธอก็น่าจะเข้าใจอะไรขึ้นมาได้แล้ว