ตอนที่ 186 ตื่นตกใจกลางค่ำคืน

ต๭นที่ 186 ตื่นตกใจกลางค่ำคืน เขายังจะสามารถพูดออกมาได้อีก ตอนนี้ในใจของชายหนุ่มเต็มไปด้วยความโมโห เรื่องใหญ่ขนาดนี้ เขากลับไม่รู้เลย ถ้าหากไม่ใช่เพราะ....... ให้ตาย เช่นนั้นไม่ใช่ว่าเขาคอยปกปิดเอาไว้ตลอดเลยหรือ เมื่อคิดไปถึงเรื่องในวันนี้ เขาก็อดที่จะโมโหจนสั่นสะท้านขึ้นมาไม่ได้ เย่นหลิงที่สมควรตายนี่เกือบจะทำลายการใหญ่ของเขาแล้ว ทำเรื่องเช่นนี้ลงได้ในสายตาของเขา ช่างหาญกล้านัก “เย่นหลิง เจ้าไม่อยากมีชีวิตต่อแล้วหรือ?” ความต้องการฆ่าในแววตาของเขาไม่อาจจะปกปิดได้ เมื่อมองดูแล้ว เย่นอิ่งก็เริ่มไม่สงบใจขึ้นมา เขาคงจะไม่ลงมือกับพี่ชายจริงใช่หรือไม่? แม้ว่าเมื่อสักครู่เธอจะพูดออกมาสบายๆ แต่อย่างไรเขาก็คือพี่ชายแท้ๆ ของเธอ แน่นอนว่าเธอไม่อยากให้เกิดอะไรขึ้นกับเขา ตอนนี้ตัวเธอเองกลายเป็นแบบนี้ไปแล้ว ถ้าหากพี่ชายเป็นอะไรไปอีก....... ดังนั้นเธอจึงรีบอธิบายแก้ไขด้วยความกังวล “ท่านอ๋อง ท่านพี่เพียงแค่สับสนในชั่วเวลาหนึ่งเท่านั้น และเขาก็ตั้งใจปรารถนาดีต่อท่าน! จางอวี่โหร่วเป็นหญิงจากตระกูลจาง คนในตระกูลจางทั้งหมดสมควรตาย เขากังวลว่าท่านจะถูกจางอวี่โหร่วทำให้จิตใจหลงมัวเมา ดังนั้นถึงได้รีบคิดหาวิธีเช่นนี้ขึ้นมา ท่านอย่าได้.......” เธอยังพูดไม่ทันจบ เสียง “เพี้ยะ” ดังขึ้นมา จากนั้นใบหน้าของเธอก็ถูกตบหันไปอีกทางอย่างรุนแรง ความเจ็บปวดแสบร้อนถูกส่งขึ้นมา เย่นอิ่งทั้งโมโหและรู้สึกช้ำใจ เธอพูดอะไรผิดไปหรือ? เขายังลงมือตบเธอ เขาทำลายความสามารถทางการต่อสู้ของเธอไป ทำให้เธอบาดเจ็บถึงเพียงนี้ ทั้งหมดนี้เป็นเพราะคนชั่วอย่างจางอวี่โหร่วทั้งหมด แต่ว่าตอนนี้เขากลับยังลงมือทำร้ายเธอเพราะผู้หญิงคนนั้นอีก เรื่องราวเช่นเดิมกำลังเกิดขึ้นอีกครั้ง เย่นอิ่งจะไม่โมโหได้อย่างไร ตอนนี้เธออยากจะกรีดจางอวี่โหร่วเป็นชิ้นๆ แทบทนไม่ไหว “เย่นหลิงมีนิสัยซื่อตรงมาตลอด ไม่ว่ากระทำการใดก็ชัดเจนไม่มีบกพร่อง เขาทำเรื่องเช่นนี้ได้อย่างไร ในใจของเจ้าไม่รู้ชัดหรือ? เห็นได้ชัดว่าเขามองทุกอย่างทะลุปรุโปร่งมาตั้งแต่แรกแล้ว แม้ว่าเย่นหลิงจะเป็นคนทำ แต่ว่าใครกันที่ยั่วยุเขา? เขารู้นิสัยของเย่นหลิงดี ถ้าหากไม่ใช่เพราะถูกเย่นอิ่งบีบบังคับ เขาไม่มีทางทำเช่นนี้แน่ ที่แท้เมื่อเขาพูดออกมาเช่นนี้ ภายในแววตาของเย่นอิ่งก็ประกายความรู้สึกผิดออกมา เมื่อเย่นหลิงเห็นว่าทั้งสองเริ่มจะโต้แย้งกันขึ้นมา เขาก็รีบร้อนพูดขึ้น “ท่านอ๋อง เรื่องนี้เป็นความคิดของข้า ไม่เกี่ยวข้องกับผู้ใด ข้ายินดีที่จะรับผิดทุกอย่าง” แน่นอนว่าเขาไม่อาจยอมรับ และไม่อาจจะปล่อยการกระทำเช่นนี้ไปได้ สำหรับจางอวี่โหร่วก็มีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้นที่สามารถจัดการกับเธอได้ ใครผู้อื่นต่างไม่มีสิทธิ์ “ไปที่ห้องรับโทษด้วยตัวคนเดียว จากนั้นรับโทษฟาดกระบอง 300 ที ถ้าหากยังมีครั้งหน้าอีก ก็จัดการตัดขาดเองเถอะ” อะไรกัน ฟาดกระบอง 300 ที การลงโทษเช่นนี้ เมื่อรับไปแล้วเย่นหลิงจะยังมีชีวิตอยู่หรือไม่? เย่นอิ่งอดทนแล้วอดทนอีก แต่ก็ยังคงไม่พอใจ เมื่อเห็นว่าเขาจะจากออกไป เธอก็รีบลงมาจากเก้าอี้หวาย ขวางหน้าของเขาเอาไว้ “ท่านอ๋อง ข้ามีเรื่องอยากถามท่าน ข้ากับท่านพี่อยู่เคียงกาย รับคำส่งด้วยความจงรักภักดีต่อท่านมานานหลายปี พวกเราทำทุกสิ่งก็เพื่อท่านอ๋อง เพื่อแผนการฟื้นฟูแคว้นของเรา ท่านอ๋องรู้สึกว่าพวกเราทำอะไรผิดหรือ?” สุดท้ายชายหนุ่มก็หยุดฝีเท้าลง และเอ่ยตอบกลับเรียบๆ โดยไม่แม้แต่จะหันหน้ากลับมา “สิ่งที่ข้าต้องการก็เป็นเพียงการร้องความยุติธรรมเท่านั้น ทำให้คนที่สมควรได้รับการสนอง ถูกสนองกลับไป ส่วนคนอื่นที่ไม่ได้เกี่ยวข้อง จะลากพวกเขาเข้ามาเกี่ยวข้องเพื่ออันใด? ถ้าหากพวกเราเองก็กระทำโดยไม่แบ่งแยก กระทำบาปและเข่นฆ่ากันให้มากขึ้น พวกเราจะต่างอะไรไปจากพวกคนที่เราเกลียดแค้นเล่า?” เมื่อพูดประโยคนั้นจบ เขาก็หมุนตัวจากไป และไม่หันกลับมาอีก ........ หลังจากหันยี่ฉีจากไปแล้ว เย่นอิ่งก็รีบเดินเข้าไปตรงหน้าเย่นหลิงเพื่อพยุงเขาขึ้นมา “ท่านพี่ ตอนนี้พวกเราจะทำอย่างไรดี? ดูเหมือนว่าท่านอ๋องจะถูกเจ้าจิ้งจอกนั่นมอมเมาจนลุ่มหลงไปแล้ว ก่อนหน้านี้ทำลายความสามารถทางการต่อสู้ของข้าไป ตอนนี้ยังลงโทษท่านหนักหนาเพียงนี้อีก นี่มันเกินไปแล้ว! ข้าว่าเขาเปลี่ยนไปแล้ว!” เมื่อเย่นหลิงเห็นเธอกระทำสิ่งต่างๆ ได้ดั่งใจหวัง เดิมทีร่างกายก็ไม่ได้อ่อนแอแต่อย่างไร ในใจของเขาก็โมโหขึ้นมากทีเดียว แม้ว่าก่อนหน้านี้เขาจะคาดเดาได้แล้ว