ตอนที่384อยู่เป็นเพื่อนหนึ่งคืน

ตอนที่384อยู่เป็นเพื่อนหนึ่งคืน นัชชาจำไม่ได้ว่าเมื่อคืนตัวเองหลับไปได้ไงจำได้เพียงว่าหลังจากที่เขาพูดคำนั้นเสร็จเธอก็เริ่มร้องไห้อย่างเงียบๆร้องไห้ไปด้วยกอดผ้าห่มไปด้วยแล้วก็หลับไปโดยไม่รู้ตัว วันที่2ที่ตื่นมาหัวของนัชชาอยู่นอกผ้าห่มในห้องไม่มีวี่แววของเตชิตเธอลุกขึ้นมาจากเตียงก้มตัวใส่รองเท้าแล้วไปล้างหน้าแปรงฟันที่ห้องน้ำ 10นาทีผ่านไปในตอนที่นัชชากำลังจะเช็ดหน้าประตูห้องก็ถูกเปิดออกมาจากข้างนอกตามด้วยเสียงรองเท้าพร้อมกับกลิ่นหอม ท้องของนัชชาร้องดังขึ้นมา2ครั้งวันนี้ไข้ของเธอลดแล้วความอยากอาหารก็เพิ่มขึ้นพอเห็นซาลาเปากับขนมจีบที่ผู้ชายถือไว้ก็อยากกินมากๆ เตชิตไม่คิดว่าเธอตื่นแล้วเพิ่งไปสักแป๊บก็เบียดเข้าไปในห้องน้ำทำท่าอย่างที่คุ้นเคยยกมือขึ้นไปแตะที่หน้าผากเธออุณหภูมิพอดีกินข้าวได้แล้ว พูดจบเขาก็หันหลังเดินออกไปเอาอาหารเช้าที่ซื้อมาจากด้านล่างเปิดออกทีละอย่าง นัชชายืนอยู่ที่เดิมไม่ขยับบนหน้าผากเหมือนยังมีอุณหภูมิของเขาติดอยู่ฝ่ามือของผู้ชายอบอุ่นมากความรู้สึกแบบนี้เธอคุ้นเคยดีเมื่อคืนตอนที่นอนอยู่ก็รับรู้ถึงความรู้สึกแบบนี้ หรือว่าเมื่อคืนที่เขาไม่นอนดีๆเพราะกำลังเป็นห่วงไข้ของตัวเองอยู่ นัชชามั่นใจว่าตัวเองไม่ได้ละเมอแต่แค่จำไม่ได้ว่าเขาทำแบบนี้มากี่ครั้ง ในตอนที่เธอกำลังพยายามคิดอยู่เตชิตที่อยู่นอกห้องน้ำก็ตะโกนเรียกแล้ว“ล้างเสร็จก็รีบออกมากินเดี๋ยวอาหารเย็นแล้วกินจะไม่สบายเอานะ” นัชชากัดริมฝีปากใส่หัวแรงๆทิ้งความคิดว่าบ้าๆของตัวเองไป นัชชายกเก้าอี้แล้วไปนั่งตรงข้ามเขาบนโต๊ะมีโจ๊กไข่ไก่แตงกวาและขนมจีบโดยเฉพาะขนมจีบแค่ดูก็อยากกินแล้ว เธอยื่นมือไปจับมาอันหนึ่งแล้วกินเข้าไปในปากปากของเธอจะปิดไม่มิดอยู่แล้วเคี้ยวไปตั้งนานถึงจะพูดออกมาได้นิดนึงว่าอร่อย เตชิตเห็นเธออยากอาหารขนาดนี้ก็รู้เลยว่าร่างกายของเธอไม่เป็นอะไรแล้วเขาก็ใช้ตะเกียบคีบไปที่ขนมจีบแล้วป้อนเข้าไปในปาก เมื่อกัดซาลาเปาก็ได้รับรู้ถึงความอร่อยของไส้ที่เต็มอยู่ในปากเขาตั้งใจบอกคนทำว่าให้ลดน้ำมันและเกลือลงหน่อยถึงแม้ว่าจะจืดลงเล็กน้อยแต่ก็ยังอร่อยอยู่ดี ขนมจีบ4ชั้นหายไปในพริบตานัชชากินโจ๊กคำน้อยๆเสร็จก็ไม่ยอมกินแล้วเพราะเธอกินเยอะเกินไปตอนนี้รู้สึกอิ่มมาก เธอก้มหัวเล็กน้อยและลูบที่ท้องตัวเองที่ท้องมีที่หนึ่งที่นูนออกมาได้อย่างชัดเจน“ดูฉันสิเหมือนคนท้องเลย” เธอนึกถึงตอนที่ท้องธีมนต์1ถึง2เดือนแรกไม่ค่อยชัดแต่พอถึงเดือนที่3ท้องถึงจะเริ่มโตขึ้นมา ตอนแรกเธอก็ไม่ค่อยชินรู้สึกว่าตัวเองทั้งอ้วนและทั้งแปลกประหลาดแต่พอเวลาผ่านไปก็ชินแล้ว แต่แค่ตอนนี้ดูไปทางท้องของตัวเองที่นูนขึ้นมาเพราะอิ่มก็ไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว แม้ว่าคนพูดไม่ได้คิดอะไรแต่คนฟังไม่ได้คิดอย่างนั้นเตชิตมองไปทางเธอที่กำลังก้มหน้าดูท้องตัวเองในสมองของเขามีภาพที่เธอกำลังท้องธีมนต์เกิดขึ้น ต้องทรมานและเหนื่อยแน่ๆเลยความกลัวและความเครียดที่อยู่ในใจคงจะมีไม่น้อย เตชิตไม่กล้าคิดไปมากกว่านี้เขากลัวว่าถ้าตัวเองคิดมากไปก็จะควบคุมตัวเองไม่ได้ช่วงนี้น้ำตาของเขาผลิตเยอะเกินไปเยอะจนเขารับไม่ไหว ผู้ชายลุกขึ้นแล้วเก็บบนโต๊ะให้สะอาดและใช้โอกาสนี้ปกปิดความอ่อนแอในใจของตัวเอง หลังจากที่กินข้าวเสร็จนางพยาบาลมาวัดอุณหภูมิร่างกายให้เธอแล้วทำการตรวจผลสรุปก็คือหลอดลมอักเสบแต่กินยาก็ดีต้องกิน1สัปดาห์ ช่วงเช้ายังจะต้องเติมน้ำเกลืออีก3ขวดถือว่าให้ร่างกายสมดุล “คุณเป็นแฟนของกผู้หญิงคนนี้ใช่ไหมคะ?ครั้งต่อไปอย่าให้ไข้ขึ้นสูงขนาดนี้ถึงจะพามาหมอนะคะครั้งนี้ร่างกายไม่มีอะไรก็ถือว่าโชคดีไปไข้ขึ้นสูงขนาดนี้ต้องมีอะไรที่โดนกระทบกระเทือนบ้างต่อไปต้องระวังให้มากๆนะคะ!”หลังจากที่หมอฉีดยาเสร็จหมดแล้วก็พูดขึ้นมา เตชิตดูแลเธอมาทั้งวันทั้งคืนทุกคนก็เลยคิดว่าเขาคือแฟนของนัชชา นัชชากำลังจะอธิบายก็ได้ยินเสียงผู้ชายที่อยู่ข้างๆตอบอย่างมีมารยาทว่า“ครับต่อไปจะระวังครับ” ยังไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่เขามีกะจิตกะใจตอบคนอื่นตอนนี้เขาเห็นเธอเป็นแฟนของเขาแล้วจริงๆหรือไง? นัชชาไม่มีอะไรจะพูดดูไปทางเขาที่กำลังสื่อสารกับหมอเหมือนเป็นญาติตัวเองตอนแรกเธอก็โมโหแต่พอดูไปดูมาก็มีความรู้สึกแปลกๆ ไม่พูดอย่างอื่นแค่ดูจากนิสัยผู้ชายคนนี้ก็ทำให้ผู้หญิงทุกคนมีความคิดที่อยากพึ่งพา “โอเคค่ะมีอะไรพวกคุณก็เรียกฉันได้นะคะตอนนี้ดูน้ำเกลือไว้ดีๆถ้าหมดก็เรียกคนมาเปลี่ยนนะคะ” “ครับขอบคุณครับ” หลังจากที่หมอเดินไปนัชชามองไปทางน้ำเกลือที่หยดทีละหยดเริ่มใจร้อน“ทำเร็วๆเถอะรีบๆทำรีบๆเสร็จจะได้กลับไวๆ” “รีบอะไรถ้านี้ลดเร็วเกินไปจะกระทบกระเทือนโดนกระเพาะ” “ฉันกินข้าวแล้ว” “ความเร็วตอนนี้โอเคแล้ว”เตชิตไม่คิดแล้วปฏิเสธเธอทันทีเขารู้ว่าทำไมเธอถึงใจร้อนขนาดนี้ก็เลยพูดว่า“ไม่ว่าจะดึกยังไงวันนี้ฉันก็จะพาเธอไปหาลูก” พอได้ยินแบบนี้นัชชาอึ้งไปเล็กน้อยจากนั้นเริ่มเขินอายเธออยากเจอเด็กเป็นเรื่องจริงแต่เธอแสดงอาการได้ชัดเจนขนาดนี้เลยเหรอ?ถึงขั้นที่เขาแค่ดูก็รู้? “ธีมนต์นอนอยู่ที่บ้านไม่หนีไปไหนหรอกถึงหนีก็หนีไม่พ้นด้วยให้น้ำเกลือมาทั้งวันแล้วรออีกแป๊บเดียวคงไม่เป็นไรหรอกเธอพักผ่อนก่อนถ้าเสร็จฉันจะเรียก”เขาปรับเตียงให้เรียบแล้วเอาหมอนไปไว้หลังเธอเธอจะได้นอนสบายๆ ทีแรกนัชชาเพิ่งตื่นก็ไม่มีความอยากหลับต่อเลยแต่ตอนนี้ก็อยากจะหลับแล้วนิดนึง เธอลืมตาไม่รู้จะทำอะไรกำลังเตรียมตัวนอนเตชิตที่นั่งอยู่บนเก้าอี้มองไปทางเอกสารที่บริษัทส่งมาทางโทรศัพท์แล้วพูดกับเธอว่า“ชนุดมทำลายProjectที่ฉันลงทุนเธอรู้ไหม?” ไม่ใช่คำถามแต่เป็นคำพูดที่มีคำตอบที่แน่นอนอยู่แล้ว เมื่อวานที่เธอโทรคุยกับชนุดมเขาได้ยินหมดแล้วนัชชาก็ไม่คิดที่จะปกปิดเขาเพียงแค่เขาถามมาตรงๆแบบนี้เธอก็ทำตัวไม่ค่อยถูก“อืมรู้แล้ว” “เรื่องนี้เธอไม่ต้องเข้ามายุ่งเกี่ยวถึงแค่นี้พอ”ถึงแม้เรื่องของเขากับชนุดมจะเริ่มขึ้นเพราะเธอแต่ไม่ว่ายังไงก็เป็นเรื่องของผู้ชายเธอเป็นกลางก็ไม่มีอะไรดีเลย มือของนัชชาที่อยู่ใต้ผ้าห่มกำแน่น“ฉันเป็นคนให้เขากลับมาเองที่เขาทำแบบนี้ก็เพื่อที่จะช่วยฉันตอนนั้นที่นายพาลูกไปฉันกลัวมากฉันไม่ได้คิดเยอะขนาดนี้ตอนนี้ให้เขาหยุดแบบนี้มันคงจะเกินไป”