แต่ว่าเมื่อตอนนี้ทุกสิ่งถูกยืนยันความจริงปรากฏขึ้นมา เขาก็ยังคงรู้สึกโกรธมากทีเดียว ที่เรื่องราวมาถึงขั้นนี้ได้ แม้แต่น้องสาวของเขาก็ยังไม่เข้าใจเขา อีกทั้งยังราดน้ำมันลงในกองไฟ ทำให้เรื่องราววุ่นวายมากขึ้น เขาจะยังสามารถพูดอะไรได้อีก? คำพูดที่ท่านอ๋องบอกก่อนจะจากไปนั้น ดูราวกับตบหน้าเขาอย่างจัง ถ้าหากพวกเขาเองก็ทำร้ายคนไม่เลือก เช่นนั้นพวกเขาเปลี่ยนเป็นอะไรไปแล้ว? แม้ว่าจางอวี่โหร่วจะเป็นคนของตระกูลจาง แต่ว่าคนที่กระทำผิดคือปู่ของเธอ จางม่อเย่น เธอไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วย ทำไมถึงต้องถูกกระทำเช่นนั้น? พวกเขาทำเช่นนี้กับเธอยุติธรรมแล้วหรือ? เย่นหลิงมองไปที่เธอด้วยสายตาเย็นชา หลังจากนั้นก็ผลักเธอออกไปทันที จากนั้นก็หมุนตัวจากออกมา ตอนนี้สิ่งที่เขาต้องการทำก็คือไปรับโทษที่ห้องลงทัณฑ์ เดิมทีก็เป็นเพราะเขากระทำผิด ดังนั้นก็ควรได้รับโทษ เมื่อเย่นอิ่งเห็นท่าทีของเขาก็โมโหขึ้นมามาก ตอนนี้แม้แต่พี่ชายแท้ๆ ของเธอก็ยังไม่ยืนอยู่ฝั่งเดียวกันเธอหรือ? จางอวี่โหร่วนั่นใช้วิธีมารอะไรกันแน่ ถึงสามารถทำให้คนมากมายหมุนรอบตัวเธอ และไม่อาจจะมองเธอเป็นศัตรูได้ ยิ่งคิดเธอก็ยิ่งโมโห โมโหจนจะเป็นบ้า ไม่ได้การ เธอไม่อาจจะรอคอยต่อไปเช่นนี้ได้ เธอจะต้องคิดหาวิธีทำให้จางอวี่โหร่วต้องทดแทน ....... ในยามค่ำคืน เรือนหลังเล็กเงียบสงบ แต่กลับมีเงาร่างหนึ่งค่อยๆ ผ่านออกมา เย่นหลิงรับโทษฟาดกระบองมา 300 ที บาดเจ็บหนัก ตอนที่กลับมาก็สลบไร้สติ จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ฟื้นขึ้น หลังจากได้รับยาแล้ว เขาก็ได้แต่พักรักษาตัวในห้อง ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางรู้ว่าเย่นอิ่งลอบออกไปข้างนอก แน่นอนว่าเขาไม่อาจรู้ ร่างกายของเย่นอิ่งไม่เพียงแต่ดีขึ้นไม่น้อย แต่พลังวิชาเองก็ฟื้นฟูขึ้นมาบ้างแล้ว ในตอนแรกหันยี่ฉียังไว้หน้า และไม่ได้ลงมือกับเธอหนักนัก ดังนั้นจึงเพียงทำลายพลังวิชาส่วนมากของเธอ แต่กลับไม่ได้ทำลายจนเธอไม่เหลือความสามารถป้องกันกาย หลายวันมานี้ แม้ว่าเธอจะไม่ได้ออกไปไหน แต่กลับรู้เรื่องในตำหนักตอนนี้ดี เธอรู้ว่าที่ตำหนักนี้มีคนเข้ามาใหม่ รู้ว่ามีความสัมพันธ์อย่างไรกับชายา และพักอยู่ที่ไหน ตอนนี้ภายในห้องหนึ่งของห้องรับแขกตำหนักยังมีแสงตะเกียงอยู่ เห็นได้ชัดว่าคนด้านในยังนอนไม่หลับ เย่นอิ่งหูไวตาไว ไม่นานเธอก็พบว่าโดยรอบต่างก็มีคนเฝ้าระวังอยู่ แต่ว่าเพียงแค่พวกลูกกระจอกเท่านั้น จะสามารถพบการมีอยู่ของเธอได้หรือ? เธอโยนหินเล็กก้อนหนึ่งออกไปเรียกความสนใจของพวกเขา หลังจากนั้นก็แทรกกายเข้าไปในห้องอย่างว่องไว ....... ตอนนี้จ้าวซินซินถอดเสื้อผ้านอนอยู่บนเตียงเตรียมจะเข้านอนแล้ว เพียงแต่ค่ำคืนนั้นยาวนาน อากาศก็เริ่มร้อนระอุ เมื่อรวมเข้ากับความกังวลไม่พอใจ เธอจะไปมีอารมณ์นอนหลับได้อย่างไร เธอมาตำหนักนี้ตั้งหลายวันแล้ว แต่ความลับของจางอวี่โหร่วหรือองค์ชายรองกับสืบหาไม่ได้เลยแม้แต่น้อย แม้ว่าเธอจะยังอดใจได้อยู่ ทางฝั่งองค์ชายสามกลับต้องร้อนใจมากแน่ เธอรู้ว่าก่อนหน้านี้ตัวเองออกความคิดมากมาย แต่ว่าทุกครั้งต่างก็ล้มเหลว องค์ชายสามจะผิดหวังกับเธอก็เป็นเรื่องปกติ แต่ว่าโอกาสในครั้งนี้ เธอกลับต้องคว้าเอาไว้ให้ดี องค์รัชทายาทตายแล้ว ฮ่องเต้เองก็ป่วยหนัก ไม่ได้สนใจจัดการเรื่องแคว้น ตอนนี้องค์ชายสามก็สร้างสัมพันธ์กับขุนนางใหญ่เอาไว้ไม่น้อย ขอเพียงจับจุดอ่อนขององค์ชายรองได้ ก็สามารถทำลายเขาได้ในครั้งเดียวแล้ว เพียงแต่ขอแค่มีองค์ชายรอง ต่อให้พวกเขาจะเตรียมพร้อมดีแค่ไหน ก็ยังมีความเสี่ยงอยู่เสมอ ผู้ชนะเป็นราชา ผู้แพ้เป็นคนร้าย หากว่าล้มเหลว ผลที่ตามมาไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาจะรับได้ไหว ดังนั้นมีเพียงทางเดียวก็คือการจับจุดตายขององค์ชายรอง ทำให้เขาไม่มีโอกาสช่วงชิงบัลลังก์ อยู่ๆ มุ้งคลุมเตียงก็ถูกเปิดออก ร่างในชุดดำพุ่งตัวเข้ามา จ้าวซินซินตื่นตกใจขึ้น รีบร้อยอยากจะส่งเสียงกรีดร้องออกมา แต่มีดสั้นเย็นเฉียบกลับกดลงที่ลำคอของเธอ ทำให้เธอตกใจจนต้องหยุดการกระทำลงทันที มีดสั้นที่ประกายแสงเย็นเฉียบนั้นส่องประกายแสงเย็นยะเยือกออกมาภายในแสงไฟเบาบาง ใบมีดคมกริบอย่างเห็นได้ชัด เพียงเธอขยับตัวเล็กๆ มันก็สามารถทะลุผ่านช่องลมของเธอไปได้ เห็นได้ชัดว่าจะร้องออกไปก็ไม่มีประโยชน์ ถ้าหากเมื่อครู่เธอปิดปากเอาไว้ไม่ดีก็จะส่งเสียงเรียกให้คนเข้ามา ใครกัน? จ้าวซินซินตกใจจนเกือบตายแล้ว! ที่นี่ไม่ใช่ตำหนักอ๋องชิงผิงหรือ ทำไมถึงมีนักฆ่าได้? นักฆ่าผู้นี้ถูกใครส่งมา และต้องการจะฆ่าเธอหรือไม่? “ทางที่ดีเจ้าเชื่อฟังข้าเถอะ ถ้าหากกล้าส่งเสียงออกไปอีก ข้าจะเฉือดคอเจ้าแน่” หรือว่าจะยังมีทางรอดอยู่? จ้าวซินซินรีบกระพริบตาทันที แสดงให้เห็นว่าเธอตกลงแล้ว “ข้ารู้ว่าเจ้ามาที่นี่เพื่ออะไร เจ้ามาสืบความลับของจางอวี่โหร่วใช่หรือไม่?” คนผู้นี้เป็นใครกัน ถามอะไรแบบนี้กับเธอทำไม? จ้าวซินซินส่ายหน้าทันที แต่ว่าเมื่อสัมผัสกับความเย็นที่คอก็ต้องรีบพยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้ ตอนนี้แน่นอนว่าการรักษาชีวิตสำคัญกว่า ส่วนเรื่องอื่นเธอก็ไม่ได้ใส่ใจนักแล้ว “ใช่ แต่ว่า.......ข้าเพียงถูกคนบังคับมาเท่านั้น เจ้าอย่าได้ฆ่าข้า!” “เหอะ ไม่เพียงแต่จะไม่ฆ่าเจ้า แต่ข้ายังช่วยเจ้าได้ด้วย แต่ว่าเจ้าควรจะจำเอาไว้......เจ้าจะต้องเชื่อฟังสิ่งที่ข้าบอก ไม่อย่างนั้นข้าไม่ปล่อยเจ้าไว้แน่ ข้าจะฆ่าเจ้า และทำให้เจ้าไร้ที่ฝังด้วย” คำขู่เช่นนี้ สำหรับคนอย่างจ้าวซินซินแล้ว ก็ถือว่ามีผลมากทีเดียว มีเรื่องเช่นนี้ด้วยหรือ? ไม่เพียงแต่จะไม่ทำร้ายเธอ แต่ยังจะช่วยเธอด้วย? ตอนนี้เธอกังวลว่าจะสืบความลับของจางอวี่โหร่วอย่างไร ผลก็คือสวรรค์ประทานความโชคดีมาให้เธอ เธอไม่อยากจะเชื่อเลย คนผู้นี้มีแผนการลับอะไรหรือไม่? หรือว่าเดิมทีก็เป็นศัตรูของจางอวี่โหร่วอยู่แล้ว เมื่อเห็นว่าเธอทำได้ไม่ราบรื่นจึงอยากเข้ามาช่วยทำร้าย? ถ้าหากว่าเป็นอย่างที่สอง นั่นก็ดีมากทีเดียว! แม้จะไม่ใช่อย่างที่สอง ก็ดูเหมือนว่าตอนนี้เธอจะไม่มีทางเลือกแล้ว “ได้ เจ้าพูดมา! ไม่ว่าอะไรข้าก็จะตอบรับเจ้า!” เมื่อเย่นอิ่งเห็นท่าทีให้การร่วมมือของเธอก็พึงพอใจเป็นอย่างมาก “ดี เจ้าไปรายงานต่อองค์ชายสามเสียว่า ตอนนี้จางอวี่โหร่วได้ร่วมมือกับตระกูลจางและองค์ชายรองช่วงชิงบัลลังก์ พวกเขาลอบเตรียมพร้อมลับๆ เอาไว้ไม่น้อย ที่ตอนนี้พวกเขาดูสงบดีเป็นเพียงภาพลักษณ์จอมปลอมเท่านั้น” เมื่อเธอพูดเช่นนี้ จ้าวซินซินก็มองไปที่เธอโดยไม่อยากจะเชื่อ เธอรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร สิ่งที่เธอพูดสามารถเชื่อถือได้หรือไม่? หลายวันมานี้เธออยู่ข้างกายจางอวี่โหร่วมาเนิ่นนาน แต่ก็พบเพียงความสงบปกติดี และไม่ได้มีอะไรผิดปกติเลย